فیزیولوژی ورزشی
میترا خادم الشریعه؛ اعظم ملانوروزی
چکیده
زمینه و هدف: دیابت بارداری (GDM) یکی از شایعترین عوارض بارداری و شیوع آن در سراسر جهان همراه با افزایش دیابت نوع دو در حال افزایش است. دیابت بارداری میتواند عوارض مختلفی را برای مادر و جنین به همراه داشته باشد. از این‌رو هدف از مطالعه حاضر، بررسی تأثیر ۱۲ هفته تمرین ترکیبی بر مقادیر برخی آدیپوکینها در زنان مبتلا به دیابت بارداری ...
بیشتر
زمینه و هدف: دیابت بارداری (GDM) یکی از شایعترین عوارض بارداری و شیوع آن در سراسر جهان همراه با افزایش دیابت نوع دو در حال افزایش است. دیابت بارداری میتواند عوارض مختلفی را برای مادر و جنین به همراه داشته باشد. از این‌رو هدف از مطالعه حاضر، بررسی تأثیر ۱۲ هفته تمرین ترکیبی بر مقادیر برخی آدیپوکینها در زنان مبتلا به دیابت بارداری بود.
مواد و روشها: به این منظور، از بین زنان باردار 25 تا 35 سال مبتلا به دیابت بارداری و سن بارداری 13 تا 14 هفته، 28 نفر به‌طور داوطلبانه برای انجام پژوهش انتخاب و به‌طور تصادفی به دو گروه، گروه تجربی ( 14 نفر) و کنترل (14 نفر) تقسیم شدند. برنامه تمرین ترکیبی (هوازی و مقاومتی) در 12 هفته، هر هفته سه جلسه تمرینی بود. 24 ساعت قبل از شروع تمرینات و 24 ساعت پس از انجام آخرین جلسه تمرین، اندازهگیریهای لازم و آزمایش‌های خونی، به عمل آمد. به‌منظور تجزیه‌وتحلیل دادهها از آزمون آنووا با اندازهگیریهای مکرر (repeated Measure ANOVA) استفاده شد. در تحقیق حاضر سطح معناداری 0/05> pدرنظر گرفته شد و دادهها با استفاده از نرم‌افزار SPSS نسخه 23 تجزیه و تحلیل گردید.
یافتهها: 12 هفته تمرینات ترکیبی، سبب افزایش معنادار هورمون آدیپونکتین (0/001= P) و کاهش معنادار هورمون ویسفاتین (0/001 = P) در گروه تجربی شد.
نتیجه‌گیری: نتایج تحقیق فوق نشان داد که زنان باردار دیابتی میتوانند با تمرین درست و اصولی، از مزایای بسیاری، ازجمله بهبود ادیپونکتین و ویسفاتین ترشح‌شده از بافت چربی بهرهمند شوند.
فیزیولوژی ورزشی
عباس صالحی کیا؛ محمد پرستش
دوره 26، شماره 1 ، فروردین و اردیبهشت 1398، ، صفحه 89-97
چکیده
اهداف: ﻫﺪف از ﭘﮋوﻫﺶ ﺣﺎﺿﺮ، ﺑﺮرﺳﯽ اثر 8هفته تمرین استقامتی بر سطوح سرمی پروتئین–D سورفکتانت (SPD) موشهای صحرایی پس از القاء دیابت توسط استرپتوزوتوسین- نیکوتین آمید بود.مواد و روشها: در این مطالعه تجربی 48 ﺳﺮ موش صحرایی از ﻧﮋاد وﯾﺴﺘﺎر ﺑﺎ ﻣﯿﺎﻧﮕﯿﻦ وزن 48±200 ﮔﺮم ﺑﻪﻃﻮر ﺗﺼﺎدﻓﯽ در چهار ﮔﺮوه ﮐﻨﺘﺮل سالم، کنترل ...
بیشتر
اهداف: ﻫﺪف از ﭘﮋوﻫﺶ ﺣﺎﺿﺮ، ﺑﺮرﺳﯽ اثر 8هفته تمرین استقامتی بر سطوح سرمی پروتئین–D سورفکتانت (SPD) موشهای صحرایی پس از القاء دیابت توسط استرپتوزوتوسین- نیکوتین آمید بود.مواد و روشها: در این مطالعه تجربی 48 ﺳﺮ موش صحرایی از ﻧﮋاد وﯾﺴﺘﺎر ﺑﺎ ﻣﯿﺎﻧﮕﯿﻦ وزن 48±200 ﮔﺮم ﺑﻪﻃﻮر ﺗﺼﺎدﻓﯽ در چهار ﮔﺮوه ﮐﻨﺘﺮل سالم، کنترل دیابتی، سالم تمرین استقامتی و دیابتی ﺗﻤﺮﯾﻦ استقامتی ﻗﺮار ﮔﺮﻓﺘﻨﺪ. ﺟﻬﺖ اﻟﻘﺎی دﯾﺎﺑﺖ، از روش ﺗﺰرﯾﻖ درون ﺻﻔﺎﻗﯽ mg/kg 120 ﻣﺤﻠﻮل نیکوتین آمید به همراه mg/kg 65 ﻣﺤﻠﻮل STZ اﺳﺘﻔﺎده ﮔﺮدﯾﺪ. ﭘﺮوﺗﮑﻞ ﺗﻤﺮﯾﻦ اﺳﺘﻘﺎﻣﺘﯽ ﺑﺎ ﺷﺪت ﻣﺘﻮﺳﻂ ﺑﻪ ﻣﺪت 8 ﻫﻔﺘﻪ اﻧﺠﺎم ﮔردید و 24 ﺳﺎﻋﺖ ﭘﺲ از آﺧﺮﯾﻦ ﺟﻠﺴﮥ ﺗﻤﺮﯾﻨﯽ ﺣﯿﻮاﻧﺎت ﺗﺸﺮﯾﺢ و سرم خون موشهای صحرایی جهت بررسی جمع آوری شدند. دادهﻫﺎ ﺑﺎ اﺳﺘﻔﺎده از آزﻣﻮن ﺗﺤﻠﯿﻞ وارﯾﺎﻧﺲ ﯾﮏ ﻃﺮﻓﻪ (one-way ANOVA) و آزمون تعقیبی توکی در سطح معناداری 05/0 بررسی شدند. یافتهها: تمرین استقامتی موجب کاهش معنادار قند خون گروه تمرین استقامتی دیابتی نسبت به گروه کنترل دیابتی شد (000/0=P). سطوح SPD در گروه کنترل دیابتی نسبت به کنترل سالم کاهش معناداری (001/0=P) و شاخص مقاومت به انسولین (HOMA-IR) افزایش معناداری (000/0=P) یافت. 8 هفته تمرین استقامتی موجب افزایش معنادار درSPD (041/0P=) در گروه تمرین استقامتی دیابتی نسبت به گروه کننترل دیابتی شد. همچنین تمرین موجب کاهش معنادار شاخص مقاومت به انسولین (000/0=P) و انسولین (029/0=P) در گروه تمرین استقامتی دیابتی نسبت به گروه کنترل دیابتی شد.نتیجه‌گیری: به نظر میرسد تمرین استقامتی از طریق افزایش سطوح سرمSPD موجب بهبود شاخص مقاومت به انسولین در موشهای دیابتی نوع 2 میشود.کلید واژهها: استرپتوزوتوسین- نیکوتینآمید، پروتئین– D سورفکتانت، انسولین، تمرین.
میترا خادم الشریعه؛ محمدرضا حامدی نیا؛ طیبه امیری پارسا؛ سید علی رضا حسینی کاخک
دوره 18، شماره 4 ، آذر و دی 1390، ، صفحه 260-271
چکیده
زمینه و هدف: لپتین یکی از هورمون های مهم در فرایند متابولیسم چربی و هموستاز انرژی می باشد که اثر یک جلسه تمرین ورزشی بر آن کمتر مورد مطالعه قرار گرفته است. هدف از مطالعه حاضر بررسی اثر یک جلسه تمرین استقامتی بر میزان پزوتئین و بیان ژن لپتین در موش صحرایی می باشد.
مواد و روش ها: در این مطالعه تجربی، تعداد 24 سر موش صحرایی نر نژاد ویستار ...
بیشتر
زمینه و هدف: لپتین یکی از هورمون های مهم در فرایند متابولیسم چربی و هموستاز انرژی می باشد که اثر یک جلسه تمرین ورزشی بر آن کمتر مورد مطالعه قرار گرفته است. هدف از مطالعه حاضر بررسی اثر یک جلسه تمرین استقامتی بر میزان پزوتئین و بیان ژن لپتین در موش صحرایی می باشد.
مواد و روش ها: در این مطالعه تجربی، تعداد 24 سر موش صحرایی نر نژاد ویستار در شرایط استاندارد محیطی نگهداری و به طور تصادفی به دو گروه تجربی و کنترل تقسیم شدند. تمرین شامل دویدن روی تردمیل (شدت 18 متر/ دقیقه، مدت 120 دقیقه) بود. موش ها بلافاصله، دو و 24 ساعت پس از تمرین بیهوش شده، نمونه گیری خون، عضله سولئوس و چربی انجام شد. غلظت لپتین در عضله، چربی و پلاسما اندازه گیری شد. بیان ژن لپتین در بافت ها توسط روش RT-PCR بررسی گردید. داده ها با استفاده از نرم افزار SPSS 16 و آزمون آنالیز واریانس با اندازه گیری مکرر (Repeated Measures) در سطح معناداری 05/0
یافته ها: نتایج تحقیق نشان داد که در پاسخ به تمرین بیان ژن لپتین در بافت عضله در دو ساعت [ (51 درصد) از 36/10±15/169 به 71/112± 13/349] و 24 ساعت [(48 درصد) از21/8±14/185 به 77/14±01/359 ] و در بافت چربی در 24 ساعت [(49 درصد) از 42/21±69/181 به 80/16±66/361] پس از تمرین افزایش معنادار یافت (05/0>P). اما غلظت لپتین نه در بافت چربی، نه در بافت عضله و نه در پلاسما در هیچ یک از زمان ها تغییر معناداری پیدا نکرد (05/0نتیجه گیری: تمرینات کوتاه مدت ورزشی می تواند بیان ژن لپتین را در بافت عضله و چربی افزایش دهد، البته احتمالاً تمرینات با شدت و حجم بالاتر بتواند موثرتر باشد.