روانشناسی و روانپزشکی
سارا تقی زاده هیر؛ محمد نریمانی؛ سیف اله آقاجانی؛ مهریار ندر محمدی؛ سجاد بشرپور
چکیده
زمینه و هدف: پژوهش حاضر با هدف مقایسه اثربخشی تحریک الکتریکی فراجمجمهای مغز و توانبخشی شناختی مبتنی بر رایانه بر بهبود تکانشگری کودکان مبتلا به اختلال نقص توجه/ بیشفعالی انجام شد.
مواد و روشها: پژوهش حاضر شبه آزمایشی با طرح پیشآزمون- پس‌آزمون و گروه کنترل بود. به روش نمونه گیری هدفمند 60 کودک دارای اختلال نقص توجه/ ...
بیشتر
زمینه و هدف: پژوهش حاضر با هدف مقایسه اثربخشی تحریک الکتریکی فراجمجمهای مغز و توانبخشی شناختی مبتنی بر رایانه بر بهبود تکانشگری کودکان مبتلا به اختلال نقص توجه/ بیشفعالی انجام شد.
مواد و روشها: پژوهش حاضر شبه آزمایشی با طرح پیشآزمون- پس‌آزمون و گروه کنترل بود. به روش نمونه گیری هدفمند 60 کودک دارای اختلال نقص توجه/ بیشفعالی انتخاب شدند و به‌صورت تصادفی در سه گروه آزمایش 1، آزمایش 2 و کنترل (هر گروه 20 نفر) جایگزین شدند. داده ها با استفاده از مقیاس درجهبندی والدین کانرز (1978)، آزمون هوش ریون (2000) و پرسش‌نامه تکانشگری بارت (1995) جمعآوری شد. آزمودنیهای گروه آزمایش 1، تحریک الکتریکی مغز را دریافت کردند. گروه آزمایش 2 نیز مداخله توانبخشی شناختی را دریافت کردند. گروه کنترل، مداخلهای را دریافت نکرد. تجزیه‌وتحلیل داده‌ها با تحلیل کواریانس چندمتغیره (مانکوا) و آزمون تعقیبی بونفرونی انجام شد.
یافتهها: نتایج نشان داد که گروه های آزمایشی تحریک الکتریکی مغز و توانبخشی شناختی از تکانشگری پایینتری در مقایسه با گروه کنترل برخوردار بودند. همچنین با کنترل اثر پیشآزمون در دو گروه آزمایشی، بین دو روش تحریک الکتریکی فراجمجمهای مغز و توانبخشی شناختی، تفاوت معنیداری وجود دارد (0/05>P) و تحریک الکتریکی فراجمجمهای مغز اثربخشی بیشتری در بهبود تکانشگری کودکان مبتلا به اختلال نقص توجه/ بیش فعالی داشته است.
نتیجه‌گیری: با توجه به نتایج به‌دست‌آمده، میتوان گفت تحریک الکتریکی مغز و توانبخشی در بهبود تکانشگری کودکان مبتلا به اختلال نقص توجه/ بیشفعالی اثربخش بودند.بنابراین از هر دو مداخله در بهبود تکانشگری این کودکان میتوان استفاده کرد.