لعیا ضرابی؛ علیرضا اسدی؛ فرشته قراط؛ سیدعبدالله بنی هاشم؛ محمد غروی؛ محمدتقی شاکری
دوره 19، شماره 2 ، خرداد و تیر 1391، ، صفحه 173-180
چکیده
زمینه و هدف: در سال های اخیر لزوم تسکین درد و اضطراب بیماران مبتلا به لوسمی حاد حین اقدامات تهاجمی تشخیصی و درمانی مورد تأکید قرار گرفته است. پژوهش حاضر با هدف بررسی مقایسه‌ای شدت درد و ناراحتی ناشی از نمونه برداری مغز استخوان تحت بیهوشی عمومی در مقایسه با بی‌حسی موضعی انجام گرفت. مواد و روش ها: این مطالعه هم گروهی روی 239 بیمار با لوسمی ...
بیشتر
زمینه و هدف: در سال های اخیر لزوم تسکین درد و اضطراب بیماران مبتلا به لوسمی حاد حین اقدامات تهاجمی تشخیصی و درمانی مورد تأکید قرار گرفته است. پژوهش حاضر با هدف بررسی مقایسه‌ای شدت درد و ناراحتی ناشی از نمونه برداری مغز استخوان تحت بیهوشی عمومی در مقایسه با بی‌حسی موضعی انجام گرفت. مواد و روش ها: این مطالعه هم گروهی روی 239 بیمار با لوسمی حاد زیر 18 سال مراجعه کننده به بیمارستان دکتر شیخ مشهد طی دو سال صورت گرفت. کودکانی که طی مراحل درمان، با دو روش بیهوشی عمومی با پروپوفول و تسکین موضعی با لیدوکائین تحت نمونه گیری مغز استخوان قرار گرفته بودند، از لحاظ شدت درد (Visual Analoge Scale)، میزان مقاومت حین انجام عمل، و میزان ترس و اضطراب حین نمونه گیری (مقیاس لیکرت) مقایسه شدند. نتایج با کمک نرم افزار SPSS نسخه 16 و با استفاده از آزمون تی و کای دو بررسی شد. یافته ها: از میان 135 بیمار که تحت بیهوشی عمومی قرار گرفتند 1/20 درصد مقاومت خفیف به گذاشتن ماسک بیهوشی نشان دادند. در بررسی 104 بیمار تحت تسکین موضعی 2/80 درصد مقاومت فیزیکی نشان دادند. 4/44 درصد درد شدید و بسیار شدید و 1/86 ترس و اضطراب شدید نشان دادند. در گروه بیهوشی عمومی میزان مقاومت فیزیکی(0.01=P)، درد (0.01=P) و ترس و اضطراب (0.05>P) نسبت به گروه بی حسی موضعی به طور معناداری پایین تر بود.نتیجه گیری: جهت نمونه‌گیری مغز استخوان، روش بیهوشی عمومی نسبت به تسکین موضعی از طرف کودکان و والدین آنها بیشتر مورد پذیرش قرار می گیرد. این روش تا حد زیادی می تواند درد زیاد ناشی از اقدامات تهاجمی را کاهش داده و از مقاومت و ترس کودکان حین انجام نمونه گیری بکاهد.
سعید هاشمی اصلانی؛ محمدحسین غفاری؛ مجتبی مرعشی
دوره 16، شماره 2 ، خرداد و تیر 1388، ، صفحه 94-99
چکیده
زمینه و هدف: با توجه به این که برای بیهوشی عمومی در عمل جراحی سزارین، به علت اثر دپرسیون تنفسی روی نوزاد نمی توان از اکثر مخدرها و بنزودیازپین ها استفاده کرد، زنان حامله اکثرا در حین بیهوشی عمومی دچار تغییرات همودینامیک می شوند. رمی فنتانیل مخدر خیلی کوتاه اثری است که سریعا در بدن نوزاد متابولیزه می شود و انتظار می رود که اثرات دپرسیون ...
بیشتر
زمینه و هدف: با توجه به این که برای بیهوشی عمومی در عمل جراحی سزارین، به علت اثر دپرسیون تنفسی روی نوزاد نمی توان از اکثر مخدرها و بنزودیازپین ها استفاده کرد، زنان حامله اکثرا در حین بیهوشی عمومی دچار تغییرات همودینامیک می شوند. رمی فنتانیل مخدر خیلی کوتاه اثری است که سریعا در بدن نوزاد متابولیزه می شود و انتظار می رود که اثرات دپرسیون تنفسی روی نوزاد نداشته باشد. بنابراین مطالعه حاضر به منظور تعیین اثر رمی فنتانیل بر روی تغییرات همودینامیک زنان حامله انجام شد.
مواد و روش ها: این مطالعه به صورت کارآزمایی بالینی بر روی ?? زن حامله ترم با ASA کلاس ? و ? انجام شد که به طور تصادفی در دو گروه قرار گرفتند. قبل از القا بیهوشی در گروه یک بیماران رمی فنتانیل با دوز 0.75mg/kg دریافت می کردند و به دنبال آن انفوزیون با دوز 0.1mg/kg/min شروع می شد. گروه دوم هم دوز بولوس و انفوزیون نرمال سالین را دریافت می کردند. تعداد ضربان قلب، فشار خون سیستولیک، دیاستولیک و متوسط قبل از القا بیهوشی، قبل از لارنگوسکوپی و در دقایق ? و ? و ? و ?? و ?? بعد از انتوباسیون ثبت می شد. برای تجزیه و تحلیل داده ها از آزمون های آماری تی مستقل، من ویتنی، مجذور کای و تی زوج تحت نرم افزارSPSS استفاده شد.
یافته ها: از نظر تعداد ضربان قلب، فشار خون سیستولیک، دیاستولیک و فشار خون متوسط شریانی در اندازه گیری پایه تفاوت معناداری بین دو گروه وجود نداشت (P>0.05). بعد از تجویز رمی فنتانیل، میانگین تعداد ضربان قلب در گروه رمی فنتانیل در لحظات قبل از لارنگوسکوپی و دقیقه اول، سوم، پنجم، پانزدهم و سی ام بعد از لانگوسکوپی نسبت به گروه پلاسبو پایین تر بوده و اختلاف معناداری داشته داشته است (مقادیر P به ترتیب 0.001، 0.044، 0.022، 0.011، 0.027، 0.001). اما فشارخون سیستولیک، دیاستولیک و متوسط شریانی فقط در بعضی دقایق در گروه اول پایین بود.