داوود زارع؛ کریم عمادزاده؛ هادی انصاری هادی پور؛ مریم مردانه؛ علی فرهنگی؛ سیدمحمد اطیابی؛ داریوش نوروزیان؛ محمدرضا مهرابی؛ عظیم اکبرزاده
دوره 14، شماره 1 ، فروردین و اردیبهشت 1386، ، صفحه 23-31
چکیده
زمینه و اهداف: واکسن مورفین از سنتز مورفین -6- سوکسینات و کونژوگه کردن آن با سرم آلبومین حاصل می شود. هر دوز واکسن مورفین حاوی 0.5 میلی گرم آلومینیوم هیدراکسید، 8 میلی گرم سدیم کلراید، 1.12 میلی گرم دی سدیم هیدروژن فسفات، 1.1 میلی گرم سدیم دی هیدروژن فسفات یک آبه و 50 میکروگرم مورفین -6- سوکسینات- سرم آلبومین است. با تزریق 3 دوز از آن در فاصله زمانی ...
بیشتر
زمینه و اهداف: واکسن مورفین از سنتز مورفین -6- سوکسینات و کونژوگه کردن آن با سرم آلبومین حاصل می شود. هر دوز واکسن مورفین حاوی 0.5 میلی گرم آلومینیوم هیدراکسید، 8 میلی گرم سدیم کلراید، 1.12 میلی گرم دی سدیم هیدروژن فسفات، 1.1 میلی گرم سدیم دی هیدروژن فسفات یک آبه و 50 میکروگرم مورفین -6- سوکسینات- سرم آلبومین است. با تزریق 3 دوز از آن در فاصله زمانی 0-30-60- روز ایمنی هومورال در معتادان ایجاد می شود. مصونیت زایی آن سبب ترک اعتیاد بدون سندرم قطع در معتادان می شود. هدف از این مطالعه بررسی تاثیر واکسیناسیون معتادان به مورفین با واکسن مورفین بود.
مواد و روش ها: این مطالعه یک کارآزمایی بالینی است که مطابق پروتکل کمیته اخلاق انستیتو پاستور ایران بر روی 102 نفر معتاد داوطلب مرد با میانگین سنی 25 سال انجام شد. متغیرها شامل دوز واکسن و غلظت آنتی بادی آنتی مورفین است. داوطلبان به سه گروه 30 نفره و 4 نفر پلاسبو تقسیم شدند. به گروه دارونما ادجوانت و به گروه های اول تا سوم، به ترتیب 5، 12، 100 و 600 میکروگرم واکسن به حجم یک میلی لیتر در زمان های صفر، 30 و 60 روز در عضله دلتوئید تزریق شد. که همگی برای بررسی در روز 90 مراجعه کردند. از هر سه گروه در ماه های 5، 7، 9، 11 و 12 نیز خونگیری و ارزیابی آنتی بادی به عمل آمد.
یافته ها: مقدار آنتی بادی با دوز مصرفی واکسن و تعداد دفعات تزریق همبستگی مستقیم داشت. آنتی بادی آنتی مورفین با دوز 100mg/ml و 600mg/ml بعد از اولین تزریق ردیابی شدند و با دوز 12.5mg/ml بعد از دومین تزریق ردیابی شدند. تیتر آنتی بادی در مدت 3 ماه به بیشترین مقدار خود رسید و بعد از یک سال نیز به مقدار پایه خود نزول نکرد.
نتیجه گیری: در معتادان واکسن از تحمل خوبی برخوردار بود و اثرات معکوس و نامطلوب مربوط به واکسن ها و داروها را نیز نداشت. در روز 90، در همه افراد ایمنی هومورال ایجاد کرد.
شیرین جمشیدی؛ بهرخ فرهمند؛ عظیم اکبرزاده؛ بهزاد لامع راد
دوره 12، شماره 4 ، آذر و دی 1384، ، صفحه 6-13
چکیده
زمینه و هدف: اگر چه امروزه مشخص شده است که کنترل عوارض ناشی از تعادل نامناسب قند خون با تزریق انسولین امکان پذیر است، با این حال کنترل دقیق آن به وسیله تزریق انسولین کاری مشکل است. لذا پیوند جزایر لانگرهانس پانکراس به عنوان راه حل منطقی برای درمان این بیماری در سطح جهان درحال بررسی است و مطالعه حاضر در این راستا انجام شده است.
مواد و ...
بیشتر
زمینه و هدف: اگر چه امروزه مشخص شده است که کنترل عوارض ناشی از تعادل نامناسب قند خون با تزریق انسولین امکان پذیر است، با این حال کنترل دقیق آن به وسیله تزریق انسولین کاری مشکل است. لذا پیوند جزایر لانگرهانس پانکراس به عنوان راه حل منطقی برای درمان این بیماری در سطح جهان درحال بررسی است و مطالعه حاضر در این راستا انجام شده است.
مواد و روش ها: پس از تهیه مواد اولیه و فراهم سازی مقدمات کار، بافت دهنده در هر مرحله کاری از شش سر موش صحرایی Wistar نر بالغ با وزن 300-250 گرم (90-75 روزه) تامین شد. در موش های صحرایی که 4-2 هفته قبل از پیوند توسط تزریق 60 میلی گرم بر کیلوگرم استرپتوروتوسین (STZ) به صورت داخل وریدی مبتلا به دیابت شده بودند، صورت گرفت.
یافته ها: بعد ازعمل پیوند جزایر لانگرهانس، سطح گلوکز خون پلاسما تا دامنه طبیعی (5±145 میلی گرم در دسی لیتر) کاهش و میزان انسولین و –C پپتید پلاسما افزایش یافت (به ترتیب 1.9±0.1 MIU/L و 0.001±0.053 نانوگرم در میلی لیتر). علایم بالینی ناشی از القا دیابت نیز پس از پیوند برطرف گردید.
نتیجه گیری: تکنیک پیوند سلول های جزایر لانگرهانس به صورت داخل کپسولی (Encapsulation) در غیاب مهار کننده های ایمنولوژیکی برای حمایت بافت پیوند شده در مقابل سیستم ایمنی گیرنده پیوند (میزبان) راهی تازه برای درمان دیابت نوع I می باشد.
شیرین جمشیدی؛ علی فرهنگی؛ بهزاد لامع راد؛ عظیم اکبرزاده؛ سلمان بهره مند
دوره 12، شماره 2 ، خرداد و تیر 1384، ، صفحه 6-13
چکیده
زمینه و اهداف: انتظار می رود که پیوند سلول های جزایر لانگرهانس باعث نجات افراد مبتلا به دیابت در جهان گردد. عمل پیوند سلول های جزایر لانگرهانس (TPIC) در افراد مبتلا به دیابت مستلزم شناخت تکنیک ها و روش های خاصی است. در این مطالعه، جهت انجام پیوند سلول های جزایر لانگرهانس موش صحرایی، روش استاندارد شده ای برای تخلیص سلول های جزایر لانگرهانس ...
بیشتر
زمینه و اهداف: انتظار می رود که پیوند سلول های جزایر لانگرهانس باعث نجات افراد مبتلا به دیابت در جهان گردد. عمل پیوند سلول های جزایر لانگرهانس (TPIC) در افراد مبتلا به دیابت مستلزم شناخت تکنیک ها و روش های خاصی است. در این مطالعه، جهت انجام پیوند سلول های جزایر لانگرهانس موش صحرایی، روش استاندارد شده ای برای تخلیص سلول های جزایر لانگرهانس ترتیب داده شد.
روش بررسی: در این روش در اثر عمل کلاژناز بر روی قطعات بافت پانکراس، دستجات سلولی یا جزایر لانگرهانس جدا شدند و با عمل آنزیماتیک به کمک DNase و Trypsin سلول های جزایر به فرم تک تک درآمدند و در نهایت بوسیله فلوسایتومتری سنجش شدند.
یافته ها: فلوسایتومتری این سلول ها نشان داد که در سوسپانسیون سلولی بدست آمده، 91 درصد سلول بتا وجود دارد. طی این عمل هضم، اکثر ذرات اگزوکرین کوچک حذف گردید.
نتیجه گیری: پیوند سلول های اندوکرین خالص شده با مجموعه ای از سلول های بتای خالص همراه یا بدون سلول های غیر اندوکرین انجام می شود. این انبوه خالص شده عاری از سلول های صدمه دیده و سلول های غیر اندوکرینی می باشد.