علیرضا ابدی؛ فریده طاهباز؛ محمدحسن انتظاری؛ حمیدرضا شمس
دوره 15، شماره 2 ، خرداد و تیر 1387، ، صفحه 98-103
چکیده
زمینه و هدف: اخیرا پژوهشگران مصرف غذاهای پرفیبر و دارای نمایه گلیسمی پایین را جهت کنترل گلیسمیک بیماران دیابتی و کاهش فراسنج های لیپیدی پیشنهاد کرده اند. هدف از انجام این مطالعه، بررسی تاثیر مصرف عدس پخته به عنوان یکی از پرمصرف ترین غذاهای دارای نمایه گلیسمی پایین بر سطح گلوکز ناشتا و فراسنج های لیپیدی در بیماران دیابتی نوع 2 بوده ...
بیشتر
زمینه و هدف: اخیرا پژوهشگران مصرف غذاهای پرفیبر و دارای نمایه گلیسمی پایین را جهت کنترل گلیسمیک بیماران دیابتی و کاهش فراسنج های لیپیدی پیشنهاد کرده اند. هدف از انجام این مطالعه، بررسی تاثیر مصرف عدس پخته به عنوان یکی از پرمصرف ترین غذاهای دارای نمایه گلیسمی پایین بر سطح گلوکز ناشتا و فراسنج های لیپیدی در بیماران دیابتی نوع 2 بوده است.
مواد و روش ها: این مطالعه به روش کارآزمایی بالینی متقاطع بر روی بیماران دیابتی 45-60 ساله با گلوکز ناشتا 126-180 mg/dl مراجعه کننده به کلینیک دیابت بیمارستان الزهرا در اصفهان انجام شد. تعداد 30 بیمار انتخاب شدند و به طور تصادفی به دو گروه 15 نفری تقسیم شدند. در دوره اول مطالعه، گروه کنترل از رژیم غذایی معمول پیروی کردند ولی گروه تجربی به مدت 6 هفته از رژیم غذایی معمول به همراه 50 گرم عدس پخته و 6 گرم روغن کانولا به جای 30 گرم نان و 20 گرم پنیر (به صورت یک صبحانه ایزوکالریک با مقادیر مشابه درشت مغذی ها) استفاده کردند. سپس دوره استراحت به مدت 3 هفته برقرار شد. در دوره دوم، افراد گروه ها با هم جا به جا شده و مطالعه 6 هفته دیگر ادامه یافت. در شروع و پایان هر دوره از مطالعه، اندازه گیری های تن سنجی و بیوشیمیایی انجام شد. محاسبات ترکیب رژیم غذایی با استفاده از نرم افزار Food-processor II و پردازش داده ها با آزمون تی و با استفاده از نرم افزار SPSS انجام گردید.
یافته ها: گلوکز ناشتای بیماران تحت تاثیر مداخله از 152.6 ± 11.4 mg/dl به 148.4 ± 11.8 mg/dl رسید که کاهش آماری معنی داری را نشان می دهد (p
محمدرضا محمودی؛ علیرضا ابدی
دوره 12، شماره 1 ، فروردین و اردیبهشت 1384، ، صفحه 20-26
چکیده
زمینه و هدف: این تحقیق به منظور بررسی تاثیر مصرف چای در رشد موش های آزمایشگاهی انجام گرفت.
روش بررسی: در یک آزمایش کنترل شده تعداد 10 موش انتخاب و به دو گروه تقسیم شدند و به مدت 38 روز تحت مطالعه قرار گرفتند. ابتدا در طول 30 روز، هر دو گروه تحت رژیم یکسانی بودند. سپس در مدت 8 روز دوره مداخله چای جایگزین آب مصرفی موش های گروه تجربی شد. میزان ...
بیشتر
زمینه و هدف: این تحقیق به منظور بررسی تاثیر مصرف چای در رشد موش های آزمایشگاهی انجام گرفت.
روش بررسی: در یک آزمایش کنترل شده تعداد 10 موش انتخاب و به دو گروه تقسیم شدند و به مدت 38 روز تحت مطالعه قرار گرفتند. ابتدا در طول 30 روز، هر دو گروه تحت رژیم یکسانی بودند. سپس در مدت 8 روز دوره مداخله چای جایگزین آب مصرفی موش های گروه تجربی شد. میزان غذای مصرفی میزان رشد و نسبت کفایت غذایی (FER) هر موش محاسبه شد. تجزیه و تحلیل داده ها با نرم افزار SPSS و آزمون های تی مزدوج و تی مستقل انجام شد.
یافته ها: میانگین نسبت کفایت غذایی در موش های گروه تجربی در طول 9 روز قبل از مداخله ۰.۰۲۲ ± ۰.۲۶۲ بود که این مقدار پس از دوره مداخله به ۰.۰۴۷± ۰.۱۷۶کاهش یافته و اختلاف مشاهده شده (۰.۰۲۵>P) معنی دار است. میانگین نسبت کفایت غذا در موش های گروه کنترل در طول 9 روز قبل از مداخله ۰.۰۶۸± ۰.۲۳۸ بود که این مقدار پس از دوره مداخله به ۰.۰۳۶±۰.۱۸۴کاهش یافته و این اختلاف معنی دار نمی باشد. بنابراین کاهش وزن در گروه تجربی که چای مصرف می کردند، مشاهده شد. اختلاف افزایش وزن در دو دوره 9 روز قبل از مداخله و بعد از مداخله در موش های گروه تجربی (۰.۰۱>P) بیش از گروه کنترل (۰.۰۲>P) می باشد که این امر بیانگر کاهش وزن در گروه تجربی می باشد.
نتیجه گیری: یافته های این تحقیق خاصیت ضد تغذیه ای پلی فنل های چای را در ارتباط با رشد موش های آزمایشگاهی نشان می دهد که احتمالا ناشی از کاهش قابلیت هضم و عدم قابلیت جذب مواد غذایی به دلیل عدم دسترسی ماده مغذی برای جذب و یا مهار یک آنزیم اختصاصی در متابولیسم مواد مغذی است.