روانشناسی و روانپزشکی
سحر احسانی؛ رضا رستمی؛ فاطمه دهقانی آرانی؛ جواد حاتمی؛ اسدالله رجب
دوره 27، شماره 2 ، خرداد و تیر 1399، ، صفحه 212-218
چکیده
زمینه و هدف: حافظه فضایی یکی از توانایی های شناختی است که در زندگی روز مره ی ما نقش مهمی را ایفا می کند. این پژوهش با هدف بررسی بیماری دیابت نوع 1 بر حافظه ی فضایی با در نظر گرفتن نقش تعدیل گری نشخوار فکری در بین نوجوانان انجام شد. مواد و روش ها: با استفاده از نمونه ی در دسترس 80 نفراز بین آن ها انتخاب شدند.. پس از گردآوری پرسشنامه نشخوار فکری ...
بیشتر
زمینه و هدف: حافظه فضایی یکی از توانایی های شناختی است که در زندگی روز مره ی ما نقش مهمی را ایفا می کند. این پژوهش با هدف بررسی بیماری دیابت نوع 1 بر حافظه ی فضایی با در نظر گرفتن نقش تعدیل گری نشخوار فکری در بین نوجوانان انجام شد. مواد و روش ها: با استفاده از نمونه ی در دسترس 80 نفراز بین آن ها انتخاب شدند.. پس از گردآوری پرسشنامه نشخوار فکری افراد به وسیله ی آزمون تکلیف بلوک های کرسی برای ارزیابی حافظه ی فضایی مورد آزمون قرار گرفتند. پس از جمع آوری اطلاعات، داده ها با استفاده از روش آماری تحلیل کوواریانس چندگانه و به وسیله نرم افزار SPSS مورد تجزیه تحلیل قرار گرفتند. یافته ها: اثر دیابت و نشخوار فکری بر حافظه‌ی فضایی معنادار نبود(P=0.001)؛ همچنین اثر تعاملی نشخوار فکری و دیابت نوع 1 هم معنادار نبود.نتیجه گیری: بیماری دیابت تاثیری بر حافظه‌ی فضایی نداشت؛ همچنین نشخوار فکری بالا در عملکرد حافظه‌ی فضایی اختلالی ایجاد نکرد.
مریم خسروی؛ محمدحسین اسماعیلی؛ مهین مافی اسماعیلی
دوره 21، شماره 4 ، مهر و آبان 1393، ، صفحه 646-654
چکیده
زمینه و هدف: بیماری الزایمر، ارتباط نزدیکی با اختلال در سیگنالینگ انسولین مغز دارد. این بیماری، فرم خاصی از دیابت مغزی است که آن را «دیابت تیپ 3» نامیده‌اند. ازاین‌رو، بررسی نقش عوامل دارویی که می‌توانند مقاومت به انسولین نورون‌ها را بهبودبخشند، در درمان الزایمر موردتوجه ویژه قرارگرفته‌اند. متفورمین، یکی از داروهایی‌است که به‌طورگسترده‌ای، ...
بیشتر
زمینه و هدف: بیماری الزایمر، ارتباط نزدیکی با اختلال در سیگنالینگ انسولین مغز دارد. این بیماری، فرم خاصی از دیابت مغزی است که آن را «دیابت تیپ 3» نامیده‌اند. ازاین‌رو، بررسی نقش عوامل دارویی که می‌توانند مقاومت به انسولین نورون‌ها را بهبودبخشند، در درمان الزایمر موردتوجه ویژه قرارگرفته‌اند. متفورمین، یکی از داروهایی‌است که به‌طورگسترده‌ای، برضد مقاومت انسولین محیطی استفاده‌می‌شود. مطالعه‌ی حاضر با هدف بررسی اثر درمانی متفورمین بر یادگیری و حافظه‌ی موش‌های الزایمری مدل استرپتوزوتوسین صورت‌گرفت.
مواد و روش‌ها: 56 موشِ نر ویستار(200 تا250گرم)به7 گروه کنترل، شم، تحت تیمار با استرپتوزوتوسین، تحت تیمار با استرپتوزوتوسین به-همراه سالین و تحت تیمار با استرپتوزوتوسین به‌همراه متفرمین (50و100و200میلی‌گرم بر کیلوگرم، ازطریق تزریق درون صفاقی) تقسیم‌شدند. برای القای آلزایمر، استرپتوزوتوسین (3 میلی‌گرم بر کیلوگرم) به‌درون بطن‌های جانبی تزریق‌شد. تمام موش‌ها به‌کمک ماز آبی تحت آزمون یادگیری و حافظه قرارگرفتند.
یافته‌ها: نتایج نشان‌دادکه تزریق متفرمین، یادگیری وحافظه‌ی فضایی موش‌های الزایمری را به‌صورت وابسته به دوز بهبودمی‌بخشد. به‌گونه‌ای که موش‌های تحت تیمار با متفرمین در زمان کمتر و با طی مسافت کمتر، سکوی نجات را پیداکردند. متفرمین به‌صورت وابسته به دوز زمان سپری‌شده و مسافت طی‌شده در ناحیه‌ی هدف در تست، به‌خاطرآوری اطلاعات را در موش‌های الزایمری افزایش داد.
نتیجه‌گیری: تزریق داخل بطنی استرپتوزوتوسین، باعث کاهش میزان یادگیری و حافظه فضایی می‌شود و پیش درمانی با متفرمین، می‌تواند یادگیری و حافظه را افزایش‌دهد و برای درمان الزایمر مفید باشد