فیزیولوژی و فارماکولوژی
رویا کاوه؛ محمد امین عدالت منش
دوره 29، شماره 2 ، خرداد و تیر 1401، ، صفحه 268-280
چکیده
زمینه و هدف: سمیت تحریکی ناشی از مونوسدیم گلوتامات (MSG) منجر به استرس اکسیداتیو در نواحی مختلف مغز می‌گردد. هدف از مطالعه حاضر ارزیابی اثر محافظت عصبی کوانزیم Q10 بر بهبود حافظه کوتاه مدت و بلند مدت و پارامترهای استرس اکسیداتیو در موشهای صحرایی تحت تیمار با MSG می‌باشد.مواد و روش‌ها: در این مطالعه تجربی، تعداد 40 سر موش صحرایی نر بالغ نژاد ...
بیشتر
زمینه و هدف: سمیت تحریکی ناشی از مونوسدیم گلوتامات (MSG) منجر به استرس اکسیداتیو در نواحی مختلف مغز می‌گردد. هدف از مطالعه حاضر ارزیابی اثر محافظت عصبی کوانزیم Q10 بر بهبود حافظه کوتاه مدت و بلند مدت و پارامترهای استرس اکسیداتیو در موشهای صحرایی تحت تیمار با MSG می‌باشد.مواد و روش‌ها: در این مطالعه تجربی، تعداد 40 سر موش صحرایی نر بالغ نژاد ویستار به صورت تصادفی در 4 گروه شامل کنترل، MSG، MSG+Q10-10 و MSG+Q10-20 قرار گرفتند. گاواژ MSG (gr/kg 3) و تزریق کوآنزیم Q10 در دو دوز 10 و 20 میلی گرم بر کیلوگرم (درون صفاقی) به مدت 4 هفته صورت گرفت. سپس، ارزیابی حافظه کوتاه مدت کاری با استفاده از ماز Y و حافظه بلند مدت اجتنابی با شاتل باکس انجام شد. سطح هیپوکامپی کاتالاز (CAT) و ظرفیت آنتی اکسیدانی تام (TAC) به روش الایزا و سطح مالون دی‌آلدهید (MDA) به روش تیوباربیتوریک اسید انجام شد. یافته‌ها: در گروه MSG کاهش معنی‌دار رفتار تناوبی، افزایش تاخیر در ورود به محفظه تاریک شاتل باکس، کاهش بیان CAT، TAC و افزایش MDA نسبت به گروه کنترل دیده شد (05/0>p). در حالی که در گروههای دریافت کننده Q10 افزایش حافظه کاری و اجتنابی، افزایش بیان CAT و TAC و کاهش میزان MDA در هیپوکامپ نسبت به گروه MSG دیده شد (05/0˂p). نتیجه گیری: به نظر می‌رسد کوانزیم Q10 از طریق مهار استرس اکسایشی در هیپوکامپ سبب بهبود علائم شناختی و سمیت عصبی MSG در موشهای صحرایی گردید.
ایمنی شناسی و بیوشیمی
مریم خالصی؛ شادمهر میردار؛ علی صمدی
دوره 25، شماره 2 ، خرداد و تیر 1397، ، صفحه 251-258
چکیده
چکیدهزمینه و هدف: فعالیت‌های بدنی و ورزشی یکی از عوامل موثر در پیشگیری از بسیاری از انواع بیماری‌هاست. با توجه به افزایش چشمگیر اختلالات ریوی در دهه‌های اخیر و نیز نقش استرس اکسایشی در بروز این بیماری‌ها، هدف از پژوهش حاضر بررسی تاثیر یک دوره فعالیت ورزشی شنا بر بیان ژن سیرتوئین 1 (Sirt1) و پروتئین سرچنگالی ۳O (FoxO3a) در بافت ریه رت‌های ...
بیشتر
چکیدهزمینه و هدف: فعالیت‌های بدنی و ورزشی یکی از عوامل موثر در پیشگیری از بسیاری از انواع بیماری‌هاست. با توجه به افزایش چشمگیر اختلالات ریوی در دهه‌های اخیر و نیز نقش استرس اکسایشی در بروز این بیماری‌ها، هدف از پژوهش حاضر بررسی تاثیر یک دوره فعالیت ورزشی شنا بر بیان ژن سیرتوئین 1 (Sirt1) و پروتئین سرچنگالی ۳O (FoxO3a) در بافت ریه رت‌های ویستار است. مواد و روش‌ها: تعداد ۲۰ سر رت ویستار با محدوده وزنی 23±102 گرم به طور تصادفی به 2 گروه کنترل (10=n) و فعالیت ورزشی (10=n) تقسیم شدند. پروتکل تمرین شامل 3 ماه فعالیت ورزشی شنا (5 روز در هفته) بود که از 25 دقیقه در هفته اول (با اضافه بار 4 لیتر در دقیقه) به 60 دقیقه (با اضافه بار 10 لیتر در دقیقه) در هفته انتهایی رسید. نمونه برداری بافتی ۴۸ ساعت پس از آخرین جلسه تمرینی انجام شد و بیان ژنهای Sirt1 و FoxO3a در بافت ریه رت‌ها با استفاده از تکنیک Real time-PCR بررسی شد. برای بررسی طبیعی بودن توزیع دادهها از آزمون کولموگروف اسمیرنوف و برای مقایسه بین گروهی از آزمون تی مستقل استفاده شد (۰۵/۰α
محمدرضا ییلاقی اشرفی؛ ولی الله دبیدی روشن
دوره 22، ویژه نامه ، بهمن و اسفند 1394، ، صفحه 1126-1138
چکیده
هدف: هدف مطالعه حاضر، مرور سیستماتیک تاثیر فعالیت های هوازی و بی هوازی حاد و مزمن بر شاخص های منتخب استرس اکسایشی بر اساس مطالعات انسانی و حیوانی منتشر شده در مجلات فارسی بود. مواد و روش‌ها: این مطالعه بر اساس جستجو تا تاریخ 10 مــرداد 1393 در پایــگاه‌های Magiran، SID، ScholarGoogleبا استفاده از یک راهبرد جستجوی مقالات و با کلمات کلیدی شامل ...
بیشتر
هدف: هدف مطالعه حاضر، مرور سیستماتیک تاثیر فعالیت های هوازی و بی هوازی حاد و مزمن بر شاخص های منتخب استرس اکسایشی بر اساس مطالعات انسانی و حیوانی منتشر شده در مجلات فارسی بود. مواد و روش‌ها: این مطالعه بر اساس جستجو تا تاریخ 10 مــرداد 1393 در پایــگاه‌های Magiran، SID، ScholarGoogleبا استفاده از یک راهبرد جستجوی مقالات و با کلمات کلیدی شامل "استرس اکسایشی"، "سوپر اکسید دیسموتاز "، "مالوندی آلدهید " و"آسیب اکسایشی"و بررسی ارتباط آنها با کلمات کلیدی "فعالیت ورزشی"، "تمرین"، "ورزش" و "فعالیت بدنی" انجام شد. تمام مقالات فارسی به صورت مجزا توسط دو محقق مورد ارزیابی قرار گرفت و مقاله هایی با کیفیت متوسط و بالا انتخاب شد. براساس جستجوی اولیه در پایگاه‌های مختلف، 1163 مقاله به دست آمد که پس از بررسی عنوان، چکیده و متن کامل مقالات، در پایان 22 مقاله حائز معیارهای ورود به تحقیق بودند و مورد ارزیابی قرار گرفتند. یافته ها: بر اساس یافته های مطالعات انسانی مشخص شد که اجرای تمرینات منظم هوازی حاد افزایش معنادار و تمرین های هوازی مزمن افزایش غیر معنادار مقادیر مالون دی آلدهید را به دنبال دارد. از سوی دیگر، افزایش معنادار مقادیر سوپراکسید دیسموتاز در گروه تمرینی نسبت به گروه کنترل متعاقب اجرای حداقل 8 هفته تمرین هوازی مزمن مشاهده شد.در حالی که متعاقب تمرینات هوازی حاد افزایش غیر معنی دار سوپراکسید دیسموتاز مشاهده شد. با وجود این، براساس یافته های حاصل از پژوهش های حوزه حیوانی مشخص شد که 8 هفته تمرین منظم هوازی مزمن برای تنظیم کاهشی مالون دی آلدهید و 6 هفته برای تنظیم افزایشی مقادیر سوپراکسید دیسموتاز ضروری است. نتیجه گیری:مطالعه حاضر عدم وجود گزارش های با کیفیت بالا در خصوص تاثیر تمرینات منظم هوازی و یا بی هوازی بر سطوح استراحتی و یا در پاسخ به یک وهله تمرین شدید بخصوص بر روی آزمودنی های انسانی نشان می دهد و معدود گزارش های با کیفیت متوسط نیز به یافته همسویی دست نیافتند. و ضرورت مطالعات با کیفیت بیشتر به ویژه در مطالعات انسانی را خاطر نشان می کند.
هدی خرم؛ علی اصغر رواسی؛ مهدی هدایتی؛ علی صمدی؛ عباسعلی گائینی
دوره 20، شماره 3 ، مهر و آبان 1392، ، صفحه 389-399
چکیده
زمینه و هدف: رادیکال‌های آزاد نقش مهمی در توسعه دیابت و عوارض ناشی از آن دارند. هدف از این مطالعه بررسی تاثیر هشت هفته تمرین مقاومتی بر میزان استرس اکسایشی در قلب رت‌های دیابتی بود.
مواد و روش‌ها: طی یک مطالعه تجربی تعداد 24 سر رت ویستار به دو گروه تمرین مقاومتی (12=n) و کنترل (12=n) تقسیم شدند. دیابت از طریق تزریق تک دوز استرپتوتوزوسین (50 ...
بیشتر
زمینه و هدف: رادیکال‌های آزاد نقش مهمی در توسعه دیابت و عوارض ناشی از آن دارند. هدف از این مطالعه بررسی تاثیر هشت هفته تمرین مقاومتی بر میزان استرس اکسایشی در قلب رت‌های دیابتی بود.
مواد و روش‌ها: طی یک مطالعه تجربی تعداد 24 سر رت ویستار به دو گروه تمرین مقاومتی (12=n) و کنترل (12=n) تقسیم شدند. دیابت از طریق تزریق تک دوز استرپتوتوزوسین (50 میلی‌گرم/کیلوگرم وزن بدن، درون صفاقی) حل شده در بافر فسفات با PH 5/4، به رت‌ها القاء شد. پروتکل تمرین مقاومتی به مدت 8 هفته (هفته‌ای سه جلسه) به طول انجامید و شامل یک ست 10 تایی از تمرینات مقاومتی تکرار بالا رفتن از نردبان همراه با وزنه متصل به قاعده دم (بر اساس حداکثر ظرفیت هر رت در حمل وزنه) بود. 48 ساعت پس از آخرین جلسه تمرین، رت‌ها بیهوش شدند و خون‌گیری از قلب انجام شد، سپس قلب خارج شده و بطن چپ آن برای سنجش شاخص های استرس اکسایشی جدا گردید. در انتها به منظور تجزیه و تحلیل داده ها و بررسی تفاوت بین گروهی از آزمون آماری تی مستقل در سطح معنی‌داری 05/0>α با کمک نرم افزار SPSS16 استفاده شد.
یافته ها: گروه تمرین مقاومتی در مقایسه با گروه کنترل کاهش معناداری در MDA وPC قلب داشتند، به ترتیب (02/0=p، 03/0=p). میزان گلوتاتیون تام قلب در گروه تمرین مقاومتی به طور معناداری بیشتر از گروه کنترل بود (001/0>p). همچنین، تمرین مقاومتی موجب کاهش معنی دار قند خون شده بود (001/0=p) اما گروه ها در میزان انسولین خون تفاوت معناداری نداشتند (931/0=p).
نتیجه‌گیری: به نظر می‌رسد تمرین مقاومتی می تواند موجب کاهش قند خون و استرس اکسایشی و نیز افزایش میزان گلوتاتیون تام قلب شود. کاهش مشاهده شده در استرس اکسایشی و افزایش مشاهده شده در میزان گلوتاتیون به دلیل نقش حفاظت سلولی و آنتی اکسیدانی گلوتاتیون پیشنهاد کننده این است که، تغییرات ناشی از تمرین مقاومتی ممکن است در پیشگیری از توسعه عوارض قلبی- عروقی ناشی از دیابت مفید باشد.