روانشناسی و روانپزشکی
محبوبه امیربیک؛ حسین اکبری امرغان؛ الهام فریبرزی؛ حمید نجات
دوره 28، شماره 3 ، مرداد و شهریور 1400، ، صفحه 467-475
چکیده
زمینه و هدف: مولتیپل اسکلروزیس، یک بیماری نورودژنراتیو پیشرونده است. برخورداری از رضایت زناشویی، شاخصی مهم در پیشآگهی مطلوب درمانی در اختلالات عصب روانشناختی پیشرونده میباشد. هدف از پژوهش حاضر، مقایسه اثربخشی زوج درمانی رفتاری التقاطی و درمان تلفیقی طرح‌واره مبتنی‌بر پذیرش و تعهد بر رضایت زناشویی زنان مبتلا به مولتیپل ...
بیشتر
زمینه و هدف: مولتیپل اسکلروزیس، یک بیماری نورودژنراتیو پیشرونده است. برخورداری از رضایت زناشویی، شاخصی مهم در پیشآگهی مطلوب درمانی در اختلالات عصب روانشناختی پیشرونده میباشد. هدف از پژوهش حاضر، مقایسه اثربخشی زوج درمانی رفتاری التقاطی و درمان تلفیقی طرح‌واره مبتنی‌بر پذیرش و تعهد بر رضایت زناشویی زنان مبتلا به مولتیپل اسکلروزیس بود. مواد و روش‌ها: در یک کارآزمایی مقدماتی تصادفی، طی نیمه دوم سال 1398، 42 بیمار زن مبتلا به مولتیپل اسکلروزیس و همسرانشان، با استفاده از روش نمونه‌گیری هدفمند انتخاب شدند و با استفاده از روش تصادفی‌سازی بلوکی در قالب دو گروه درمانی و یک گروه کنترل تخصیص یافتند. دو گروه درمانی به مدت 10 جلسه 90 دقیقه‌ای هفته‌ای یک بار تحت یکی از درمان‌های زوج درمانی رفتاری التقاطی و تلفیقی طرح‌واره مبتنی‌بر پذیرش و تعهد قرار گرفتند و گروه کنترل در لیست انتظار قرار گرفت. پرسش‌نامه رضایت زناشویی انریچ (1998) در سه برهه زمانی پیش‌آزمون، پسآزمون و پیگیری توسط شرکت‌کنندگان تکمیل شد. دادهها با استفاده از آزمون تحلیل کواریانس و اندازه‌گیری‌های مکرر تحلیل شد. یافته‌ها: نتایج اولیه نشان داد که هر دو درمان نسبت به گروه کنترل، اثربخشی معناداری بر شاخص رضایت زناشویی بیماران ایفا کردند که تا مرحله پیگیری سه ماهه پایدار ماند (0/05> p ). علاوه براین، نتایج ثانویه نشان داد که تفاوت معناداری بین اثربخشی دو درمان وجود ندارد (0/05<p). نتیجه‌گیری: یافتههای این مطالعه میتواند در طرح‌ریزی چشم‌انداز مداخلات درمانی در بیماران مبتلا به اختلالات نورودژنراتیو با کاربستهای بالینی همراه باشد.