Document Type : Original Article
Authors
Abstract
Background: The main problem in emergency departments is relief of pain in patients with renal colic. The effect of fluid restriction diet in reducing the colic pain is unknown. The present study was performed to investigate the effect of fluid restriction diet in reducing the colic pain.
Materials and Methods: In this clinical trial, among patients with renal colic who had referred to Valiasser hospital of Birjand city, 141 patients who had inclusion criteria were selected and randomely divided into two groups (71 and 70 patients in each group). In the first group, diclofenac 100 mg suppositories, and a liter of normal saline solution for one hour; and in the second group, 100 mg diclofenac suppository alone was administered. Patients pain intensity, before treatment, 30 and 60 minutes after treatment, was measured using a visual analog scale pain scores (VAS). Data were analyzed using statistical software SPSS 15, and Chi-square, t-independent, Mann-Whitney U, Friedman and Wilcoxon tests.
Results: The mean pain score, 30 and 60 min after treatment, was significantly greater in diclofenac with fluids group than diclofenac-only group. diclofenac with no fluid group (P<0.001). Although the mean changes in pain intensity, was greater in diclofenac-only group than diclofenac with fluids group (P=0.005), but the mean changes in pain intensity, 30 and 60 min after treatment, in both groups was not statistically different (P=0.32).
Conclusion: The results of this study show that fluids uptake restrictions, using a suppository painkillers such as diclofenac, can greatly reduce pain in these patients; and prevents the patients frequent refers to the emergency room to get a narcotic analgesic
Keywords
مقایسهی دو رژیم دارویی دیکلوفناک سدیم با مایعات و دیکلوفناک سدیم با محدودیت مایعات در کاهش درد بیماران مبتلا به رنال کولیک
اصغر حبیبی1*، محمد نجفی سمنانی2، علی عبدالعظیم حسین بحرالعلوم3
1 استادیار و عضو هیئت علمی دانشکده پزشکی دانشگاه علوم پزشکی بیرجند، متخصص اورولوژی و فلوشیپ اندویلورژی، بخش اورولوژی بیمارستان امام رضا (ع) بیرجند
2 دانشیار و عضو هیئت علمی دانشکده پزشکی دانشگاه علوم پزشکی بیرجند، متخصص اورولوژی و فلوشیپ اندویلورژی، بخش اورولوژی بیمارستان امام رضا (ع) بیرجند
3 پزشک عمومی، دانشکده پزشکی، دانشگاه علوم پزشکی بیرجند
* نشانی نویسنده مسئول: بیرجند، دانشگاه علوم پزشکی بیرجند، بیمارستان امام رضا(ع)، اصغر حبیبی
E-mail: assgharhabibi@yahoo.com
وصول:12/10/93، اصلاح:7/11/93، پذیرش:25/12/93
چکیده
زمینه و هدف: از مهمترین معضلات بخشهای اورژانس، تسکین درد بیماران مبتلا به رنال کولیک است. تأثیر رژیم محدودیت مایعات در کاهش درد کولیکی، ناشناختهاست. لذا این مطالعه با هدف بررسی تاثیر رژیم محدودیت مایعات در کاهش درد کولیکی انجامشد.
مواد و روشها: در این کارآزمایی بالینی از بین بیماران مبتلا به رنال کولیک کلیوی مراجعهکننده به بیمارستان ولیعصر (عج) شهرستان بیرجند، 141 بیمار که معیارهای ورود به مطالعه را دارا بودند بهروش نمونهگیری در دسترس انتخاب شدند و بهتصادفی در دو گروه 71 و 70 نفره قرارگرفتند. در گروه اول، یک عدد شیاف دیکلوفناک سدیم 100میلیگرم و یک لیتر سرم نرمال سالین بهمدت یک ساعت و در گروه دوم، یک عدد شیاف دیکلوفناک سدیم 100میلیگرم بهتنهایی تجویز شد. شدت درد بیماران قبل از درمان، 30 و 60 دقیقه بعد از شروع درمان، با استفاده از مقیاس دیداری شدت درد(VAS) اندازهگیری شد و دادهها با استفاده از نرمافزار آماری SPSS15 و آزمونهای آماری خی دو، t مستقل، منویتنییو، فریدمن و ویلکاکسیون آنالیزشد.
یافتهها: میانگین نمرهی شدت درد 30 و 60 دقیقه بعد از درمان در گروه دیکلوفناک با مایعات به طور معناداری بیشتر از گروه دیکلوفناک بدون مایعات بود (001/0p<). اگرچه میانگین تغییرات شدت درد 30 و 60 دقیقه بعد از درمان نسبت به قبل از درمان در گروه دیکلوفناک بدون مایعات و نسبت به گروه دیکلوفناک با مایعات، به طور معناداری بیشتربود (005/0=p)، ولی میانگین تغییرات شدت درد در 30 و 60 دقیقه بعد از درمان در دو گروه تفاوت معناداری نداشت (32/0=p).
نتیجهگیری: با توجه به نتایج این مطالعه، با محدودیت دریافت مایعات در بیماران، بااستفاده از یک مسکن مثل شیاف دیکلوفناک، میتوان تا حد زیادی از درد این بیماران کاست و از مراجعهی مکرر بیمار به اورژانس جهت دریافت ضد درد مخدر جلوگیری کرد.
واژههایکلیدی : دیکلوفناک سدیم، محدودیت مایعات، رنال کولیک
مقدمه
سالانه حدود 2/1 میلیون نفر دردنیا به دردهای بیماری کولیکی مبتلا میشوند که حدود1% پذیرش بیمارستانها را شامل میشوند. به طوری که در ایالات متحده آمریکا، حدود 30 میلیون نفر در معرض خطر ابتلا به بیماری مذکورهستند. درکل می توان گفت شیوع کولیک کلیوی در جمعیت عمومی حدود12% در آقایان و4% در خانمهاست (1-2).
رنال کولیک، دردی شدید با شروع ناگهانی است که از فلانک ها شروعشده و به کشالهی ران انتشارمی یابد. این درد بهصورت متناوب در بیمار تکرارشده و شدت آن مرتب افزایشمییابد. اصول اولیهی درمان رنال کولیک، کاهش و تخفیف درد بیمار و رفع اختلالات آب و الکترولیتی می باشد و تنها درمان قطعی آن، از بین بردن منشأ درد؛ یعنی عامل انسداد است، اما کلیهی تلاشها در ابتدای مراجعه، حول محور تسکین درد و درمان موقت آن میباشد (3-5).
علت اصلی درد کولیک کلیوی، انسداد توسط سنگ میباشد که منجر بهافزایش فشار در پشت محل انسداد شده و علائم اصلی کولیک کلیوی را ایجاد میکند(6).
تسکین درد این بیماران، یکی از بهترین روشهای درمانی در مرحلهی حادّ است. چرا که اغلب سنگهای ادراری با درمان انتظاری بهبود می یابند(7). درمان رایج برای تسکین درد رنال کولیک، استفاده از ترکیبات مخدر مثل مورفین و پتیدین میباشد. هرچند استفاده از داروهای مخدّر، بهترین اثرات را در تسکین درد دارد، ولی بهلحاظ نگرانی از عوارض مخدّرها مانند وابستگی فیزیکی و سوء مصرف این مواد، مهار مرکز تنفس(8)، هزینهی بالا، مشکلات قانونی و طی مراحل اداری جهت استفاده از آنها، باعث شده که جایگزینی آنها همیشه مدّ نظر باشد. بههمین دلیل، امروزه گرایش بیشتری برای استفاده از داروهای ضد التهاب غیر استروئیدی شدهاست. این داروها، بهجز اثرات مستقیم ضد درد و اثرات ضد التهاب و ضد ادم، بهدلیل یک سری اثرات غیرمستقیم ناشی از کاهش آزادسازی مواد دردزا و واسطههای شیمیایی دخیل در ایجاد ایمپالسهای ضد درد باعث تسکین درد میشوند (9).
داروهای غیرمخدّری هم، سهم عمدهای در درمان کولیک کلیوی ناشی از سنگ ازطریق مهار سیکلواکسیژناز و درنتیجه، مهار تولید پروستاگلاندینها دارند و بههمین دلیل، مکانیسم تسکین درد در آنها با داروهای مخدّر متفاوت است. از جملهی این داروها، دیکلوفناک میباشد (10).
نتایج یک پژوهش در زمینهی مقایسهی داروهای مخدر و شلکنندههای عضلانی و مهارکنندههای سنتز و رهایی پروستاگلاندینها، نشان داد که دیکلوفناک سدیم، مؤثرتر و کمعارضهتر ازسایر داروهاست(11).
مطالعات متعددی، اثربخشی داروهای مسکن غیر استروئیدی را اثباتکردهاست. درمطالعهی رضاخانی وهمکاران، پس از مقایسهی اثرات ضد دردی داروی دیکلوفناک و آمینوفیلین، بهاین نتیجهرسیدند که فقط در رنال کولیک فرم وریدی دیکلوفناک نسبت به فرم رکتال و عضلانی دارای اثر سریعتر و بیشتری میباشند. درگروه مورد این مطالعه، پاسخ به درمان شیاف دیکلوفناک 68% بوده که 28% آن زیر 30 دقیقه بوده، درحالیکه در گروه چهارم که آمینوفیلین دریافتکردند، جواب به درمان 62% بوده که فقط 24%آن زیر30 دقیقه بودهاست. یافتههای مطالعهی رضاخانی نشانمیدهد که آمینوفیلین ضمنآنکه عوارض بیشتری دارد (12)، حتی در برابر فرم رکتال NSAIDها نیز داروی ضعیفتری بودهاست.
در اکثر متون و مقالات، توصیهشده که برای کاهش فشار در پروگزیمال محل انسداد ناشی از سنگ حالب و درنتیجه کاهش درد، محدودیّت مایعات در این بیماران اعمالشود. ازسوی دیگر، مصرف مایعات باعث کاهش غلظت و اشباع (سچوریشن) ادرار شده و از رسوب یونهای ادراری و در نتیجه از تشکیل سنگ جلوگیری میکند و نیز باور عموم بر این است که مصرف مایع، سبب تسریع در دفع سنگ میگردد.
بسیاری از بیماران مبتلا به رنال کولیک بهخاطر عدم تحمل مایعات از طریق دهان، در معرض دهیدراتاسیون هستند. لذا مایع درمانی وریدی در مرحلهای از بیماری ضرورتدارد. بهطورسنتی، بهمنظور کمک به دفع سنگ همزمان با مصرف داروهای ضد درد، بیماران بهطور تهاجمی بهصورت وریدی هیدراته میشوند یا به آنها توصیهمیشود مقدار زیادی مایع از طریق دهان مصرفکنند (13). از سوی دیگر برخی از محققان بهمنظور اجتناب از تشدید درد رنال کولیک در مرحله حادّ، از محدودکردن مایعات وریدی حمایتمیکنند. درحقیقت، نتیجهی مطالعات اخیر، استفاده از دسموپرسین را بهمنظور کاهش ترشح ادراری و پیشگیری از اتساع کلیهی انسدادی را جهت کاهش درد پیشنهادمیکنند(14-15).
باتوجه به نظریههای متفاوت در زمینهی دادن مایعات وریدی در کاهش درد، این مطالعه با هدف مقایسه دو رژیم دارویی دیکلوفناک سدیم بامایعات و دیکلوفناک سدیم با محدودیّت مایعات در کاهش درد بیماران مبتلا به رنال کولیکی انجامشد.
مواد و روشها
در این کارآزمایی بالینی، ازبین بیماران مبتلا به رنال کولیک کلیوی مراجعهکننده به بیمارستان ولیعصر(عج) شهرستان بیرجند، 141 بیمار که معیارهای ورود به مطالعه را دارابودند بهروش نمونهگیری دردسترس انتخابشدند و بهصورت تصادفی در دو گروه 71 و 70 نفره قرارگرفتند. معیارهای ورود شامل: سنّ 18-68 سال، درد متوسط تا شدید (نمرهی بیشتر یا مساوی5)، عدم دریافت داروهای ضددرد، ضد اسپاسم یا داروهای مهارکننده سنتزپروستا گلاندین حداقل 2 ساعت قبل از مراجعه و معیارهای خروج شامل: وجود نارسایی احتقانی قلب، بیماریهای شدید کلیه یا عوارض رنال کولیک، بیماران مبتلا به فشارخون شدید یا بدخیم، بیمارانی که 30 دقیقه بعد از درمان نمرهی درد آنها هیچ تغییری نمیکرد، بیماران با شواهد اختلال عملکرد کبد و کلیه و بیمارانی که درد آنها بهعلت دیگری غیر از رنال کولیک شتخیص دادهشد، بود.
در گروه اول یک عدد شیاف دیکلوفناک سدیم 100میلیگرم و یک لیتر سرم نرمال سالین بهمدت یک ساعت و در گروه دوم یک عدد شیاف دیکلوفناک سدیم 100میلیگرم بهتنهایی تجویزشد.
ابزار گردآوری دادهها، پرسشنامهی محققساختهای شامل دو بخش بود: بخش اول مربوط به مشخصات جمعیّتشناختی (سنّ، جنس) و بخش دوم شامل اطلاعات مربوط به بیماری (سابقهی خانوادگی سنگ کلیه، زمان شروع درد، شدت درد، محل درد، سابقهی مصرف داروهای ضد درد، سابقهی حساسیّت به دارو یا مواد خاص، حاملگی و شیردهی(درخانمها) و اعتیاد به مواد مخدر بود.
پس از اخذ شرح حال و معاینهی فیزیکی کامل از هر بیمار، درصورتداشتن شرایط ورود به مطالعه، نحوهی انجام مطالعه برای وی توضیح دادهشده و رضایت شرکت در انجام مطالعه بهصورت کتبی از بیماران گرفتهشد. برای تمام بیماران، آنالیز ادراری و KUB جهت تأیید تشخیص رنال کولیک و سایر تشخیصهای افتراقی انجام شد.
قبل از تجویز هر نوع دارویی، شدت درد بیماران با استفاده از مقیاس دیداری شدت درد(مقیاس آنالوگ بینایی) تعیین و در پرسشنامه ثبتشد. براین اساس، شدت درد بهصورت عددی صفر که بهمعنی بیدردی است تا 10 که بهمعنی شدیدترین درد قابل تصور است، نمرهدهی شد. اختلاف نمرهی شدت درد قبل از درمان با 30 و 60 دقیقه بعد از درمان بهعنوان تغییرات شدت درد در نظر گرفتهشد.
روش مداخله بهاین صورت بود که در گروه مداخله، بیمار در طول 60دقیقه که تحت نظر بود، یک لیتر سرم نرمال سالین وریدی و یک عدد شیاف دیکلوفناک 100میلیگرم و درمقابل درگروه شاهد، بیمار فقط یک عدد شیاف دیکلوفناک 100 میلیگرم دریافتکردند و محدودیت مایعات در مورد ایشان اعمال شد. سپس درهر دو گروه شدت درد در دقیقههای 30 و 60 پس از درمان بهروش قبل با ابزار قبلی و توسط همان فرد ارزیابی و در پرسشنامهی مربوط ثبتشد. درصورت عدم کاهش درد بیمار پس از 60 دقیقه، تا زمانی که درد تسکین یابد، از درمانهای کمکی دیگری استفادهگردید.
دادهها با استفاده از نرمافزار آماری SPSS 15 و آزمونهای آماری خی دو، tمستقل، من ویتنی یو، ویلکاکسیون و فریدمن در سطح معناداری 05/0p< تجزیه و تحلیلشدند.
یافتهها
از 141 بیمار مبتلا به درد رنال کولیک، 71 نفر در گروه مداخله و 70 نفر در گروه شاهد بودند. 50 نفر (4/70%) از بیماران گروه مداخله و 53 نفر (7/75%) بیماران گروه شاهد مرد بودند (48/0=p). توزیع فراوانی سابقهی خانوادگی سنگ کلیه در بیماران دو گروه تفاوت معناداری نداشت (63/0=p). همچنین میانگین سنّ در بیماران گروه شاهد نسبت به گروه مداخله بیشتر بود ولی این تفاوت از نظر آماری معنادار نبود (37/0=p). (جدول 1)
نتایج نشان داد 36 نفر (7/50%) از بیماران گروه مداخله و 14 نفر (20%) از بیماران گروه شاهد، 60 دقیقه بعد از درمان باوجود کاهش دردشان، نیازمند دریافت مسکن قویتر(پتدین یا مورفین)بودند که این اختلاف از نظر آماری معنادار بود (001/0p<).
نتایج آزمون من ویتنی نشانداد که میانگین نمرهی شدت درد، قبل از درمان در بیماران دو گروه تفاوت معناداری نداشت (63/0=p)، ولی 30 و 60 دقیقه بعد از درمان، میانگین نمرهی شدت درد در بیماران گروه مداخله نسبت به گروه شاهد بهطور معناداری بیشتر بود (05/0p<) (جدول 2).
نتیجهی آزمون فریدمن نشانداد که میانگین نمرهی شدت درد در حداقل دو زمان از زمانهای مذکور در بیماران گروه مداخله و شاهد، تفاوت معناداری دارد (001/0p<). نتیجهی آزمون ویلکاکسون نشانداد که میانگین نمرهی شدت درد در بیماران هر دو گروه مورد مطالعه، 30 و 60 دقیقه بعد از درمان نسبت به قبل از درمان تفاوت معناداری داشت. (جدول 2)
میانگین تغییرات شدت درد، 30 و 60 دقیقه بعداز درمان نسبت به قبل از درمان در بیماران گروه شاهد نسبت به گروه مداخله بهطور معناداری بیشتر بود (005/0=p)، ولی میانگین تغییرات در 30 و 60 دقیقه بعد از درمان در بیماران دو گروه تفاوت معناداری نداشت (32/0=p). (جدول 3)
بحث
نتایج مطالعهی حاضر، مخالف نتایج مطالعهی springhart و همکاران در آمریکا (2006) بر روی بیماران مبتلا به رنال کولیک حادّ (13) و مطالعهی worster وRichards (2005) (16) در کانادا بود. در مطالعهی springhart درطی 4 ساعت طول مطالعه، تفاوت آماری معناداری ازنظر میانگین شدت درد در زمانهای مختلف و همچنین از نظر نیاز به مسکّن در دوگروه، مشاهدهنشد. درحالی که در این مطالعه در هر دو مورد ذکر شده، تفاوت معنادار بود؛ یعنی در گروه دیکلوفناک با محدودیّت مایعات میانگین شدت درد در دقایق 30 و 60 کاهش چشمگیرداشته و نیز نیاز به مسکّن قویتر دراین گروه نسبت به گروه دیگر بهطور چشمگیری کمتر بودهاست (جداول 1تا3). دلیل این اختلاف، میتواند مربوط به مسکّن مورد استفاده در مطالعه باشد. زیرا آنان در مطالعهی خود جهت تسکین درد، از نارکوتیک (مورفین) استفاده کرده بودند. دلیل دیگر میتواند مربوط به تعداد کم نمونههای مورد مطالعهی آنان باشد. درمطالعهی آنها، تنها 43 بیمار شرکتداشته درحالیکه در مطالعهی حاضر، 141 بیمار شرکت کردهبودند. نیز درمطالعهی worster وRichards (2005)، تفاوت معناداری در شدت درد بیماران دو گروه بهدست نیامد(16). درمطالعهی مذکور، شدت درد فقط یک نوبت و آن هم 6 ساعت بعد از مداخله مورد ارزیابی قرارگرفته است و با شدت درد قبل از مداخله مقایسهشدهاست.
باتوجه به اینکه انسداد حادّ یکطرفه در کلیهی سه فاز دارد: فاز یک شامل افزایش فشار حالب و افزایش جریان خون کلیوی است که حدود1تا5/2 ساعت و فاز دوم شامل کاهش جریان خون کلیوی و افزایش ممتدّ در فشار حالب است که تا حدود 5 ساعت بعدازشروع انسداد طول میکشد. فاز سوم شامل کاهش بیشتر در جریان خون کلیوی وکاهش پیشرونده در فشار حالب می باشد(17).
بنابراین مشاهدهمیشود که در فاز 1و2، فشار حالب به طور ممتدّ افزایشمییابد که این امر، ناشی از افزایش تولید ادرار است، ولی در فاز سوم تولید ادرار کاهشمییابد که ممکناست بهخاطر مکانیزم دفاعی بدن برای مقابله با درد و انسداد ناشی از اتساع بیش ازحدّ سیستم پیلوکالیسی باشد. پس باتوجه بهطولانی بودن مطالعهی worster و Richards (2005) میتوان انتظار داشت که درد در دو گروه بهطوریکسانی کاهش یابد، چه آنانی که مایعات دریافتکردهاند و چه آنانی که از دریافت مایعات محروم شدهاند. البته این به شرایط مختلفی بستگی دارد. چنانچه سنگ در طول حالب در حرکت باشد و انسداد نسبی باشد، درد فروکش نخواهدکرد. همچنین نتایج مطالعه روشنی و همکارانش نشانداد که شیاف دیکلوفناک سدیم اثرات برابری با شکل تزریق عضلانی آن در درمان رناب کولیک دارو و بهدلیل سهولت استفاده توسط خود بیمار، پذیرش آن از طرف بیمار راحتتر صورت میپذیرد که این نتایج تاییدکننده نتایج حاصل از مطالعهی حاضر می باشد(18).
باکاهش چشمگیرتر میانگین شدت درد در بیماران گروه دوم؛ یعنی دیکلوفناک با محدودیّت مایعات و نیز باتوجه به مطالعات فراوان نسبت به کمبودن عوارض جانبی دیکلوفناک سدیم نسبت به سایر مسکّنها(اپیوئیدها) در درمان کولیک کلیوی، میتوان چنین نتیجهگرفت که با محدودکردن دریافت مایعات در بیماران بههمراه استفاده از یک مسکّن مناسب و با عوارض جانبی کمتر، مثل شیاف دیکلوفناک، میتوان تا حد زیادی از درد این بیماران کاست و نیز با توجه به استفادهی آسانتر ازشیاف دیکلوفناک نسبت به سایر داروهای تزریقی از مراجعهی مکرر بیماران به اورژانس جهت دریافت درمان ضدّ درد جلوگیریکرد.
تشکر و قدردانی
این مطالعه حاصل پایاننامهی دکترای عمومی با کد 559 مصوب دانشگاه علوم پزشکی بیرجند میباشد که در کمیتهی اخلاق پژوهش دانشگاه با کد 01-09-1389 ثبت گردیده است. از حوزه معاونت محترم تحقیقات و فناوری دانشگاه علوم پزشکی بیرجند و پرسنل بخش اورژانس بیمارستان امام رضا(ع) که در جریان این طرح همکاری و مساعدت کردند، تشکر و قدردانی میشود.
References
- Curhan GC. Epidemiology of stone disease. Urol Clin North Am. 2007; 34(3):287-93.
- Leslie S. Why do kidney stone hurt so much? Family Urology.2000; 5(1):27.
- Presti JC, Kane JChJ, Shinohara K, Carroll PR. Neoplasms of the prostate gland. In: Tanagho EA, McAninch JW. Smith's general urology. Philadelphia: Mc Graw Hill; 2008 :348-55.
- Portis AJ, Sundaram CP. Diagnosis and initial management of kidney stones. Am Fam Physician. 2001; 63(7): 1329-38.
- Kasper DL, Braunwald E, Hauser S, Longo D, Jameson JL, Fauci AS. Harrison's principles of internal medicine. 16th ed. Vol 2. USA: McGraw-Hill Professional; 2005.
- R,Vaughan W (eds). Campbell’s Urology. NewYork: Menon M, Resnick M. Urinary Lithia sis. In: Walsh Saunders; 2002:3267-8.
- Holdgate A, Pollock T. Systematic review of the relative efficacy of non-steroidal anti-inflammatory drugs and opioids in the treatment of acute renal colic. BMJ. 2004; 328(7453):1401.
- Michaed C. Acute postoperative pain. In: Patrick DW. Ronald M. Textbook of pain: From Churchill Livingstone. Edinburgh: UK. 1994:337-57.
- John JB. Postoperative pain. In:John JB;Chapman CR; Wilbert EF; management of pain:from Lea Febiger.Philadelphia:USA.1999:461-81
- Seddon P, Bara A, Ducharme FM, Lasserson TJ. Oral xanthines as maintenance treatment for asthma in children. Cochrane Database Syst Rev. 2006; 25(1): 2885.
- Tankó A, Tamás G. Use of sodium diclofenac in acute renal colic. Acta Chir Hung. 1995- 1996; 35(3-4): 285-90.
- Rezakhani B, Safarinejad M, Markazimoghadam N,Valimanesh H, Abdolahiyan M. Comparison of conventional therapies in the treatment of acute renal colic attack. Journal of Army University of Medical Sciences of the I.R.Iran.2004:2(3):381-5.[Persian]
- Springhart WP, Marguet CG, Sur RL, Norris RD, Delvecchio FC, Young MD, Sprague P, Gerado CA, Albala DM, Preminger GM. Forced versus minimal intravenous hydration in the management of acute renal colic: a randomized trial. J Endourol. 2006 ;20(10):713-6.
- Lopes T, Dias JS, Mercelino J, Varela J, Ribeiro S, Dias J. An assessment of the clinical efficacy of intranasal desmopression spray in the treatment of renal colic. BJU Int. 2001;87(4):322–5.
- El-Sherif AE, Salem M, Yahia H, Al-Sharkawy WA, Al-Sayrafi M. Treatment of renal colic by desmopressin intranasal spray and diclofenac sodium. J Urol.1995; 153(5):1395–8.
- Worster AS, Bhanich Supapol W. Fluids and diuretics for acute ureteric colic. Cochrane Database Syst Rev.2012;3:CD004926.
- Moody TE, Vaughn ED Jr, Gillenwater JY. Relationship between renal blood flow and urethral pressure during 18 hours of total unilateral urethral occlusion Implications for changing sites of increased renal resistance. Invest Urol.1975 ; 13(3):246-51
- Roshani A, Sobhani A, Abaspour N. Compared with intramuscular injection of diclofenac sodium suppository form of therapy in acute renal colic. The Iranian Journal of Urology. 2007; 22:51-5.
Comparison of two drug regimens diclofenac sodium with fluids and diclofenac sodium with restricted fluids in reducing pain in patients with renal colic
Asghar Habibi.,
Assistant Professor, Department of Urology, Imam Reza Hospital, Birjand University of Medical Science, Birjand, Iran.
Mohhamad Najafi Semnani.,
Associate Professor, Department of Urology, Imam Reza Hospital, Birjand University of Medical Science, Birjand, Iran.
Ali Abdolazim Hossein Bahrololum.,
General Physician, Department of Medical science , Birjand University of Medical Science, Birjand, Iran.
Received:02/01/2015, Revised:06/02/2015, Accepted:16/03/2015
Abstract
Background: The main problem in emergency departments is relief of pain in patients with renal colic. The effect of fluid restriction diet in reducing the colic pain is unknown. The present study was performed to investigate the effect of fluid restriction diet in reducing the colic pain.
Materials and Methods: In this clinical trial, among patients with renal colic who had referred to Valiasser hospital of Birjand city, 141 patients who had inclusion criteria were selected and randomely divided into two groups (71 and 70 patients in each group). In the first group, diclofenac 100 mg suppositories, and a liter of normal saline solution for one hour; and in the second group, 100 mg diclofenac suppository alone was administered. Patients pain intensity, before treatment, 30 and 60 minutes after treatment, was measured using a visual analog scale pain scores (VAS). Data were analyzed using statistical software SPSS 15, and Chi-square, t-independent, Mann-Whitney U, Friedman and Wilcoxon tests.
Results: The mean pain score, 30 and 60 min after treatment, was significantly greater in diclofenac with fluids group than diclofenac-only group. diclofenac with no fluid group (P<0.001). Although the mean changes in pain intensity, was greater in diclofenac-only group than diclofenac with fluids group (P=0.005), but the mean changes in pain intensity, 30 and 60 min after treatment, in both groups was not statistically different (P=0.32).
Conclusion: The results of this study show that fluids uptake restrictions, using a suppository painkillers such as diclofenac, can greatly reduce pain in these patients; and prevents the patients frequent refers to the emergency room to get a narcotic analgesic
Keywords: Diclofenac sodium, Fluid restriction, Renal colic
Correspond Author:
Asghar Habibi,
Birjand, Imam Reza Hospital, Birjand University of Medical Science, Birjand, Iran
E-mail: assgharhabibi@yahoo.com
- Curhan GC. Epidemiology of stone disease. Urol Clin North Am. 2007; 34(3):287-93.
- Leslie S. Why do kidney stone hurt so much? Family Urology.2000; 5(1):27.
- Presti JC, Kane JChJ, Shinohara K, Carroll PR. Neoplasms of the prostate gland. In: Tanagho EA, McAninch JW. Smith's general urology. Philadelphia: Mc Graw Hill; 2008 :348-55.
- Portis AJ, Sundaram CP. Diagnosis and initial management of kidney stones. Am Fam Physician. 2001; 63(7): 1329-38.
- Kasper DL, Braunwald E, Hauser S, Longo D, Jameson JL, Fauci AS. Harrison's principles of internal medicine. 16th ed. Vol 2. USA: McGraw-Hill Professional; 2005.
- R,Vaughan W (eds). Campbell’s Urology. NewYork: Menon M, Resnick M. Urinary Lithia sis. In: Walsh Saunders; 2002:3267-8.
- Holdgate A, Pollock T. Systematic review of the relative efficacy of non-steroidal anti-inflammatory drugs and opioids in the treatment of acute renal colic. BMJ. 2004; 328(7453):1401.
- Michaed C. Acute postoperative pain. In: Patrick DW. Ronald M. Textbook of pain: From Churchill Livingstone. Edinburgh: UK. 1994:337-57.
- John JB. Postoperative pain. In:John JB;Chapman CR; Wilbert EF; management of pain:from Lea Febiger.Philadelphia:USA.1999:461-81
- Seddon P, Bara A, Ducharme FM, Lasserson TJ. Oral xanthines as maintenance treatment for asthma in children. Cochrane Database Syst Rev. 2006; 25(1): 2885.
- Tankó A, Tamás G. Use of sodium diclofenac in acute renal colic. Acta Chir Hung. 1995- 1996; 35(3-4): 285-90.
- Rezakhani B, Safarinejad M, Markazimoghadam N,Valimanesh H, Abdolahiyan M. Comparison of conventional therapies in the treatment of acute renal colic attack. Journal of Army University of Medical Sciences of the I.R.Iran.2004:2(3):381-5.[Persian]
- Springhart WP, Marguet CG, Sur RL, Norris RD, Delvecchio FC, Young MD, Sprague P, Gerado CA, Albala DM, Preminger GM. Forced versus minimal intravenous hydration in the management of acute renal colic: a randomized trial. J Endourol. 2006 ;20(10):713-6.
- Lopes T, Dias JS, Mercelino J, Varela J, Ribeiro S, Dias J. An assessment of the clinical efficacy of intranasal desmopression spray in the treatment of renal colic. BJU Int. 2001;87(4):322–5.
- El-Sherif AE, Salem M, Yahia H, Al-Sharkawy WA, Al-Sayrafi M. Treatment of renal colic by desmopressin intranasal spray and diclofenac sodium. J Urol.1995; 153(5):1395–8.
- Worster AS, Bhanich Supapol W. Fluids and diuretics for acute ureteric colic. Cochrane Database Syst Rev.2012;3:CD004926.
- Moody TE, Vaughn ED Jr, Gillenwater JY. Relationship between renal blood flow and urethral pressure during 18 hours of total unilateral urethral occlusion Implications for changing sites of increased renal resistance. Invest Urol.1975 ; 13(3):246-51
- Roshani A, Sobhani A, Abaspour N. Compared with intramuscular injection of diclofenac sodium suppository form of therapy in acute renal colic. The Iranian Journal of Urology. 2007; 22:51-5.