فیزیولوژی و فارماکولوژی
محسن محمودی میرهاشمی؛ سید پژمان شیرمردی؛ علی نگارستانی؛ مصطفی عرفانی
دوره 26، شماره 1 ، فروردین و اردیبهشت 1398، ، صفحه 81-87
چکیده
مقدمه: رادیوداروها در پزشکی هسته ای دارای کاربردهای تشخیصی و درمانی هستند. رادیوداروهای با رادیونوکلئید گسیلنده گاما بیشتر در فرایند تشخیصی استفاده می شوند. آن هم بدلیل جذب پایین پرتو گاما در بافت نسبت به ذرات بتا و آلفا می باشد. بررسی توزیع دوز جذبی رادیوداروهای تشخیصی در بدن از نظر حفاظت پرتوی دارای اهمیت ویژه ای می باشد. هدف از انجام ...
بیشتر
مقدمه: رادیوداروها در پزشکی هسته ای دارای کاربردهای تشخیصی و درمانی هستند. رادیوداروهای با رادیونوکلئید گسیلنده گاما بیشتر در فرایند تشخیصی استفاده می شوند. آن هم بدلیل جذب پایین پرتو گاما در بافت نسبت به ذرات بتا و آلفا می باشد. بررسی توزیع دوز جذبی رادیوداروهای تشخیصی در بدن از نظر حفاظت پرتوی دارای اهمیت ویژه ای می باشد. هدف از انجام این تحقیق، محاسبه دوز دریافتی اندام های داخلی بدن انسان پس از تزریق رادیوداروی تشخیصی تکنسیوم-99m -اکتروتاید به موش می باشد.مواد و روش ها: با استفاده از فانتوم MIRD و کد شبیه سازی MCNPX برای بدن مرد بزرگسال دوز موثر دریافتی اندام های مختلف بدن محاسبه شد. در این تحقیق از چشمه گاما با انرژیkeV 140 و تالی 6F برای محاسبه دوز تقریبی رادیوداروی تکنسیوم-99m- اکتروتاید استفاده گردید.یافته های پژوهش: دوز رادیوداروی تکنسیوم-99m- اکتروتاید در اندام های مختلف بدن، براساس توزیع اطلاعات در بدن موش و با استفاده از کد شبیه سازی MCNPX برآورد شد. بیشترین دوز موثر مربوط به آدرنال و پانکراس با دوز جذب شده موثر حدود MBq 185/ mSv 6 وMBq 185/ mSv 5/1 به دست آمد.بحث و نتیجه گیری: نتایج بدست آمده نشان داد که آدرنال و پانکراس بعنوان دو اندام در معرض خطر در تصویربرداری با رادیوداروی تکنسیوم-99m- اکتروتاید می باشند.
فیزیولوژی و فارماکولوژی
محمود علی پور؛ فرخنده نعمتی
دوره 26، شماره 1 ، فروردین و اردیبهشت 1398، ، صفحه 145-152
چکیده
زمینه و هدف: در چند دهه اخیر دانشمندان بر استفاده از ترکیبات طبیعی برای درمان سرطان، از جمله عصاره خام گیاهی یا برخی از متابولیتهای ثانویه گیاهی متمرکز شده اند. هدف از این پژوهش بررسی فعالیت سمیت سلولی عصاره اتانولی خام تهیه شده از جوانه برگ و گل گیاه سیاه ولیک Crataegus melanocarpa بر لاینهای سلولی سرطانی MCF-7 و HeLa. مواد و روشها: در این پژوهش ...
بیشتر
زمینه و هدف: در چند دهه اخیر دانشمندان بر استفاده از ترکیبات طبیعی برای درمان سرطان، از جمله عصاره خام گیاهی یا برخی از متابولیتهای ثانویه گیاهی متمرکز شده اند. هدف از این پژوهش بررسی فعالیت سمیت سلولی عصاره اتانولی خام تهیه شده از جوانه برگ و گل گیاه سیاه ولیک Crataegus melanocarpa بر لاینهای سلولی سرطانی MCF-7 و HeLa. مواد و روشها: در این پژوهش اثر غلظتهای مختلف عصاره بر لاین های سلولی MCF-7 و HeLa، با استفاده از روش رنگآمیزی و آزمون MTT تعیین شد. چگالی نوری محلول رنگی در طول موج 570 نانومتر توسط دستگاه الایزا ریدر، پس از 24 و 48 و 72 ساعت انکوباسیون، تعیین شد. یافته ها: نتایج نشان دادند که پس از 48 ساعت انکوباسیون، عصاره اتانولی در غلظتهای 5 و mg/ml 10 تکثیر سلولهای سرطانی MCF-7 را با تفاوت معنیدار با سلولهای کنترل، کاهش داد (p
فیزیولوژی و فارماکولوژی
فرانک جعفری؛ امید غلامی؛ اکبر پژهان؛ بهاره امین؛ صمد ناظمی
دوره 25، شماره 4 ، مهر و آبان 1397، ، صفحه 546-554
چکیده
سابقه و هدف: دردهای مزمن و نوروپاتی که در اثر آسیب یا اختلال در عملکرد سیستم حسی پیکری ایجاد میشود، یکی از مشکلات بهداشتی مهم بوده و افراد زیادی از این بیماری رنج میبرند. هدف از این مطالعه بررسی اثر آمبلیپرنین بر علائم رفتاری درد نوروپاتی در مدل نوروپاتی بستن مزمن عصب سیاتیک (CCI) در موش صحرایی نر بالغ بود.مواد و روشها: تعداد 24 ...
بیشتر
سابقه و هدف: دردهای مزمن و نوروپاتی که در اثر آسیب یا اختلال در عملکرد سیستم حسی پیکری ایجاد میشود، یکی از مشکلات بهداشتی مهم بوده و افراد زیادی از این بیماری رنج میبرند. هدف از این مطالعه بررسی اثر آمبلیپرنین بر علائم رفتاری درد نوروپاتی در مدل نوروپاتی بستن مزمن عصب سیاتیک (CCI) در موش صحرایی نر بالغ بود.مواد و روشها: تعداد 24 موش صحرایی نر نژاد ویستار (250±20 گرم) به صورت تصادفی به 3 گروه تقسیم شدند: گروه شم، گروه CCI و گروه CCI + آمبلیپرنین (100µg/rat)؛ تزرق دارو و حامل از روز قبل از جراحی تا روزسوم بعد از عمل به مدت 4 روز و به روش تزریق مستقیم داخل نخاعی انجام گرفت. تستهای رفتاری فون فری و هات پلیت در روز قبل از جراحی و روزهای 2، 4، 7، 10 و 14 بعد از جراحی انجامگرفت. نتایج به صورت میانگین و SEM گزارش شدند (P
فیزیولوژی و فارماکولوژی
محسن دهباشی؛ امیر رشیدلمیر؛ زهرا موسوی؛ سیدرضا عطار زاده حسینی؛ مهدیه زعیمی
دوره 25، شماره 2 ، خرداد و تیر 1397، ، صفحه 231-239
چکیده
زمینه و هدف : بهره گیری از مشتقات استروئیدی به یکی از معضلات جامعه ورزش تبدیل شده است ،لذا هدف از انجام این پژوهش بررسی اثر هشت هفته تزریق استروئید تستوسترون انانتات و تمرین مقاومتی بر نیم رخ آنزیم های کبدی موش های صحرائی نر می باشد.روش تحقیق : تحقیق حاضر از نوع تجربی بوده و در برگیرنده 35 سر موش صحرائی نر نژاد ویستار (سن ده هفته و وزن ...
بیشتر
زمینه و هدف : بهره گیری از مشتقات استروئیدی به یکی از معضلات جامعه ورزش تبدیل شده است ،لذا هدف از انجام این پژوهش بررسی اثر هشت هفته تزریق استروئید تستوسترون انانتات و تمرین مقاومتی بر نیم رخ آنزیم های کبدی موش های صحرائی نر می باشد.روش تحقیق : تحقیق حاضر از نوع تجربی بوده و در برگیرنده 35 سر موش صحرائی نر نژاد ویستار (سن ده هفته و وزن 12±200 گرم) می باشد که در قالب 5 گروه شامل گروه اول، کنترل+دارونما )7 (n=گروه دوم، تمرین+دارونما )7(n=، گروه سوم استروئید بدون تمرین )7 (n=، گروه چهارم، تمرین+ استروئید دوز متوسط)7 (n=و گروه پنجم تمرین + استروئید دوز بالا (7n=) تقسیم شدند،که در پایان برای اندازه گیری آنزیم های آسپارتات آمینوترانسفراز، آلکالین فسفاتاز، آلانین آمینو ترانسفراز و گاما - گلوتامیل ترانسفراز نمونه خونی از شبکه وریدی چشمی، تهیه گردید و به روش اسپکتروفتومتری اندازه گیری شد.یافته ها : مقادیر آنزیم آسپارتات آمینو ترانسفراز در گروه تمرین + استروئید دوز بالا به نسبت گروه های کنترل، تمرین، و استروئید بدون تمرین به طور معنا داری بالاتر بود (P
فیزیولوژی و فارماکولوژی
محبوبه سترکی؛ راضیه محمودی؛ زهرا زنگنه نژاد
دوره 25، شماره 2 ، خرداد و تیر 1397، ، صفحه 293-301
چکیده
مقدمه: بیماری پارکینسون، تحلیل نورونهای دوپامینی در ساختمان متراکم مجسم سیاه و دیگر نواحی ساقه مغز است. هدف این تحقیق بررسی اثر عصاره گیاه کارده (Biarum carduchrum) در درمان بیماری پارکینسون است.روش کار: موشهای صحرایی نر به صورت تصادفی به 5 گروه 8 تایی تقسیم شدند. گروه کنترل هیچگونه ضایعهای دریافت نکردند. گروه پارکینسونی (PD)، با تزریق ...
بیشتر
مقدمه: بیماری پارکینسون، تحلیل نورونهای دوپامینی در ساختمان متراکم مجسم سیاه و دیگر نواحی ساقه مغز است. هدف این تحقیق بررسی اثر عصاره گیاه کارده (Biarum carduchrum) در درمان بیماری پارکینسون است.روش کار: موشهای صحرایی نر به صورت تصادفی به 5 گروه 8 تایی تقسیم شدند. گروه کنترل هیچگونه ضایعهای دریافت نکردند. گروه پارکینسونی (PD)، با تزریق نوروتوکسین 6- هیدروکسی دوپامین در دﺳﺘﻪ ﻗﺪاﻣﯽ- ﻣﯿﺎﻧﯽ ﻣﻐﺰ (MFB) پارکینسونی شدند. گروههای سوم، چهارم و پنجم، 7 روز پس از القای مدل پارکینسون با دوزهای 100، 200 و 400 عصاره کارده به روش گاواژ به مدت 14 روز تیمار شدند و در روز 15 تستهای رفتاری شامل تست بارفیکس و تست محیط باز انجام شد. نتایج: گروه پارکینسونی میزان بیحرکتی بیشتری نسبت به گروه کنترل در تست بارفیکس داشت و تیمار موشهای صحرایی با عصاره کارده در دوز 200 و 400 میلیگرم بر کیلوگرم میزان بیحرکتی را به طور چشمگیری کاهش داد.نتیجه گیری: نتایج این مطالعه نشان میدهد عصاره گیاه کارده باعث بهبود نقص حرکتی ناشی از القای پارکینسون میشود.
فیزیولوژی و فارماکولوژی
انسیه نامجو؛ رویا لاری؛ ناصر مهدوی شهری؛ علی مقیمی؛ مهرنگار رجحان نژاد؛ لیلا ایزی
دوره 25، شماره 1 ، فروردین و اردیبهشت 1397، ، صفحه 93-100
چکیده
سابقه و اهداف: فاکتور محرک رشد کلونی گرانولوسیت (G-CSF) به عنوان فاکتور موثر در تمایز سلولهای خونی خصوصا نوتروفیلها شناخته می شود، به همین دلیل به طور گسترده ای در درمان نوتروپنی ناشی از شیمی درمانی استفاده می شود. تحقیقات متعدد بیانگر بالا رفتن میزان G-CSF در شراط التهابی و همچنین نقش التهابی این فاکتور بوده اند. اینترفرون های(IFN) نوع یک ...
بیشتر
سابقه و اهداف: فاکتور محرک رشد کلونی گرانولوسیت (G-CSF) به عنوان فاکتور موثر در تمایز سلولهای خونی خصوصا نوتروفیلها شناخته می شود، به همین دلیل به طور گسترده ای در درمان نوتروپنی ناشی از شیمی درمانی استفاده می شود. تحقیقات متعدد بیانگر بالا رفتن میزان G-CSF در شراط التهابی و همچنین نقش التهابی این فاکتور بوده اند. اینترفرون های(IFN) نوع یک به عنوان فاکتورهای ضد التهابی شناخته می شوند. هدف از این پژوهش بررسی این موضوع بود که آیا اینترفرون های نوع یک می توانند اثر G-CSF بر فاکتورهای خونی را تعدیل کنند. مواد و روش ها: چهل و دو سر موش سوری نر هشت هفتهای در شش گروه هفت تایی دستهبندی شدند که شامل گروه١ (کنترل): تزریق آب مقطر، گروه٢: µg/kg٢٠٠ G-CSF ، گروه٣: µg/kg ٢٠٠ اینترفرون آلفا (IFN-α)، گروه٤: µg/kg٢٠٠ اینترفرون بتا (IFN-β)، گروه٥: µg/k ٢٠٠ IFN-α +µg/kg ٢٠٠ G-CSF، گروه٦: µg/kg ٢٠٠ IFN-β+ µg/kg ٢٠٠G-CSF بود. تزریقات یک بار در روزانجام شد. پس از ٢٨روز از قلب موش ها خون گرفته و به آزمایشگاه تشخیص طبی ارسال شد. پس از دریافت نتایج آزمایشگاه، تغییرات فاکتورهای بیوشیمیایی خون شامل گلوکز، تری گلیسرید وکلسترول با استفاده از نرم افزار SPSS18 بررسی شد. نتایج و بحث: G-CSF و یا IFNs ، به تنهایی و یا به طور هم زمان موجب کاهش سطوح سرمی قند، تری گلیسرید و کلسترول در خون موش سوری به طور معناداری شدند، که با فرضیات اولیه ما که اثرات ضدالتهابی IFN-α، IFN-β در جهت مقابل اثرات التهابی G-CSF روی می دهند، مغایرت دارد. همچنین در تجویز توأم اینترفرونهای نوع یک و G-CSF میزان کاهش گلوکز، تری گلیسرید وکلسترول بیشتر از G-CSF به تنهایی بود. این موضوع نشان دهنده اثر سینرژیک احتمالی G-CSF و IFN-α،IFN-β است. این احتمال وجود دارد که مسیرهای سیگنالینگ سلولی مشابهی مورد استفاده G-CSF وIFN α/ β قرار گرفته است.
فیزیولوژی و فارماکولوژی
فرشته ایرانمنش؛ امیر موساییامین؛ امیر رهنما؛ علی اکبر ملکی راد؛ علی شمسی زاده
دوره 24، شماره 3 ، مرداد و شهریور 1396، ، صفحه 149-156
چکیده
اهداف: علل برخی بیماریهای کبدی ناشناخته است، ولی بیشک عوامل اکسیدکننده نقش مهمی در ایجاد تغییرات پاتولوژیکی کبد دارد. پسته با نام علمی Pistacia Vera دارای ترکیباتی با خواص آنتیاکسیدانی مثل کوآنزیم 10، ویتامین E و بتاکاروتن است. پژوهش حاضر، با هدف بررسی اثر عصارة هیدروالکلی پسته بر میزان آنزیمهای کبدی متعاقب القای مسمومیت کبدی طراحی ...
بیشتر
اهداف: علل برخی بیماریهای کبدی ناشناخته است، ولی بیشک عوامل اکسیدکننده نقش مهمی در ایجاد تغییرات پاتولوژیکی کبد دارد. پسته با نام علمی Pistacia Vera دارای ترکیباتی با خواص آنتیاکسیدانی مثل کوآنزیم 10، ویتامین E و بتاکاروتن است. پژوهش حاضر، با هدف بررسی اثر عصارة هیدروالکلی پسته بر میزان آنزیمهای کبدی متعاقب القای مسمومیت کبدی طراحی شده است.
مواد و روشها: این مطالعة تجربی، با تعداد 40 سرموش صحرایی نر (وزن 200-250 گرم) در پنج گروه انجام شد. برای القای مسمومیت کبدی از تتراکلریدکربن (Ccl4) استفاده شد. در گروه سالم هیچ مداخلهای انجام نشد. در گروه حلال، تتراکلرید کربن 50 درصد بهصورت داخل صفاقی تزریق شد. گروههای درمان عصارة هیدروالکلی پسته با دوزهای 10، 50 و 100 میلیگرم بر کیلوگرم را به مدت 28 روز دریافت کردند. میزان فعالیت پلاسمایی آنزیمهای آلانین آمینو ترانسفراز، آسپارتات آمینو ترانسفراز و آلکالین فسفاتاز و غلظت پلاسمایی پروتئین توتال و لیپوپروتئین با چگالی کم و چگالی زیاد اندازهگیری شد.
یافتهها: گاواژ دوزهای مختلف عصارة پسته در موشهای مسمومشده با تتراکلرید کربن، باعث کاهش میزان فعالیت پلاسمایی آنزیمهای آلانین آمینو ترانسفراز، آسپارتات آمینو ترانسفراز، همچنین کاهش غلظت پلاسمایی لیپوپروتئین با چگالی کم شد، اما بر غلظت پروتئین توتال و لیپوپروتئین با چگالی زیاد و فعالیت پلاسمایی آلکالین فسفاتاز تأثیری نداشت.
نتیجهگیری: مطالعة حاضر نشان داد که تجویز عصارة هیدروالکلی پسته مسمومیت کبدی ناشی از تتراکلرید کربن را بهبود میبخشد. البته، کاربرد درمانی آن برای نارساییهای کبدی نیاز به تحقیقات بیشتری دارد.
فیزیولوژی و فارماکولوژی
ژاله نوروزیفر؛ زهرا هوشمندی؛ محبوبه سترکی
دوره 24، شماره 3 ، مرداد و شهریور 1396، ، صفحه 157-164
چکیده
اهدافعلیرغم کارکردهای فراوان نانوذرات در علوم و صنایع مختلف، بهدلیل ویژگیهای منحصربهفرد این ترکیبات، عوارض احتمالی آنها بر سلامت انسان بهطور کامل بررسی نشده است. هدف از مطالعة حاضر، بررسی اثر نانوذرة اکسید آهن- روی بر هورمونهای تیروییدی و ارزیابی تغییرات بافت تیرویید در رتهای نر بود. مواد و روشهارتهای نر نژاد ویستار ...
بیشتر
اهدافعلیرغم کارکردهای فراوان نانوذرات در علوم و صنایع مختلف، بهدلیل ویژگیهای منحصربهفرد این ترکیبات، عوارض احتمالی آنها بر سلامت انسان بهطور کامل بررسی نشده است. هدف از مطالعة حاضر، بررسی اثر نانوذرة اکسید آهن- روی بر هورمونهای تیروییدی و ارزیابی تغییرات بافت تیرویید در رتهای نر بود. مواد و روشهارتهای نر نژاد ویستار بهصورت تصادفی به سه گروه هشتتایی تقسیم شد. گروه نخست، گروه کنترل، 5/0 میلیلیتر سرم فیزیولوژی را بهمدت هفت روز و گروههای دوم و سوم 5/0 میلیلیتر محلول نانوذرة اکسید آهن- روی را در غلظتهای ppm100 و ppm 200 بهمدت هفت روز دریافت کردند. تزریق بهصورت درون صفاقی انجامگرفت و در روزهای دوم، هفتم و چهاردهم پس از شروع آزمایش، غلظت سرمی هورمونهای TSH و T3 و T4 تعیین شد. در روز چهاردهم بافت تیرویید با بیهوشی عمیق خارج و بررسی بافتشناسی شد. یافتههاتزریق نانوذرة اکسید آهن- روی در غلظتهای ppm 100 و ppm 200 باعث کاهش معنادار سطح هورمون TSH در مقایسه با نمونههای کنترل شد (05/0>P). در سطح هورمونی T3 تغییر معناداری مشاهده نشد (05/0<P). تیمارهای حاوی نانوذرة اکسید آهن- روی بهطور معناداری سطح سرمی هورمون T4 را افزایش داد (05/0>P). تیمارهای حاوی نانوذره از لحاظ ویژگیهای بافتی دارای خونرسانی شدیدتر، التهاب خفیف و اندازة فولیکول بزرگتری بود که با افزایش غلظت نانوذره این آثار شدیدتر مشاهده شد. نتیجهگیریبا توجه به تغییرات مشاهدهشده در سطح هورمونهای تیروییدی و تغییرات بافت تیرویید میتوان نتیجه گرفت که نانوذرات اکسید آهن- روی بر فعالیت غدة تیرویید اثر سمی دارد. انجام مطالعات بیشتر در بررسی آثار سمی نانوذرات اکسید آهن- روی در دوزهای مختلف و زمانهای مختلف در معرض قرارگیری با نانوذره ضروری بهنظر میرسد.
فیزیولوژی و فارماکولوژی
ندا مولائی؛ مهدی صادق؛ محمدرضا پالیزوان؛ مهدیه موندنی زاده؛ نرگس السادات حائری
دوره 24، شماره 1 ، فروردین و اردیبهشت 1396، ، صفحه 17-27
چکیده
اهداف با توجه به افزایش سوءمصرف اپیوئیدها در بین زنان و آثار پاتوفیزیولوژیکی مواجهة مزمن اپیوئیدها بر مادران که ممکن است غیرمستقیم فرزندان آنها را تحت تأثیر قراردهد، در این مطالعه پیامدهای مصرف مزمن مرفین و ترک آن پیش از شروع بارداری بر حافظة فضایی، حافظة جتنابی و تمایل به مصرف مرفین فرزندان نسل اول بررسی شده است.
مواد و روشها ...
بیشتر
اهداف با توجه به افزایش سوءمصرف اپیوئیدها در بین زنان و آثار پاتوفیزیولوژیکی مواجهة مزمن اپیوئیدها بر مادران که ممکن است غیرمستقیم فرزندان آنها را تحت تأثیر قراردهد، در این مطالعه پیامدهای مصرف مزمن مرفین و ترک آن پیش از شروع بارداری بر حافظة فضایی، حافظة جتنابی و تمایل به مصرف مرفین فرزندان نسل اول بررسی شده است.
مواد و روشها دوازده سر موش صحرایی مادة ویستار بهصورت تصادفی به دو گروه تقسیم شد. گروه مادران مرفینی دو ماه محلول مرفین (mg/ml 4/0) و گروه مادران کنترل آب معمولی دریافت کردند. یک ماه پس از قطع مصرف مرفین جفتگیری مادهها انجام شد. بعد از زایمان، فرزندان بهصورت مجزا در گروههای نر و ماده تقسیم و بهعنوان گروههای هدف مطالعه استفاده شد. حافظة فضایی با ماز آبی موریس، حافظة جتنابی با شاتل باکس و تمایل به مصرف مرفین با اندازهگیری مصرف اختیاری محلول مرفین بررسی شد.
یافتهها میانگین مصرف روزانة محلول مرفین در فرزندان نر و مادة مادران مرفینی بهصورت معناداری بالاتر از فرزندان نر و مادة مادران کنترل بود (05/0 <P). نتایج یادگیری در ماز آبی نشان داد که فرزندان نر مادران مرفینی بهطور معناداری نسبت به فرزندان نر گروه کنترل مسافت و زمان بیشتری را برای رسیدن به سکو صرف میکنند (01/0 <P). همچنین، در آزمون بهخاطرآوری نیز فرزندان نر مادران مرفینی در مقایسه با فرزندان نر مادران کنترل دفعات کمتری از محل سکو عبور کردهاند (001/0 <P). تفاوت معناداری بین گروههای آزمایشی در میزان یادگیری اجتنابی وجود نداشت (05/0 >P).
نتیجهگیری مطالعة حاضر نشان داد مصرف مزمن مرفین پیش از بارداری، سبب اختلال در حافظة فضایی فرزندان نر شد. همچنین، تمایل به مصرف مرفین در فرزندان نر و ماده را افزایش داد.
فیزیولوژی و فارماکولوژی
زهره توسلی؛ نرگس حسین مردی؛ مهیار جان احمدی؛ مهدی گلپایگانی؛ فرهاد سالاری؛ دلارام جعفرزاده
دوره 24، شماره 1 ، فروردین و اردیبهشت 1396، ، صفحه 71-77
چکیده
اهداف با توجه به نقش سلولهای گلیا در انتقال سیناپسی، تنظیم غلظت میانجیهای عصبی در شکاف سیناپسی، تعدیل غلظت پتاسیم در فضای سیناپسی و آزادسازی گلیوترانسمیترها، در این مطالعه به بررسی نقش این سلولها بر روند ایجاد تشنجات القاشده بهوسیلة مدل کیندلینگ شیمیایی در موش صحرایی پرداختیم. مواد و روشها در مدل کیندلینگ شیمیایی، پس از ...
بیشتر
اهداف با توجه به نقش سلولهای گلیا در انتقال سیناپسی، تنظیم غلظت میانجیهای عصبی در شکاف سیناپسی، تعدیل غلظت پتاسیم در فضای سیناپسی و آزادسازی گلیوترانسمیترها، در این مطالعه به بررسی نقش این سلولها بر روند ایجاد تشنجات القاشده بهوسیلة مدل کیندلینگ شیمیایی در موش صحرایی پرداختیم. مواد و روشها در مدل کیندلینگ شیمیایی، پس از تزریق داخل صفاقی mg/kg 35 پنتیلن تترازول هر 48 ساعت، مراحل مختلف تشنج (مرحلة 1 تا 5) بهتدریج ظاهر شد. شاخصهای تشنج شامل حداکثر مرحلة تشنج، مدتزمان تأخیر تا بروز مرحلة 4، مدتزمان مرحلههای 4 و 5 تشنج و نیز کل تشنج در طول 20 دقیقه پس از تزریق ثبت میشد. سپس، شاخصهای تشنج در حیواناتی که سلولهای گلیای آنها با تزریق داخل بطن مغزی داروی فلوئوروسیترات (1 نانومول در 1 میکرولیتر)، هر 24 ساعت یکبار، 30 دقیقه قبل از هر تزریق پنتیلن تترازول (PTZ) مهار شده است نیز بررسی و با حیوانات صرعیشده مقایسه شد. یافتهها نتایج نشان داد که مهار سلولهای گلیا با تزریق داخل بطن مغزی داروی فلوئوروسیترات، سبب کاهش معنادار مرحلة تشنج (SS)، مدتزمان مرحلة پنج تشنج (S5D)، مدتزمان کل تشنج(SD) و افزایش معنادار مدت زمان تأخیر تا مرحلة چهار تشنج (S4L)میشود (05/0>P، 01/0>P و 001/0>P). نتیجهگیری بر اساس نتایج بهدستآمده میتوان نتیجه گرفت احتمالاً با مهار سلولهای گلیا گسترش فعالیت صرعی در سیستم عصبی به تعویق میافتاد، دورة فعالیت بیشازحد نورونها کاهش مییابد و از پیشرفت تشنج به مراحل پایانی جلوگیری میشود.