کودکان و نوزادان
مرجانه زرکش؛ سیده آزاده حسینی نوری؛ یلدا نویدی مقدم؛ منیژه تبریزی؛ احسان کاظم نژاد لیلی
دوره 29، شماره 5 ، آذر و دی 1401، ، صفحه 591-601
چکیده
زمینه و هدف: هیپربیلی روبینمی مشکل شایع نوزادان طی هفته اول زندگی است. یکی از مکانیسم‌های اصلی در ایجاد و تشدید ایکتر، افزایش سیکل انتروهپاتیک توسط آنزیم بتاگلوکورونیداز روده‌ای است. با توجه به فقدان نسبی فلور باکتریایی در روده طی هفته اول زندگی، آمادگی میکروبیولوژیکی می‌تواند گردش انتروهپاتیک را به‌وسیله مهار فعالیت آنزیم بتاگلوکورونیداز ...
بیشتر
زمینه و هدف: هیپربیلی روبینمی مشکل شایع نوزادان طی هفته اول زندگی است. یکی از مکانیسم‌های اصلی در ایجاد و تشدید ایکتر، افزایش سیکل انتروهپاتیک توسط آنزیم بتاگلوکورونیداز روده‌ای است. با توجه به فقدان نسبی فلور باکتریایی در روده طی هفته اول زندگی، آمادگی میکروبیولوژیکی می‌تواند گردش انتروهپاتیک را به‌وسیله مهار فعالیت آنزیم بتاگلوکورونیداز کاهش دهد. با توجه به تفاوت‌های موجود در فلور باکتری‌های روده در نوزادان ترم با پرترم، مطالعه حاضر در کنار درمان با فتوتراپی به بررسی مقایسه درمانی پدیلاکت بر ایکتر نوزادان ترم و پرترم می‌پردازد.
مواد و روش‌ها: مطالعه حاضر یک مطالعه کارآزمایی بالینی در یک بازه زمانی 6 ماهه است. مطالعه روی 97 نوزاد ترم و پرترم 2 تا 15 روزه تحت تغذیه با شیر مادر انجام شد. به کلیه نوزادان علاوه بر فتوتراپی، 5 قطره پدیلاکت داده شد. متغیرهای جنس و ترم یا پرترم بودن و سن دقیق حاملگی و میزان بیلی‌روبین روزانه تا روز ترخیص ثبت و وارد نرم‌افزار SPSS شد.
یافته‌ها: میانگین، میانه و انحراف‌معیار میزان کاهش بیلی‌روبین طی بستری، در نوزادان ترم با پرترم تفاوتی نداشت (p=0.451). در گروه‌های مختلف سن حاملگی، میانه، میانگین و انحراف معیار میزان بیلی‌روبین کاهش‌یافته طی روز بستری تا ترخیص، تفاوت آماری آشکاری نشان نداد و سن‌های مختلف حاملگی به یک میزان به درمان پاسخ دادند (P=0.473).
نتیجه‌گیری: نوزادان پرترم در مقایسه با نوزادان ترم، پاسخ درمانی متفاوتی به پدیلاکت نشان ندادند و روند کاهشی بیلی‌روبین در هر دو گروه مشابه بود.
کودکان و نوزادان
نسرین هاشمیان نژاد؛ مژده ناوی نژاد
دوره 28، شماره 6 ، بهمن و اسفند 1400، ، صفحه 950-958
چکیده
سابقه و هدف: و میکروفتالمی به وجود یک چشم کوچک در داخل orbit تعریف میشود که 30 مورد در هر صد هزار تولد زنده دیده میشود. که 11٪ ازآنها نابینایی گزارش شده است. میکروفتالمی در بیش از 50درصد موارد با آنومالی‌های سیستمی همراه است و علل متعدد و پیچیده ی محیطی و کروموزومی دارد. و در آن تکثیر، حذف و جابجایی کروموزومی نقش موثری دارد. این مطالعه به معرفی ...
بیشتر
سابقه و هدف: و میکروفتالمی به وجود یک چشم کوچک در داخل orbit تعریف میشود که 30 مورد در هر صد هزار تولد زنده دیده میشود. که 11٪ ازآنها نابینایی گزارش شده است. میکروفتالمی در بیش از 50درصد موارد با آنومالی‌های سیستمی همراه است و علل متعدد و پیچیده ی محیطی و کروموزومی دارد. و در آن تکثیر، حذف و جابجایی کروموزومی نقش موثری دارد. این مطالعه به معرفی گزارش یک مورد میکروفتالمی یک طرفه مراجعه کننده به بیمارستان شهیدان مبینی سبزوار پرداخته است. گزارش مورد: بیمار نوزاد دختر حاصل زایمان طبیعی مادر پرایمی پار 35 ساله با سن بارداری 33هفته و یک روز بر اساس سونو گرافی NT میباشد که بلافاصله پس از زایمان به دلیل دیسترس تنفسی و گرانتینگ و رترکشن ساب کوستال و تاکی پنه وصل ونتیلاتور شد و در معاینه روز اول پس از زایمان میکروفتالمی چشم چپ مشاهده شد. نتیجه‌گیری: با توجه به مورد گزارش شده، برای پیشگیری از چنین تولد بسیار نگران کننده ای لازم است متخصصان زنان و زایمان در معاینه دوره ای مادران باردار توجه ویژه به این نکته، در سونوگرافی سه ماهه دوم حاملگی به این موضوع بپردازند و اگر مادر حامله در معرض اشعه X قرار گرفت یا مبتلا به بیماری های عفونی شد یا سایر عوامل خطر مثل مصرف طولانی مدت تالیدومید، وارفارین و الکل، کمبود ویتامین A را داشت، توصیه می شود علاوه بر سونوگرافی در صورت امکان بررسی ژنتیکی انجام شود.
کودکان و نوزادان
اشرف صابر مشهدطرقی؛ نجمه تهرانیان؛ شیوا پورعلی رودبنه؛ متین السادات اسمعیل زاده
دوره 25، شماره 6 ، بهمن و اسفند 1397، ، صفحه 829-844
چکیده
مقدمه: بافت چربی با سنتز و آزاد‌‌سازی موادی به نام آدیپوکین‌ها با دیگر ارگان‌های مرکزی و محیط ارتباط برقرار می-کند. ویسفاتین (PBEF /Nampt) یک آدیپوسیتوکین و پروتئین پلیوتروپی است که عملکرد آن نه تنها به عنوان یک آنزیم، بلکه به عنوان یک آدیپوسیتوکین، فاکتور رشد و سایتوکین است. در طول سال‌های گذشته، نقش‌های جدیدی برای ویسفاتین در زمینه ...
بیشتر
مقدمه: بافت چربی با سنتز و آزاد‌‌سازی موادی به نام آدیپوکین‌ها با دیگر ارگان‌های مرکزی و محیط ارتباط برقرار می-کند. ویسفاتین (PBEF /Nampt) یک آدیپوسیتوکین و پروتئین پلیوتروپی است که عملکرد آن نه تنها به عنوان یک آنزیم، بلکه به عنوان یک آدیپوسیتوکین، فاکتور رشد و سایتوکین است. در طول سال‌های گذشته، نقش‌های جدیدی برای ویسفاتین در زمینه باروری و تولید‌مثل پدیدار شده است. اهدف این بررسی خلاصه کردن دانش فعلی در این موضوع است.روش کار: در این مطالعه، 137 مقاله خلاصه و کامل از طریق جستجوی الکترونیکی با وارد کردن کلید واژه های مورد نظر در بانک های اطلاعاتی PubMed، Science Direct، Google Scholar، Google از بازه زمانی 1993 تا 2016 به دست آمد که مورد نقد و بررسی قرار گرفتند.یافته ها: حاصل بررسی‌های متعدد از ارتباط قوی ویسفاتین با بیماری‌های مرتبط با مقاومت به انسولین نظیر دیابت تیپ 2، دیابت بارداری، پره اکلامپسی، PCOD حمایت می کند. علاوه بر آن با انحراف رشد جنین از سیر طبیعی ( محدودیت رشد جنین و ماکروزومی)، آغاز پروسه‌ی لیبر به واسطه تحریک پاسخ های التهابی، بلوغ جنسی (اسپرماتوژنز) در جنس مذکر، افزایش تعداد و کیفیت اووسیت در افراد مبتلا به PCOD تحت درمان ناباروری ارتباط دارد.نتیجه گیری: نتایج این مطالعه مروری، مؤید نقش ویسفاتین در تولید‌مثل و باروری است. تحقیقات بیشتری برای درک ارتباط ویسفاتین با اختلالات باروری و عوارض حاملگی، به منظور پیدا کردن درمان های پزشکی ممکن مورد نیاز است.واژگان کلیدی: ویسفاتین، باروری، تولید مثل