کودکان و نوزادان
مرجانه زرکش؛ سیده آزاده حسینی نوری؛ یلدا نویدی مقدم؛ منیژه تبریزی؛ احسان کاظم نژاد لیلی
دوره 29، شماره 5 ، آذر و دی 1401، ، صفحه 591-601
چکیده
زمینه و هدف: هیپربیلی روبینمی مشکل شایع نوزادان طی هفته اول زندگی است. یکی از مکانیسم‌های اصلی در ایجاد و تشدید ایکتر، افزایش سیکل انتروهپاتیک توسط آنزیم بتاگلوکورونیداز روده‌ای است. با توجه به فقدان نسبی فلور باکتریایی در روده طی هفته اول زندگی، آمادگی میکروبیولوژیکی می‌تواند گردش انتروهپاتیک را به‌وسیله مهار فعالیت آنزیم بتاگلوکورونیداز ...
بیشتر
زمینه و هدف: هیپربیلی روبینمی مشکل شایع نوزادان طی هفته اول زندگی است. یکی از مکانیسم‌های اصلی در ایجاد و تشدید ایکتر، افزایش سیکل انتروهپاتیک توسط آنزیم بتاگلوکورونیداز روده‌ای است. با توجه به فقدان نسبی فلور باکتریایی در روده طی هفته اول زندگی، آمادگی میکروبیولوژیکی می‌تواند گردش انتروهپاتیک را به‌وسیله مهار فعالیت آنزیم بتاگلوکورونیداز کاهش دهد. با توجه به تفاوت‌های موجود در فلور باکتری‌های روده در نوزادان ترم با پرترم، مطالعه حاضر در کنار درمان با فتوتراپی به بررسی مقایسه درمانی پدیلاکت بر ایکتر نوزادان ترم و پرترم می‌پردازد.
مواد و روش‌ها: مطالعه حاضر یک مطالعه کارآزمایی بالینی در یک بازه زمانی 6 ماهه است. مطالعه روی 97 نوزاد ترم و پرترم 2 تا 15 روزه تحت تغذیه با شیر مادر انجام شد. به کلیه نوزادان علاوه بر فتوتراپی، 5 قطره پدیلاکت داده شد. متغیرهای جنس و ترم یا پرترم بودن و سن دقیق حاملگی و میزان بیلی‌روبین روزانه تا روز ترخیص ثبت و وارد نرم‌افزار SPSS شد.
یافته‌ها: میانگین، میانه و انحراف‌معیار میزان کاهش بیلی‌روبین طی بستری، در نوزادان ترم با پرترم تفاوتی نداشت (p=0.451). در گروه‌های مختلف سن حاملگی، میانه، میانگین و انحراف معیار میزان بیلی‌روبین کاهش‌یافته طی روز بستری تا ترخیص، تفاوت آماری آشکاری نشان نداد و سن‌های مختلف حاملگی به یک میزان به درمان پاسخ دادند (P=0.473).
نتیجه‌گیری: نوزادان پرترم در مقایسه با نوزادان ترم، پاسخ درمانی متفاوتی به پدیلاکت نشان ندادند و روند کاهشی بیلی‌روبین در هر دو گروه مشابه بود.