روانشناسی و روانپزشکی
سعید رضا امیریان؛ مجتبی امیری مجد؛ منصوره شهریاری احمدی؛ لیلا الیاسی
دوره 29، شماره 1 ، فروردین و اردیبهشت 1401، ، صفحه 13-24
چکیده
زمینه و هدف: با توجه اینکه تاثیر درمان‌های دارویی و آموزشی-توانبخشی رایج، بر روی مشکلات هیجانی-رفتاری کودکان مبتلا به اختلال طیف اتیسم کافی نیستند؛ درمان‌های جدید بر حمایت رفتاری مثبت مبتنی بر ذهن–آگاهی مادران این کودکان جهت کاهش مشکلات هیجانی-رفتاری کودکان‌شان پیشنهاد شده اند. از این رو در این مطالعه، تأثیر آموزش حمایت رفتاری ...
بیشتر
زمینه و هدف: با توجه اینکه تاثیر درمان‌های دارویی و آموزشی-توانبخشی رایج، بر روی مشکلات هیجانی-رفتاری کودکان مبتلا به اختلال طیف اتیسم کافی نیستند؛ درمان‌های جدید بر حمایت رفتاری مثبت مبتنی بر ذهن–آگاهی مادران این کودکان جهت کاهش مشکلات هیجانی-رفتاری کودکان‌شان پیشنهاد شده اند. از این رو در این مطالعه، تأثیر آموزش حمایت رفتاری مثبت مبتنی بر ذهن–آگاهی مادران را بر مشکلات هیجانی-رفتاری کودکان اتیسم‌شان مورد بررسی قرار گرفته شد.مواد و روش‌ها: در این مطالعه، 30 مادر دارای کودکان 10-8 ساله مبتلا به اختلال طیف اتیسم بطور تصادفی به 2 گروه 15 نفری، آزمایش و کنترل تقسیم کردیم. هر 2 گروه با مقیاس تجدیدنظر شده رفتارهای تکراری بودفیش قبل از مداخله، ،پس از 8 جلسه مداخله حمایت رفتاری بر گروه آزمایش و همچنین یک ماه پس از پیگیری بررسی شدند. یافته‌ها:. میانگین نمرات رفتارهای کلیشه‌ای، خود آزاری، یکنواخت، وسواسی، آیینی و محدود کودکان مبتلا به اتیسم قبل از آموزش مشابه بود، درحالیکه در اتمام آموزش و 1 ماه پس از پیگیری، در گروه آزمایش بطور معناداری نسبت به گروه کنترل پایین‌تر بود؛ بطوریکه میانگین نمرات رفتارهای فوق الذکر در کودکان اتیستیک در گروه کنترل در طول زمان تغییر معناداری نداشته اما در گروه مداخله در طول زمان کاهش معناداری داشته است(P<0.001).نتیجه‌گیری: آموزش حمایت رفتاری مثبت مبتنی بر ذهن–آگاهی به مادران در کاهش مشکلات هیجانی-رفتاری کودکان با اختلال اتیسم مؤثر بوده و بنابراین پیشنهاد می شود در پروتکل درمانی این کودکان گنجانده شود.