فیزیولوژی ورزشی
وحید کاظمی زاده؛ ناصر بهپور
دوره 28، شماره 4 ، مهر و آبان 1400، ، صفحه 569-580
چکیده
زمینه و هدف:محرومیت از خواب یکی از عوامل تأثیرگذار بر میزان انرژی دریافتی و اشتها است. گزارش شده است که محرومیت از خواب، تحت تأثیر برخی از هورمونها (برای مثال انسولین، لپتین، گرلین و کوله سیستوکینین و ...) که در تعادل انرژی نقش دارند ممکن است وزن بدن را از طریق اشتها تحت تأثیر قرار دهد. هدف از این مطالعه، بررسی تأثیر 30 ساعت محرومیت از ...
بیشتر
زمینه و هدف:محرومیت از خواب یکی از عوامل تأثیرگذار بر میزان انرژی دریافتی و اشتها است. گزارش شده است که محرومیت از خواب، تحت تأثیر برخی از هورمونها (برای مثال انسولین، لپتین، گرلین و کوله سیستوکینین و ...) که در تعادل انرژی نقش دارند ممکن است وزن بدن را از طریق اشتها تحت تأثیر قرار دهد. هدف از این مطالعه، بررسی تأثیر 30 ساعت محرومیت از خواب بر پاسخ سطوح لپتین و گرلین به یک فعالیت واماندهساز در دانشجویان پسر فعال می‌باشد.مواد و روش‌ها: از میان دانشجویان پسر فعال دانشکده علوم ورزشی دانشگاه رازی شهرستان کرمانشاه، مقطع تحصیلی کارشناسی تعداد 20 نفر به‌صورت نمونه در دسترس انتخاب و در پژوهش شرکت کردند. آزمودنیها با شیوه انتخاب تصادفی ساده طرح درون‌گروهی با موزانه متقابل[1] در دو موقعیت بررسی شدند.یافته‌ها: اطلاعات مرتبط به مقایسه پسآزمون و پیشآزمون در دو موقعیت تجربی (محرومیت از خواب) و کنترل (خواب کافی) نشان داد که هورمون لپتین در شرایط محرومیت از خواب نسبت به شرایط استراحتی کاهش (9/4 درصد) و هورمون گرلین در شرایط تجربی نسبت به شرایط کنترل افزایش (2/04 درصد) یافته است و این تفاوت در سطح (0/0012=p) معنادار تلقی می‌شود.نتیجه‌گیری: 30 ساعت محرومیت از خواب سبب کاهش لپتین و همزمان افزایش گرلین گردید که این موضوع نشان‌دهنده اهمیت خواب شبانه است که یکی از عوامل تأثیرگذار مرتبط با چاقی و اضافه وزن می‌باشد.
فیزیولوژی ورزشی
مژگان زمین افشان؛ امین عیسی نژاد؛ محمود نیک سرشت؛ فاطمه ایزددوست
دوره 27، شماره 2 ، خرداد و تیر 1399، ، صفحه 237-244
چکیده
زمینه و هدف لپتین به طور خاص در بافت چربی تولید می‌شود و نقشی اساسی را در تنظیم متابولیسم گلوکز ایفا می‌کند. به نظر می‌رسد که فعالیت بدنی می‌تواند موجب بهبود هموستاز گلوکز و سطوح لپتین در انسان گردد. لذا، هدف از این مطالعه بررسی اثر تمرین هوازی متناوب، مقاومتی و موازی بر سطح سرمی لپتین و مقاومت به انسولین زنان دارای اضافه وزن بود. ...
بیشتر
زمینه و هدف لپتین به طور خاص در بافت چربی تولید می‌شود و نقشی اساسی را در تنظیم متابولیسم گلوکز ایفا می‌کند. به نظر می‌رسد که فعالیت بدنی می‌تواند موجب بهبود هموستاز گلوکز و سطوح لپتین در انسان گردد. لذا، هدف از این مطالعه بررسی اثر تمرین هوازی متناوب، مقاومتی و موازی بر سطح سرمی لپتین و مقاومت به انسولین زنان دارای اضافه وزن بود. مواد و روش‌ها در این پژوهش نیمه تجربی، 40 زن داوطلب به صورت تصادفی به گروه‌های (در هر گروه 10 نفر) کنترل بدون تمرین، تمرین هوازی متناوب، تمرین مقاومتی، یا موازی تقسیم شدند. آزمودنی‌های گروه تمرینی 12 هفته تمرین نظارت شده را سه بار در هفته انجام دادند، در حالی که گروه کنترل سبک زندگی بی‌تحرک خود را حفظ کرد. مقاومت به انسولین و لپتین توسط ارزیابی نمونه خون ناشتا قبل و بعد از 12 هفته مداخله ارزیابی شدند. تمامی داده‌ها توسط نرم افزار SPSS نسخه 24 ارزیابی و سطح معنی داری کمتر از 05/0p< تنظیم شد. یافته ها در ابتدا، قند خون ناشتا، انسولین، HOMA-IR و لپتین تفاوت معنی‌داری را بین گروه‌ها نداشتند. قند خون ناشتا در گروه موازی بهبود یافت (005/0=p)، اما در سایر گروه ها این تغییرات دیده نشد. از جهتی دیگر، انسولین، HOMA-IR و لپتین در طول مطالعه تغییر نکردند. بحث و نتیجه گیری به طور خلاصه، برای بهبود قند خون ناشتا، تمرین موازی موثر تر از تمرین هوازی یا مقاومتی بود.
میترا خادم الشریعه؛ محمدرضا حامدی نیا؛ طیبه امیری پارسا؛ سید علی رضا حسینی کاخک
دوره 18، شماره 4 ، آذر و دی 1390، ، صفحه 260-271
چکیده
زمینه و هدف: لپتین یکی از هورمون های مهم در فرایند متابولیسم چربی و هموستاز انرژی می باشد که اثر یک جلسه تمرین ورزشی بر آن کمتر مورد مطالعه قرار گرفته است. هدف از مطالعه حاضر بررسی اثر یک جلسه تمرین استقامتی بر میزان پزوتئین و بیان ژن لپتین در موش صحرایی می باشد.
مواد و روش ها: در این مطالعه تجربی، تعداد 24 سر موش صحرایی نر نژاد ویستار ...
بیشتر
زمینه و هدف: لپتین یکی از هورمون های مهم در فرایند متابولیسم چربی و هموستاز انرژی می باشد که اثر یک جلسه تمرین ورزشی بر آن کمتر مورد مطالعه قرار گرفته است. هدف از مطالعه حاضر بررسی اثر یک جلسه تمرین استقامتی بر میزان پزوتئین و بیان ژن لپتین در موش صحرایی می باشد.
مواد و روش ها: در این مطالعه تجربی، تعداد 24 سر موش صحرایی نر نژاد ویستار در شرایط استاندارد محیطی نگهداری و به طور تصادفی به دو گروه تجربی و کنترل تقسیم شدند. تمرین شامل دویدن روی تردمیل (شدت 18 متر/ دقیقه، مدت 120 دقیقه) بود. موش ها بلافاصله، دو و 24 ساعت پس از تمرین بیهوش شده، نمونه گیری خون، عضله سولئوس و چربی انجام شد. غلظت لپتین در عضله، چربی و پلاسما اندازه گیری شد. بیان ژن لپتین در بافت ها توسط روش RT-PCR بررسی گردید. داده ها با استفاده از نرم افزار SPSS 16 و آزمون آنالیز واریانس با اندازه گیری مکرر (Repeated Measures) در سطح معناداری 05/0
یافته ها: نتایج تحقیق نشان داد که در پاسخ به تمرین بیان ژن لپتین در بافت عضله در دو ساعت [ (51 درصد) از 36/10±15/169 به 71/112± 13/349] و 24 ساعت [(48 درصد) از21/8±14/185 به 77/14±01/359 ] و در بافت چربی در 24 ساعت [(49 درصد) از 42/21±69/181 به 80/16±66/361] پس از تمرین افزایش معنادار یافت (05/0>P). اما غلظت لپتین نه در بافت چربی، نه در بافت عضله و نه در پلاسما در هیچ یک از زمان ها تغییر معناداری پیدا نکرد (05/0نتیجه گیری: تمرینات کوتاه مدت ورزشی می تواند بیان ژن لپتین را در بافت عضله و چربی افزایش دهد، البته احتمالاً تمرینات با شدت و حجم بالاتر بتواند موثرتر باشد.