روانشناسی و روانپزشکی
جواد تقوی خیابانی؛ فاطمه شهامت ده سرخ؛ عظا طهرانچی
چکیده
زمینه و هدف: پژوهش حاضر با هدف مقایسه ﺍﺛﺮﺑﺨﺸﯽ دﺭﻣﺎﻥ ﻣﺒﺘﻨﯽ بر ذهن‌آﮔﺎﻫﯽ ﻭ طرح‌واره‌درمانی بر تحمل پریشانی دﺭ دﺍﻧﺶآﻣﻮزﺍﻥ با سابقه ﺍﻗﺪﺍم ﺑﻪ ﺧﻮدﮐﺸﯽ صورت پذیرفت.مواد و روشها: روش پژوهش نیمه‌آزمایشی طرح پیش‌آزمون- پس‌آزمون با مرحله پیگیری، با دو گروه آزمایش و یک گروه کنترل و جامعه آماری شامل دانش‌آموزان مقطع ...
بیشتر
زمینه و هدف: پژوهش حاضر با هدف مقایسه ﺍﺛﺮﺑﺨﺸﯽ دﺭﻣﺎﻥ ﻣﺒﺘﻨﯽ بر ذهن‌آﮔﺎﻫﯽ ﻭ طرح‌واره‌درمانی بر تحمل پریشانی دﺭ دﺍﻧﺶآﻣﻮزﺍﻥ با سابقه ﺍﻗﺪﺍم ﺑﻪ ﺧﻮدﮐﺸﯽ صورت پذیرفت.مواد و روشها: روش پژوهش نیمه‌آزمایشی طرح پیش‌آزمون- پس‌آزمون با مرحله پیگیری، با دو گروه آزمایش و یک گروه کنترل و جامعه آماری شامل دانش‌آموزان مقطع متوسطه شهر شیروان و حومه که در سال 1400 سابقه اقدام به خودکشی داشته‌اند، بود. با روش نمونه‌گیری در دسترس تعداد 45 نفر انتخاب و به‌طور تصادفی درگروه کنترل و گروه‌های آزمایش قرار گرفتند. هر سه گروه مقیاس تحمل پریشانی سیمونز و گاهر (2005) را تکمیل کردند. سپس یک گروه آزمایش در معرض طرح‌واره‌درمانی و گروه دوم آزمایش تحت درمان شناختی مبتنی بر ذهن‌آگاهی قرار گرفت. پس از اجرای جلسات درمانی برای گروه‌های آزمایش، هر سه گروه، مقیاس تحمل پریشانی را تکمیل کردند. پس از یک ماه از اجرای پس‌آزمون، مرحله پیگیری صورت پذیرفت و درنهایت داده‌های به‌دست‌آمده با استفاده از نرم‌افزار SPSS.21 و شاخص‌های آمار توصیفی و تحلیل واریانس اندازه‌های مکرر چندمتغیره تجزیه‌وتحلیل شدند.یافته ها: نتایج حاکی از اثربخشی دو مداخله بر تحمل پریشانی بود اما با توجه به مقادیر اختلاف میانگین نمرات در مراحل مختلف اندازه گیری در گروهها، درمان مبتنی بر ذهن آگاهی نسبت به طرح واره درمانی، برای مؤلفه تنظیم تلاشها برای تسکین پریشانی و اما برای سه مؤلفه دیگر، طرح واره درمانی اثربخشی بیشتری در دانش آموزان با سابقه اقدام به خودکشی داشته است. نتیجه گیری :با توجه به یافته های حاصل، میتوان برای افزایش تحمل پریشانی در نوجوانان با سابقه خودکشی از ترکیب دو مداخله ذهن آگاهی و طرح واره درمانی سود جست.
آموزش بهداشت
پریسا مهردادیان؛ سلیمه گلابگیرنیک؛ راضیه خسروراد
چکیده
زمینه و هدف: دیابت یک بیماری شایع است که عوارض جدی به‌جای می‌گذارد آموزش به بیمار در مورد بیماری و روش‌های خودمراقبتی می‌تواند از پیامدهای منفی جلوگیری کند اما بیماران کمی در آموزش‌های خودمراقبتی شرکت می‌کنند. پژوهش حاضر، درک و باورهای زنان دیابتی درباره بازدارنده‌های شرکت در برنامه‌های توانمندسازی در خودمراقبتی را تبیین می‌کند.مواد ...
بیشتر
زمینه و هدف: دیابت یک بیماری شایع است که عوارض جدی به‌جای می‌گذارد آموزش به بیمار در مورد بیماری و روش‌های خودمراقبتی می‌تواند از پیامدهای منفی جلوگیری کند اما بیماران کمی در آموزش‌های خودمراقبتی شرکت می‌کنند. پژوهش حاضر، درک و باورهای زنان دیابتی درباره بازدارنده‌های شرکت در برنامه‌های توانمندسازی در خودمراقبتی را تبیین می‌کند.مواد و روشها: پژوهش کیفی از نوع تحلیل محتوی در شهر سبزوار انجام گردید. نمونه‌گیری هدفمند تا اشباع دادهها ادامه یافت. دادهها با مصاحبه نیمهساختاریافته جمعآوری گردید. در مجموع 21 نفر زن دیابتی در مدت 6 ماه مورد مصاحبه قرارگرفتند. مصاحبهها با روش تحلیل محتوای گرنهایم و لاندمن آنالیز شدند. برای اطمینان از دقت و استحکام دادهها، معیار مقبولیت، قابلیت انتقال، قابلیت وابستگی و قابلیت اعتماد دادهها بررسی گردید.نتیجهگیری: طبق یافتههای پژوهش، طراحی مداخلات برای پزشکان در راستای برقراری تعامل بیشتر پزشکان با بیماران، با توجه به تأثیرگذاری توصیهها و رفتارهای آنها بر تصمیم بیماران برای مشارکت در خودمراقبتی و حضور در برنامه‌های آموزشی، توصیه میشود.