پرستاری
فاطمه زینعلی؛ عبدالقادر عصاررودی؛ حمیدرضا بهرامی؛ راضیه هوشمند
دوره 24، شماره 5 ، آذر و دی 1396، ، صفحه 299-304
چکیده
اهدافاضطراب یکی از مشکلات عمده و بسیار شایع ناشی از جراحی است که به کاهش بهبود زخم و افزایش خطر عفونت می‌افزاید و با افزایش درد بعد از عمل، طولانی‌شدن مدت اقامت بیماران را در پی دارد. امروزه، روش‌های غیردارویی و کم‌هزینه و غیرتهاجمی برای کنترل اضطراب اهمیت یافته است. در این پژوهش تأثیر طب فشاری بر میزان اضطراب بیماران تحت جراحی هرنی ...
بیشتر
اهدافاضطراب یکی از مشکلات عمده و بسیار شایع ناشی از جراحی است که به کاهش بهبود زخم و افزایش خطر عفونت می‌افزاید و با افزایش درد بعد از عمل، طولانی‌شدن مدت اقامت بیماران را در پی دارد. امروزه، روش‌های غیردارویی و کم‌هزینه و غیرتهاجمی برای کنترل اضطراب اهمیت یافته است. در این پژوهش تأثیر طب فشاری بر میزان اضطراب بیماران تحت جراحی هرنی اینگوینال بررسی شده است. مواد و روشها در این مطالعة کارآزمایی بالینی یک‌سوکور، 88 بیمار تحت جراحی هرنی اینگوینال بستری در بخش جراحی بیمارستان‌های شهر سبزوار در سال 1393 به‌صورت تخصیص تصادفی و با استفاده از روش بلوک‌های جای‌گشتی در دو گروه آزمون و کنترل قرارگرفتند. در گروه آزمون، طب فشاری با استفاده از دست‌بند دارای دکمة فشاری در نقطة نیگوآن به‌مدت 5 دقیقه اعمال و در گروه کنترل نیز دست‌بند بدون دکمة فشاری به‌صورت شل در همان نقطه به‌مدت 5 دقیقه بسته شد. میزان اضطراب بر اساس پرسشنامة اشپیل برگر قبل و بعد از مداخله در هر دو گروه اندازه‌گیری شد. برای تجزیه‌وتحلیل آماری از نرم‌افزار SPSS نسخة 20 و SAS 9.2 و آزمونهای آماری مجذور کای، تست دقیق فیشر، ویلکاکسون و من‌ویتنی استفاده و سطح معناداری کمتر و مساوی 05/0 در نظر گرفته شد. یافته‌هانتایج این مطالعه نشان داد که بین اضطراب آشکار و پنهان قبل از مداخله در دو گروه آزمون و کنترل تفاوت آماری معناداری وجود نداشت. میانگین نمرة اضطراب آشکار و پنهان قبل از مداخله در گروه آزمون به‌ترتیب 59/7±20/52 و 48/7±95/48 بود که بلافاصله بعد از انجام مداخله میانگین اضطراب آشکار 36/7±56/43 و پنهان 82/5±31/44 به‌صورت معناداری کاهش یافت (0001p<). همچنین، در گروه کنترل، اضطراب آشکار و پنهان قبل از مداخله به‌ترتیب 19/8±72/51 و 92/5±50/49 بود که بعد از مداخله کاهش معناداری در میانگین اضطراب آشکار 96/5±70/47 و پنهان 59/8±95/48 مشاهده شد (0001p<). اما، کاهش نمرة اضطراب آشکار (002/0p=) و پنهان (003/0p=) در گروه آزمون نسبت به گروه کنترل به شکل معناداری بیشتر بود. نتیجهگیری اعمال طب فشاری در نقطة نیگوآن اضطراب بیماران را قبل از عمل جراحی هرنی اینگوینال کاهش می‌دهد.
جواد گنجلو؛ زهرا طالبی؛ عبدالقادر عصارودی؛ محمدحسن رخشانی
دوره 22، شماره 5 ، آذر و دی 1394، ، صفحه 748-757
چکیده
زمینه و هدف: با آگاهی از دانش محدود در بین دیابتیها ، و با توجّه به شیوع بالای عوارض و کیفیّت پایین زندگی در بین مبتلایان به دیابت، یافتن یک روش آموزشی مناسب حایز اهمیّت است. مطالعه حاضر با هدف بررسی مقایسهای تأثیّر آموزش بر اساس الگوی اورم با روش رایج بر کیفیّت زندگی بیماران دیابتی نوع دو انجام شده است.
مواد و روشها: این مطالعه ...
بیشتر
زمینه و هدف: با آگاهی از دانش محدود در بین دیابتیها ، و با توجّه به شیوع بالای عوارض و کیفیّت پایین زندگی در بین مبتلایان به دیابت، یافتن یک روش آموزشی مناسب حایز اهمیّت است. مطالعه حاضر با هدف بررسی مقایسهای تأثیّر آموزش بر اساس الگوی اورم با روش رایج بر کیفیّت زندگی بیماران دیابتی نوع دو انجام شده است.
مواد و روشها: این مطالعه به روش کارآزمایی بالینی تصادفی شده روی 75 بیمار مبتلا به دیابت نوع دو مراجعه کننده به کلینیک دیابت شهرستان سبزوار در سال 1392 انجام شد. گروه کنترل، تحت آموزش معمول مرکز دیابت قرار گرفتند و گروه مداخله، بر اساس نیازسنجی و تعیین توان خودمراقبتی تحت هشت جلسه آموزش به صورت سخنرانی، پرسش و پاسخ، بحث گروهی، فیلم و ارایه جزوه آموزشی قرار گرفتند. یک ماه بعد از اتمام آموزش، کیفیّت زندگی تمام واحدهای پژوهش به وسیله ابزار کیفیّت زندگی اختصاصی بیماراندیابتی 19ADDQOL بررسی شد. اطّلاعات با استفاده از نرم افزار SPSSو آزمونهای مجذور کایدو، تحلیل کوواریانس و رگرسیون لجستیک چند سطحی دادههای همبسته تجزیه و تحلیل شد.
یافتهها: در این مطالعه 7/ 50درصد (38نفر) شرکت کنندگان زن و 3/49 درصد (37نفر) مرد بودند. بعد از مداخله آموزشی میانگین و انحراف معیار نمره کیفیّت زندگی در گروه کنترل و مداخله در بعد فیزیکی به ترتیب 719/0± 98/1- و 931/0± 815/1، در بعد روحی-روانی به ترتیب 643/0± 90/1- و 778/0± 22/2 و در بعد اجتماعی به ترتیب 678/0± 867/1- و 931/0± 783/1 بود. در مقایسه میانگین نمره کیفیّت زندگی دو گروه بعد از مداخله آموزشی، آزمون تحلیل کوواریانس تفاوت آماری معنیدار نشان داد(001/0>P).
نتیجهگیری: برنامه آموزشی مبتنی بر الگوی اورم نسبت به روش رایج کیفیّت زندگی بیماران دیابتی را ارتقا داده است. از این رو پیشنهاد میشود، از این روش استفاده شود.
مجتبی راد؛ جواد گنجلو؛ عبدالقادر عصارررودی
دوره 20، شماره 2 ، خرداد و تیر 1392، ، صفحه 230-235
چکیده
زمینه و هدف: تراکئوستومی به عنوان روش انتخابی دوم جهت رسیدگی به انسدادهای دستگاه تنفس فوقانی پس از انتوباسیون ترانس لارنژیال بوده که بیشتر در بیمارانی که نیازمند تهویه طولانی مدت هستند انجام می شود. این مقاله یک عارضه شایع شکستن لوله تراکئوستومی و ورود آن به برونش اصلی چپ را گزارش می‌کند.
معرفی بیمار: بیمار مردی 74 ساله که با تشخیص ...
بیشتر
زمینه و هدف: تراکئوستومی به عنوان روش انتخابی دوم جهت رسیدگی به انسدادهای دستگاه تنفس فوقانی پس از انتوباسیون ترانس لارنژیال بوده که بیشتر در بیمارانی که نیازمند تهویه طولانی مدت هستند انجام می شود. این مقاله یک عارضه شایع شکستن لوله تراکئوستومی و ورود آن به برونش اصلی چپ را گزارش می‌کند.
معرفی بیمار: بیمار مردی 74 ساله که با تشخیص هماتوم وسیع لوب فرونتال راست تحت عمل جراحی کرانیوتومی، تخلیه و فشاربرداری هماتوم قرار گرفته است. لوله تراکئوستومی فلزی بیمار به شکلی ناشایع شکسته و به طور غیر معمول وارد برونش چپ شده است و با تشخیص به موقع پرسنل ICU ، قطعه شکسته شده توسط متخصص ENT با برونکوسکوپی سخت خارج گردید.
نتیجهگیری: شکستن لوله تراکئوستومی یکی از عوارض نادر بوده که باید با بررسی دقیق لولهها پیش از جای گذاری آنها و بهکارگیری لوله های تراکئوستومی استاندارد از وقوع آن پیشگیری کرد.
عبدالقادر عصاررودی؛ علی اجودی
دوره 16، شماره 3 ، مهر و آبان 1388، ، صفحه 167-170
چکیده
زمینه و هدف: استوئید استوما یک تومور خوش خیم استخوانی است که عموما استخوان های بلند اندام تحتانی و دیافیز استخوان را درگیر می کند. این مقاله یک مورد نادر استوئید استوما را در متافیز دیستال رادیوس راست گزارش می نماید.
معرفی بیمار: بیمار مردی 26 ساله دارای شغل خدمات کامپیوتری است. شکایت اصلی بیمار درد در مچ دست راست می باشد که از سه سال ...
بیشتر
زمینه و هدف: استوئید استوما یک تومور خوش خیم استخوانی است که عموما استخوان های بلند اندام تحتانی و دیافیز استخوان را درگیر می کند. این مقاله یک مورد نادر استوئید استوما را در متافیز دیستال رادیوس راست گزارش می نماید.
معرفی بیمار: بیمار مردی 26 ساله دارای شغل خدمات کامپیوتری است. شکایت اصلی بیمار درد در مچ دست راست می باشد که از سه سال پیش شروع شده و به تدریج یک برآمدگی کوچک استخوانی نیز در دیستال رادیوس او تظاهر یافته است. درد بیمار شب ها شدت پیدا می کرده و در این مدت بیمار با مصرف ایبوپروفن درد خود را تسکین می داده است. عکس ساده اشعه X و MRI گرفته شده از دست بیمار مطرح کننده استوئید استوما بودند. تومور تحت بیهوشی عمومی خارج گردید و بیوپسی فرستاده شده به آزمایشگاه پاتولوژی نیز استوئید استوما را تایید کرد.
نتیجه گیری: یکی از علل درد مزمن در مچ دست بیماران می تواند استوئید استوما باشد که باید از مواردی همچون سندرم تونل کارپ، استئومیلیت، آرتریت روماتوئید و سینوویت لنفوپرولیفراتیو افتراق داده شود.
عباس علی زراعتی؛ حبیب اله اسماعیلی؛ عبدالقادر عصاررودی؛ محمد نوروزی حجی
دوره 15، شماره 2 ، خرداد و تیر 1387، ، صفحه 82-87
چکیده
زمینه و هدف: مصرف غذا در طی همودیالیز با توجه به تغییراتی که در سیستم گردش خون ایجاد می کند، احتمال تشدید عوارض زودرس ناشی از همودیالیز را مطرح می سازد. بنابراین پژوهش حاضر با هدف مقایسه تاثیر دریافت و عدم دریافت غذا حین همودیالیز بر عوارض جانبی زودرس آن انجام گردید.
مواد و روش ها: این مطالعه به صورت کارآزمایی بالینی انجام گرفت و جامعه ...
بیشتر
زمینه و هدف: مصرف غذا در طی همودیالیز با توجه به تغییراتی که در سیستم گردش خون ایجاد می کند، احتمال تشدید عوارض زودرس ناشی از همودیالیز را مطرح می سازد. بنابراین پژوهش حاضر با هدف مقایسه تاثیر دریافت و عدم دریافت غذا حین همودیالیز بر عوارض جانبی زودرس آن انجام گردید.
مواد و روش ها: این مطالعه به صورت کارآزمایی بالینی انجام گرفت و جامعه پژوهش بیماران مبتلا به بیماری کلیوی مرحله نهایی بود. 31 بیمار به روش نمونه گیری غیر احتمالی و مبتنی بر هدف انتخاب شدند. بیماران یک بار در حین همودیالیز ناشتا نگه داشته شدند و در بار دوم، یک وعده غذایی حاوی 325 کیلوکالری انرژی در شروع ساعت دوم همودیالیز به آن ها داده شد و فشار خون، شدت تهوع و شدت استفراغ آن ها بلافاصله قبل و بعد از وصل شدن به دستگاه، پس از جدا شدن از دستگاه و هر 30 دقیقه در حین همودیالیز اندازه گیری و ثبت شد. داده های به دست آمده در نرم افزار SPSS و با استفاده از آزمون های آماری تی زوجی و مستقل، ضرایب همبستگی پیرسون و اسپیرمن، ویلکاکسون و مک نمار مورد تجزیه و تحلیل قرار گرفت.
یافته ها: فشار خون پس از دقیقه 60 در حالت دریافت غذا 6.1 ±4.1 میلی متر جیوه کاهش داشت، در حالی که در حالت عدم دریافت غذا حین همودیالیز فشار خون به میزان 1.67 ± 2.57 میلی متر جیوه کاهش یافته بود که تفاوت آن ها معنی دار بود. همچنین شدت تهوع پس از مصرف غذا در 11 بیمار (35.5 درصد) و در حالت عدم مصرف غذا در پنج بیمار (16.1 درصد) افزایش یافته بود که تفاوت آن معنی دار بود. شدت استفراغ پس از صرف غذا در 8 بیمار (25.8 درصد) و در حالت عدم مصرف غذا تنها در یک بیمار (3.2 درصد) افزایش یافته بود که از نظر آماری تفاوت آن معنی دار بود.
نتیجه گیری: مصرف غذا حین همودیالیز باعث افزایش افت فشار خون، افزایش شدت تهوع و شدت استفراغ می شود. بنابراین باید در حین همودیالیز از مصرف غذا اجتناب شود.