ژنتیک و بیماری های آن
هل ماه کارگر؛ مریم پیمانی
دوره 29، شماره 3 ، مرداد و شهریور 1401، ، صفحه 318-329
چکیده
زمینه و هدف: تغییرات بیان ژن SET1B میتواند به‌صورت مستقیم بر بروز و پیشرفت سرطان تأثیرگذار باشد. ژن کدکننده lncRNA LIMT به‌صورت آنتیسنس و در جهت مخالف SET1B رونوشت‌برداری میشود. هدف از این پژوهش بررسی بیان lncRNA LIMT و SETD1B در بافت‌های توموری در مقایسه با بافت‌های سالم مجاور در بیماران سرطان کلورکتال و ارتباط این دو ژن با ویژگی‌های کلینیکی ...
بیشتر
زمینه و هدف: تغییرات بیان ژن SET1B میتواند به‌صورت مستقیم بر بروز و پیشرفت سرطان تأثیرگذار باشد. ژن کدکننده lncRNA LIMT به‌صورت آنتیسنس و در جهت مخالف SET1B رونوشت‌برداری میشود. هدف از این پژوهش بررسی بیان lncRNA LIMT و SETD1B در بافت‌های توموری در مقایسه با بافت‌های سالم مجاور در بیماران سرطان کلورکتال و ارتباط این دو ژن با ویژگی‌های کلینیکی بافت‌های توموری می‌باشد.مواد و روش‌ها: پس از جمع‌آوری 40 بافت توموری و نرمال مجاور، استخراج Total RNA و سنتز cDNA صورت گرفت و سپس سطح بیان ژنهای موردنظر در بافت‌های توموری و نرمال مقایسه شد. در نهایت نتایج به‌دست‌آمده به‌وسیله نرمافزار Prism تحلیل آماری شد.یافته‌ها: سطح بیان SETD1B به‌طور معنی‌داری در نمونه‌های توموری به میزان 1/8 برابر افزایش نشان داد (0/01103=p) در حالی‌که سطح بیان LIMT lncRNA در بافت توموری در مقایسه با بافت نرمال، تغییر چشمگیری نداشت (0/5391=p). به علاوه سطح بیان SET1B و LIMT lncRNA در دو گروه سنی بالای 60 سال و پایین‌تر از 60 سال در بافت‌های توموری تغیر معنی‌داری نداشت. همچنین تحلیل ROC نشان داد که SETD1B با مساحت زیر سطح نمودار AUC0/9336- و 0/9902-CI0/8771- میتواند جمعیت بیمار را از سالم جدا کند و میتواند به تشخیص بیماری سرطان کلورکتال کمک کند.نتیجه‌گیری: با توجه به نتایج حاصل از این مطالعه میتوان گفت SETD1B در بافت توموری افزایش می‌یابد و میتواند به‌عنوان یک بیومارکر برای سرطان کلورکتال مورد استفاده قرار گیرد.