Document Type : Original Article
Authors
Abstract
Background: The aim of this study was to the effect of training intervention on physical activity levels on personnel of University of Welfare and Rehabilitation Sciences.
Material and Methods: In this cross-sectional study, 91 employed of University of Welfare and Rehabilitation Sciences were sampling method. Data were collected by using measure pedometer to assess objective physical activity. Start using the pedometer, step duration, the average number of employees sitting in two weeks, to determine baseline physical activity staff and employees who have a benchmark to calculate the minimum amount of physical activity in this research were practice. The program includes 10 weeks of training (five phases) practice walking and recording the number of steps counted by the pedometer. Using an intervention program, during each phase of the stair steps were added each week.
Results: Analysis of variance with repeated measures showed that recorded the number of steps in each phase, there are significant differences in the final phase (two late weeks) intervention steps to increase the number of employees was reduced and the time to sit down.
Conclusion: Probably, this study was the first study assessed physical activity in personnel by using pedometer And results showed that use an exercise intervention in the workplace can lead to increased levels of physical activity in staff of workplace.
Keywords
مقاله اصیل |
تأثیّر استفاده از گامشمار بر افزایش فعالیت فیزیکی در محل کار
مهدی رصافیانی1، پروانه شمسی پور دهکردی2،فرشته قراط3، رباب صحاف4*
1 دانشیار، دکترای کاردرمانی، عضو هیات علمی، دانشگاه علوم بهزیستی و توانبخشی، تهران، ایران
2 استادیار، دکترای رفتار حرکتی، عضو هیات علمی، دانشگاه الزهرا تهران، تهران، ایران
3 دانشجوی دکتری تخصصی طب سنتی، مرکز تحقیقات طب سنتی و مکمل، دانشگاه علوم پزشکی سبزوار، سبزوار، ایران
4 دانشیار، دکترای سلامت سالمندان، عضو هیات علمی، مرکز تحقیقات مسائل روانی اجتماعی سالمندان، دانشگاه علوم بهزیستی و توانبخشی، تهران، ایران
* نشانی نویسنده مسئول: تهران، خیابان کودکیار، مرکز تحقیقات مسائل روانی اجتماعی سالمندان، دانشگاه علوم بهزیستی و توانبخشی، تهران، رباب صحاف
E-mail: robabsahaf@gmail.com
وصول:25/2/94، اصلاح:11/4/94،پذیرش:17/6/94
چکیده
زمینه و هدف:هدف از این پژوهش تأثیّر مداخلهی فعّالیّت گام برداشتن بر میزان تغییر در سطح فعّالیت فیزیکی بود.
موادّ و روشها:این مطالعه مقطعی بود. شرکت کنندگان نود و یک نفر از پرسنل دانشگاه علوم بهزیستی و توانبخشی بودند که به صورت هدفدار انتخاب شدند. سی و سی نفر تا اتمام پروتکل تمرین در پژوهش باقی ماندند. ابتدا با استفاده از دستگاه گامشمار، میانگین تعداد گام و مدّت زمان نشستن پرسنل در طول دو هفته، جهت تعیین خط پایهی فعّالیّت فیزیکی محاسبه و پرسنلی که دارای معیار حدّاقّل میزان فعّالیّت فیزیکی بودند، در پژوهش حاضر شرکت کردند. برنامهی مداخلهی تمرینی شامل ده هفته (در پنج فاز) تمرین راه رفتن و ثبت تعداد گامهای شمارش شده توسّط گامشمار بود. با استفاده از برنامهی مداخلهای، در هر فاز بر تعداد گامها بهصورت پلکانی افزوده میشد. تحلیل آماری با استفاده از روش تحلیل واریانس با اندازههای تکراری در سطح معنی داری 05/0 P< انجام شد.
یافتهها:نتایج نشان داد بین تعداد گامهای ثبت شده در هر فاز با (001/0P=) تفاوت معنی داری وجود دارد و در فاز آخر مداخله، تعداد گامها افزایش یافته بود (001/0= P). همچنین بین مدّت زمان نشستن در هر فاز با (001/0P =) تفاوت معنی داری وجود دارد و مدّت زمان نشستن پرسنل دانشگاه کاهش یافته بود (05/0 =P).
نتیجهگیری:نتایج نشان داد استفاده از مداخلهی تمرینی در محیط کار میتواند منجر به افزایش سطح فعّالیّت فیزیکی پرسنل شود.
واژههای کلیدی: گامهای روزانه، فعّالیّت فیزیکی، گام شمار، پرسنل دانشگاه، محیط کار.
مقدّمه
پژوهشگران معتقدند استفاده از دستگاه گامشمار نه تنها منجر به افزایش تعداد گامهای روزانه فرد بلکه باعث افزایش انگیزهی مشارکت در فعّالیّت نیز میشود (1-7). تاکنون مطالعات بسیاری در خارج از کشور روی اثرهای دستگاه گامشمار (ابزار عینی سنجش فعّالیّت) بر میزان فعّالیّت فیزیکی انجام شده است. بسیاری از آنها نشان دادهاند که استفاده از گامشمار باعث تشویق و تحریک فرد به فعّالیّت بیشترمیشود (3). متخصّصان معتقدند انرژی که افراد با انجام ۲ کیلومتر پیادهروی تند (با سرعت پنج تا شش کیلومتر در ساعت) می سوزانند، تقریباً با انرژیی که صرف دویدن آرام در مسافت ۵/۱ کیلومتر می شود، مساوی است و آثار مفید یکسانی بر تناسب اندام و سلامت دارد (8).
نتایج مطالعهی کولپانی و همکاران نتایج نشان داد که متوسّط تعداد قدمهای روزانه در گروه فعّال (32% از زنان) 9056 قدم و در گروه غیرفعّال 3472 قدم در روز بود (8). براواتا و همکاران در مطالعهای نشان دادند که تنها افزایش معادل 2100 گام در روز میتواند ظرف یک ماه تا حدود 27 درصد وزن فرد مصرف کننده را کاهش دهد. نتایج این پژوهش نشان داد این مقدار افزایش فعّالیّت بدنی موجب میشود که شاخص تودهی بدنی فرد حدود 4/0 کاهش پیدا کند (9). تادور لوک و باسیت و پیوگ ریبرا و همکاران در پژوهش های خود بیان کردند مطابق با برنامهی راهنمای گامشمار افرادی که کمتر از 7499 قدم در روز دارند، جزو افراد کم تحرّک هستند. افرادی که 7500 تا 9999قدم در روز طی می کنند، جزو افراد به نسبت فعّال و افرادی که بیش از 10000قدم در روز طی می کنند، جزو افراد فعّال طبقه بندی می شوند (10 و11). ویلد، هال کیوست و و لی ماسرور و همکاران و مایلر و براون و مانسی و همکاران با استفاده از گامشمار، نشان دادند زنان بیتحرّکی که نیم ساعت پیادهروی را به رفتارهای روزانه خود اضافه نمودند، شمار گامهای آنها میتواند به 10000قدم در روز برسند (12-14).
پژوهشهای اوگیلو ، داجدیل و و گیلسون و همکاران آنها نشان دادند که کارکنان با داشتن تحرّک بیشتر از طریق پیمودن تعداد گام بیشتر در محیط کار دارای احساس رضایت شغلی بالاتر، احساس رضایت از زندگی، بازدهی کاری بالاتر، کاهش افسردگی، سلامت روانی و سلامت جسمانی هستند و کمتر در معرض بیماریهای روانی مانند افسردگی و بیماری های جسمانی مانند دیابت، چاقی، فشار خون و ...قرار میگیرند (17-15). پژوهشگران اظهار کردهاند که برای سنجش سطح فعّالیّت فیزیکی در محیط کار لازم است که اطّلاعات دقیقی از میزان فعّالیّت فیزیکی افراد در طول هر روز در دست باشد (20-18). لذا، با توجّه به دقت گامشمار برای سنجش تعداد گام و میزان فعّالیّت فیزیکی، و با توجّه به این نتایج که فعّالیّت فیزیکی و پویایی پرسنل، باعث منفعت اقتصادی، ایجاد محیط کار پویا، و افزایش بهزیستی روانی و خودکارآمدی (23-21) در پرسنل می شود؛ لذا، پژوهش حاضر با هدف تعیین تأثیر مداخله در مورد فعّالیّت بدنی بر میزان تغییر در سطح فعّالیّت فیزیکی پرسنل دانشگاه با استفاده از دستگاه گامشمار (سنجش عینی فعّالیّت) انجام پذیرفته است.
موادّ و روش ها
این مطالعه از نوع مقطعی میباشد . جامعهی پژوهش حاضر را کلیّهی کارکنان و استادان دانشگاه علوم بهزیستی و توانبخشی در تهران تشکیل دادند. بر اساس روش نمونهگیری داوطلبانه افراد کمتحرّک و یا بیتحرّک دانشگاه (که کمتر از سی دقیقه فعّالیّت فیزیکی در روز دارند) از دانشگاه علوم بهزیستی و توانبخشی از طریق ایمیل دانشگاه، مراسم و یا مجلات دانشگاه و فراخوان برای شرکت در مطالعه دعوت شدند. افراد مایل به شرکت در پژوهش صد و سی و دو نفر بودند که پژوهشگران با مدّ نظر قرار دادن معیارهای ورود به مطالعه از بین این افراد، نود و یک فرد که شرایط ورود به مطالعه را داشتند، در پژوهش حاضر شرکت کردند. امّا، بررسی داههای جمع آوری شده در طول ده هفته تمرینی نشان داد از نود و یک نفری که در روند مداخله قرار گرفتند، صرفاً سی و سی نفر برنامههای مربوط به مداخله را در طول ده هفته تمرینی و فاز سطح پایه فعّالیّت به طور کامل و منظم انجام دادند و پنجاه و هشت آزمودنی در بعضی از هفتهها هیچ گزارشی از تعداد گام و مدّت زمان نشستن خود ارایه نداده بودند؛ لذا، از آنجایی که یکی از معیارهای خروج از مطالعه، عمل نکردن آزمودنی بر اساس دستورالعملهای ارایه شده در همه فازها بود، دادههای مربوط به این پنجاه و هشت نفر شرکت کننده از روند تحلیل آماری حذف شد و دادههای توصیفی و استنباطی بر اساس اطّلاعات مربوط به سی و سی نفر پرسنل فعّال در روند مداخله تحلیل شد.
معیارهای ورود شرکت کنندگان در مطالعه شامل داشتن سلامت کامل جسمانی و ذهنی، عدم سابقه فعّالیّت مستمر در ورزش، بیتحرّک و کم تحرّک بودن، نداشتن سابقهی شکستکی در اندام های فوقانی و تحتانی، نداشتن هرگونه نقص عضو یا استفاده از وسایل کمک حرکتی مانند عصا و ویلچر بود. معیارهای خروج آزمودنیها از مطالعه شامل عدم همکاری پرسنل در فاز تعیین سطح پایه و همه فازهای مداخله بود.
از پرسشنامهی بهزیستی و سلامت برای جمع آوری دادههای جمعیّت شناختی استفاده شد. این پرسشنامه دارای چهار بخش است که هر بخش مؤلّفههای خاصّی از وضعیّت سلامت و میزان فعّالیّت جسمانی فرد را میسنجد (مراجعه به پیوست). بخش اوّل سؤوالاتی درباره فعّالیّتهای جسمانیای که فرد طی هفته گذشته با شدّتهای زیاد ( سؤوالات 1،2،3)، متوسّط ( سؤوالات 4،5،6،7) و راه رفتن (سؤوالات 8،9،10) انجام میدهد، میپرسد، بخش دوم که سؤوال های 11تا 17 را شامل می شود در رابطه با مدّت زمان (به ساعت و دقیقه) نشستن و عدم تحرّک فرد در محیطهای کاری و غیرکاری میباشد، از فرد خواسته می شود که متوسّط زمانی را که فرد در هر روز می نشیند، ثبت کند. بخش سوم سؤوالاتی در رابطه با وضعیّت شغلی فرد (تمام وقت، نیمه وقت، ساعتی و ..) و میزان فعّالیّتهای فیزیکی و نوع ورزشهایی که در محیط کار انجام میدهد، پرسیده می شود (سؤوالات 18تا26). در بخش چهارم سؤوالاتی در رابطه با فرد و سلامت فرد (مانند تاریخ تولّد، سن، جنس، قد، وزن، وضعیّت سلامت، میزان کمردرد، بیشترین مدرک تحصیلی) پرسیده می شود. پایایی این پرسشنامه با استفاده از ضریب آلفای کرونباخ در دامنهی 76/. -82/. و با استفاده از ضریب همبستگی در آزمون آزمون مجدد در دامنهی 68/.-79/. بهدست آمد. همچنین روایی این پرسشنامه با استفاده از روایی صوری و محتوا توسّط 8 متخصّص مورد قبول گزارش شد. در خارج از ایران گیلسون و همکاران روایی و پایایی این پرسشنامه را مورد تأیید گزارش کردند(21).
جهت تعیین سطح فعّالیّت فیزیکی، تعداد گامهای روزانه افراد با دستگاه قابل حمل گامشمار (OMRON HJ_113) ساخت کشور ژاپن با خطای کمتر از 5/1 درصد مورد سنجش قرار گرفت (22). این دستگاه کوچک و پرقابلیّت با بهرهگیری از یک شتابسنج حسّاس این توانایی را دارد که تعداد گامهایی که توسّط فرد برداشته میشود و همچنین مسافتی را که میپیماید به طور دقیق اندازه گیری کرده و در نهایت با توجّه به اطّلاعات اوّلیّهای که به آن داده میشود (مانند وزن وطول گامها) میزان کالری مصرف شده توسّط فرد را اندازه گیری کند.
پرسنل دانشگاه فرم رضایت شرکت در پروژه را تکمیل کردند. بعد از تکمیل نمودن اطّلاعات مربوط به پرسشنامه بهزیستی و سلامت، افراد با نحوهی کاربرد گامشمار در طول فعّالیّت روزانه در محیط کار و طرز ثبت داههای آن آشنا شدند. بر اساس معیارهای ورود به مطالعه افراد شرکت کننده در این مطالعه افرادی هستند که سطح فعّالیّت فیزیکی آنها پایین بود. به عبارت دیگر سطح فعّالیّت آنها در شروع مطالعه (baseline) (دو هفته مربوط به تعیین سطح پایه میزان فعّالیّت فرد) باید کمتر از میزان فعّالیّت فیزیکی توصیّه شده توسّط سازمان بهداشت سلامت، یعنی کمتر از 30 دقیقه فعّالیت فیزیکی متوسّط در روز، باشد.
در این پژوهش بعد از انتخاب شرکت کنندگان بر اساس میزان فعّالیّت سطح پایه، ابتدا نقشهای از فضاهای دانشگاه علوم بهزیستی و توانبخشی تهیه شد و یک کپی از این نقشه در دسترس هر یک از پرسنل شرکت کننده در پژوهش قرار داده شد (مراجعه به پیوست) و در هر روز با استفاده از وب سایت طراحی شده، به افراد اطّلاع رسانی میشد که با به همراه داشتن گام شمار، کدام مسیر از دانشگاه را بر اساس نقشه، به صورت پیادهروی بپیمایند. پرسنل باید به طور منظم در همه روزهای کاری هفته مسیرهای تعیین شده توسّط پژوهشگر را راه بروند و در انتهای روز تعداد گامهای پیموده شده توسّط آنها در برگهای که توسّط پژوهشگر به آنها ارائه شده بود، ثبت می گردید.
برنامهی مداخلهی طراحی شده برای افزایش فعّالیّت جسمانی و تعداد گامهای فرد، دارای یک فاز مقدّماتی (به مدّت دو هفته) و پنج فاز مداخله (هر فاز دو هفته به طول می انجامید یعنی جمعا 10 هفته تمرین) بود که بر اساس این برنامه و مسیر تعیین شده بر روی نقشه جهت راه پیمایی، فعّالیّت جسمانی و تعداد گامها از یک مرحله به مرحله دیگر افزایش مییافت. در مرحلهی مقدّماتی، فرد به مدّت 14 روز فعّالیّتهای روزمرّهی خود را انجام می داد و تعداد گام پیموده شده فرد در هر روز با استفاده از گامشمار تعیین و توسّط فرد در فرم های مخصوص ثبت میشد. همچنین در این چهارده روز بر اساس پرسشنامه بهزیستی و سلامت پرسنل، مدّت زمان نشستن و بیتحرّک بودن فرد به دقیقه و ساعت نیز نوشته میشد. علّت ثبت رکوردها در مرحلهی مقدّماتی این بود که داههای بهدست آمده در این مرحله خطّ پایه ای برای مقایسه با پنج مرحله بعدی باشد. مرحله اوّل شامل 14 روز بود که در این مرحله بر اساس نقشه در دست و وب سایتی که به افراد نوع فعّالیّت این دو هفته را طراحی نموده بود، تعداد گامها در محلّکار افزایش مییافت. در مرحلهی دوم، مسیرهای کوتاه در دانشگاه به برنامهی کاری پرسنل اضافه میشود. در این مرحله (14 روز) پرسنل هر روز صبح تعیین میکنند که کجا میخواهند بروند، چه ساعتی را برای راه رفتن انتخاب نموده اند و چه مدّت زمان میخواهند راه بروند. تمامی این اطّلاعات به همراه داههای جمع آوری شده توسّط شمار گامهای روزانه توسّط گامشمار در طول 14 روز مرحلهی دوم در فرم های طراحی شده مخصوص ثبت می شوند. مرحلهی سوم شامل برنامه ریزی برای مسیرهای طولانیتر است که این مسیرها توسّط وب سایت به پرسنل نمایش داده میشود. همانند مرحلهی دوم، در این مرحله (14 روز) پرسنل هر روز صبح تعیین می کنند که کجا میخواهند بروند، چه ساعتی را راه رفتن انتخاب نموده اند و چه مدّت زمان میخواهند راه بروند. تمامی این اطّلاعات به همراه دادههای جمعآوری شده توسّط شمار گامهای روزانه توسّط گامشمار در طول 14 روز مرحلهی سوم در فرمهای طراحی شده مخصوص ثبت می شوند. مرحلهی چهارم و پنجم که هر مرحله 14 روز به طول می انجامید، مرحله ادامه (Maintenance) نام دارد، همانند مرحلهی سوم اجرا شد. داهها با استفاده نرمافزار SPSSنسخه 19 و روش آماری تحلیل واریانس با اندازه های تکراری در سطح معنی داری 05/0 P<، تحلیل شد.
یافته ها
ویژگیهای جمعیّتشناختی آزمودنیها نشان میداد بیشترین درصد پرسنل فعّال، دارای وضعیّت استخدامی تمام وقت، سبک زندگی فعّال، دارای تحصیلات دانشگاهی، وضعیّت شاخص تودهی بدنی نرمال می باشند. درصد بیشتری از پرسنل شرکت کننده در پژوهش، دارای سابقهی کمردرد نمیباشند. تعداد پرسنل زن فعّال (7.72درصد) شرکت کننده در پژوهش حاضر بیشتر از پرسنل مرد است. همچنین جدول 1 ارتباط بین مدّت زمان نشستن و تعداد گام پیموده شده با ویژگی های جمعیّتشناختی را نشان میدهد.
میانگین تعداد گامهای پیموده شده و مدّت زمان نشستن در روز در طول هفته های تمرینی برای پرسنل فعّال در جدول 2 ارایه شده است. از آنجایی که این پژوهش دارای یک مرحله دو هفتهای برای تعیین سطح پایهی فعّالیّت روزانهی آزمودنیها و پنج مرحلهی مداخله (هر مرحله دو هفته ) است؛ لذا، هر یک از میانگین ها به ترتیب مربوط به هر یک از مراحل ( هر مرحله دو هفته) میباشد.
نتایج ارایه شده در جدول 2 نشان میدهد تعداد گام آزمودنیهایی که به طور کامل مداخلهی تمرینی را در هر پنج مرحله (10 هفته) اجرا میکردند، افزایش و مدّت زمان نشستن آن ها در روز کاهش یافته است.
جدول1: ارتباط بین مدّت زمان نشستن و تعداد گام در روز با متغیّرهایBMI، جنس، سابقهی کمردرد، تحصیّلات، وضعیّت شغلی
جدول 2: میانگین تعداد گامهای پیموده شده و مدّت زمان نشستن در روز در طول هفته های تمرینی
جدول 3: نتایج تحلیل واریانس با اندازه گیری مکرّر روی داههای تعداد مراحل اعمال مداخله (هفته های تمرین) برای تغییر در تعداد گام در روز
|
نتایج آزمون تعقیبی نشان میدهد بین میانگین تعداد گام پیموده شده در مرحله سطح پایه فعّالیّت با مراحل اوّل(هفته اوّل و دوم)، دوم(هفته سوم و چهارم)، سوم(هفته پنجم وششم)، چهارم (هفته هفتم و هشتم)، و پنجم(هفته نهم و دهم) مداخله، تفاوت از نظر آماری معنی دار است(05/0>P ). بررسی آمارههای توصیفی نشان میدهد هر چه شرکت کنندگان به مراحل پایانی مداخله نزدیک میشوند، میانگین تعداد گام پیموده شده در روز توسّط آنها افزایش می یابد (نمودار1).
نتایج آزمون تحلیل واریانس با اندازههای تکراری نشان داد اثر تعداد مراحل اعمال مداخله برای مدّت زمان نشستن در روز معنی دار است (001/0>P ). برای تعیین تفاوتهای زوجی بین مراحل اعمال مداخله از آزمون تعقیبی بونفرونی استفاده شد. نتایج آزمون تعقیبی نشان داد بین میانگین مدّت زمان نشستن در مرحلهی سطح پایهی فعّالیّت با مراحل سوم (هفته پنجم وششم) و چهارم (هفته هفتم و هشتم) و پنجم (هفته نهم و دهم) مداخله، تفاوت از نظر آماری معنی دار است (001/0=P). بررسی آمارههای توصیفی نشان میدهد هر چه شرکت کنندگان به مراحل پایانی مداخله نزدیک میشوند، میانگین مدّت زمان نشستن آنها در روز کاهش مییابد (نمودار2).
بحث
جدول 4: نتایج آزمون تعقیبی بونفرونی برای تعیین مقایسههای زوجی روی دادههای تعداد مراحل اعمال مداخله (هفته های تمرین) برای تغییر در تعداد گام در روز
|
پژوهشگران در یافتههای پژوهشی خود نشان دادهاند که کاهش حجم فعّالیّت بدنی در متن برنامههای اوقات فراغت روزانه و نیز انتخاب سبک زندگی غیر فعّال با بروز اضافه وزن، چاقی، بیماری های قلبی عروقی، افزایش فشار خون، دیابت نوع دوم و برخی سرطان ها همراه است(26 و 9). مطالعات نشان میدهد که فعّالیّت بدنی و ورزش، وقوع بیماریهای قلبی عروقی را کاهش میدهد و در بهبود نیمرخ چربی خون افراد نقش بارزی دارد (28 و 27). اخیراً حجم فعّالیّت بدنی با 10000گام در روز به طور گسترده به عنوان مقیاس ارتقای و بهبود مزایای سلامتی توصیه و گزارش شده است (28). به نظر میرسد که یک روش آسان از تنظیم شدّت برنامه ورزشی که همه افراد جامعه می تواند بهراحتی از آن استفاده کند و آن را ادامه دهد، بهکارگیری شیوهی همگانی و معتبر شمارش گام است که از سال 2000 به بعد برای اندازهگیری حجم فعّالیّت بدنی افراد در کشورهای اروپایی و ژاپن مورد توجّه قرار گرفته است (25 و 19). بنابراین، جایگزین شدن تعداد گام روزانه میتواند به عنوان مقیاسی آسان و قابل درک از اندازه کار یا ورزش، برای فرد
نمودار1: تغییر تعداد گامهای ثبت شده در روز برای پرسنل شرکت کننده در مراحل مداخله
نمودار2: تغییرات مدّت زمان نشستن در روز برای پرسنل شرکت کننده در مراحل مداخله
|
نتیجه گیری
با عنایت به اینکه تعداد بسیاری از افراد مورد بررسی از تحرّک لازم در محیط شغلی خود برخوردار نبودند، تغییر در رفتار کارمندان و جای گرفتن ورزش به عنوان بخشی از زندگی آنها ضروری به نظر می رسد؛ لذ،ا به رئیسهای دانشگاهها و دانشکدهها توصیه میشود که راهبردهایی را برای ترغیب و تشویق استادان و کارکنان به فعّالیّتهای ورزشی و ایجاد تسهیلات لازم برای آنها تدارک ببینند و خود و آنان را ملزم به اجرا نمایند. همچنین توصیّه میشود صاحبان مشاغل اجتماعی کم تحرّک، روزانه با برداشتن حدّاقل 12500 گام به منزلهی آستانهی ضدّخطر، برای ارتقای بهداشت سلامت جسم و روان تلاش کنند. امید است بتوان با تعیین وضعیّت الگوی فعّالیّت بدنی افراد در محیط کار و اجرای مداخلات گستردهتر در راستای افزایش تعداد گام و سطح فعّالیّت جسمانی در محیط کار، در جهت ارتقاء سلامت فعلی افراد و پیش گیری از ابتلا شدن افراد به بیماری های جسمانی و روانی در سنین بازنشستگی گام برداشت.
اشاره یه این نکته ضروری است که یکی از محدودیّتهای پژوهش حاضر انتخاب نمونهها با استفاده از روش نمونهگیری داوطلبانه و سپس غربال کردن آنان بر اساس معیارهای ورود به مطالعه میباشد؛ لذا، با عنایت به این امر که روش نمونهگیری در پژوهش حاضر تصادفی نبوده ممکن است نتوان نتایج را به همهی پرسنل دانشگاه تعمیم داد. بنابراین، پیشنهاد میشود در آینده با در نظر گرفت محدودیّت موجود در این پژوهش، مطالعات مشابه با حجم نمونه بالاتر و روش نمونهگیری تصادفی انجام شود.
تشکر و قدردانی
از کلیّهی استادان و کارکنان دانشگاه علوم بهزیستی و توانبخشی و که در پژوهش حاضر شرکت کردند، تشکر می شود.
References
- Miyazaki R, Ayabe M, Ishii K, YoneiY.Longitudinal Association Between the Daily Step Count and the Functional Age in Older Adults Participating in a 2.5-year Pedometer-based Walking Program: The YURIN Study.Anti-Aging Medicine, 2013, 10 (4) : 60-69.
- Kassavou A, Turner A, French DP. Do interventions to promote walking in groups increase physical activity? A meta-analysis. International Journal of Behavioral Nutrition and Physical Activity 2013, 10:18,1-12.
- WiklundM , Cider A, FagevikOlsén M. Accuracy of a Pedometer and an Accelerometer in Women with Obesity. The Open Obesity Journal, 2012, 4, 11-17.
- Murphy MH, Nevill AM, Murtagh EM, Holder RL: The effect of walking on fitness, fatness and resting blood pressure: A meta-analysis of randomised, controlled trials. Prev Med 2007, 44:377–385.
- Negri C, Bacchi E, Morgante S, et al: Supervised walking groupstoincrease physical activity in type 2 diabetic patients. Diabetes Care, 2010,33: 2333–2335.
- Arvidsson I, Balogh I, Hansson GT, Ohlsson K, Åkesson I, Nordander C: Rationalization in meat cutting - consequences on physical workload. ApplErgon 2012, 43(6):1026–1032.
- McLean D, Cheng S, T Mannetje A, Woodward A, Pearce N: Mortality andcancer incidence in New Zealand meat workers. Occup Environ Med 2004,61(6):541–547.
- Colpani V, Oppermann K and Spritzer PM. Association between habitual physical activity and lower cardiovascular risk in premenopausal, perimenopausal, and postmenopausal women: a population-based study. Menopause, 2013, 20(5):525-31
- Bravata DM, Smith-Spangler C, Sundaram V et al. Using pedometers to increase physical activity and improve health: a systematic review. JAMA, 2007; 298:2296–2304.
- Tudor-Locke C, Bassett DR, Jr. How many steps/day are enough? Preliminary pedometer indices for public health. Sports Med 2004; 34(1): 1-8.
- Puig-Ribera A, McKenna J, Gilson N, Brown WJ. Change in work day step counts, wellbeing and job performance in Catalan university employees: a randomised controlled trial. PromotEduc 2008; 15(4): 11-6.
- Wilde BE, Sidman CL, Corbin CB. A 10,000-step count as a physical activity target for sedentary women. Res Q Exerc Sport 2001; 72(4): 411-4.
- Miller R, Brown W. Meeting Physical Activity Guidelines and Average Daily Steps in a Working Population. Journal of Physical Activity and Health 2004; 1(3): 218-26.
- Dinger MK, Heesch KC, McClary KR. Feasibility of a minimal contact intervention to promote walking among insufficiently active women. Am J Health Promot. 2005 Sep-Oct; 20(1): 2-6.
- Ogilvie D, Foster CE, Rothnie H, Cavill N, Hamilton V, Fitzsimons CF and Mutrie N. Interventions to promote walking: Systematic review. BMJ 2007; 334: 1204-10.
- Dugdill L, Brettle A, Hulme C, McCluskey S and Long A. A review of effectiveness of workplace health promotion interventions on physical activity and what works in motivating and changing employees’ health behavior. Project Report.National Institute for Health and Clinical Excellence, London, UK. 2007
- Gilson ND, Puig-Ribera A, McKenna J, Brown WJ, Burton NW and Cooke CB. Do walking strategies to increase physical activity reduce reported sitting in workplaces: a randomized control trial. International Journal of Behavioral Nutrition and Physical Activity 2009, 6:43, 1-7.
- Kang M, Bassett DR, Jr, Barreira TV, et al. How many days are enough? A study of 365 days of pedometer monitoring.Res Q Exerc Sport. 2009; 80(3):445–453.
- Welk GJ, Schaben JA, Morrow JR, Jr. Reliability of accelerometry-based activity monitors: a generalizability study. Med Sci Sports Exerc. 2004; 36(9):1637–1645.
- Clemes SA, Griffiths PL. How many days of pedometer monitoring predict monthly ambulatory activity in adults? Med Sci Sports Exerc. 2008; 40(9):1589–1595.
- Gilson ND, McKenna J and Cooke C. Experiences of route and task-based walking in a university community: Qualitative perspectives within a randomized control trial. Journal of Physical Activity and Health, 2008, 15, Supp1: S172-S178.
- Tudor-Locke C, Hatano Y, Pangrazi RP, Kang M: Re-visiting howmany steps are enough. Med Sci Sports and Exerc 2008,40:S537-543.
- Newson R. Options for a Workplace Health Promotion System in NSW. Unpublished report prepared for NSW Department of Health. 2009.
- Mansi S, Milosavljevic S, Tumilty S , Hendrick P, Baxter GD. Use of pedometer-driven walking to promote physical activity and improve health-related quality of life among meat processing workers: a feasibility trial. Health and Quality of Life Outcomes 2013, 11:185, 1-9.
- Gilson ND, McKenna J, Cooke CB and Brown WB. Walking towards health in a university community.AFeasability Study. Preventive Medicine, 2007, 44: 167-169.
- NazemF, Jalili M. Relationship between Daily Step Counts with Anthropometric Risk Factors of the Cardiovascular System in Hamadanian Middle Aged Men. Sci J Hamadan Univ Med Sci 2012; 19 (3):49-56.
- Kermanshahi H, Nazem F, Tavilani H, Jalili M. Study of Biochemical and Anthropometrical Risk Factors of the Cardiovascular Disease in Overweight-Obese and Normal Weight Adolescent Boys. Sci J Hamadan Univ Med Sci 2012; 18 (4):15-21.
- Jalili M, Nazem F, Heidarianpour A, Tavilani H. The Effect of Daily Steps (Pedometer) on Biochemical and Anthropometric Risk Factors of Cardiovascular System in Healthy Middle-Aged Men. Biological Sciences and sport, 2010, 2(6): 45-58.
Original Article |
Mehdi Rassafiani.,
Associate Professor, Department of Occupational Therapy, University of Social Welfare and Rehabilitation Sciences, Tehran, Iran
Parvaneh Shamsipour Dehkordi.,
Assistance Professor, Department of Physical Activity, Alzahra University, Tehran, Iran
FereshteGhorat.,
PHD student in Traditional medicine, Research center of Traditional medicine, Sabzevar University of medical sciences, Sabzevar, Iran.
*Robab Sahaf.,
Associate Professor, Iranian Research Center on Aging, University of Social Welfare and Rehabilitation Sciences, Tehran, Iran
Received:15/05/2015, Revised:02/07/2015, Accepted:08/09/2015
Abstract
Background: The aim of this study was to the effect of training intervention on physical activity levels on personnel of University of Welfare and Rehabilitation Sciences.
Material and Methods: In this cross-sectional study, 91 employed of University of Welfare and Rehabilitation Sciences were sampling method. Data were collected by using measure pedometer to assess objective physical activity. Start using the pedometer, step duration, the average number of employees sitting in two weeks, to determine baseline physical activity staff and employees who have a benchmark to calculate the minimum amount of physical activity in this research were practice. The program includes 10 weeks of training (five phases) practice walking and recording the number of steps counted by the pedometer. Using an intervention program, during each phase of the stair steps were added each week.
Results: Analysis of variance with repeated measures showed that recorded the number of steps in each phase, there are significant differences in the final phase (two late weeks) intervention steps to increase the number of employees was reduced and the time to sit down.
Conclusion: Probably, this study was the first study assessed physical activity in personnel by using pedometer And results showed that use an exercise intervention in the workplace can lead to increased levels of physical activity in staff of workplace.
Key words: Daily Steps, Physical Activity, Pedometer, University Staff, Work Place
Correspondent Author :
Robab Sahaf,
University of Social Welfare and Rehabilitation Sciences
E-mail: robabsahaf@gmail.com
- Miyazaki R, Ayabe M, Ishii K, YoneiY.Longitudinal Association Between the Daily Step Count and the Functional Age in Older Adults Participating in a 2.5-year Pedometer-based Walking Program: The YURIN Study.Anti-Aging Medicine, 2013, 10 (4) : 60-69.
- Kassavou A, Turner A, French DP. Do interventions to promote walking in groups increase physical activity? A meta-analysis. International Journal of Behavioral Nutrition and Physical Activity 2013, 10:18,1-12.
- WiklundM , Cider A, FagevikOlsén M. Accuracy of a Pedometer and an Accelerometer in Women with Obesity. The Open Obesity Journal, 2012, 4, 11-17.
- Murphy MH, Nevill AM, Murtagh EM, Holder RL: The effect of walking on fitness, fatness and resting blood pressure: A meta-analysis of randomised, controlled trials. Prev Med 2007, 44:377–385.
- Negri C, Bacchi E, Morgante S, et al: Supervised walking groupstoincrease physical activity in type 2 diabetic patients. Diabetes Care, 2010,33: 2333–2335.
- Arvidsson I, Balogh I, Hansson GT, Ohlsson K, Åkesson I, Nordander C: Rationalization in meat cutting - consequences on physical workload. ApplErgon 2012, 43(6):1026–1032.
- McLean D, Cheng S, T Mannetje A, Woodward A, Pearce N: Mortality andcancer incidence in New Zealand meat workers. Occup Environ Med 2004,61(6):541–547.
- Colpani V, Oppermann K and Spritzer PM. Association between habitual physical activity and lower cardiovascular risk in premenopausal, perimenopausal, and postmenopausal women: a population-based study. Menopause, 2013, 20(5):525-31
- Bravata DM, Smith-Spangler C, Sundaram V et al. Using pedometers to increase physical activity and improve health: a systematic review. JAMA, 2007; 298:2296–2304.
- Tudor-Locke C, Bassett DR, Jr. How many steps/day are enough? Preliminary pedometer indices for public health. Sports Med 2004; 34(1): 1-8.
- Puig-Ribera A, McKenna J, Gilson N, Brown WJ. Change in work day step counts, wellbeing and job performance in Catalan university employees: a randomised controlled trial. PromotEduc 2008; 15(4): 11-6.
- Wilde BE, Sidman CL, Corbin CB. A 10,000-step count as a physical activity target for sedentary women. Res Q Exerc Sport 2001; 72(4): 411-4.
- Miller R, Brown W. Meeting Physical Activity Guidelines and Average Daily Steps in a Working Population. Journal of Physical Activity and Health 2004; 1(3): 218-26.
- Dinger MK, Heesch KC, McClary KR. Feasibility of a minimal contact intervention to promote walking among insufficiently active women. Am J Health Promot. 2005 Sep-Oct; 20(1): 2-6.
- Ogilvie D, Foster CE, Rothnie H, Cavill N, Hamilton V, Fitzsimons CF and Mutrie N. Interventions to promote walking: Systematic review. BMJ 2007; 334: 1204-10.
- Dugdill L, Brettle A, Hulme C, McCluskey S and Long A. A review of effectiveness of workplace health promotion interventions on physical activity and what works in motivating and changing employees’ health behavior. Project Report.National Institute for Health and Clinical Excellence, London, UK. 2007
- Gilson ND, Puig-Ribera A, McKenna J, Brown WJ, Burton NW and Cooke CB. Do walking strategies to increase physical activity reduce reported sitting in workplaces: a randomized control trial. International Journal of Behavioral Nutrition and Physical Activity 2009, 6:43, 1-7.
- Kang M, Bassett DR, Jr, Barreira TV, et al. How many days are enough? A study of 365 days of pedometer monitoring.Res Q Exerc Sport. 2009; 80(3):445–453.
- Welk GJ, Schaben JA, Morrow JR, Jr. Reliability of accelerometry-based activity monitors: a generalizability study. Med Sci Sports Exerc. 2004; 36(9):1637–1645.
- Clemes SA, Griffiths PL. How many days of pedometer monitoring predict monthly ambulatory activity in adults? Med Sci Sports Exerc. 2008; 40(9):1589–1595.
- Gilson ND, McKenna J and Cooke C. Experiences of route and task-based walking in a university community: Qualitative perspectives within a randomized control trial. Journal of Physical Activity and Health, 2008, 15, Supp1: S172-S178.
- Tudor-Locke C, Hatano Y, Pangrazi RP, Kang M: Re-visiting howmany steps are enough. Med Sci Sports and Exerc 2008,40:S537-543.
- Newson R. Options for a Workplace Health Promotion System in NSW. Unpublished report prepared for NSW Department of Health. 2009.
- Mansi S, Milosavljevic S, Tumilty S , Hendrick P, Baxter GD. Use of pedometer-driven walking to promote physical activity and improve health-related quality of life among meat processing workers: a feasibility trial. Health and Quality of Life Outcomes 2013, 11:185, 1-9.
- Gilson ND, McKenna J, Cooke CB and Brown WB. Walking towards health in a university community.AFeasability Study. Preventive Medicine, 2007, 44: 167-169.
- NazemF, Jalili M. Relationship between Daily Step Counts with Anthropometric Risk Factors of the Cardiovascular System in Hamadanian Middle Aged Men. Sci J Hamadan Univ Med Sci 2012; 19 (3):49-56.
- Kermanshahi H, Nazem F, Tavilani H, Jalili M. Study of Biochemical and Anthropometrical Risk Factors of the Cardiovascular Disease in Overweight-Obese and Normal Weight Adolescent Boys. Sci J Hamadan Univ Med Sci 2012; 18 (4):15-21.
- Jalili M, Nazem F, Heidarianpour A, Tavilani H. The Effect of Daily Steps (Pedometer) on Biochemical and Anthropometric Risk Factors of Cardiovascular System in Healthy Middle-Aged Men. Biological Sciences and sport, 2010, 2(6): 45-58.