بیوتکنولوژی و نانوتکنولوژی
فضل راجح سوادی؛ فرحناز مولوی؛ سمانه دولت آبادی
دوره 29، شماره 3 ، مرداد و شهریور 1401، ، صفحه 421-434
چکیده
زمینه و هدف: در حال حاضر، باکتری سودوموناس آئروژینوزا به دلیل مقاوم شدن به انواع آنتی‌بیوتیک‌ها مشکلات فراوانی را برای کنترل عفونت‌های بیمارستانی به‌وجود آورده است و پمپ‌های افلاکس MexAB-OprM نقش مهمی در ایجاد مقاومت سویه‌های سودوموناس آئروژینوزا به آنتی‌بیوتیک‌ها دارند. هدف این مطالعه، تعیین تأثیر ضدمیکروبی نانوذرات نقره و پروبیوتیک ...
بیشتر
زمینه و هدف: در حال حاضر، باکتری سودوموناس آئروژینوزا به دلیل مقاوم شدن به انواع آنتی‌بیوتیک‌ها مشکلات فراوانی را برای کنترل عفونت‌های بیمارستانی به‌وجود آورده است و پمپ‌های افلاکس MexAB-OprM نقش مهمی در ایجاد مقاومت سویه‌های سودوموناس آئروژینوزا به آنتی‌بیوتیک‌ها دارند. هدف این مطالعه، تعیین تأثیر ضدمیکروبی نانوذرات نقره و پروبیوتیک لاکتوباسیلوس پلانتاروم بر بیان ژن MexA است.
مواد و روش‌ها: در این مطالعه توصیفی- مقطعی، 49 سویه در مدت 8 ماه، از 11 آزمایشگاه تشخیص طبی مشهد طی سال‌های ۱۳۹9-۱۳۹8 جمع‌آوری شدند. ارزیابی الگوی حساسیت آنتی‌بیوتیکی سویه‌ها، از روش انتشار دیسک براساس پروتکل CLSI استفاده شد. پس از تیماردهی باکتری‌های دارای مقاومت چند دارویی با مواد مهارکننده، از روش میکرودایلوشن و تکنیک Real time-PCR به‌ترتیب برای تعیین رقت اثربخش نانوذرات نقره و پروبیوتیک بر بیان ژن MexA باکتری مولد آن استفاده شد.
یافته‌ها: تمام نمونه‌ها تأیید هویت شدند و تمام آنها به بیش از دو آنتی‌بیوتیک، مقاوم و واجد ژن MexA بودند. کمترین غلظت مهار رشد در روش رقت در آگار برای نانوذرات نقره تا رقت 250 میکروگرم بر میلی‌لیتر و برای پروبیوتیک تا رقت 18 میکروگرم در میلی‌لیتر بود. نانوذرات نقره در مقایسه با پروبیوتیک تأثیر بیشتری بر مهار رشد باکتری داشتند و میزان این تأثیر نسبت به اثر ترکیبی پروبیوتیک و نانوذرات نقره کمتر می‌باشد (P>0.05).
نتیجه‌گیری: نانوذرات نقره و پروبیوتیک، فعالیت مهاری و آنتی‌باکتریال برای کاهش عملکرد پمپ افلاکس MexAB-OprM در باکتری سودوموناس آئروژینوزا دارد.
بهداشت محیط و محیط زیست
محمدمهدی سلطان دلال؛ زهره دیدار
دوره 26، شماره 5 ، آذر و دی 1398، ، صفحه 575-583
چکیده
در این تحقیق، سنتز نانوذرات منگنز- اکسید روی ، آهن- اکسید روی به روش ترسیب شیمیایی هم‌زمان و بررسی ویژگی-های ساختاری و مورفولوژیکی نانوذرات حاصله با استفاده از طیف مادون قرمز فوریه، پراش اشعه X و میکروسکوپ الکترونی عبوری صورت گرفت. اثرات ضد میکروبی نانوذرات در برابر باکتری شیگلا فلکسنری (PTCC 1234) توسط روش تعیین قطر هاله عدم رشد سنجیده ...
بیشتر
در این تحقیق، سنتز نانوذرات منگنز- اکسید روی ، آهن- اکسید روی به روش ترسیب شیمیایی هم‌زمان و بررسی ویژگی-های ساختاری و مورفولوژیکی نانوذرات حاصله با استفاده از طیف مادون قرمز فوریه، پراش اشعه X و میکروسکوپ الکترونی عبوری صورت گرفت. اثرات ضد میکروبی نانوذرات در برابر باکتری شیگلا فلکسنری (PTCC 1234) توسط روش تعیین قطر هاله عدم رشد سنجیده شد. میزان هم افزایی نانوذرات با دو ماده پراکسید هیدروژن و هیپوکلریت سدیم با محاسبه حداقل غلظت بازدارنده کسری انجام شد. بررسی‌های ساختاری کارایی مناسب روش ترسیب شیمیایی هم‌زمان در تهیه نانوذرات منگنز- اکسید روی و آهن- اکسید روی را نشان داد. نتایج آزمون ضد میکروبی نشان داد که نانوذرات منگنز- اکسید روی اثرات ضد میکروبی بیشتری بر روی شیگلا فلکسنری نسبت به آهن- اکسید روی دارد و قطر هاله عدم رشد برابر با 25 میلی‌متر ایجاد نمود در حالی‌که قطر هاله عدم رشد در مورد آهن- اکسید روی، 14 میلی‌متر بود. بعلاوه هر دو نانوذره ترکیبی اثرات ضد میکروبی بیشتری نسبت به نانوذرات اکسید روی به تنهایی نشان دادند و در نتیجه عمل ترکیب این عناصر در ساختار اکسید روی سبب بهبود خاصیت ضد میکروبی آن می‌گردد. همچنین مخلوط هر یک از نانوذرات با پراکسید هیدروژن و هیپوکلریت سدیم، اثرات هم‌افزایی داشتند که این اثر در غلظت‌های بالاتر، به صورت اثر هم افزایی کامل و در غلظت‌های پایین‌تر به صورت هم‌افزایی جزئی بود.
مهدی باران‌وند؛ حسین هنری
دوره 23، شماره 4 ، مهر و آبان 1395، ، صفحه 688-697
چکیده
اهداف عفونت حاد روده‌ای که توسط باکترهای شیگلا و اشرشیاکلی ایجاد می‌شود به عنوان عامل بیوتروریستی شناخته شده است. پروتئین IpaD و STx نقش مهمی در تهاجم و بیماری‌زایی شیگلاها دارد. با ممزوج‌کردن IpaD با STxB می‌توان کاندیدای واکسن مناسب تهیه کرد. در این مطالعه ایمنی‌زایی پروتئین‌های نوترکیب نانوذره‌ای STxB-IpaD ممزوجی و STxB به صورت خوراکی ...
بیشتر
اهداف عفونت حاد روده‌ای که توسط باکترهای شیگلا و اشرشیاکلی ایجاد می‌شود به عنوان عامل بیوتروریستی شناخته شده است. پروتئین IpaD و STx نقش مهمی در تهاجم و بیماری‌زایی شیگلاها دارد. با ممزوج‌کردن IpaD با STxB می‌توان کاندیدای واکسن مناسب تهیه کرد. در این مطالعه ایمنی‌زایی پروتئین‌های نوترکیب نانوذره‌ای STxB-IpaD ممزوجی و STxB به صورت خوراکی و تزریقی در موش بررسی شده است. مواد و روش ها در این مطالعه تجربی، از وکتورهای (+)pET28a دارای ژن‌های stxB-ipaD و stxB استفاده شد که به درون باکتریE.coli BL21 DE3 ترانسفورم شدند. این باکتری روی محیط آنتی‌بیوتیک رشد داده شد و با روش PCR مستقیم و بیان پروتئین و ژل SDS-PAGE تأیید شد. پروتئین‌های نوترکیب توسط ستون نیکل تخلیص و توسط ژل SDS-PAGE و ایمنوبلاتینگ تأیید شدند. پروتئین‌های نوترکیب STxB-IpaD و STxB با روش ژله‌ای‌شدن یونی با پلیمر کیتوسان نانویی شدند و تصویربرداری آن با میکروسکوپ الکترونی نگاره (SEM) انجام گرفت. تجویز خوراکی و تزریقی آنتی‌ژن‌های نانوذره‌ای STxB-IpaD و STxB در چهار نوبت متوالی به موش‌های سوری انجام و تیتر آنتی‌بادی و ایمنی‌زایی آنها بررسی شد. یافته ها با انجام آزمایش الایزا تیتر آنتی‌بادی IgG در حالت تزریقی مشاهده شد، ولی درحالت خوراکی مشاهده نشد. ممکن است به علت ازبین‌رفتن ساختار نانوذره و آنتی‌ژن توسط محیط اسیدی معده و آنزیم تریپسین باشد. موش‌های ایمن‌شده با پروتئین‌های نوترکیب STxB و STxB-IpaD با روش ژله‌ای‌شدن یونی نانویی توانستند به ترتیب تا هفت و ده برابر LD50 شیگا توکسین E.coli O157:H7 را تحمل کنند. نتیجه گیری می‌توان از نانوذره پروتئینی STxB-IpaD و STxB به عنوان اجوانت تزریقی برای ایمنی‌زایی در برابر شیگا توکسین E.coli O157:H7 استفاده کرد.
محسن خسروآبادی؛ مهدی بخش آبادی؛ علیرضا گلشن؛ محمد مهرپویان
دوره 21، شماره 2 ، خرداد و تیر 1393، ، صفحه 320-331
چکیده
زمینه و هدف: یکی از راه‌های درمان پروستات، استفاده از چشمه‌های براکی‌تراپی کم‌انرژی مانند ید-125 است. هدف ما دراین مطالعه، بررسی فاکتور افزایش دوز تومور با حضور نانو ذرات مختلف در براکی‌تراپی پروستات به‌روش مونت کارلو و بررسی اثر حضور نانو ذرات بر منحنی‌های هم دوز در براکی‌تراپی پروستات می‌باشد.
مواد و روش‌ها: در این مطالعه، ...
بیشتر
زمینه و هدف: یکی از راه‌های درمان پروستات، استفاده از چشمه‌های براکی‌تراپی کم‌انرژی مانند ید-125 است. هدف ما دراین مطالعه، بررسی فاکتور افزایش دوز تومور با حضور نانو ذرات مختلف در براکی‌تراپی پروستات به‌روش مونت کارلو و بررسی اثر حضور نانو ذرات بر منحنی‌های هم دوز در براکی‌تراپی پروستات می‌باشد.
مواد و روش‌ها: در این مطالعه، چشمه‌ی براکی‌تراپی ید-125 مدل SL-125/SH-125 با استفاده از کدMCNPX مونت کارلو، شبیه‌سازی-شد. پس از محاسبه و تایید پارامترهای گروه کاری 43 انجمن فیزیک پزشکی آمریکا (TG-43) برای آن، فاکتور افزایش دوز در مقطع مرکزی تومور در اثر حضور مواد جاذب Fe2O3، Ag،Gd ، Pt و Au به‌صورت نانو ذره با سه غلظت 7، 18و 30 میلی‌گرم بر میلی‌لیتر در تومور به‌طور جداگانه بررسی‌شد.
یافته‌ها: مقدار ثابت آهنگ دوزcGyh-1U-1 954/0 به‌دست‌آمد. مقدار بیشینه‌ی فاکتور افزایش دوز در روی مقطع مرکزی در راستای محورX برای ماده‌های Fe2O3، Ag،Gd ، Pt و Au، به‌ترتیب برابر 27/1، 15/1، 14/1، 32/1 و 79/1 می‌باشد. همچنین دراثر حضور نانوذرات، شکل منحنی هم‌دوز برای کانتورهای 100 درصد به‌سمت مرکز تومور و منحنی 50 درصد به‌سمت خارج تومور متمایل می‌شوند. فاکتور افزایش دوز با افزایش غلظت و با افزایش عدد اتمی نانو ذرات، نظم خاصی را در افزایش یا کاهش نشان‌نداد.
نتیجه‌گیری: با توجه به نتایج حاصل از شبیه‌سازی، می‌توان به‌این نتیجه‌رسید که حضور نانو ذرات، باعث افزایش دوز در تومور وکاهش دوز در خارج تومور بر روی منحنی‌های هم‌دوز می‌شود. لذا می‌توان زمان درمان و اکتیویته را کاهش‌داد. بنابراین، استفاده‌ی بالینی از این نانو ذرات به‌منظور افزایش دوز در براکی‌تراپی پروستات توصیه می‌گردد.