زهره دانشورپور؛ لطف اله کریمی؛ محسن احمدی طهور سلطانی
دوره 18، شماره 3 ، مهر و آبان 1390، ، صفحه 217-223
چکیده
زمینه و هدف: رابطه کیفیت دلبستگی با آسیب های روانشناختی از جمله حوزه هایی است که مجموعه وسیعی از پژوهش های روانشناختی را به خود اختصاص داده است. هدف پژوهش حاضر مقایسه سبک های دلبستگی در دانشجویان با علایم افسردگی بالا و عادی می باشد. مواد و روش ها: این مطالعه از نوع مورد-شاهدی و جامعه آماری دانشجویان دختر مقطع کارشناسی دانشگاه تربیت ...
بیشتر
زمینه و هدف: رابطه کیفیت دلبستگی با آسیب های روانشناختی از جمله حوزه هایی است که مجموعه وسیعی از پژوهش های روانشناختی را به خود اختصاص داده است. هدف پژوهش حاضر مقایسه سبک های دلبستگی در دانشجویان با علایم افسردگی بالا و عادی می باشد. مواد و روش ها: این مطالعه از نوع مورد-شاهدی و جامعه آماری دانشجویان دختر مقطع کارشناسی دانشگاه تربیت معلم تهران در سال تحصیلی 89-1388 بود. نمونه پژوهش شامل 82 نفر (41 نفر افسرده به عنوان گروه مورد و 41 نفر غیر افسرده به عنوان گروه شاهد) بود. ابزار گردآوری داده ها شامل مقیاس فسردگی بک (BDI)، مصاحبه بالینی و مقیاس دلبستگی کولینز و رید (1990) بوده است. تجزیه و تحلیل داده ها با استفاده از آنالیز واریانس چند متغیره و به کمک نرم افزار SPSS.16 انجام شد. یافته ها: میانگین نمرات دانشجویان افسرده و غیره افسرده در سه سبک دلبستگی ایمن، ناایمن اجتنابی و ناایمن دوسوگرا به ترتیب عبارت بود: 33/4±44/55، 16/2±59/12، 77/2±13/13، 23/4±69/18، 01/3±35/13 و 67/1±44/88. میانگین نمرات گروه افسرده در سبک دلبستگی ناایمن دوسوگرا بیشتر از گروه غیر افسرده (02/0>P، 95/5=F) و میانگین نمرات گروه غیر افسرده در سبک دلبستگی ایمن بیشتر از گروه افسرده بود (001/0>P، 18/14). بین میانگین نمرات دو گروه در سبک دلبستگی اجتنابی تفاوت معناداری دیده نشد( 19/0>p). نتیجه گیری: بر اساس این یافته ها، افراد غیر افسرده از سبک دلبستگی ایمن و افراد افسرده از سبک دلبستگی ناایمن دوسوگرا برخوردارند.
مهدی ربیعی؛ لطف اله کریمی؛ نعمت اله شموسی؛ محسن احمدی طهور
دوره 18، شماره 1 ، فروردین و اردیبهشت 1390، ، صفحه 26-32
چکیده
زمینه و هدف: بیماران مبتلا به اختلال بدشکلی بدنی دارای افکار ناکارآمد و منفی در رابطه با ظاهر جسمانی خود می باشند. هدف پژوهش حاضر ارائه و سنجش کارآیی مداخله فراشناختی در درمان یک مورد 20 ساله مبتلا به اختلال بدشکلی بدن می باشد.
مواد و روش ها: این پژوهش از نوع طرح های مطالعه موردی می باشد که با بهره گیری از طرح تجربی تک موردی برای کاهش علائم ...
بیشتر
زمینه و هدف: بیماران مبتلا به اختلال بدشکلی بدنی دارای افکار ناکارآمد و منفی در رابطه با ظاهر جسمانی خود می باشند. هدف پژوهش حاضر ارائه و سنجش کارآیی مداخله فراشناختی در درمان یک مورد 20 ساله مبتلا به اختلال بدشکلی بدن می باشد.
مواد و روش ها: این پژوهش از نوع طرح های مطالعه موردی می باشد که با بهره گیری از طرح تجربی تک موردی برای کاهش علائم یک بیمار مرد با تشخیص BDD انجام شد. به منظور گردآوری داده ها مراجع در مرحله خط پایه (پیش آزمون)، آخرین جلسه درمان (پس آزمون) و 6 ماه پس از دوره درمان (پیگیری) پرسشنامه های زیر را تکمیل کرد: مقیاس اصلاح شده وسواس فکری عملی یل – براون برای اختلال بدشکلی بدن (YBOCS-BDD)، آزمون درآمیختگی افکار (TFI)، پرسشنامه ارزیابی فراشناخت بدشکلی بدن (BDMCQ) و پرسشنامه اضطراب بک. جهت تحلیل داده ها از روش تحلیل نموداری و ترسیمی استفاده شد و بر اساس صعود و نزول نمرات در مورد اثر مداخله قضاوت شد.
یافته ها: نمرات آزمودنی در YBOCS-BDD، در مراحل پیش آزمون، پس آزمون و پیگیری به ترتیب 30 و 10 و10 بود؛ در TFI به ترتیب 820 ، 100 و 120 و در BDMCQ به ترتیب 45،10 و 11 و نمرات پرسشنامه اضطراب بک به ترتیب 47، 16 و 18 به دست آمد. طبق شاخص معناداری بالینی، علائم به صورت معناداری کاهش یافتند.
نتیجه گیری: مداخله فراشناختی در کاهش علائم اختلال بدشکلی بدن مؤثر است.