روانشناسی و روانپزشکی
فاطمه دافعیان؛ زهرا یوسفی
چکیده
زمینه و هدف: هدف از پژوهش حاضر، تعیین اثربخشی روایت درمانی بر فراهیجان و کنش تأملی در بین نوجوانان دختر شهر اصفهان بود.
مواد و روشها: روش پژوهش از نوع نیمهتجربی با طرح پیش‌آزمون- پس‌آزمون با گروه کنترل و پیگیری 2 ماهه بود. جامعه آماری، کلیه دختران نوجوان شهر اصفهان بودند که با نمونه‌گیری دسترس، 40 نفر، انتخاب و بهصورت روش تصادفی ...
بیشتر
زمینه و هدف: هدف از پژوهش حاضر، تعیین اثربخشی روایت درمانی بر فراهیجان و کنش تأملی در بین نوجوانان دختر شهر اصفهان بود.
مواد و روشها: روش پژوهش از نوع نیمهتجربی با طرح پیش‌آزمون- پس‌آزمون با گروه کنترل و پیگیری 2 ماهه بود. جامعه آماری، کلیه دختران نوجوان شهر اصفهان بودند که با نمونه‌گیری دسترس، 40 نفر، انتخاب و بهصورت روش تصادفی ساده در دو گروه آزمایش و کنترل جایگزین شدند. ابزارهای پژوهش پرسش‌نامههای فراهیجان میتمنسگرابر (2009) و کنشوری تأملی فوناگی (2016) بودند. گروه آزمایش هشت جلسه 90 دقیقهای مداخله روایت‌درمانی مبتنی بر پروتکل دیمانک (1998) دریافت کرد و گروه کنترل در لیست انتظار قرار داشتند. دادهها با استفاده از نرم‌افزار SPSS-23 و در دو سطح توصیفی (میانگین و انحراف استاندارد) و استنباطی (تحلیل واریانس با اندازهگیریهای تکراری) تجزیه و تحلیل شدند (001/0>p).
یافتهها: میانگین و انحراف معیار پس‌آزمون فراهیجان مثبت در گروه آزمایش 3/92± 25/95در گروه کنترل 2/91± 19/55و فراهیجان منفی 2/60± 7/15 و 2/91±13/10و نمرات کنش تأملی در مرحله پس‌آزمون 7/23± 66 و 5/63± 39/16بود که یافتهها نشان داد میانگین نمرات فراهیجان مثبت و کنش تأملی نسبت به گروه کنترل بهصورت معناداری افزایش یافته و میانگین نمرات فراهیجان منفی نسبت به گروه کنترل کاهش یافته بود (0/001>p).
نتیجه‌گیری: با توجه به یافتهها میتوان نتیجه گرفت که روش روایت‌درمانی در ارتقای سلامت روان دختران نوجوان و بهبود مؤلفههای شناختی و هیجانی آنها مؤثر محسوب میشود.