فیزیولوژی ورزشی
عباس صالحی کیا؛ محمد پرستش
دوره 26، شماره 1 ، فروردین و اردیبهشت 1398، ، صفحه 89-97
چکیده
اهداف: ﻫﺪف از ﭘﮋوﻫﺶ ﺣﺎﺿﺮ، ﺑﺮرﺳﯽ اثر 8هفته تمرین استقامتی بر سطوح سرمی پروتئین–D سورفکتانت (SPD) موش‌های صحرایی پس از القاء دیابت توسط استرپتوزوتوسین- نیکوتین آمید بود.مواد و روش‌ها: در این مطالعه تجربی 48 ﺳﺮ موش صحرایی از ﻧﮋاد وﯾﺴﺘﺎر ﺑﺎ ﻣﯿﺎﻧﮕﯿﻦ وزن 48±200 ﮔﺮم ﺑﻪﻃﻮر ﺗﺼﺎدﻓﯽ در چهار ﮔﺮوه ﮐﻨﺘﺮل سالم، کنترل ...
بیشتر
اهداف: ﻫﺪف از ﭘﮋوﻫﺶ ﺣﺎﺿﺮ، ﺑﺮرﺳﯽ اثر 8هفته تمرین استقامتی بر سطوح سرمی پروتئین–D سورفکتانت (SPD) موش‌های صحرایی پس از القاء دیابت توسط استرپتوزوتوسین- نیکوتین آمید بود.مواد و روش‌ها: در این مطالعه تجربی 48 ﺳﺮ موش صحرایی از ﻧﮋاد وﯾﺴﺘﺎر ﺑﺎ ﻣﯿﺎﻧﮕﯿﻦ وزن 48±200 ﮔﺮم ﺑﻪﻃﻮر ﺗﺼﺎدﻓﯽ در چهار ﮔﺮوه ﮐﻨﺘﺮل سالم، کنترل دیابتی، سالم تمرین استقامتی و دیابتی ﺗﻤﺮﯾﻦ استقامتی ﻗﺮار ﮔﺮﻓﺘﻨﺪ. ﺟﻬﺖ اﻟﻘﺎی دﯾﺎﺑﺖ، از روش ﺗﺰرﯾﻖ درون ﺻﻔﺎﻗﯽ mg/kg 120 ﻣﺤﻠﻮل نیکوتین آمید به همراه mg/kg 65 ﻣﺤﻠﻮل STZ اﺳﺘﻔﺎده ﮔﺮدﯾﺪ. ﭘﺮوﺗﮑﻞ ﺗﻤﺮﯾﻦ اﺳﺘﻘﺎﻣﺘﯽ ﺑﺎ ﺷﺪت ﻣﺘﻮﺳﻂ ﺑﻪ ﻣﺪت 8 ﻫﻔﺘﻪ اﻧﺠﺎم ﮔردید و 24 ﺳﺎﻋﺖ ﭘﺲ از آﺧﺮﯾﻦ ﺟﻠﺴﮥ ﺗﻤﺮﯾﻨﯽ ﺣﯿﻮاﻧﺎت ﺗﺸﺮﯾﺢ و سرم خون موش‌های صحرایی جهت بررسی جمع آوری شدند. دادهﻫﺎ ﺑﺎ اﺳﺘﻔﺎده از آزﻣﻮن ﺗﺤﻠﯿﻞ وارﯾﺎﻧﺲ ﯾﮏ ﻃﺮﻓﻪ (one-way ANOVA) و آزمون تعقیبی توکی در سطح معناداری 05/0 بررسی شدند. یافته‌ها: تمرین استقامتی موجب کاهش معنادار قند خون گروه تمرین استقامتی دیابتی نسبت به گروه کنترل دیابتی شد (000/0=P). سطوح SPD در گروه کنترل دیابتی نسبت به کنترل سالم کاهش معناداری (001/0=P) و شاخص مقاومت به انسولین (HOMA-IR) افزایش معناداری (000/0=P) یافت. 8 هفته تمرین استقامتی موجب افزایش معنادار درSPD (041/0P=) در گروه تمرین استقامتی دیابتی نسبت به گروه کننترل دیابتی شد. همچنین تمرین موجب کاهش معنادار شاخص مقاومت به انسولین (000/0=P) و انسولین (029/0=P) در گروه تمرین استقامتی دیابتی نسبت به گروه کنترل دیابتی شد.نتیجه‌گیری: به نظر می‌رسد تمرین استقامتی از طریق افزایش سطوح سرمSPD موجب بهبود شاخص مقاومت به انسولین در موش‌های دیابتی نوع 2 میشود.کلید واژهها: استرپتوزوتوسین- نیکوتینآمید، پروتئین– D سورفکتانت، انسولین، تمرین.
حمید محمد صادقی؛ علیرضا وحیدی؛ محمدابراهیم رضوانی؛ منصور اسمعیلی دهج؛ علی علی آبادی
دوره 23، شماره 2 ، خرداد و تیر 1395، ، صفحه 281-289
چکیده
زمینه و هدف:بخشی از اثر ضد دیابتی گیاهان داروئی به فلاوونوئید های موجود در آنها مرتبط است. از آنجاییکه فلاوونوئید های متفاوتی در گیاهان دیده شده است، اثر سالویجنین که یک فلاوونوئید موجود در این گیاه است را مورد بررسی قرار دادیم. مواد و روش ها:پس از عصاره گیری از گیاه با روش کروماتوگرافی ستونی سالویجنین استخراج گردید. با تزریق استرپتوزوتوسین ...
بیشتر
زمینه و هدف:بخشی از اثر ضد دیابتی گیاهان داروئی به فلاوونوئید های موجود در آنها مرتبط است. از آنجاییکه فلاوونوئید های متفاوتی در گیاهان دیده شده است، اثر سالویجنین که یک فلاوونوئید موجود در این گیاه است را مورد بررسی قرار دادیم. مواد و روش ها:پس از عصاره گیری از گیاه با روش کروماتوگرافی ستونی سالویجنین استخراج گردید. با تزریق استرپتوزوتوسین (mg/kg70)، موش های صحرایی دیابتی شدند. حیوانات گروه کنترل، حلال سالویجنین و گروه های تیمار دوزهای 5، 10 و 25 میلی گرم بر کیلوگرم سالویجنین را به مدت یک ماه دریافت نمودند. پس از پایان تیمار از حیوانات خون‌گیری و کمیت های قند خون ناشتا، پروفایل چربی و میزان انسولین خون اندازه گیری شد. برای اندازه گیری ها از آزمون آنالیز واریانس یک طرفه و پس آزمون اختصاصی آن استفاده شد. یافته ها: نتایج این مطالعه نشان داد که تیمار با سالویجنین، قند خون ناشتا، هموگلوبین گلیکوزیله و سطح چربی های خون را به شکل معنی داری کاهش می دهد. از طرف دیگر سطح انسولین و HDL در خون این حیوانات نسبت به گروه کنترل افزایش یافت.
حسین شیروانی؛ فاطمه رستم خانی؛ حمیرا زردوز
دوره 21، شماره 5 ، آذر و دی 1393، ، صفحه 819-828
چکیده
زمینه و هدف: استرس به خصوص نوع روانی مزمن موضوع مهم جامعه مدرن ما است. در این راستا در مطالعه حاضر اثر استرس روانی مزمن بر پارامترهای متابولیکی، هورمونی و رفتاری بررسی شده است.
مواد و روش ها: نوع مطالعه حاضر مداخله ای تجربی می باشد. حیوانات به گروه های کنترل و آزمایش و سپس هر گروه به دو زیر گروه 15 و 30 روزه (در هر زیرگروه 7 سر) تقسیم شدند. ...
بیشتر
زمینه و هدف: استرس به خصوص نوع روانی مزمن موضوع مهم جامعه مدرن ما است. در این راستا در مطالعه حاضر اثر استرس روانی مزمن بر پارامترهای متابولیکی، هورمونی و رفتاری بررسی شده است.
مواد و روش ها: نوع مطالعه حاضر مداخله ای تجربی می باشد. حیوانات به گروه های کنترل و آزمایش و سپس هر گروه به دو زیر گروه 15 و 30 روزه (در هر زیرگروه 7 سر) تقسیم شدند. استرس توسّط دستگاه جعبه ارتباطی القا شد. این دستگاه شامل 9 اتاقک است که در 5 اتاقک آن حیوانات شوک الکتریکی دریافت می کنند و در 4 اتاقک دیگر حیوانات در معرض استرس روانی هستند. استرس به صورت مزمن به مدّت 15 و 30 روز ( h/day1) اعمال شد. خون گیری با روش سوراخ کردن پشت حدقه انجام شد. سطح های پلاسمایی گلوکز، کلسترول، تری گلیسیرید، انسولین، و کورتیکوسترون اندازه گیری شد. به علاوه، میزان مصرف آب و غذا، تأخیر در شروع مصرف غذا و آب، وزن بدن و غدد فوق کلیه تعیین شد. جهت تحلیل آماری از آزمون تحلیل واریانس مختلط با اندازه‌گیری‌های مکرّر درون گروه های کنترل و آزمایش و اندازه گیری مستقل بین دو گروه به کمک نرم افزاراس.پی.اس.اس نسخه 16 استفاده شد. سطح معنی داری کم تر از 05/0 در نظر گرفته شد.
یافته ها: استرس روانی مزمن (15 و 30 روزه) کورتیکوسترون (41/0=P)، انسولین (45/0=P)، گلوکز (47/0=P)، تری گلیسرید (07/0=P) و کلسترول (26/0=P) پلاسما را به طور معنی داری تغییر نداد. 30 روز استرس مزمن به طور معنی داری میزان مصرف غذا را در مقایسه با گروه کنترل افزایش داد (01/0=P). در حالی که میزان مصرف آب(07/0=P)، تأخیر در شروع مصرف غذا (70/0=P) و آب (08/0=P) در گروه آزمایش تغییر معنی داری نداشت. 30 روز قرار گرفتن در معرض استرس در هر دو گروه کنترل و آزمایش وزن بدن (به ترتیب 002/0=P و 004/0=P) و غدد فوق کلیه (به ترتیب 01/0=P و 04/0=P) را به طور معنی داری در مقایسه با روز 15 افزایش داد.
نتیجه گیری: اعمال استرس روانی مزمن کوتاه و میان مدّت تغییر معنی داری در پارامترهای هورمونی و متابولیک ایجاد نکرد؛ در حالی که میزان مصرف غذا را به طور معنی داری افزایش داد. با این وجود تفاوت معنی داری در وزن حیوانات استرس دیده در مقایسه با گروه کنترل مشاهده نشد.
علیرضا فتحی؛ سیدابراهیم حسینی؛ لیلا صیادی
دوره 21، شماره 2 ، خرداد و تیر 1393، ، صفحه 263-270
چکیده
زمینه و هدف: نیکوتین یکی از مواد مؤثر موجود در سیگار می‌باشد. نیکوتین برای مغز، سیستم های قلبی عروقی، تنفسی و بافت‌های مختلف بدن سمی است. پژوهش حاضر با هدف بررسی اثر نیکوتین بر آنزیم‌های آلانین آمینوترانسفراز (ALT)، آسپارتات آمینوترانسفراز (AST) و آلکالین فسفاتاز (ALP)، پروفایل لیپیدی، گلوکز و انسولین در موش‌های دیابتی شده انجام گرفت. ...
بیشتر
زمینه و هدف: نیکوتین یکی از مواد مؤثر موجود در سیگار می‌باشد. نیکوتین برای مغز، سیستم های قلبی عروقی، تنفسی و بافت‌های مختلف بدن سمی است. پژوهش حاضر با هدف بررسی اثر نیکوتین بر آنزیم‌های آلانین آمینوترانسفراز (ALT)، آسپارتات آمینوترانسفراز (AST) و آلکالین فسفاتاز (ALP)، پروفایل لیپیدی، گلوکز و انسولین در موش‌های دیابتی شده انجام گرفت.
مواد وروش ها:در این مطالعه تجربی از50 سر موش صحرایی نر بالغ نژاد ویستار با وزن تقریبی 220 تا 250 گرم استفاده شد که به 5 گروه 10تایی شامل کنترل (فاقد تیمار)، شاهد دیابتی، 3 دسته تجربی شامل موش‌های دیابتی شده‌ای که تحت تیمار دوزهای mg/kg125/0 ، 5/0 و 25/0، نیکوتین قرار داشتند تقسیم شدند. در این مطالعه برای دیابتی کردن موش‌ها از تزریق درون صفاقی mg/kg60 استرپتوزوتوسین استفاده گردید. در پایان آزمایش از موش‌ها خون گیری به عمل آمده و میزان سرمی آنزیم‌های AST، ALP، ALT، LDL، HDL، کلسترول، تری گلیسرید، انسولین و گلوکز بررسی گردید. داده‌ها به کمک آزمون تحلیل واریانس یک‌طرفه و آزمون پیگیری Tukey توسط نرم افزار SPSS نسخه 18، آنالیز شدند.
یافته‌ها: نتایج نشان داد که غلظت آنزیم‌های ALP، AST، ALT، انسولین، گلوکز، کلسترول تام، تری گلیسرید و LDL در گروه‌های تجربی دارای افزایش و غلظت HDL دارای کاهش معناداری نسبت به گروه شاهد می‌باشند.
نتیجه‌گیری: نیکوتین، باعث افزایش عوارض ناشی از بیماری دیابت از قبیل افزایش قند، چربی‌ها و آنزیم‌های کبدی ALP، AST و ALT می-گردد.
آرزو تبریزی؛ مجید قلی پور
دوره 21، شماره 1 ، فروردین و اردیبهشت 1393، ، صفحه 93-105
چکیده
زمینه و هدف: با توجّه به رابطه بین چاقی و دیابت نوع دو و نبود اطّلاعات در خصوص ارزیابی واکنش‌های گلوکز و انسولین افراد چاق به شدّت‌های مختلف فعّالیّت ورزشی، تحقیق حاضر با طرح مقطعی اثرات فعّالیّت ورزشی متناوب با شدّت‌های مختلف را روی غلظت‌های گلوکز و انسولین در دانشجویان کم تحرّک مرد از دانشگاه صنعتی شریف با دو رده چاقی مورد آزمون ...
بیشتر
زمینه و هدف: با توجّه به رابطه بین چاقی و دیابت نوع دو و نبود اطّلاعات در خصوص ارزیابی واکنش‌های گلوکز و انسولین افراد چاق به شدّت‌های مختلف فعّالیّت ورزشی، تحقیق حاضر با طرح مقطعی اثرات فعّالیّت ورزشی متناوب با شدّت‌های مختلف را روی غلظت‌های گلوکز و انسولین در دانشجویان کم تحرّک مرد از دانشگاه صنعتی شریف با دو رده چاقی مورد آزمون قرار می‌دهد.
مواد و روش‌ها: شش مرد چاق رده یک و پنچ مرد چاق رده دو با شدّت‌های فزاینده 50%، 60%، 70% و 80% حدّاکثر اکسیژن مصرفی به ترتیب به مدّت 10، 10، 5 و 2 دقیقه روی نوارگردان دویدند. نمونه‌های خون قبل و هنگام فعّالیّت ورزشی و در دقایق 30، 60 و 120 در دوره بازیافت جمع آوری شد. آزمون‌های تجزیه تحلیل واریانس دو عامله اندازه‌گیری‌های مکرر، تی مستقل و تی زوجی برای تعیین اختلافات درون‌گروهی و بین‌گروهی مورد استفاده قرار گرفتند. معنی‌داری آماری در سطح 5% پذیرفته شد.
یافته‌ها: غلظت پلاسمایی گلوکز دو گروه نسبت به مقادیر استراحتی، تا 70% بدون تغییر و در 80% افزایش یافت. ولی، تفاوت معنی‌داری در دوره بازیافت مشاهده نشد. غلطت پلاسمایی انسولین دو گروه تا قبل از 60% کاهش و بعد از آن افزایش یافت و در 80% با مقادیر استراحتی اختلاف معنی-داری داشت؛ که فقط تا نیم ساعت بعد از قطع فعّالیّت ورزشی معنی‌دار ماند.
بحث و نتیجه‌گیری: با توجّه به اثرات یکسان دویدن با شدّت 80% حدّاکثر اکسیژن مصرفی در افزایش غلظت‌های پلاسمایی گلوکز و انسولین در هر دو رده چاقی، انجام تحقیقی روی بیماران دیابتی نوع دوم می‌تواند به یافتن راه‌کاری مناسب برای پیشگیری و درمان مؤثّرتر کمک نماید.
سید علیرضا حسینی کاخک؛ زهرا عطار نژاد؛ امیر حسین حقیقی
دوره 20، شماره 4 ، آذر و دی 1392، ، صفحه 563-572
چکیده
زمینه و هدف: آدیپونکتین آدیپوسایتوکینی است که در مقاومت به انسولین و دیابت نقش دارد. هدف تحقیق حاضر مقایسه اثرات دو جلسه متفاوت ورزش در آب بر آدیپونکتین و مقاومت انسولینی در زنان دیابتی نوع دو بود.
مواد و روش‌ها: در یک مطالعه تجربی با طرح تحقیق متقاطع هشت زن دیابتی نوع دو (سن 9/4 ±6/56 سال) به‌طور تصادفی در سه گروه کنترل، تمرین (یک) با حجم ...
بیشتر
زمینه و هدف: آدیپونکتین آدیپوسایتوکینی است که در مقاومت به انسولین و دیابت نقش دارد. هدف تحقیق حاضر مقایسه اثرات دو جلسه متفاوت ورزش در آب بر آدیپونکتین و مقاومت انسولینی در زنان دیابتی نوع دو بود.
مواد و روش‌ها: در یک مطالعه تجربی با طرح تحقیق متقاطع هشت زن دیابتی نوع دو (سن 9/4 ±6/56 سال) به‌طور تصادفی در سه گروه کنترل، تمرین (یک) با حجم پایین (50-45 دقیقه) و تمرین (دو) با حجم متوسط (70-65 دقیقه) قرار گرفتند. خون‌گیری بلافاصله و 24 ساعت بعد از تمرین انجام شد. داده‌ها با استفاده از آزمون تحلیل واریانس یک‌طرفه با اندازه‌گیری مکرر با استفاده از نرم‌افزار SPSS نسخه 16 مورد تجزیه و تحلیل قرار گرفت (05/0PP). بلافاصله پس از تمرین افزایش معنادار بیشتری در گلوکز در گروه یک در مقایسه با گروه دو مشاهده شد (02/0>P). 24 ساعت پس از تمرین تفاوت معناداری بین سه گروه در گلوکز وجود نداشت (88/0P=). شاخص HOMA-IR در دو گروه تمرینی بلافاصله پس از تمرین به‌طور معناداری نسبت به گروه کنترل افزایش کمتری نشان داد (01/0>P). در 24 ساعت پس از تمرین تفاوت معناداری در شاخص HOMA-IR بین گروه‌ها وجود نداشت (06/0P=).
نتیجه‌گیری: نتایج این تحقیق نشان داد که یک جلسه ورزش کوتاه‌مدت در آب مقاومت به انسولین را بدون ایجاد تغییرات معنادار در آدیپونکتین کاهش می‌دهد.
محمد سیداحمدی؛ اکبر پژهان؛ فتاح مرادی؛ سوران امینی اقدم
دوره 19، شماره 4 ، آذر و دی 1391، ، صفحه 325-335
چکیده
زمینه و هدف: آدیپونکتین یکی از آدیپوسایتوکین‌هایی است که می‌تواند شاخصی برای بیماری شریان کرونری بوده و به نظر می‌رسد که ویژگی‌های محافظتی متابولیکی و ضد التهابی داشته باشد. هدف از مطالعه حاضر بررسی ارتباط سطوح سرمی آدیپونکتین با مقاومت انسولینی، فشار خون و عملکرد قلبی تنفسی در مردان کم‌تحرک ایران می‌باشد. مواد و روش‌ها: در یک ...
بیشتر
زمینه و هدف: آدیپونکتین یکی از آدیپوسایتوکین‌هایی است که می‌تواند شاخصی برای بیماری شریان کرونری بوده و به نظر می‌رسد که ویژگی‌های محافظتی متابولیکی و ضد التهابی داشته باشد. هدف از مطالعه حاضر بررسی ارتباط سطوح سرمی آدیپونکتین با مقاومت انسولینی، فشار خون و عملکرد قلبی تنفسی در مردان کم‌تحرک ایران می‌باشد. مواد و روش‌ها: در یک مطالعه نیمه تجربی 45 مرد جوان که طی 6 ماه گذشته هیچ گونه فعالیت بدنی منظمی نداشتند، به‌صورت داوطلبانه به عنوان آزمودنی انتخاب شدند. پس از 12 ساعت ناشتایی (در ساعت 8 صبح)، نمونه‌های خون جهت تعیین سطوح سرمی آدیپونکتین، انسولین و گلوکز مورد سنجش قرار گرفت. عملکرد قلبی-تنفسی آزمودنی‌ها با استفاده از آزمون نوارگردان بالک و فشار خون با دستگاه اسفیگمومانومتر اندازه‌گیری شد. جهت تحلیل داده‌های خام از نرم‌افزار آماری SPSS نسخه 16 و ضریب همبستگی پیرسون استفاده گردید. سطح معنی‌داری 01/0>p در نظر گرفته شد. یافته‌ها: سطوح آدیپونکتین به‌طور معنی‌داری با نمایه توده بدن (002/0= P)، انسولین (009/0=P)، HOMA-IR (002/0=P) و گلوکز (007/0=P) همبستگی منفی و با حداکثر اکسیژن مصرفی (006/0=P) آزمودنی‌ها همبستگی مثبت داشت. به‌علاوه، هیچ‌گونه رابطه معنی‌داری بین سطوح آدیپونکتین سرم با فشار خون سیستولیک (097/0=P) و دیاستولیک (117/0=P) مشاهده نگردید. نتیجه‌گیری: به‌نظر می‌رسد در افراد کم‌تحرک که از آمادگی قلبی تنفسی پایینی برخوردارند، پایین بودن غلظت آدیپونکتین ممکن است با اختلال در کنترل گلیسیمک همراه باشد. که این امر خطر ابتلا به دیابت نوع دو و بیماری‌های قلبی عروقی را در این افراد بالا می‌برد. همچنین، با وجود ارتباط مستقیم بین غلظت آدیپونکتین و عملکرد قلبی تنفسی آزمودنی‌ها، به نظر نمی‌رسد ارتباطی بین سطوح آدیپونکتین و فشار خون وجود داشته باشد.
هدا عزیزی؛ فرحزاد جباری؛ محمود شبستری؛ مریم هاشمیان
دوره 19، شماره 3 ، مرداد و شهریور 1391، ، صفحه 206-216
چکیده
زمینه و هدف: با توجه به شیوع بالا و مرگ‌ومیر بالای ناشی از بیماری‌های قلبی عروقی باید به درمان آن توجه ویژه مبذول داشت. در حال حاضر درمان اصلی انفارکتوس میوکارد (MI) با بالارفتن قطعه ST، برقراری مجدد جریان خون از طریق حل لخته است. علاوه بر این درمان اساسی، عوامل فارماکولوژیک متعددی در طی سال‌های گذشته مورد بررسی قرار گرفته‌اند. در این ...
بیشتر
زمینه و هدف: با توجه به شیوع بالا و مرگ‌ومیر بالای ناشی از بیماری‌های قلبی عروقی باید به درمان آن توجه ویژه مبذول داشت. در حال حاضر درمان اصلی انفارکتوس میوکارد (MI) با بالارفتن قطعه ST، برقراری مجدد جریان خون از طریق حل لخته است. علاوه بر این درمان اساسی، عوامل فارماکولوژیک متعددی در طی سال‌های گذشته مورد بررسی قرار گرفته‌اند. در این مقاله ضمن اشاره به درمان‌های کمکی که در سال‌های اخیر پیشنهاد شده است، مقالات کارآزمایی بالینی در خصوص محلول گلوکز- انسولین- پتاسیم مورد بحث قرار می گیرد. مواد وروش‌ها: کلیه مطالعات منتشر شده در مجلات و ارائه شده در کنگره‌ها در پایگاه‌های اطلاعاتی Elsievier، Pubmed، Cochrane و SID با کلید واژه‌های مرتبط مورد جست‌و‌جو قرار گرفتند و مقالات مرتبط که دارای معیارهای ورود به مطالعه بودند پس از کنترل کیفی وارد مطالعه شدند. یافته‌ها: نتایج این مطالعه مروری نشان می‌دهد که نتایج حاصل از مطالعات انجام شده بر روی اثرات گلوکز انسولین پتاسیم بر مرگ‌ومیر، سطح آنزیم‌های قلبی، کسر جهشی بطن چپ، بازگشت قطعه ST، فاکتورهای التهابی و مارکرهای اکسیداتیو متفاوت بوده است؛ ولی عموماً در مطالعاتی که جدیدتر انجام شده و روی تعداد بیشتری از بیماران صورت گرفته است GIK بی‌تأثیر بوده است. نتیجه‌گیری: در حال حاضر درمان با گلوکز انسولین پتاسیم به‌عنوان درمان کمکی به ترومبولیتیک توصیه نمی‌شود.