روانشناسی و روانپزشکی
مهدی معتکف فر؛ ابوالفضل بخشی پور؛ مهدی قاسمی مطلق
دوره 29، شماره 4 ، مهر و آبان 1401، ، صفحه 563-575
چکیده
زمینه و هدف: هدف از پژوهش حاضر مقایسه اثربخشی شناخت‌درمانی مبتنی بر ذهن‌آگاهی و درمان هیجانمدار بر انسجام روانی در بیماران دیابتی نوع 2 بود.
مواد و روش‌ها: این پژوهش نیمه‌تجربی از نوع پیش‌آزمون- پس‌آزمون با گروه کنترل بود. جامعه آماری پژوهش را کلیه افراد مبتلا به دیابت نوع 2 که در سال 1398 به کلینیک دیابت شهر سبزوار مراجعه کردند ...
بیشتر
زمینه و هدف: هدف از پژوهش حاضر مقایسه اثربخشی شناخت‌درمانی مبتنی بر ذهن‌آگاهی و درمان هیجانمدار بر انسجام روانی در بیماران دیابتی نوع 2 بود.
مواد و روش‌ها: این پژوهش نیمه‌تجربی از نوع پیش‌آزمون- پس‌آزمون با گروه کنترل بود. جامعه آماری پژوهش را کلیه افراد مبتلا به دیابت نوع 2 که در سال 1398 به کلینیک دیابت شهر سبزوار مراجعه کردند تشکیل دادند که تعداد 45 نفر بهعنوان نمونه انتخاب شدند و به صورت تخصیص تصادفی در سه گروه آزمایش شناختی‌درمانی مبتنی بر ذهن‌آگاهی، آزمایش درمان هیجانمدار و گروه کنترل قرار گرفتند. ابزار گردآوری دادهها پرسش‌نامه احساس انسجام روانی آنتونوسکی (2006) بود و برای تجزیه‌وتحلیل دادهها از نرم‌افزارSPSS24 و از روش‌های آمار توصیفی و تحلیلی (کوواریانس چندمتغیره) استفاده شد.
یافته‌ها: نتایج تحلیل کوواریانس نشان داد که درمان شناختی مبتنی بر ذهن‌آگاهی بر انسجام روانی مؤثر است (0/05> P). روش درمان هیجانمدار بر انسجام روانی مؤثر است (0/05> P) و بین اثربخشی روش درمان شناختی مبتنی بر ذهن‌آگاهی و درمان هیجانمدار بر انسجام روانی بیماران دیابتی نوع دو تفاوت معناداری وجود ندارد (0/05< P).
نتیجه‌گیری: با توجه به تأثیر معنادار روش درمان شناختی مبتنی بر ذهن‌آگاهی و درمان هیجانمدار بر انسجام روانی پیشنهاد میشود از این دو روش در راستای بهبود انسجام روانی و مشکلات روان‌شناختی مربوط به بیماری در بیماران دیابتی نوع دو و خانواده‌های آن‌ها بهره برده شود.
روانشناسی و روانپزشکی
مژده رباطی؛ ابراهیم نامنی
دوره 27، شماره 6 ، بهمن و اسفند 1399، ، صفحه 744-751
چکیده
زمینه و هدف کیفیت بالای زندگی کاری، از عوامل اساسی توانمندسازی منابع انسانی موردنیاز سیستم مراقبت بهداشتی شناخته شده است و بهبود رضایت شغلی کارکنان را نیز به دنبال دارد. پرستاران، عضو بسیار مهم سیستم مراقبت درمانی کشور محسوب می‌شوند؛ از این رو این مطالعه با هدف تعیین رابطه سرزندگی و احساس انسجام روانی با کیفیت زندگی کاری پرستاران ...
بیشتر
زمینه و هدف کیفیت بالای زندگی کاری، از عوامل اساسی توانمندسازی منابع انسانی موردنیاز سیستم مراقبت بهداشتی شناخته شده است و بهبود رضایت شغلی کارکنان را نیز به دنبال دارد. پرستاران، عضو بسیار مهم سیستم مراقبت درمانی کشور محسوب می‌شوند؛ از این رو این مطالعه با هدف تعیین رابطه سرزندگی و احساس انسجام روانی با کیفیت زندگی کاری پرستاران با نقش واسطه‌ای خودتمایزیافتگی انجام گرفت. مواد و روش‌ها روش پژوهش حاضر، توصیفی و از نوع همبستگی است. جامعه آماری این پژوهش، شامل کلیه پرستاران زن بیمارستان امام رضا مشهد هستند که 155 پرستار به عنوان نمونه پژوهش به روش نمونه‌گیری تصادفی ساده انتخاب شدند. برای اندازه‌گیری متغیرها از پرسشنامه‌های کیفیت زندگی کاری والتون (1999)، پرسش‌نامه خودتمایزیافتگی اسکورن و فرایدلندر (1999) و انسجام روانی آنتووسکی (1992) بهره گرفته شده است. برای تجزیه‌وتحلیل دادهها نیز از آزمون همبستگی پیرسون و تحلیل مسیر با استفاده از نرم‌افزار Amos وSPSS22 استفاده شد. یافته‌ها نتایج نشان داد که سرزندگی به صورت مستقیم بر کیفیت زندگی کاری (0/48) و به صورت غیرمستقیم یعنی از طریق خودتمایزیافتگی بر کیفیت زندگی کاری (0/12) تأثیرگذار است (p>0.05) باید اضافه کرد، انسجام روانی به صورت مستقیم بر کیفیت زندگی کاری (0/07) تأثیرگذار نیست، همچنین به صورت غیرمستقیم یعنی از طریق خودتمایزیافتگی بر کیفیت زندگی کاری (0/02) تأثیرگذار نبود (p>0.05). نتیجه‌گیری بر اساس یافته‌های این پژوهش می‌توان نتیجه گرفت که رابطه سرزندگی با کیفیت زندگی کاری پرستاران، یک رابطه خطی ساده نیست و خودتمایزیافتگی می‌تواند رابطه سرزندگی با کیفیت زندگی کاری پرستاران را میانجی‌گری کند.