سید مهدی رضوی؛ علیرضا قربانی؛ حسین کلاته عربی؛ محمدرضا شگرف نخعی؛ یاسر تبرائی
دوره 20، شماره 5 ، بهمن و اسفند 1392، ، صفحه 665-673
چکیده
زمینه و هدف: محیط کار، شامل تنش‌های فیزیکی، اجتماعی و روانی است که هر یک بر سلامت افراد تأثیرگذارند. این مسأله در مورد کارکنان بهداشتی- درمانی که در ارتباط دائم با مراجعان بیمار هستند بیشتر مشهود است. تنش‌های پی در پی و شدید، جزء لاینفک حرف پزشکی بوده و شاغلان آن را در معرض فرسودگی قرارمی‌دهد. تحقیق حاضر با هدف تعیین سطح فرسودگی شغلی ...
بیشتر
زمینه و هدف: محیط کار، شامل تنش‌های فیزیکی، اجتماعی و روانی است که هر یک بر سلامت افراد تأثیرگذارند. این مسأله در مورد کارکنان بهداشتی- درمانی که در ارتباط دائم با مراجعان بیمار هستند بیشتر مشهود است. تنش‌های پی در پی و شدید، جزء لاینفک حرف پزشکی بوده و شاغلان آن را در معرض فرسودگی قرارمی‌دهد. تحقیق حاضر با هدف تعیین سطح فرسودگی شغلی و ارتباط آن با شرایط فیزیکی محیط کار در کارکنان معاونت بهداشتی دانشگاه علوم پزشکی سبزوار انجام گردیده است.
مواد و روش‌ها: این مطالعه از نوع توصیفی – تحلیلی بوده که در بین 220 نفر از کارکنان معاونت بهداشتی دانشگاه علوم پزشکی سبزوار انجام‌گرفته‌است. برای این کار، از پرسش‌نامه‌ی استاندارد مسلاچ و پرسش‌نامه‌ی شرایط فیزیکی محل کار شامل ده سؤال که اعتبار محتوایی آن توسط اعضای هیأت علمی دانشکده‌ی بهداشت سبزوار به‌تأیید رسیده، به‌عنوان ابزار جمع‌آوری اطلاعات استفاده‌شده‌است. این پرسش‌نامه‌ها، توسط کارکنان تکمیل و پس از جمع آوری داده‌ها، توسط نرم‌افزار spss 16 مورد تحلیل قرارگرفته‌اند.
یافته‌ها: بالاترین میانگین سنی در کارکنان اداری و خدمات (08/7±3/41 سال) مشاهده‌شده‌است. بین کاهش در عملکرد و مسخ شخصیت با محل خدمت کارکنان و بین کاهش در عملکرد، مسخ شخصیت و فرسودگی عاطفی با رشته‌ی شغلی، ارتباط آماری معنا داری مشاهده‌گردیده و شرایط فیزیکی محیط کار نیز با کاهش در عملکرد کارکنان مرتبط بوده‌است.
نتیجه‌گیری: کار در محیط‌های بهداشتی ـ درمانی، همواره با استرس‌های شغلی همراه است و هرچند که کارکنان این بخش، مستعد ابتلاء به فرسودگی شغلی هستند. ولی می‌توان با تقویت روابط غیر رسمی در سازمان، انگیزش کارکنان، مهارت آموزی، بهبود شرایط فیزیکی محیط کار و شایسته‌سالاری، مداخلات موثری را در راستای کاهش آسیب پذیری و فرسودگی کارکنان انجام‌داد.
حمید عالمی؛ احمد دولت آبادی؛ یاسر تبرائی؛ علیرضا قربانی؛ محمدرضا شگرف نخعی
دوره 19، شماره 4 ، آذر و دی 1391، ، صفحه 364-370
چکیده
زمینه و هدف: پزشک خانواده مرکز تلاش‌های جهانی برای بهبود کیفیت، هزینه اثربخشی و برابری در سیستم‌های مراقبت سلامتی است. افزایش رضایتمندی مردم از خدمات از جمله اهداف برنامه پزشک خانواده است. این مطالعه با هدف تعیین میزان رضایتمندی دارندگان دفترچه بیمه روستایی از خدمات پزشک خانواده در جمعیت تحت پوشش دانشگاه علوم پزشکی سبزوار انجام ...
بیشتر
زمینه و هدف: پزشک خانواده مرکز تلاش‌های جهانی برای بهبود کیفیت، هزینه اثربخشی و برابری در سیستم‌های مراقبت سلامتی است. افزایش رضایتمندی مردم از خدمات از جمله اهداف برنامه پزشک خانواده است. این مطالعه با هدف تعیین میزان رضایتمندی دارندگان دفترچه بیمه روستایی از خدمات پزشک خانواده در جمعیت تحت پوشش دانشگاه علوم پزشکی سبزوار انجام گرفت. مواد و روش‌ها: مطالعه از نوع توصیفی- مقطعی بود. داده‌ها با استفاده از پرسشنامه دو بخشی برای 1250 نمونه که به‌صورت تصادفی در هر طبقه انتخاب شده بودند، جمع‌آوری و میزان رضایتمندی در 8 حیطه بررسی شد. داده‌های جمع‌آوری شده با استفاده از نرم‌افزار SPSS 17 و با استفاده از آزمون‌های آماری تی مستقل، همبستگی پیرسون و آنووا مورد تحلیل قرار گرفت. یافته‌ها: 1199 پرسشنامه مورد تحلیل قرار گرفت. 4/69 درصد از نمونه‌های پژوهش خانه‌دار بودند. همچنین 1/72 درصد زن بوده، 3/85 درصد متأهل، 4/86 درصد ساکن روستا و 9/90 درصد از مراکز دولتی خدمات دریافت کرده بودند. در 8 حیطه مورد بررسی، بیشترین و کمترین میزان رضایتمندی به ترتیب از هزینه پرداختی و اعتماد و اعتقاد به عملکرد پزشک خانواده به‌دست آمد. بر اساس آزمون‌های انجام شده بین جنس، سن، شغل و وضعیت تأهل با میزان رضایتمندی از برنامه پزشک خانواده رابطه معنی‌دار آماری وجود نداشت. اما رابطه بین محل سکونت، تحصیلات و نوع مرکز ارائه دهنده خدمات با میزان رضایتمندی از برنامه پزشک خانواده از نظر آماری معنی‌دار بود. نتیجه‌گیری: نتایج نشان داد که تحصیلات بالاتر، دریافت خدمات از مراکز بهداشتی درمانی شهری و مراکز خصوصی ارائه‌دهنده خدمات پزشک خانواده رضایتمندی بیشتری را برای مراجعین به همراه دارد.
لادن نجار؛ آرش اکابری؛ طاهره توفیقیان؛ محمدرضا شگرف نخعی
دوره 16، شماره 4 ، آذر و دی 1388، ، صفحه 206-212
چکیده
زمینه و هدف: بیماری ها از جمله مهم ترین عوامل موثر بر کیفیت زندگی هر فرد می باشند. از جمله مداخلات در چنین مواردی، مشاوره می باشد که یکی از روشهای مناسب جهت بهبود کیفیت زندگی در بیماری های مزمن همچون سکته قلبی می باشد. لذا مطالعه حاضر با هدف بررسی تاثیر مشاوره فردی بر کیفیت زندگی بیماران مبتلا به سکته قلبی انجام گردید.
مواد و روش ها: مطالعه ...
بیشتر
زمینه و هدف: بیماری ها از جمله مهم ترین عوامل موثر بر کیفیت زندگی هر فرد می باشند. از جمله مداخلات در چنین مواردی، مشاوره می باشد که یکی از روشهای مناسب جهت بهبود کیفیت زندگی در بیماری های مزمن همچون سکته قلبی می باشد. لذا مطالعه حاضر با هدف بررسی تاثیر مشاوره فردی بر کیفیت زندگی بیماران مبتلا به سکته قلبی انجام گردید.
مواد و روش ها: مطالعه حاضر یک پژوهش نیمه تجربی است که بر روی 56 بیمار مبتلا به انفارکتوس میوکارد مراجعه کننده به بیمارستان واسعی سبزوار انجام گردید که به روش نمونه گیری مبتنی بر هدف انتخاب شده بودند. بیماران به دو گروه مداخله و کنترل تقسیم شده و از نظر سن، جنس، سطح تحصیلات و سابقه ابتلا به سکته قلبی همسان سازی گردیدند. چهار جلسه مشاوره یک ساعته به صورت یک روز در میان در سه حیطه جسمی، روانی و اجتماعی برای گروه مداخله برگزار گردید. برای گروه کنترل مداخله ای صورت نگرفت. کیفیت زندگی در دو گروه یک ماه بعد توسط پرسشنامه QOL-SF36 مورد بررسی قرار گرفت. داده ها با استفاده از نرم افزار SPSS نسخه 5/11 و روش های آماری مانند مجذور کای و تی مستقل تجزیه و تحلیل گردید. یافته ها: بر اساس یافته های پژوهش، میانگین شاخص کیفیت زندگی گروه مداخله در بعد فعالیت اجتماعی افزایش یافته بود (74/18±67/52)؛ 8/80 درصد افراد وضعیت سلامت عمومی خود را در حد متوسط بیان نموده و 60/86 درصد احساس بهتری داشته و کمتر دچار اضطراب و یا افسردگی بودند. نتایج آزمون مجذور کای نشان داد با وجود مشاهده تفاوت در ابعاد جسمی، روانی و اجتماعی کیفیت زندگی، این اختلاف جز در بعد سلامت روانی (p=004) معنادار نمی باشد. آزمون مجذور کای نشان داد که نمره کیفیت زندگی در دو گروه مداخله و کنترل پس از مشاوره تفاوت آماری معناداری ندارد (p=0.99).
نتیجه گیری: نتایج نشان می دهد که مشاوره فردی بر کیفیت زندگی بیماران مبتلا به انفارکتوس میوکارد تاثیری ندارد.
عباس حیدری؛ طاهره توفیقیان؛ علی ربانی زاده؛ محمدرضا شگرف نخعی؛ محسن کوشان؛ کاظم مسکنی
دوره 15، شماره 2 ، خرداد و تیر 1387، ، صفحه 123-128
چکیده
زمینه و هدف: تحقیقات حاکی از شیوع روز افزون خودکشی به خصوص در بین جوانان است. شناسایی عوامل خطر خودکشی و اتخاذ تدابیری در جهت کاهش این عوامل ضروری می باشد و این مطالعه به همین منظور در بین افراد اقدام کننده به خودکشی در شهر سبزوار انجام گرفت.
مواد و روش ها: مطالعه از نوع توصیفی بوده و جمعیت مورد مطالعه افراد اقدام کننده به خودکشی بستری ...
بیشتر
زمینه و هدف: تحقیقات حاکی از شیوع روز افزون خودکشی به خصوص در بین جوانان است. شناسایی عوامل خطر خودکشی و اتخاذ تدابیری در جهت کاهش این عوامل ضروری می باشد و این مطالعه به همین منظور در بین افراد اقدام کننده به خودکشی در شهر سبزوار انجام گرفت.
مواد و روش ها: مطالعه از نوع توصیفی بوده و جمعیت مورد مطالعه افراد اقدام کننده به خودکشی بستری در اورژانس بیمارستان واسعی سبزوار بودند که 106 نفر از آن ها به روش نمونه گیری غیر احتمالی در دسترس انتخاب شدند. در این پژوهش، نمونه های مورد مطالعه توسط روانپزشک، مورد مصاحبه بالینی قرار گرفتند و به منظور شناخت خصوصیات شخصی، اجتماعی و اقتصادی با دیگر اعضای خانواده نیز مصاحبه انجام شد. در جریان مصاحبه چک لیستی که حاوی متغیرهای مورد بررسی بود، تکمیل گردید. سپس داده ها با استفاده از آزمون آماری مجذور کای تحت SPSS مورد تجزیه و تحلیل قرار گرفتند.
یافته ها: در این مطالعه، 106 نفر نمونه (49.1 درصد مرد و 50.9 درصد زن) با میانگین سنی 24.8 ± 8.4 سال مورد مطالعه قرار گرفتند که بر اساس یافته های به دست آمده، شیوع عوامل خطر خودکشی به ترتیب 63.2 درصد تجرد، 41.5 درصد اختلال روانی به خصوص افسردگی (28.3 درصد)، 15 درصد ناسازگاری زناشویی، 14.2 درصد وابستگی به مواد مخدر، 12.3 درصد مشکلات خانوادگی، 8.5 درصد بیماری های جسمی، 6.6 درصد بیکاری، 6.86 درصد رویداد استرس زای اخیر مانند از دست دادن یکی از بستگان نزدیک، 3.8 درصد مشکلات تحصیلی و 2.8 درصد جدایی از همسر بود.
نتیجه گیری: بر اساس یافته های این مطالعه می توان مهم ترین عوامل خطر خودکشی را در شهرستان سبزوار، سنین نوجوانی و اوایل بزرگسالی، اختلالات روانی، ناسازگاری های زناشویی، مصرف مواد مخدر و مشکلات خانوادگی دانست.