نوع مقاله : مقاله پژوهشی
نویسندگان
1 دانشجوی دکتری، گروه روانشناسی عمومی، واحد کرج، دانشگاه آزاد اسلامی، کرج، ایران
2 استادیار، گروه روانشناسی عمومی، واحد کرج، دانشگاه آزاد اسلامی، کرج، ایران
3 دانشیار، گروه روانشناسی، واحد تهران، دانشگاه علامه طباطبایی، تهران، ایران
چکیده
زمینه و هدف: اختلال افسردگی پساز زایمان، مسئلهای بهداشتی با شیوع بالا میباشد. هدف پژوهش، مقایسه اثربخشی درمانهای شناختی رفتاری و مبتنی بر پذیرش و تعهد بر خشم در زنان مبتلا به افسردگی پس از زایمان بود.
مواد و روشها: روش پژوهش، نیمهآزمایشی با طرح پیشآزمون- پسآزمون-و پیگیری 3 ماهه با گروه کنترل بود. جامعه آماری، زنان مبتلا به افسردگی پس از زایمان مراجعهکننده به مراکز سلامت غرب استان البرز، در سال 1398 بود. 45 نفر از این بیماران با مقیاس افسردگی پس از زایمان ادینبورگ، افسردگی آنها تأیید شد و با روش نمونهگیری در دسترس انتخاب و با روش نمونهگیریتصادفی در دو گروه آزمایش و یک گروه کنترل (هر گروه 15 نفر) قرار گرفتند. گروهها بهمنظور پیشآزمون به نسخه فارسی سیاهه ابراز خشم صفت-حالت-2 اسپیلبرگر، پاسخ دادند. اعضای گروه آزمایش 1 درمان شناختیرفتاری، و گروه آزمایش 2 درمان مبتنی بر پذیرش و تعهد، دریافت کردند. گروه کنترل هیچ نوع مداخلهای را دریافت نکردند. در پسآزمون، اجرای این پرسشنامه مجدد انجامگردید.
یافتهها: میانگین و انحرافمعیار خشم، در پیش آزمون 21/76±182/ 96، پسآزمون 40/07±143/13و پیگیری 40/55±142/31بود. تفاوت میانگین بین گروههای آزمایش شناختیرفتاری و درمان مبتنی بر پذیرش و تعهد با گروه کنترل، معنادار بود (0/000=P). تفاوت میانگین بین گروههای آزمایش شناختیرفتاری و درمان مبتنی بر پذیرش و تعهد، معنادار نبود (1/000=P).در پیگیری، تفاوت میانگین بین گروههای آزمایش شناختیرفتاری و کنترل، معنادار نبود (0/054=p)، تفاوت میانگین بین گروههای آزمایش درمان مبتنی بر پذیرش وتعهد با کنترل، معنادار بود (0/018=p).
نتیجهگیری: با توجه به اثربخشی پایدارتر درمان مبتنی بر پذیرش و تعهد، پیشنهاد میگردد که برای کاهش خشم در زنان مبتلا به افسردگی پس از زایمان، درمان ترجیحی درنظر گرفته شود.
کلیدواژهها
موضوعات
عنوان مقاله [English]
Comparison of Cognitive-behavioral Therapy and Acceptance and Commitment Therapy on Anger in Women with Postpartum Depression
نویسندگان [English]
- saeedeh sadeghirad 1
- parisa peyvandi 2
- Fateme Mohammadi shir mahale 2
- Marjan Hossein zade taghvae 2
- Ahmad Borjali 3
1 Ph.D. Student, Department of General Psychology, Unit Karaj, Islamic Azad University, Karaj, Iran
2 Assistant Professor, Department of General Psychology, Unit Karaj, Islamic Azad University, Karaj, Iran
3 Associate Professor, Department of Psychology, Unit Tehran, Allameh Tabatabaee University, Tehran, Iran
چکیده [English]
Introduction: The Postpartum depression is a high prevalence health issue. Aim of study was to compare the effectiveness of cognitive-behavioral and acceptance and commitment therapies to anger in women with postpartum depression.
Materials and Methods: The research method was quasi-experimental with pre-test-post-test design and 3-month follow-up with the control group. The statistical population was women with postpartum depression who referred to health centers in the west of Alborz province in 2019. 45 of these patients with Edinburgh Postpartum Depression Scale, their depression was confirmed, selected by available sampling method and by random sampling method in two experimental groups and one control (15 people in each group), Were located. The groups responded to the Persian version of the Spielberger state-trait anger expression inventory-2, for a pre-test. The members of Experimental group 1 received cognitive-behavioral therapy, and experimental group 2 received acceptance-commitment therapy. Control group did not receive any intervention. In the post-test, this questionnaire was administered again.
Results: The mean and standard deviation of anger were 182.96±21.76 in the pre-test, 143.13±40.07 in the post-test, and 142.31±40.55 in the follow-up. Mean difference between cognitive-behavioral groups and acceptance and commitment therapy with the control was significant (P=0.000). Mean difference between the groups of cognitive-behavioral and acceptance and commitment therapy was not significant (P=1.000). In follow-up, mean difference between cognitive-behavioral and control was not significant (P=0.054), mean difference between acceptance and commitment therapy and control was significant (P=0.018).
Conclusion: Considering the more stable effectiveness of acceptance and commitment therapy, it is suggested that, to reduce anger in women with postpartum depression, preferential treatment be considered.
کلیدواژهها [English]
- Cognitive Behavioral Therapy
- Acceptance and Commitment Therapy
- Anger
- Postpartum Depression