فیزیولوژی ورزشی
مژگان زمین افشان؛ امین عیسی نژاد؛ محمود نیک سرشت؛ فاطمه ایزددوست
دوره 27، شماره 2 ، خرداد و تیر 1399، ، صفحه 237-244
چکیده
زمینه و هدف لپتین به طور خاص در بافت چربی تولید می‌شود و نقشی اساسی را در تنظیم متابولیسم گلوکز ایفا می‌کند. به نظر می‌رسد که فعالیت بدنی می‌تواند موجب بهبود هموستاز گلوکز و سطوح لپتین در انسان گردد. لذا، هدف از این مطالعه بررسی اثر تمرین هوازی متناوب، مقاومتی و موازی بر سطح سرمی لپتین و مقاومت به انسولین زنان دارای اضافه وزن بود. ...
بیشتر
زمینه و هدف لپتین به طور خاص در بافت چربی تولید می‌شود و نقشی اساسی را در تنظیم متابولیسم گلوکز ایفا می‌کند. به نظر می‌رسد که فعالیت بدنی می‌تواند موجب بهبود هموستاز گلوکز و سطوح لپتین در انسان گردد. لذا، هدف از این مطالعه بررسی اثر تمرین هوازی متناوب، مقاومتی و موازی بر سطح سرمی لپتین و مقاومت به انسولین زنان دارای اضافه وزن بود. مواد و روشها در این پژوهش نیمه تجربی، 40 زن داوطلب به صورت تصادفی به گروه‌های (در هر گروه 10 نفر) کنترل بدون تمرین، تمرین هوازی متناوب، تمرین مقاومتی، یا موازی تقسیم شدند. آزمودنی‌های گروه تمرینی 12 هفته تمرین نظارت شده را سه بار در هفته انجام دادند، در حالی که گروه کنترل سبک زندگی بی‌تحرک خود را حفظ کرد. مقاومت به انسولین و لپتین توسط ارزیابی نمونه خون ناشتا قبل و بعد از 12 هفته مداخله ارزیابی شدند. تمامی داده‌ها توسط نرم افزار SPSS نسخه 24 ارزیابی و سطح معنی داری کمتر از 05/0p< تنظیم شد. یافته ها در ابتدا، قند خون ناشتا، انسولین، HOMA-IR و لپتین تفاوت معنی‌داری را بین گروه‌ها نداشتند. قند خون ناشتا در گروه موازی بهبود یافت (005/0=p)، اما در سایر گروه ها این تغییرات دیده نشد. از جهتی دیگر، انسولین، HOMA-IR و لپتین در طول مطالعه تغییر نکردند. بحث و نتیجه گیری به طور خلاصه، برای بهبود قند خون ناشتا، تمرین موازی موثر تر از تمرین هوازی یا مقاومتی بود.
محمود نیک سرشت؛ عبدالحسین طاهری کلانی
دوره 25، شماره 2 ، خرداد و تیر 1397، ، صفحه 205-215
چکیده
زمینه و هدف: تمرین ورزشی منظم به عنوان یک راهکار مهم در کاهش نشانگرهای التهابی پذیرفته شده است. اما هنوز مشخص نیست که چه نوع تمرینی مطلوب‌تر است. هدف اصلی مطالعۀ حاضر مقایسه اثر تمرین مقاومتی غیرخطی و هوازی تناوبی بر سطح سرمی اینترلوکین-18 (IL-18) و پروتئین واکنشی-C (CRP) در مردان جوان چاق بود. هدف دیگر، مقایسه این نشانگرها در مردان چاق با ...
بیشتر
زمینه و هدف: تمرین ورزشی منظم به عنوان یک راهکار مهم در کاهش نشانگرهای التهابی پذیرفته شده است. اما هنوز مشخص نیست که چه نوع تمرینی مطلوب‌تر است. هدف اصلی مطالعۀ حاضر مقایسه اثر تمرین مقاومتی غیرخطی و هوازی تناوبی بر سطح سرمی اینترلوکین-18 (IL-18) و پروتئین واکنشی-C (CRP) در مردان جوان چاق بود. هدف دیگر، مقایسه این نشانگرها در مردان چاق با مردان غیرچاق برای تعیین اثر چاقی بود. مواد و روشها: سی و هشت مرد جوان و چاق (سن=2/5±4/31 سال و چربی بدن= 5/1±3/27 درصد) به‌طور تصادفی در گروه‌های مقاومتی غیرخطی (14 نفر)، هوازی تناوبی (12 نفر) و کنترل (12 نفر) قرار گرفتند. یک گروه از مردان غیرچاق (سن=9/5±0/32 سال، چربی بدن=0/2±5/16 درصد، 15 نفر) برای مقایسه با گروه چاق انتخاب شدند. از آزمون‌های t مستقل و تحلیل واریانس دو طرفه با اندازه‌گیری مکرر برای تحلیل داده‌ها استفاده شد.یافته‌ها: نتایج نشان داد که تفاوت معناداری در غلظت پایه IL-18 (17/0P = )، CRP (77/0P = ) و اکسیژن مصرفی اوج (24/0P= ) بین گروه چاق با غیرچاق مشاهده نشد. پس از تمرین، اکسیژن مصرفی اوج در گروه‌های مقاومتی غیرخطی (03/0P= ) و هوازی تناوبی (001/0P= ) در مقایسه با گروه کنترل افزایش یافت، اما این افزایش در گروه هوازی تناوبی بالاتر از مقاومتی غیرخطی بود (02/0P = ). در مقایسه با گروه کنترل، دو گروه تمرین به‌طور مشابه و معناداری در کاهش تودۀ چربی (001/0P = ) مؤثر بودند. هرچند، تغییر معناداری در IL-18 (26/0P = ) و CRP (15/0P = ) پس از برنامه‌های تمرین مشاهده نشد. نتیجه‌گیری: غلظت مشابه CRP و IL-18 در مردان جوان چاق و غیرچاق را می‌توان به وضعیت مشابه در سن یا آمادگی هوازی آنها نسبت داد. علاوه بر این، به‌نظر می‌رسد که 12 هفته تمرین مقاومتی غیرخطی و هوازی تناوبی برای کاهش معناداری این نشانگرها در مردان چاق کافی نباشد.