امیر حیدری؛ تهمینه پیروی؛ اعظم اکبری؛ رحیم محمودلو
دوره 22، شماره 3 ، مرداد و شهریور 1394، ، صفحه 232-237
چکیده
زمینه و هدف: آنزیم‌های سیتوکرومی نقش بسیار مهمی در متابولیسم داروها دارند. بیش از 96 درصد این آنزیم‌ها در کبد وجود دارند. لذا، اندازه‌گیریپروتیینمیکرزوم‌هاجهت مشخص نمودن توانایی کبددرمتابولیسم داروها و تعیین پارامترهای فارماکوکینتیک مؤثّر خواهد بود. در این مطالعه بعد از تهیه میکروزوم، میزان پروتیین آنها در نمونه‌های کبدی انسان ...
بیشتر
زمینه و هدف: آنزیم‌های سیتوکرومی نقش بسیار مهمی در متابولیسم داروها دارند. بیش از 96 درصد این آنزیم‌ها در کبد وجود دارند. لذا، اندازه‌گیریپروتیینمیکرزوم‌هاجهت مشخص نمودن توانایی کبددرمتابولیسم داروها و تعیین پارامترهای فارماکوکینتیک مؤثّر خواهد بود. در این مطالعه بعد از تهیه میکروزوم، میزان پروتیین آنها در نمونه‌های کبدی انسان مورد اندازه‌گیری قرار گرفت.
مواد و روش‌ها:در این مطالعه مشاهد ه ای 18 نمونه بافت کبدی سالم از بیماران تحت جراحی کبدی به صورت غیر تصادفی و در دسترس تهیه شد. این نمونه‌ها دربافر فسفات پتاسیم خرد گردیده و طی چندین مرحله سانتریفوژ، رسوب میکروزومی استخراج شد. سپس مقدار پروتیین تام میکروزمی با روش لوری اندازه‌گیری گردید.داده های بدست آمدهمورد تجزیه و تحلیل روش های آمار توصیفی قرار گرفتند.
یافته‌ها:نتایج مطالعه حاضر نشان داد که مقدار پروتیین تام در نمونه های کبد بین 1/14 تا 2/27 میلی گرم بر هر گرم از کبد متفاوت است. میانگین پروتیین تام درنمونه‌های مورد آزمایش حدّود77/3 ±24/20 میلی گرم بر هر گرم است. لازم به ذکر است این نتایج برای اوّلین باردرایران گزارش می‌گردد.
نتیجه‌گیری: آگاهی از مقدار پروتیین میکروزوم‌های کبدی نقش بسیار مهمی در رابطه با توانایی کبدنژاد ایرانی از حیث متابولیسم داروها دارد. لذا، این پروژه اطّلاعات ارزشمندی در اختیار محقّقین قرار می‌دهد. مقدار پروتیین موجود در میکروزوم‌های کبدی در این منطقه نسبت به سایر گزارش های بین المللی پایین می باشد. این پدیده، می‌تواند زنگ خطری برای پزشکان بالینی از حیث کنترل دوز تجویز داروها به لحاظ توانایی پایین کبد در متابولیسم دارو و نهایتاً امکان بروز مسمومیّت دارویی، باشد.
تهمینه پیروی؛ امیر حیدری؛ مصطفی صولتی؛ داریوش محمدنژاد؛ اکبر غربالی؛ غلامحسین فرجاه
دوره 19، شماره 1 ، فروردین و اردیبهشت 1391، ، صفحه 52-58
چکیده
زمینه و هدف:: اپیدیدیم از نظر رشد و حفظ ساختمان وابسته به تستوسترون است که ترشح آن وابسته به هورمون‌های گنادوتروپین هیپوفیزی است، ترشح گنادوتروپین‌ها هم تحت کنترل هورمون‌های آزادکننده هیپوتالاموس(GnRH) می‌باشد. استفاده از آنالوگ‌های GnRH می‌تواند محور هیپوفیزی-گنادی را مختل نماید. هدف مطالعه حاضر، بررسی اثرات آگونیست GnRH (بوسرلین) ...
بیشتر
زمینه و هدف:: اپیدیدیم از نظر رشد و حفظ ساختمان وابسته به تستوسترون است که ترشح آن وابسته به هورمون‌های گنادوتروپین هیپوفیزی است، ترشح گنادوتروپین‌ها هم تحت کنترل هورمون‌های آزادکننده هیپوتالاموس(GnRH) می‌باشد. استفاده از آنالوگ‌های GnRH می‌تواند محور هیپوفیزی-گنادی را مختل نماید. هدف مطالعه حاضر، بررسی اثرات آگونیست GnRH (بوسرلین) بر روی بافت اپیدیدیم موش‌های صحرایی نابالغ است.
مواد و روش‌ها: در این مطالعه نیمه تجربی تعداد بیست سر موش صحرایی نابالغ 25 روزه از خانه حیوانات دانشکده پزشکی به صورت غیرتصادفی و در دسترس تهیه و به چهار گروه (5=n) تقسیم شدند. از بین چهار گروه، دو گروه آزمایش اول و دوم و دو گروه دیگر کنترل اول و دوم در نظر گرفته شدند. به گروه‌های آزمایش، هر کدام mg/kg 1/0 بوسرلین و به گروه‌های کنترل ml 1/0 سرم فیزیولوژیک به مدت پنج روز تزریق و سپس به ترتیب در روز 30 گروه آزمایش و کنترل اول و در روز 35 گروه آزمایش و کنترل دوم تشریح شدند. داده‌های به دست آمده بعد از بررسی با میکروسکوپ مجهز به عدسی مدرج مورد تجزیه و تحلیل آماری قرار گرفتند.
یافته‌ها: نتایج مطالعه حاضر نشان داد که ارتفاع اپیتلیوم و قطر لومن در گروه آزمایش اول و آزمایش دوم نسبت به گروه کنترل اول، افزایش معناداری یافته است (05/0 p≤). در مقایسه بین گروه آزمایش دوم و گروه کنترل دوم فقط افزایش ارتفاع اپیتلیوم معنادار بود ولی قطر لومن افزایش معناداری را نشان نداد. در حالی‌که ضخامت عضله صاف دیواره اپیدیدیم در بین گروه‌های آزمایش و کنترل، اختلاف معناداری را نشان نداد.
نتیجه‌گیری: تجویز کوتاه مدت آگونیست هورمون آزادکننده گنادوتروپین با اثر تحریکی خود باعث رشد اپیتلیوم و افزایش قطر لومن اپیدیدیم می‌گردد، اما تأثیری بر روی ضخامت عضله دیواره اپیدیدیم به عدم وجود گیرنده هورمون آزادکننده گنادوتروپین ندارد.