نوع مقاله : مقاله پژوهشی

نویسندگان

1 مربی، کارشناس ارشد ارگونومی، گروه ارگونومی، دانشکده بهداشت، دانشگاه علوم پزشکی قم

2 استادیار، دکترای بهداشت حرفه ای، مرکز تحقیقات سلامت کار، دانشگاه علوم پزشکی قم

چکیده

زمینه و هدف:بروز حوادث شغلی در بنادر به ­دلیل جابجایی عظیم کالاها و تردد وسایل حمل بار امری محتمل و البته قابل پیشگیری است. تحقیقات علمی رابطه مستقیم بین فاکتورهای شخصیتی، روانی و ادراکات ایمنی افراد با بروز حوادث در صنایع و سازمان­ها را گزارش کرده­اند. این تحقیق با هدف توسعه شناسایی متغیرهای مدیریتی و روانی- اجتماعی مؤثر بر بروز حوادث در یکی از بنادر کشور و در سال 1393 اجرا شده است.
مواد و روش­ها: این مطالعه مقطعی و توصیفی- تحلیلی، کلیه پرسنل عملیاتی (60 نفر) شاغل در یک شرکت مستقر در بنادر جنوب کشور­ را در برداشته است. داده­های مورد نیاز به­ کمک پرسش­نامه دموگرافیک، پرسش­نامه­های جو ایمنی وینودکومار و فرسودگی شغلی مازلاچ جمع­آوری شد. تحلیل­های آماری شامل تی­تست، همبستگی پیرسون و تحلیل واریانس با استفاده از نسخه 20 نرم­افزار SPSS و در سطح معنی­داری 05/0 صورت پذیرفت.
یافته­ها: میانگین و انحراف معیار سن افراد مورد مطالعه71/5±58/31 و سابقه کارشان 78/4 ± 75/7 سال بود. نمره فرسودگی و جو ایمنی به­ترتیب 9/8±17/76 و 07/23±7/188 حاصل آمد. نتایج حاکی از وجود ارتباط معنی­دار آماری(p<0.05) میان نمره کل فرسودگی شغلی و جو ایمنی بود (44/0-r=). همچنین، ارتباط بین جو ایمنی، فرسودگی شغلی و مؤلفه­های هر یک با تعداد حوادث رخ داده برای کارکنان مورد مطالعه، معنی­دار بوده است (p<0.05).
نتیجه­گیری: با توجه به وجود رابطه بین فرسودگی شغلی، جو ایمنی و حوادث، استفاده از راه­کارهای طراحی مجدد سخت­افزاری و نرم­افزاری شغلی برای مدیریت فرسودگی و استفاده از رهیافت تلفیقی ماکروارگونومی و جو ایمنی در چهارچوب تئوری سیستم­های اجتماعی- فنی برای بهبود جو ایمنی به منظور مدیریت شرایط کاری و کاهش میزان حوادث شغلی توصیه می­گردد.

کلیدواژه‌ها

عنوان مقاله [English]

Job burnout and safety climate relationship and their role in work-related accidents in an Iranian port

نویسندگان [English]

  • Mohammad Khandan 1
  • Alireza Koohpaei 2

چکیده [English]

Background: Occupational accident in ports with enormous transports and handling materials is probable, although preventable. Scientific documents have been reported a direct and strong relation between human personality, psychological factors, safety perceptions and accidents in industries and organizations. Present study (2014) has been designed in a port was located in the south of Iran to assess job burnout and safety climate components which are effective on occupational accidents.
Materials and methods: All workers of an active company (n=60) in an Iranian south ports were included in the present cross-sectional study. Job burnout and safety climate were assessed by Maslach and Vinodkumar questionnaires, respectively. In addition, Demographic data and occupational accidents were survived applying a self-reporting questionnaire. Data was analyzed by t-test, Pearson correlation and ANOVA, using SPSS V20.
Results: The age was 31.58±5.71 and also, work experience was 7.75±4.78 years. Regard to outcomes of analysis, job burnout score was calculated as 76.17±8.9 and safety climate was determined equals to 188.7±23.07. There were significant differences (p<0.05) associated with job burnout and safety climate (r=- 0.44). Also, a significant relationship were between job burnout, safety climate and their components with reported accidents (p<0.05).
Conclusion: The results indicate a relation between job burnout, safety climate and occupational accident. Therefore, it is important to prevent and manage burnout through some specific actions like occupational software and hardware redesign approaches. Applying an Integrating macroergonomics and safety climate model in a socio-technical system framework for safety climate improvement was recommended to manage workplace condition and accident prevention.

کلیدواژه‌ها [English]

  • Occupational accident
  • Safety climate
  • Burnout
  • Port
  • Iran

 

مقاله اصیل

 

 

 


بررسی ارتباط فرسودگی شغلی و جو ایمنی و رابطه آنها با بروز حوادث ناشی از کار در یکی از بنادر ایران

 

محمد خندان1، علیرضا کوهپایی2*

1 مربی،  کارشناس ارشد ارگونومی،  گروه ارگونومی، دانشکده بهداشت، دانشگاه علوم پزشکی قم

2 استادیار، دکترای بهداشت حرفه ای، مرکز تحقیقات سلامت کار، دانشگاه علوم پزشکی قم

 

* نشانی نویسنده مسئول: قم، خیابان  معلم، میدان روح ا...، دانشکده بهداشت، گروه بهداشت، علیرضا کوهپایی

E-mail: koohpaei@muq.ac.ir

 

وصول: 28/11/1393، اصلاح: 19/2/1394، پذیرش: 14/4/1394

چکیده           

زمینه و هدف:بروز حوادث شغلی در بنادر به ­دلیل جابجایی عظیم کالاها و تردد وسایل حمل بار امری محتمل و البته قابل پیشگیری است. تحقیقات علمی رابطه مستقیم بین فاکتورهای شخصیتی، روانی و ادراکات ایمنی افراد با بروز حوادث در صنایع و سازمان­ها را گزارش کرده­اند. این تحقیق با هدف توسعه شناسایی متغیرهای مدیریتی و روانی- اجتماعی مؤثر بر بروز حوادث در یکی از بنادر کشور و در سال 1393 اجرا شده است.

مواد و روش­ها: این مطالعه مقطعی و توصیفی- تحلیلی، کلیه پرسنل عملیاتی (60 نفر) شاغل در یک شرکت مستقر در بنادر جنوب کشور­ را در برداشته است. داده­های مورد نیاز به­ کمک پرسش­نامه دموگرافیک، پرسش­نامه­های جو ایمنی وینودکومار و فرسودگی شغلی مازلاچ جمع­آوری شد. تحلیل­های آماری شامل تی­تست، همبستگی پیرسون و تحلیل واریانس با استفاده از نسخه 20 نرم­افزار SPSS و در سطح معنی­داری 05/0 صورت پذیرفت.

یافته­ها: میانگین و انحراف معیار سن افراد مورد مطالعه71/5±58/31 و سابقه کارشان 78/4 ± 75/7 سال بود. نمره فرسودگی و جو ایمنی به­ترتیب 9/8±17/76 و 07/23±7/188 حاصل آمد. نتایج حاکی از وجود ارتباط معنی­دار آماری(p<0.05) میان نمره کل فرسودگی شغلی و جو ایمنی بود (44/0-r=). همچنین، ارتباط بین جو ایمنی، فرسودگی شغلی و مؤلفه­های هر یک با تعداد حوادث رخ داده برای کارکنان مورد مطالعه، معنی­دار بوده است (p<0.05).

نتیجه­گیری: با توجه به وجود رابطه بین فرسودگی شغلی، جو ایمنی و حوادث، استفاده از راه­کارهای طراحی مجدد سخت­افزاری و نرم­افزاری شغلی برای مدیریت فرسودگی و استفاده از رهیافت تلفیقی ماکروارگونومی و جو ایمنی در چهارچوب تئوری سیستم­های اجتماعی- فنی برای بهبود جو ایمنی به منظور مدیریت شرایط کاری و کاهش میزان حوادث شغلی توصیه می­گردد.

کلمات کلیدی: حوادث شغلی، جو ایمنی، فرسودگی، بندر، ایران

 


مقدمه

مدیریت مطلوب و مناسب صادرات و واردات محصولات، تجهیزات و کالاها در بنادر، وابسته به منابع انسانی ماهر و سالم است. انتخاب صحیح افراد، آموزش مناسب نحوه صحیح انجام کار، توجه به مشکلات روحی و روانی کارگران (1) و همچنین بهسازی شرایط محیط کار از جمله مهمترین اصولی هستند که باعث کنترل آسیب­های جسمی و روانی نیروی کار شده و رضایت شغلی بالایی را فراهم می­آورند(2). در صورت عدم تناسب میان خصوصیت فردی و شرایط و ویژگی­های شغلی، انجام فعالیت­های شغلی می­تواند موجب نارضایتی، تحلیل قوای جسمی و روانی و در نهایت بیماری و حادثه شود (3). از جمله مهمترین مخاطراتی که در بندرها منجر به بروز حوادث عمده می­شوند، می­توان به برخورد با وسایل حمل و نقل از قبیل جرثقیل­ها، لیفتراک­ها، واگن­ها، وقوع آتش­سوزی، سقوط افراد از ارتفاع، سقوط بار بر روی افراد و بروز خشونت اشاره کرد. بروز حوادث شغلی در بنادر به دلیل جابجایی عظیم کالاها و تردد وسایل حمل بار امری محتمل و البته قابل پیشگیری است. تحقیقات علمی رابطه مستقیم و معنی­داری بین فاکتورهای شخصیتی و روانی و بروز حوادث در صنایع و سازمان­ها نشان داده­اند (4). پیش­بینی و کنترل رفتارهای انسانی عاملی مهم در کنترل حوادث شغلی محسوب می­شود (5). بررسی­های زیادی برای کشف علل و کنترل بروز مجدد و پیشگیری این حوادث انجام می­شود، اما هنوز بسیاری از عوامل هستند که در خصوص رابطه آنها با حوادث تحقیقات زیادی ثبت نشده است. یکی از آنها فرسودگی شغلی است (6). فرسودگی شغلی نیز به عنوان یکی از آسیب­های مهم فشارهای شغلی (7)، موضوعی است که در سال­های اخیر توجه بسیاری از محققین را به خود جلب کرده و تحقیقات مرتبط زیادی در صنایع مختلف بر روی یقه سفیدها و یقه آبی­ها انجام شده است (13-8).

برآورد شده است که 54% از 550 میلیون روز کاری که سالیانه در جهان تلف می شود، مربوط به عوامل روانی و در سرشاخه آنها استرس و فرسودگی شغلی است (7). بر این مبنا فشارهای روانی شغلی و پیامدهای آن به عنوان یکی از بحرانی­ترین مسائل در جهان پیچیده صنعتی امروز مطرح می­باشند (16-14). در متون علمی، فرسودگی شغلی تحت عنوان ترکیبی از خستگی مفرط و کناره­گیری از جامعه تعریف می­شود که بر نحوه ارائه خدمات معین کارکنان تاثیر منفی می­گذارد (17). فرسودگی شغلی همچنین می­تواند به عنوان سندرم خستگی هیجانی و اختلال شخصیت تعریف شود (18). فرسودگی شغلی همبستگی زیادی با اختلالات بهداشتی همچون استرس بد، افسردگی، اضطراب و اختلالات روان­تنی نشان داده است (19). همچنین ارتباط بین فرسودگی و بروز خطاهای شغلی و پزشکی (20) و همچنین ترک محل خدمت مشاهده شده است (21-23). بر اساس متون علمی، فرسودگی شغلی با الزامات و منابع شغلی همبسته بوده (24) و محدود به فرد نشده و می­تواند کل تیم و سازمان را تحت تاثیر خود قرار دهد (25) در این راستا شناخت وضع موجود فرسودگی و ارتباط آن با متغیرهای بدست آمده از ویژگی­های فردی، شغلی و سازمانی، می­تواند اطلاعاتی را جهت برنامه­ریزی و اخذ تصمیم فراهم سازد تا مدیران منابع انسانی با تکیه بر منابع اطلاعاتی مکفی، راهکارهایی را جهت برنامه­ریزی و تصمیم­گیری و رفع یا تقلیل عوامل ایجادکننده فرسودگی به کارگیرند (27 ،26).

فرهنگ ایمنی و به تبع آن جو ایمنی نیز همانند سایر مشخصه­های روانی و اجتماعی، پیوندی ناگسستنی با رفتار دارند (28). در واقع کارکنان یک سازمان بر اساس میزان درک و تحلیلی که نسبت به ساختارها و تعاملات سازمانی دارند، رفتار خود را تنظیم می­کنند (28). مفهوم جو ایمنی بر تصورات و ادراکات کارگران تاکید می­کند (29) و این ادراکات تحت عنوان جو ایمنی با سطح ایمنی محیط کار و اعمال ایمنی اجرا شده در سطح سازمان مرتبط است، البته ارتباط بین جو ایمنی و ایمنی محیط کار قوی­تر است (30). جو ایمنی به عنوان یک شاخص عمده کارآیی ایمنی و یک پیش­بینی کننده وقوع حوادث شغلی شناخته شده است و شناخت و ارزیابی عوامل تأثیرگذار بر آن به خصوص رهبری می­تواند در کاهش مؤثر وقوع حوادث نقش کمک­کننده­ای داشته باشد (31). دو فاکتور اصلی زیرمجموعه جو ایمنی، شامل نگرش سازمان به ایمنی و درک ایمنی، با میزان حوادث مرتبط است و پیش­بینی می­شود، با بالا رفتن جو ایمنی سازمان، میزان حادثه کاهش ­یابد (32).

با توجه به مطالب پیش گفت، این تحقیق در سال 1393 با هدف توسعه شناسایی متغیرهای مدیریتی، روانی- اجتماعی موثر بر بروز حوادث در یکی از بنادر کشور (به عنوان یکی از مشاغل پرمخاطره)، به منظور شناسایی عمیق­تر فاکتورهای روانی و اجتماعی موثر بر حوادث و کمک به برنامه­های پیشگیری از حوادث و ارتقای سطح ایمنی و بهداشت مشاغل، شکل گرفت.

 

روش کار

مطالعه­ی حاضر از نوع مقطعی و توصیفی-تحلیلی بوده و کلیه پرسنل عملیاتی (60 نفر) شاغل در یک شرکت از بنادر واقع در جنوب کشور که به صورت سرشماری وارد مطالعه شدند ­را شامل گشته است. در این مطالعه از پرسش­نامه­ای محقق ساخته به منظور جمع­آوری داده­های دموگرافیک افراد شامل سن، جنس، سابقه کار مرتبط، تعداد دوره­های آموزشی گذرانده شده، سطح تحصیلات و تعداد حوادث شغلی رخ­داده برای افراد استفاده شد. به منظور حصول اطمینان از صحت اطلاعات و افزایش دقت تحلیل­ها، تعداد حوادث شغلی خود گزارش شده کارگران با مستندات شرکت تطبیق داده شد. برای بررسی جو ایمنی نیز از پرسش­نامه وینودکومار استفاده شد (33). این ابزار دارای 49 سؤال با پاسخ­های پنج گزینه­ای طیف لیکرت (خیلی موافق تا خیلی مخالف با گستره نمره­ای بین 5-1) است. تعهد و عملکرد مدیریت در حوزه ایمنی، دانش ایمنی کارکنان، نگرش کارکنان در مورد ایمنی، مشارکت و تعهد کارکنان در زمینه ایمنی، ایمنی محیط کار و آمادگی شرایط اضطراری در سازمان، شش فاکتور تشکیل­دهنده آن هستند. به علاوه، جمع امتیاز پرسش­نامه مذکور برای هر پاسخ­دهنده برابر با 245-49 می­باشد. برای ارزشیابی نمره جو ایمنی از معادله 1 استفاده شد (34).

   معادله (1)

بنابراین چنانچه نمره­ی جو ایمنی از 147 کمتر باشد، جو ایمنی منفی و اگر از 147 بیشتر باشد، جو ایمنی مثبت است. در این معادله، µ شاخصی است جهت مثبت یا منفی بودن جو ایمنی، و K تعداد سؤالات می­باشد. پژوهش­های گذشته که از این پرسش­نامه بهره برده بودند، روایی و پایایی مطلوب آن را مورد تأیید قرار دادند (35، 33).

نسخه 22 سؤالی پرسش­نامه مازلاچ (37، 36، 18) نیز به عنوان ابزار گردآوری داده­ها پیرامون فرسودگی شغلی مورد استفاده قرار گرفت. سؤالات این پرسش­نامه دارای هفت گزینه­ پاسخ هستند (خیلی زیاد تا هرگز که نمره­ای بین 6 تا 0 می­پذیرند). نمره­ی نهایی هر پرسش­نامه در بازه 132 تا 0 بدست خواهد آمد. فرسودگی شغلی بر اساس نمره کل به دست آمده به سه گروه تقسیم می­شود: اگر نمره پرسش­نامه 56 و یا کمتر باشد فرسودگی شغلی در سطح مورد قبول، اگر بین 57 تا 81  باشد متوسط، و اگر نمره بیشتر از 82 باشد فرسودگی شغلی در حالت هشدار و نامطلوب می­باشد (18). خستگی هیجانی، مسخ شخصیت و کفایت فردی سه فاکتور تشکیل­دهنده آن هستند. تحلیل اطلاعات با کاربرد آزمون­هایی همچون تحلیل واریانس یک­طرفه، همبستگی پیرسون و تی­تست و با استفاده از نرم­افزار SPSS ویرایش 20 صورت پذیرفت.

 

یافته ها

- دموگرافیک: تمامی افراد پرسش­نامه­ها را تکمیل کردند. تحلیل پرسش­نامه­های جمع­آوری شده نشان داد، اکثریت جامعه آزمودنی (7/96%) مرد و مابقی خانم بودند. میانگین و انحراف معیار سن افراد مورد مطالعه 71/5 ± 58/31، و سابقه کارشان 78/4 ± 75/7 سال بود. همچنین 3/78% (47 نفر) از جمعیت مورد مطالعه متأهل و سایرین مجرد بودند. بررسی­ها نشان داد 10% کارگران یک­بار دچار حادثه شغلی شده­اند، 3/8% آنان دو بار و 7/1% از جمعیت مورد مطالعه 3 بار حادثه شغلی را تجربه کرده­اند و بقیه افراد مورد مطالعه، مواجهه با حادثه شغلی را گزارش نکرده­اند. کارگران مورد مطالعه دوره­های آموزشی متعددی را در خصوص ایمنی و بهداشت کار گذرانده بودند و به طور متوسط هر فرد در 42/8 دوره آموزشی حضور داشته است. در این مطالعه، افراد در گروه­های شغلی هفت گانه آزموده شدند که اطلاعات مربوط به آنها همراه با سطح تحصیلات افراد در جدول شماره 1 نشان شده است.

- فرسودگی شغلی: طبق بررسی­های صورت گرفته، میانگین نمره فرسودگی شغلی 9/8 ±17/76 بدست آمد. پایایی پرسش­نامه در این مطالعه با استفاده از آلفای کرونباخ مورد بررسی قرار گرفت که 5/0 حاصل گشت. در خصوص ارتباط فرسودگی شغلی و متغیرهای دموگرافیک نتایج آزمون تحلیل واریانس یک­طرفه نشان داد که، از لحاظ آماری اختلاف معناداری میان چهار گروه سطح تحصیلات از نظر نمره فرسودگی شغلی وجود ندارد (1/0P=)، در حالیکه میان گروه­های مختلف شغلی اختلاف میانگین فرسودگی معنادار بود (01/0P=).

- جو ایمنی: با استفاده از پرسش­نامه جو ایمنی که بصورت نیمه نظارتی توسط کارکنان تکمیل شد، میانگین و انحراف استاندارد نمره جو ایمنی، برابر با 07/23 ± 7/188 حاصل آمد. جدول شماره 2 زیرمجموعه­های دو متغیر اصلی یعنی جو ایمنی و فرسودگی شغلی را توصیف می­نماید. پایایی این پرسش­نامه نیز با استفاده از آلفای کرونباخ 88/0 بدست آمد.

بر این اساس، تنها در دو مورد (33/3%) جو ایمنی منفی بوده است و در سایر موارد (67/96%) مثبت گزارش شده است. ارتباط جو ایمنی نیز با ویژگی­های دموگرافیک مورد تحلیل قرار گرفت. نتایج حاصل از آزمون تحلیل واریانس یک­طرفه حاکی از آنست که میان گروه­های مختلف شغلی، اختلاف معناداری به لحاظ جو ایمنی وجود ندارد (3/0P=). اما تحقیقات بیشتر با بکارگیری تحلیل تعقیبی بونفرونی نشان دهنده مقدار معناداری برابر با 06/0 بین دو گروه شغلی الکترونیک و ناوبری بود. لازم به ذکر است تمام افراد مورد بررسی در گروه ناوبری در سطح تحصیلات دیپلم و کمتر بودند، در صورتی که یک سوم افراد شاغل در گروه شغلی مکانیک دارای تحصیلات فوق دیپلم و بالاتر هستند. همچنین تحلیل واریانس یک­طرفه، وجود اختلاف معناداری از نظر آماری میان گروه­های مختلف تحصیلی در خصوص متغیر جو ایمنی را نشان نداد (07/0P=). در این مورد نیز نتایج حاصل از آزمون تعقیبی برای مقایسه دو به دو میانگین بین گروه­های مورد بررسی، نشان داد افراد با سطح تحصیلات کمتر از دیپلم، و لیسانس و بالاتر با هم اختلاف معنادار داشتند (p<0.05). به علاوه، همبستگی میان سن و سابقه کار با نمرات جو ایمنی و فرسودگی شغلی با استفاده از ضریب پیرسون تحلیل گردید و تنها ارتباط سابقه کار با جو ایمنی معنی­دار بود (ضریب=293/0 و 023/0p=).

 

جدول 1: تعداد و درصد افراد در گروه­های شغلی و با سطح تحصیلات مختلف (60 نفر)

درصد

فراوانی

گزینه ها

متغیر

3/3

2

اداری

شغل

3/33

20

الکترونیک

3/8

5

جوشکاری

7/6

4

اورژانس

7/16

10

آتش نشانی

20

12

مکانیک

7/11

7

ناوبری

25

15

کمتر از دیپلم

سطح تحصیلات

7/36

22

دیپلم

7/16

10

فوق دیپلم

6/21

13

لیسانس و بالاتر

 

 

 

بررسی ارتباط میان جو ایمنی و فرسودگی شغلی نیز با استفاده از آزمون همبستگی پیرسون صورت پذیرفت (جدول شماره 3). نتایج حاکی از وجود ارتباط معنی­دار آماری (p<0.05) میان نمره کل این دو متغیر بوده است (44/0-r= ). همچنین، فرسودگی شغلی با دو مؤلفه تعهد مدیریت در خصوص ایمنی (39/0-r= ) و دانش ایمنی افراد (36/0- r=) دارای ارتباط معنی­دار است (p<0.05). از سوی دیگر، ارتباط جو ایمنی کل با اجزا فرسودگی شغلی مورد تحلیل قرار گرفت که نشان داد هر سه بخش خستگی هیجانی، مسخ شخصیت و کفایت فردی دارای ارتباطی معنی­دار (p<0.05) با جو ایمنی هستند؛ با این تفاوت که ارتباط دو مؤلفه اول منفی و سومین جز مثبت است ضریب همبستگی پیرسون به ترتیب 46/0، 52/0- ، 60/0- حاصل گردید. بررسی تکمیلی مشخص نمود که هر سه عنصر فرسودگی شغلی با تعهد مدیریت در خصوص ایمنی و دانش ایمنی

جدول 2: توصیف مؤلفه­های جو ایمنی و فرسودگی شغلی(60 نفر)

متغیر

 

 

پارامتر

مؤلفه­های فرسودگی شغلی

مؤلفه­های جو ایمنی

خستگی هیجانی

مسخ شخصیت

کفایت فردی

تعهد مدیریت به ایمنی

دانش ایمنی

نگرش ایمنی

تعهد کارکنان به ایمنی

ایمنی محیط کار

مدیریت شرایط اضطراری

حداقل

9

5

25

51

16

5

5

3

5

حداکثر

48

21

55

118

35

25

25

15

18

میانگین

45/22

45/8

43/41

48/90

13/30

65/22

35/21

12/13

70/10

انحراف استاندارد

91/11

28/4

94/7

52/14

81/3

85/2

05/3

62/2

33/3

 

جدول 3: ضریب همبستگی پیرسون میان مؤلفه­های جو ایمنی، فرسودگی حوادث شغلی (60 نفر)

 

جو ایمنی

تعهد مدیریت به ایمنی

دانش ایمنی

نگرش ایمنی

تعهد کارکنان به ایمنی

ایمنی محیط کار

مدیریت شرایط اضطراری

حادثه شغلی

فرسودگی شغلی

438/0-**

389/0-**

364/0-**

042/0-

159/0-

067/0

151/0

222/0

خستگی هیجانی

601/0-**

740/0-**

651/0-**

213/0-

256/0-*

084/0-

552/0**

084/0

مسخ شخصیت

516/0-**

667/0-**

563/0-**

045/0-

058/0-

087/0-

451/0**

027/0-

کفایت فردی

463/0**

639/0**

596/0**

223/0

192/0

214/0

603/0-**

092/0

حادثه شغلی

044/0-

118/0-

093/0-

058/0-

141/0-

263/0*

088/0-

000/1**

 =**     p<0.01 =* / p<0.05

 

 

 

کارکنان در ارتباط مطلوبی است (r>0.55)؛ و همچون مورد گذشته ارتباط خستگی هیجانی و مسخ شخصیت منفی و کفایت فردی مثبت است.

 

بحث

همانگونه که در بخش نتایج مشاهده می­شود، میزان فرسودگی در بین کارکنان این شرکت در حد متوسط رو به بالا بدست آمده است(9/8 ±17/76). این نتایج در بسیاری از تحقیقات منتشر شده دیده شده است (40-38). استرس شغلی یکی از فاکتورهای شغلی موثر بر فرسودگی است. یک تحقیق بر روی کارکنان یک مرکز نوتوانی نشان داد که آنها استرس شغلی متوسط رو به بالایی را تجربه  می­کنند. همچنین کارکنان به شدت دچار خستگی بودند که خود ریسک فاکتور فرسودگی است (41). نتایج یک تحقیق دیگر که بر روی کارکنان شرکت پست صورت گرفت، نشان داد که ارتباط مستقیم و معنی­داری بین استرس شغلی و فرسودگی شغلی وجود دارد (7). در یک تحقیق جامع بر روی حوادث خطوط هوایی با تمرکز بر روی کابین خلبان، مشخص شد که بین استرس و فرسودگی شغلی ارتباط قوی وجود دارد (6).

جو ایمنی به طور میانگین در شرکت تحت مطالعه، مثبت حاصل آمده است (07/23 ± 7/188). مثبت بودن جو ایمنی به منزله تصور مثبت کارکنان در خصوص اعمال ایمنی سازمان و تمایل به انجام ایمن فعالیت­ها می­باشد. البته تحلیل جو ایمنی به عنوان یک فاکتور سازمانی و متاثر از مسایل روانی و اجتماعی در سازمان­های مختلف، متفاوت و پیچیده است (42). در تحقیق حاضر دو گروه مکانیک و ناوبری، اختلاف معنی­داری از نظر جو ایمنی با هم داشته­اند که به احتمال قوی به تفاوت سطح تحصیلات در این دو گروه شغلی برمی­گردد. افراد دارای سطح تحصیلات پایین­تر نمره کمتری در جو ایمنی به خود اختصاص داده­اند و به نظر می­رسد سابقه برگزاری دوره­های زیاد آموزشی (42/8 دوره به طور متوسط برای هر نفر)، کمک زیادی به رفع این اختلاف ننموده است.

در یک تحقیق طولی، مشخص گردید که جو ایمنی روانی اجتماعی (PSC) یک ساختار جو سازمانی مهم است و به عنوان کاهش دهنده اختلالات روانی کارگران در محیط کار از طریق شرایط کاری عمل می­کند (43). در تحقیقاتی که تاکنون در خصوص جو ایمنی و تاثیر آن بر رفتار ایمن کارگران گزارش شده است، فرض بر این است که مشکلات ایمنی درون سازمان از طریق بهبود سطح روابط و تعامل بین کارگران و سرپرستان، حل می­شود. اگر چه این موضوع مهم است اما برخی از مسایل فنی در سازمان وجود دارند که با تعامل و گفتگو حل نمی­شوند (29). اخیرا دانشمندان به این نتیجه رسیده­اند که با تلفیق یک رهیافت جامع­تر به نام ماکروارگونومی با ایمنی، می­توانند در چهارچوب تئوری سیستم­های فنی- اجتماعی، موجبات ایجاد یک محیط شغلی ایمن و کارآمد را فراهم آورند (32). بر این مبنا توصیه می­شود با استفاده از نقاط قوت یک بخش نقاط ضعف بخش دیگر را پوشش داده و سازمان را به سمت یک محیط کار ایمن­تر هدایت کرد (29).

محققان معتقدند با اصلاح رفتار، حوادث شغلی کنترل می­شود (5). تشویق رفتارهای ایمن کارگر بسیار بیشتر از تنبیه رفتارهای ناایمن، می­تواند در کاهش حوادث موثر واقع شود (44). بهترین فردی که می­تواند در خصوص اصلاح رفتارهای نا ایمن به سازمان کمک کند، خود کارگر است و مشارکت و تعامل می­تواند بر عملکرد ایمنی سازمان و جو ایمنی اثر مثبت داشته باشند (5، 3).

همانگونه که در نتایج مشاهده می­شود، ارتباط جو ایمنی، فرسودگی شغلی و مؤلفه­های هریک با تعداد حوادث رخ داده برای کارکنان مورد مطالعه، تنها در مورد شرایط ایمنی محیط کار ارتباط معنی­دار بوده است (p<0.05). در ضمن، اختلاف این متغیرها در گروه افراد به لحاظ سابقه حادثه شغلی (دچار حادثه شغلی شده و نشده) با استفاده از آزمون تی مستقل، معنی­دار نبوده است؛ هر چند که به لحاظ کمی، افرادی که تجربه حادثه شغلی داشته­اند، فرسودگی شغلی بیشتر و جو ایمنی کمتری را دارا بودند. می­توان این یافته را در محیط مورد بررسی، به این شکل تفسیر کرد که با افزایش ایمنی محیط کار، افراد اعتماد بیش از اندازه به شرایط داشته، و با سهل­انگاری، بی­احتیاطی و افزایش اعمال ناایمن موجب بروز حادثه می­شوند. این استنباط در یک تحقیق در چین بر روی حوادث شغلی تایید شده است (45). همچنین در یک تحقیق دیگر بر روی کارگران چینی ارتباط قوی بین شخصیت، رفتارهای نا ایمن و حوادث و آسیب­ها مشخص شد (4).

در نهایت با توجه به وجود رابطه بین فرسودگی شغلی، جو ایمنی و حوادث، برای پیشگیری از فرسودگی شغلی، توزیع مجدد بارکاری بالا، اولویت­بندی وظایف، تنظیم دوره­های استراحت، ارزیابی ریسک­های فیزیکی محیط کار و توصیفی شفاف از وظایف شغلی از جمله مهم­ترین کارهایی است که باید در نظر گرفته شود. تنظیم جلسات مستمر با مدیریت به منظور بررسی نقاط ضعف و انجام فعالیت­های اجتماعی مدیران برای رفع نقصان حمایت اجتماعی محیط کار نیز می­تواند منجر به بهبود جو ایمنی در محیط کار شود و در نهایت به کاهش میزان حوادث در محیط کار کمک نمود (46 ,16).

 

نتیجه­گیری

با توجه به شدت حوادث احتمالی در این نوع فعالیت­ها و همچنین، وجود روابط معنی دار میان متغیرهای فرسودگی شغلی، جو ایمنی و حوادث ناشی از کار، استفاده از راه­کارهای طراحی مجدد سخت­افزاری و نرم­افزاری شغلی در قالب سیستم­های کاری بهینه برای مدیریت فرسودگی و استفاده از رهیافت تلفیقی ماکروارگونومی و جو ایمنی در چهارچوب تئوری سیستم­های اجتماعی- فنی برای بهبود جو ایمنی به منظور مدیریت شرایط کاری و کاهش میزان حوادث شغلی توصیه می­گردد.

 

تقدیر و تشکر

محققین بر خود لازم می­دانند از کلیه کارگران ارجمندی که در تحقیق مشارکت داشتند و همچنین از معاونت تحقیقات و فناوری دانشگاه علوم پزشکی قم صمیمانه تقدیر و تشکر نمایند.

 

 

 

References

  1. Bergh ZC, Theron AL. editors. Psychology in the work context. Oxford University Press Southern Africa Cape Town: 2nd ed. 2003.
  2. Campo MA, Weiser S, Koenig KL. Job strain in physical therapists. Phys Ther. 2009; 89(9): 946-956.
  3. Brattig B, Schablon A, Nienhaus A, Peters C. Occupational accident and disease claims work-related stress and job satisfaction of physiotherapists. Journal of Occupational Medicine and Toxicology. 2014; 9: 36-42.
  4. Sing C, Love P, Fung I, Edwards D. Personality and occupational accident: Bar benders in Guangdong province, Shenzhen, China, Journal of Construction Engineering and management; 2014; 140(7): 05014005.
  5. Chen DW, Ren D. Behavior based safety (BBS) for accident prevention and positive study in construction enterprise, International Conference on Management Engineering and Management Innovation (ICMEMI 2015).
  6. Mengenci C. Could burnout is a reason behind airlines accident? An empirical research study in Turkish airlines companies. European Journal of Business and Management. 2014; 6(30): 52-62.
  7. Hoseinian H, Shirazi A. A study on the relationship between job stress and job burnout (at headquarters personnel of the post company). Applied mathematics in Engineering, Management and Technology. 2014; 2(3): 270-277.
  8. Van der Colff JJ, Rothmann S. Occupational stresses, sense of coherence, coping, burnout and work engagement of registered nurses in South Africa. SA Journal of Industrial Psychology. 2009; 35(1): 1-10.
  9. Schaufeli WB, Bakker AB. Job demands, job resources, and their relationship with burnout and engagement: A multi-sample study. Journal of Organizational Behavior. 2004; 25: 293-315.
  10. Leiter MP, Maslach C. ‘Nurse turnover: the mediating role of burnout’, Journal of Nursing Management. 2009; 17: 331-339.
  11. LeiterMP,Gascón S, Martίnez-Jarreta B. Making sense of work life: A structural model of burnout. Journal of Applied Social Psychology. 2010; 40(1) :57-75.
  12. Demerouti E, Mostert K, Bakker AB. Burnout and work engagement: A thorough investigation of the independency of both constructs. Journal of Occupational Health Psychology. 2010; 15(3): 209-222.
  13. Nagarajan G. “'Fight or flight' mechanisms control tormenting tool for workplace stress - a theoretical prospective. International Journal of Management. 2015; 6(1): 336-349.
  14. Xie Z, Wang A, Chen B. Nurse Burnout and its association with occupational stress in a cross-sectional study in Shanghai. Journal of Advanced Nursing. 2011; 67(7): 1537-1546.
  15. Boran A, Shawaheen M, Khader Y, Amarin Z, Hill Rice V. Work-related stress among health professionals in northern Jordan. Occupational Medicine. 2012; 63: 145-147.
  16. Zivkovic S, Devjak S. Burnout syndrome of the radio-television of Serbia journalists. International Journal for Quality Research. 2014; 8(3): 335-346.
  17. Schaufeli WB, Taris TW. The conceptualization and measurement of burnout: Common ground and worlds apart. Work & Stress. 2005; 19(3): 256-262.
  18. Maslach C. Jackson SE, Leiter MP. Maslach burnout inventory manual, 3rd ed. Published by Mind Garden. 1996. [Online]. Available: http://www.mindgarden.com.
  19. Schaufeli WB, Taris TW, Van Rhenen W. Workaholism, burnout, and work engagement: three of a kind or three different kinds of employee well-being? Applied Psychology: An International Review. 2008; 57(2): 173-203.
  20. Privitera MR, Rosenstein AH, Plessow F, Locastro TM. Physician burnout and occupational stress: an inconvenient truth with unintended consequences. Journal of Hospital Administration. 2015; 4(1): 27-35.
  21. Hopkins KM, Cohen-Callow A, Kim HJ, Hwang J. Beyond intent to leave: Using multiple outcome measures for assessing turnover in child welfare. Children and Youth Services Review. 2010; 32(10).
  22. Griffin ML, Hogan NL, Lambert EG. Job involvement, job stress, job satisfaction, and organizational commitment and the burnout of correctional staff. Criminal Justice and Behavior. 2010; 37(2), 239–255.
  23. Rai GS. Burnout among long-term care staff. Administration in Social Work. 2010; 34 (3), 225–240.
  24. Khan F, Yussof RMD, Khan A. Job Demands, burnout and resources in teaching conceptual review.world applied sciences journal. 2014; 30(1): 20-28.
  25. Bakker AB. Van Emmeric IJH, Euwema MC. Crossover of burnout and engagement in work teams. Work & Occupations. 2006; 33(4): 464-489.
  26. Westman M. Bakker AB, roziner I, Sonnentag S. Crossover of job demands and emotional exhaustion within teams: A longitudinal multilevel study. Anxiety, Stress, and Coping. 2011; 24(5): 561-577.
  27. Beckers DGJ. Van der Linden D, Smulders PGW, Kompier AJ, Van Veldhoven JPM, Van Yperen NW. Working overtime hours: relations with fatigue, work motivation, and the quality of work. Journal of Occupational and Environmental Medicine. 2004; 46: 1282-1289.
  28. Myers DJ, Nyceb JM, Dekker SWA. Setting culture apart: Distinguishing culture from behavior and social structure in safety and injury research. Accident Analysis and Prevention. 2014; 68: 25–29
  29. Murphy LA, Robertson MM, Carayon P. The next generation of macro ergonomics: integrating safety climate. Accident analysis and prevention. 2014; 68: 16-24.
  30. Varonen U, Mattila M. The safety climate and its relationship to safety practices, safety of the work environment and occupational accidents in eight wood-processing companies. Accident Analysis & Prevention. 2000; 32(6): 761–769.
  31. Eid J, Mearns K, Larsson G, Laberg JC, Johnsen BH. Leadership, psychological capital and safety research: conceptual issues and future research questions. Safety Science. 2012; 50(1): 55-61.
  32. Karsh B, Waterson P, Holden RJ. Crossing levels in systems ergonomics: a framework to support ‘mesoergonomic’ inquiry. Applied Ergonomics. 2014; 45(1): 45-54.
  33. Vinodkumar MN, Bhasi M. Safety climate factors and its relationship with accidents and personal attributes in the chemical industry. Safety Science. 2009; 47 (5): 659-667.
  34. Mohammadfam I, Mahmoudi Sh. Assessment of HSE culture among MAPNA group’s staffs. First conference on thermal power plants industry. Tehran, Iran; 2009. (Persian)
  35. Khandan M, Maghsoudipour M, VosoughiSh, Kavousi A. Safety climate and prediction of ergonomic behavior. Int J Occup Saf Ergon. 2013; 19 (4): 523-530.
  36. Maslach C, Leiter MP. Early predictors of job burnout and engagement. Journal of Applied Psychology.2008; 93(3): 498-512. [Online]. Available: http:// www.psycnet.apa.org /journals/ apl/ 93/3/498
  37. Azizi L. Exploratory factor analysis of Maslach’s burnout inventory questionnaire among staffs of University of Tehran. Quarterly Journal of Psychological Studies. 2008; 4(3) (Persian)
  38. Asghari M, Zakerian SA, Monazzam MR, Abassinia M, mohamadian Y, Rahmani A.  The relationship between job satisfaction with general health and job burnout workers in an automotive industry.  JHSW 2013, 2(4): 51-60.
  39. Azari G., Davuian Talab A. Comparison of burnout and musculoskeletal disorders among computer users and office workers. Journal of Rehabilitation. 2012; 12(4): 38-46.
  40. Saberi HR, Moravveji SA, Sadaf M. Evaluation of occupational burnout and related factors in industry managers. Iran Occupational Health. 2008; 5(3,4): 60-66.
  41. Tabaj A, Psy SP, Bitenc C, Masten R. Work-related stress, burnout, compassion and work satisfaction of professional workers in vocational rehabilitation. Rehabilitation counselling bulletin. 2015; 58 (2): 113-123.
  42. Hajaghazadeh M, Adl J, Zare M. Safety assessment by using Nordic occupational safety climate questionnaire in one of the commercial ports in 1389. tkj. 2014; 6 (1):17-28
  43. Idris MA, Dollard MF. Psychosocial safety climate, emotional demand, burnout and depression. Journal of occupational health psychology. 2014; 19(3): 291-302.
  44. Fu G, Li X, Li J. The Accident Common cause and Prevention Strategy Based on Behavior. Journal of Safety and Environment. 2005; 5(1): 80-83.
  45. Chen DW. An innovative and applied study based on behavior for accidents statistical indexes in china construction project, International Conference on Management Science and Management Innovation; (MSMI 2014), Published by Atlantis Press.
  46. Embriaco N, Papazian L. Nancy KB, Frederic P, Elie A. Burnout syndrome among critical care healthcare workers. Current Opinion in Critical Care. 2007; 13(5): 482-488.

 

 


 

 

Original Article

Job burnout and safety climate relationship and their role in work-related accidents in an Iranian port

 

Mohammad Khandan.,

MSc in Ergonomics, Ergonomics Department, Health Faculty, Qom University of Medical Sciences Qom, Iran

 

*Alireza Koohpaei.,

PhD in Occupational Health, Work Health Research Centre, Qom University of Medical Sciences, Qom, Iran  

 

Received:17/02/2015, Revised:09/05/2015, Accepted:05/07/2015


Abstract

Background: Occupational accident in ports with enormous transports and handling materials is probable, although preventable. Scientific documents have been reported a direct and strong relation between human personality, psychological factors, safety perceptions and accidents in industries and organizations. Present study (2014) has been designed in a port was located in the south of Iran to assess job burnout and safety climate components which are effective on occupational accidents.

Materials and methods: All workers of an active company (n=60) in an Iranian south ports were included in the present cross-sectional study. Job burnout and safety climate were assessed by Maslach and Vinodkumar questionnaires, respectively. In addition, Demographic data and occupational accidents were survived applying a self-reporting questionnaire. Data was analyzed by t-test, Pearson correlation and ANOVA, using SPSS V20.

Results: The age was 31.58±5.71 and also, work experience was 7.75±4.78 years. Regard to outcomes of analysis, job burnout score was calculated as 76.17±8.9 and safety climate was determined equals to 188.7±23.07. There were significant differences (p<0.05) associated with job burnout and safety climate (r=- 0.44). Also, a significant relationship were between job burnout, safety climate and their components with reported accidents (p<0.05).

Conclusion: The results indicate a relation between job burnout, safety climate and occupational accident. Therefore, it is important to prevent and manage burnout through some specific actions like occupational software and hardware redesign approaches. Applying an Integrating macroergonomics and safety climate model in a socio-technical system framework for safety climate improvement was recommended to manage workplace condition and accident prevention.

Keywords: Occupational accident, Safety climate, Burnout, Port, Iran

 

 

 

 

 

 

 

 

 

 

Corresponding Author:

Alireza Koohpaei,

Qom University of Medical Sciences, Qom, Iran  

E-Mail: koohpaei19@yahoo.com

  1. Bergh ZC, Theron AL. editors. Psychology in the work context. Oxford University Press Southern Africa Cape Town: 2nd ed. 2003.
  2. Campo MA, Weiser S, Koenig KL. Job strain in physical therapists. Phys Ther. 2009; 89(9): 946-956.
  3. Brattig B, Schablon A, Nienhaus A, Peters C. Occupational accident and disease claims work-related stress and job satisfaction of physiotherapists. Journal of Occupational Medicine and Toxicology. 2014; 9: 36-42.
  4. Sing C, Love P, Fung I, Edwards D. Personality and occupational accident: Bar benders in Guangdong province, Shenzhen, China, Journal of Construction Engineering and management; 2014; 140(7): 05014005.
  5. Chen DW, Ren D. Behavior based safety (BBS) for accident prevention and positive study in construction enterprise, International Conference on Management Engineering and Management Innovation (ICMEMI 2015).
  6. Mengenci C. Could burnout is a reason behind airlines accident? An empirical research study in Turkish airlines companies. European Journal of Business and Management. 2014; 6(30): 52-62.
  7. Hoseinian H, Shirazi A. A study on the relationship between job stress and job burnout (at headquarters personnel of the post company). Applied mathematics in Engineering, Management and Technology. 2014; 2(3): 270-277.
  8. Van der Colff JJ, Rothmann S. Occupational stresses, sense of coherence, coping, burnout and work engagement of registered nurses in South Africa. SA Journal of Industrial Psychology. 2009; 35(1): 1-10.
  9. Schaufeli WB, Bakker AB. Job demands, job resources, and their relationship with burnout and engagement: A multi-sample study. Journal of Organizational Behavior. 2004; 25: 293-315.
  10. Leiter MP, Maslach C. ‘Nurse turnover: the mediating role of burnout’, Journal of Nursing Management. 2009; 17: 331-339.
  11. LeiterMP,Gascón S, Martίnez-Jarreta B. Making sense of work life: A structural model of burnout. Journal of Applied Social Psychology. 2010; 40(1) :57-75.
  12. Demerouti E, Mostert K, Bakker AB. Burnout and work engagement: A thorough investigation of the independency of both constructs. Journal of Occupational Health Psychology. 2010; 15(3): 209-222.
  13. Nagarajan G. “'Fight or flight' mechanisms control tormenting tool for workplace stress - a theoretical prospective. International Journal of Management. 2015; 6(1): 336-349.
  14. Xie Z, Wang A, Chen B. Nurse Burnout and its association with occupational stress in a cross-sectional study in Shanghai. Journal of Advanced Nursing. 2011; 67(7): 1537-1546.
  15. Boran A, Shawaheen M, Khader Y, Amarin Z, Hill Rice V. Work-related stress among health professionals in northern Jordan. Occupational Medicine. 2012; 63: 145-147.
  16. Zivkovic S, Devjak S. Burnout syndrome of the radio-television of Serbia journalists. International Journal for Quality Research. 2014; 8(3): 335-346.
  17. Schaufeli WB, Taris TW. The conceptualization and measurement of burnout: Common ground and worlds apart. Work & Stress. 2005; 19(3): 256-262.
  18. Maslach C. Jackson SE, Leiter MP. Maslach burnout inventory manual, 3rd ed. Published by Mind Garden. 1996. [Online]. Available: http://www.mindgarden.com.
  19. Schaufeli WB, Taris TW, Van Rhenen W. Workaholism, burnout, and work engagement: three of a kind or three different kinds of employee well-being? Applied Psychology: An International Review. 2008; 57(2): 173-203.
  20. Privitera MR, Rosenstein AH, Plessow F, Locastro TM. Physician burnout and occupational stress: an inconvenient truth with unintended consequences. Journal of Hospital Administration. 2015; 4(1): 27-35.
  21. Hopkins KM, Cohen-Callow A, Kim HJ, Hwang J. Beyond intent to leave: Using multiple outcome measures for assessing turnover in child welfare. Children and Youth Services Review. 2010; 32(10).
  22. Griffin ML, Hogan NL, Lambert EG. Job involvement, job stress, job satisfaction, and organizational commitment and the burnout of correctional staff. Criminal Justice and Behavior. 2010; 37(2), 239–255.
  23. Rai GS. Burnout among long-term care staff. Administration in Social Work. 2010; 34 (3), 225–240.
  24. Khan F, Yussof RMD, Khan A. Job Demands, burnout and resources in teaching conceptual review.world applied sciences journal. 2014; 30(1): 20-28.
  25. Bakker AB. Van Emmeric IJH, Euwema MC. Crossover of burnout and engagement in work teams. Work & Occupations. 2006; 33(4): 464-489.
  26. Westman M. Bakker AB, roziner I, Sonnentag S. Crossover of job demands and emotional exhaustion within teams: A longitudinal multilevel study. Anxiety, Stress, and Coping. 2011; 24(5): 561-577.
  27. Beckers DGJ. Van der Linden D, Smulders PGW, Kompier AJ, Van Veldhoven JPM, Van Yperen NW. Working overtime hours: relations with fatigue, work motivation, and the quality of work. Journal of Occupational and Environmental Medicine. 2004; 46: 1282-1289.
  28. Myers DJ, Nyceb JM, Dekker SWA. Setting culture apart: Distinguishing culture from behavior and social structure in safety and injury research. Accident Analysis and Prevention. 2014; 68: 25–29
  29. Murphy LA, Robertson MM, Carayon P. The next generation of macro ergonomics: integrating safety climate. Accident analysis and prevention. 2014; 68: 16-24.
  30. Varonen U, Mattila M. The safety climate and its relationship to safety practices, safety of the work environment and occupational accidents in eight wood-processing companies. Accident Analysis & Prevention. 2000; 32(6): 761–769.
  31. Eid J, Mearns K, Larsson G, Laberg JC, Johnsen BH. Leadership, psychological capital and safety research: conceptual issues and future research questions. Safety Science. 2012; 50(1): 55-61.
  32. Karsh B, Waterson P, Holden RJ. Crossing levels in systems ergonomics: a framework to support ‘mesoergonomic’ inquiry. Applied Ergonomics. 2014; 45(1): 45-54.
  33. Vinodkumar MN, Bhasi M. Safety climate factors and its relationship with accidents and personal attributes in the chemical industry. Safety Science. 2009; 47 (5): 659-667.
  34. Mohammadfam I, Mahmoudi Sh. Assessment of HSE culture among MAPNA group’s staffs. First conference on thermal power plants industry. Tehran, Iran; 2009. (Persian)
  35. Khandan M, Maghsoudipour M, VosoughiSh, Kavousi A. Safety climate and prediction of ergonomic behavior. Int J Occup Saf Ergon. 2013; 19 (4): 523-530.
  36. Maslach C, Leiter MP. Early predictors of job burnout and engagement. Journal of Applied Psychology.2008; 93(3): 498-512. [Online]. Available: http:// www.psycnet.apa.org /journals/ apl/ 93/3/498
  37. Azizi L. Exploratory factor analysis of Maslach’s burnout inventory questionnaire among staffs of University of Tehran. Quarterly Journal of Psychological Studies. 2008; 4(3) (Persian)
  38. Asghari M, Zakerian SA, Monazzam MR, Abassinia M, mohamadian Y, Rahmani A.  The relationship between job satisfaction with general health and job burnout workers in an automotive industry.  JHSW 2013, 2(4): 51-60.
  39. Azari G., Davuian Talab A. Comparison of burnout and musculoskeletal disorders among computer users and office workers. Journal of Rehabilitation. 2012; 12(4): 38-46.
  40. Saberi HR, Moravveji SA, Sadaf M. Evaluation of occupational burnout and related factors in industry managers. Iran Occupational Health. 2008; 5(3,4): 60-66.
  41. Tabaj A, Psy SP, Bitenc C, Masten R. Work-related stress, burnout, compassion and work satisfaction of professional workers in vocational rehabilitation. Rehabilitation counselling bulletin. 2015; 58 (2): 113-123.
  42. Hajaghazadeh M, Adl J, Zare M. Safety assessment by using Nordic occupational safety climate questionnaire in one of the commercial ports in 1389. tkj. 2014; 6 (1):17-28
  43. Idris MA, Dollard MF. Psychosocial safety climate, emotional demand, burnout and depression. Journal of occupational health psychology. 2014; 19(3): 291-302.
  44. Fu G, Li X, Li J. The Accident Common cause and Prevention Strategy Based on Behavior. Journal of Safety and Environment. 2005; 5(1): 80-83.
  45. Chen DW. An innovative and applied study based on behavior for accidents statistical indexes in china construction project, International Conference on Management Science and Management Innovation; (MSMI 2014), Published by Atlantis Press.
  46. Embriaco N, Papazian L. Nancy KB, Frederic P, Elie A. Burnout syndrome among critical care healthcare workers. Current Opinion in Critical Care. 2007; 13(5): 482-488.