نوع مقاله : مقاله پژوهشی
نویسندگان
1 دانشجوی دکتری، گروه فیزیولوژی، دانشکده علوم پزشکی، دانشگاه تربیت مدرس، تهران، ایران
2 دانشیار، گروه فیزیولوژی، دانشکده علوم پزشکی، دانشگاه تربیت مدرس، تهران، ایران
3 استاد، گروه فیزیولوژی، دانشکده علوم پزشکی، دانشگاه تربیت مدرس، تهران، ایران
چکیده
زمینه و هدف نوروپپتید اورکسین در هیپوتالاموس جانبی ساخته میشود و از طریق گیرنده نوع 1 اورکسین (OX1R) در سندرم محرومیت از مورفین القایی با نالوکسان درگیر است. هسته لوکوس سرولئوس (LC) یک ناحیه حساس مغزی برای بروز جنبههای حرکتی سندرم محرومیت از مورفین است. سیستم گاباارژیک و اورکسینرژیک در ایجاد وابستگی فیزیکی ناشی از مصرف مورفین درگیر هستند. در این مطالعه اثر اورکسینA بر عملکرد سیستم مهاری گاباارژیک در نورونهای هسته LC در بروز علائم سندرم محرومیت، ارزیابی شد.
مواد و روشها در این مطالعه از موشهای صحرایی نر (14-21 روزه )استفاده شد. برای ایجاد وابستگی در حیوانات از مورفین (ml; i.p. 1/0 mg/kg, 20) روزانه به مدت هفت روز انجام گرفت، سپس با استفاده از تکنیک ثبتwhole-cell patch clamp اثر اورکسین بر جریانهای مهاری پسسیناپسی (IPSCs) خودبهخودی و برانگیخته گابا A در نورونهای هسته LC بررسی گردید.
یافتهها دادهها نشان دادند که اورکسینA از طریق گیرندههای نوع 1، در حضور نالوکسان، نوعی اثر مهاری بر عملکرد سیستم گاباارژیک دارد. تجویز اورکسینA باعث کاهش دامنه جریانهای پسسیناپسی مهاری برانگیخته (eISPCs) شد. همچنین اورکسین A در حضور نالوکسان اثری بر دامنه جریانهای پسسیناپسی مهاری خودبهخودی (sIPSCs) اعمال نکرد در حالی که موجب کاهش فرکانس این جریانها گردید.
نتیجهگیری این یافتهها نشان دادند که ممکن است اورکسین A از طریق گیرندههای نوع 1، در حضور نالوکسان اثر مهاری بر فعالیت سیستم گابارژیک در نورونهای LC داشته باشد. به نظر میرسد اورکسین A، به عنوان فاکتوری خارجی عمل میکند یا میتواند با اثر بر دیگر فاکتورهای خارجی مانند جریان های گاباارژیک نقش مهمی را در محرومیت از مورفین القایی با نالوکسان را ایفا کند. همچنین این یافتهها نشان دادند که ممکن است اورکسین A از طریق گیرندههای نوع 1، در کاهش فعالیت گیرنده گابا A در بروز سندرم محرومیت از مورفین القایی با نالوکسان سهیم باشد.
کلیدواژهها
موضوعات
عنوان مقاله [English]
The role of orexin on GABAA receptor activity during morphine withdrawal syndrome in rat locus coeruleus neurons
نویسندگان [English]
- mahnaz davoudi 1
- Hossein azizi 2
- Javad Mirnajafi-Zadeh 3
- saeed semnanian 3
1 Ph.D student, Department of Physiology, Faculty of Medical Sciences, Tarbiat Modares University, Tehran, Iran
2 Associate Professor, Department of Physiology, Faculty of Medical Sciences, Tarbiat Modares University, Tehran, Iran
3 Professor, Department of Physiology, Faculty of Medical Sciences, Tarbiat Modares University, Tehran, Iran
چکیده [English]
Introduction: The neuropeptide orexin is synthetized in the lateral hypothalamus (LH) and is involved in naloxone-precipitated morphine withdrawal syndrome via orexin type 1 receptors (OX1R). Locus coeruleus (LC) is a sensitive site for the expression of somatic aspects of morphine withdrawal. The orexinergic and GABA-A-ergic systems are involved in morphine withdrawal syndrome. In this study, the effect of OX1R at the LC neurones on GABA-A-ergic inhibitory system activity in morphine withdrawal syndrome was investigated.
Materials and Methods: Male Wistar rats (14-21 days) were made dependent on morphine (20 mg/kg, i.p., for 7 days). Then the effect of orexin-A on spontaneous and evoked inhibitory post synaptic currents in LC neurons using whole-cell patch clamp recordings was assessed.
Results: The findings of this study indicated that orexin-A through OX1R in the presence of naloxone may induce an inhibitory effect on GABAergic system in the LC neurons. It seems that the orexin-A administration decreased the eIPSCs amplitude in LC neurons. OrexinA decreased spontaneous sIPSCs frequency of LC neurons, but did not change the sIPSCs amplitude in the presence of naloxone.
Conclusion: These findings implicated evidence that orexin-A via OX1R may participate in expression of naloxone-precipitated morphine withdrawal syndrome through decreasing of GABAA receptor activity.
کلیدواژهها [English]
- Orexin
- Orexin type 1 receptor
- GABAA receptor
- Locus coeruleus
- Naloxone morphine withdrawal
nucleus by excitatory direct and inhibitory indirect actions. J Neurosci 2002; 22 (21): 9453-64.