نیره اعظم حاجی خانی؛ زهرا عباس پور؛ پوراندخت افشاری
دوره 12، شماره 2 ، خرداد و تیر 1384، ، صفحه 26-30
چکیده
زمینه و اهداف: امروزه به دلیل افزایش امید به زندگی، هر زنی حداقل 3/1 طول زندگی خود را در دوران یائسگی به سر می برد. یائسگی با عوارض زودرس و دیررس متعددی همراه می باشد که منجر به مختل شدن کیفیت زندگی زنان می شود. لذا با در نظر گرفتن افزایش دوره سالمندی بخصوص در کشور ما، پیشگیری و درمان عوارض یائسگی با استفاده از عوامل درمانی طبیعی از اهمیت ...
بیشتر
زمینه و اهداف: امروزه به دلیل افزایش امید به زندگی، هر زنی حداقل 3/1 طول زندگی خود را در دوران یائسگی به سر می برد. یائسگی با عوارض زودرس و دیررس متعددی همراه می باشد که منجر به مختل شدن کیفیت زندگی زنان می شود. لذا با در نظر گرفتن افزایش دوره سالمندی بخصوص در کشور ما، پیشگیری و درمان عوارض یائسگی با استفاده از عوامل درمانی طبیعی از اهمیت ویژه ای برخوردار است. هدف پژوهش حاضر بررسی تاثیر ویتاگنوس بر برخی از عوارض زودرس یائسگی، شاخص کاپرمن و میزان عوارض جانبی آن در دو گروه ویتاگنوس و پلاسبو می باشد.
روش بررسی: این پژوهش از نوع کارآزمایی بالینی یک سوکور بر روی تعداد 100 نفر از دبیران یائسه مدارس دخترانه شهر ساری انجام شد که 45-60 سال سن داشته، واجد شرایط شرکت در مطالعه بوده و مایل به درمان گر گرفتگی و سایر عوارض زودرس یائسگی بودند. روش نمونه گیری غیرتصادفی بوده و افراد در دو گروه مساوی شاهد و تجربی تقسیم شدند و به مدت 2 سیکل پشت سر هم 40 قطره ویتاگنوس یا دارونما یکبار در روز دریافت کردند. اطلاعات از طریق مصاحبه و پرسشنامه ویژگی های فردی و پرسشنامه ثبت علائم شاخص کاپرمن در دو مرحله قبل از درمان و 8 مرحله بعد از درمان جمع آوری شد. در انتهای مطالعه 25 نفر در گروه تجربی و 16 نفر در گروه شاهد در بررسی آماری شرکت کردند و بقیه به علت تلخی دارو و مسائل دیگر از مطالعه خارج شدند.
یافته ها: نتایج آزمون من ویتنی نشان داد که شدت گر گرفتگی بین دو گروه در هفته دوم پس از درمان اختلاف آماری معنی داری دارد (p=0.015). در مورد تعداد گر گرفتگی نیز بین دو گروه در هفته دوم بعد از درمان با استفاده از آزمون تی مستقل اختلاف آماری معنی داری به دست آمد (p=0.015). در مورد طول مدت گر گرفتگی بین دو گروه در هفته دوم بعد از درمان با استفاده از آزمون تی مستقل اختلاف آماری معنی داری مشاهده شد (p=0.004). در مورد شاخص کاپرمن نیز بین دو گروه در هفته سوم بعد از درمان با استفاده از آزمون تی مستقل اختلاف آماری معنی دار وجود داشت (p=0.001). همچنین نتایج نشان داد که میزان بهبودی کامل از نظر گر گرفتگی بعد از هفته هشتم در گروه دارو 80 درصد و در گروه دارونما 12.5 درصد بود. از نظر عارضه جانبی بین دو گروه اختلاف معنی دار آماری دیده شد (p=0.012).
نتیجه گیری: با توجه به نتایج، می توان نتیجه گیری کرد که ویتاگنوس مدت و شدت گر گرفتگی و سایر عوارض گر گرفتگی را کاهش می دهد ولی عوارضی مانند تهوع و نفخ را نیز به دنبال دارد. لذا با توجه به کم اهمیت بودن این عوارض، می توان این دارو را برای درمان عوارض زودرس یائسگی در کسانی به کار برد که قادر به هورمون درمانی نیستند.