پرستاری
مصطفی راد؛ ناصر مقربیان؛ محمد ولی احمدی؛ زهرا غازی
دوره 28، شماره 6 ، بهمن و اسفند 1400، ، صفحه 897-910
چکیده
زمینه و هدف: مدیریت و کنترل مناسب درد، نیاز به ارزیابی و درمان بر اساس مشاهده وضعیت بیمار می باشد.این مطالعه با هدف تاثیر راه اندازی مبتنی بر شواهد بیمار بر درد پس از جراحی هرنی اینگوینال در بیمارستان امام حسین (ع) شاهرود انجام گردید.مواد و روش ها: این پژوهش یک کارآزمایی بالینی یک سو کور است.جامعه پژوهش، بیماران با جراحی هرنی اینگوینال ...
بیشتر
زمینه و هدف: مدیریت و کنترل مناسب درد، نیاز به ارزیابی و درمان بر اساس مشاهده وضعیت بیمار می باشد.این مطالعه با هدف تاثیر راه اندازی مبتنی بر شواهد بیمار بر درد پس از جراحی هرنی اینگوینال در بیمارستان امام حسین (ع) شاهرود انجام گردید.مواد و روش ها: این پژوهش یک کارآزمایی بالینی یک سو کور است.جامعه پژوهش، بیماران با جراحی هرنی اینگوینال در سال 96 است. 60 بیمار به دو گروه آزمون و شاهد با روش تخصیص تصادفی تقسیم شدند. جمع آوری اطلاعات با استفاده از فرم دموگرافیک و مقیاس دیداری درد انجام گردید.اطلاعات با استفاده از نرم افزار SPSS16وآزمون های کولموگروف، فیشر، نسبت درستنمایی،کی دو پیرسون،کی دو فریدمن و ویلکاسون مورد تجزیه و تحلیل قرار گرفت.یافته ها: بیماران گروه آزمون شدت درد کمتری درمرحله اول( قبل از راه اندازی اول) نسبت به بیماران گروه شاهد دارند(30/6 در مقابل50/6).بیماران گروه آزمون شدت درد کمتری در مرحله دوم(قبل از راه اندازی دوم)نسبت به بیماران گروه شاهد دارند(40/5 در مقابل83/6).بیماران گروه آزمون شدت درد کمتری در مرحله سوم( قبل از راه اندازی سوم)نسبت به بیماران گروه شاهد دارند(27/5در مقابل00/7).بیماران گروه آزمون شدت درد کمتری در مرحله چهارم(قبل از راه اندازی چهارم)نسبت به بیماران گروه شاهددارند(37/5در مقابل57/6).بیماران گروه آزمون شدت درد کمتری در مرحله پنجم( قبل ازترخیص)نسبت به بیماران گروه شاهد دارند(57/3 در مقابل77/5).نتیجه گیری: نتایج این پژوهش نشان داد که راه اندازی مبتنی بر شواهد بعد از عمل جراحی با کاهش شدت درد بیماران همراه است.واژهای کلیدی :هرنی اینگوینال، درد، راه اندازی، پرستاری مبتنی بر شواهد
بی هوشی و اتاق عمل
مهدی میرحمیدی؛ عاطفه اسدی؛ محبوبه نعمت شاهی؛ محمد نعمت شاهی؛ منیژه یوسفی مقدم؛ داوود سروش؛ علی تاج آباذی؛ عادله عبدالعلی زاده؛ حسین فهیمی
دوره 27، شماره 2 ، خرداد و تیر 1399، ، صفحه 295-302
چکیده
زمینه :تیوپنــتال ســدیم یک داروی متداول در بیهوشــی است ولی ایده آل نمی باشد، چراکه در پورفـیری حاد و ... ممــنوع است. در مقابل پـروپوفول جدیدتریـن دارو در بیهوشی می باشد که به علـت شـروع اثـر سریع، مدت اثر کوتاه و... مصرف آن رو به افزایش اسـت. این مطالعه به مقایسه القائ بیهوشی توسط سدیم تیوپنتال با پروپوفول درمیزان نیاز به مخدر بعد از ...
بیشتر
زمینه :تیوپنــتال ســدیم یک داروی متداول در بیهوشــی است ولی ایده آل نمی باشد، چراکه در پورفـیری حاد و ... ممــنوع است. در مقابل پـروپوفول جدیدتریـن دارو در بیهوشی می باشد که به علـت شـروع اثـر سریع، مدت اثر کوتاه و... مصرف آن رو به افزایش اسـت. این مطالعه به مقایسه القائ بیهوشی توسط سدیم تیوپنتال با پروپوفول درمیزان نیاز به مخدر بعد از عمل جراحی شکستگی تیبیوفیبولارپرداخته است.روش بررسی:این مطالعه یک کارآزمایی بالینی تصادفی شده بود که روی 173 بیماردر بیمارستان امداد سبزوارانجام گرفت. بیماران بطور تصادفی به دو گروه مطالعه وکنترل تقسیم شدند.القاء بیهوشی در گروه مطالعه با 2/2 kg/mgپروپوفول و گروه کنترل با5 kg/mgتیوپنتال سدیم انجام شد. در هر دو گروه فشار خون وضربان قلب، قبل وبعد از القاءو دقایق 1 ، 5 و 11 بعد از انتوباسیون ثبت شد. در 1-2-3-4 ساعت بعد از عمل باچارت بررسی شدت درد بررسی و داده ها ثبت گردید .یافته ها:در گروه پروپوفول در ساعت چهارم 44 نفردرد خفیف و 9 نفردرد متوسط داشتند ولی درد شدید گزارش نشد( P=0,44)ودر گروه تیوپنتال در ساعت چهارم 53 نفردرد خفیف،11 نفردرد متوسط و 5 نفر درد شدید را داشتند . (P=0,04)نتیجه گیری:در این مطالعه پروپوفول آستانه درد بعدازجراحی را افزایش داد، به نظر می رسد می توان آنرا به عنوان جایگزین مناسبی برای تیوپنتال معرفی کرد.کلیدواژه: تیوپنتال - پروپوفول- مخدر –درد- القای بیهوشی
علی محمدپور؛ مهدی بصیری مقدم؛ آرزو داوری نیا مطلق قوچان؛ سید جواد مجتبوی
دوره 24، شماره 5 ، آذر و دی 1396، ، صفحه 327-332
چکیده
اهداف درد از علایم آزاردهندهای است که بیماران قبل از آپاندکتومی تجربه میکنند. این پژوهش با هدف بررسی تأثیر طب فشاری گوش بر شدت درد بیماران کاندید آپاندکتومی انجام گرفته است. مواد و روشهااین پژوهش از نوع کارآزمایی بالینی یکسوکور سه گروهی است که روی 72 بیمار کاندید آپاندکتومی بستری در بخش جراحی بیمارستان بیدخت شهرستان گناباد ...
بیشتر
اهداف درد از علایم آزاردهندهای است که بیماران قبل از آپاندکتومی تجربه میکنند. این پژوهش با هدف بررسی تأثیر طب فشاری گوش بر شدت درد بیماران کاندید آپاندکتومی انجام گرفته است. مواد و روشهااین پژوهش از نوع کارآزمایی بالینی یکسوکور سه گروهی است که روی 72 بیمار کاندید آپاندکتومی بستری در بخش جراحی بیمارستان بیدخت شهرستان گناباد انجام شد. نمونهها بهروش در دسترس انتخاب شدند. سپس، بهطور تصادفی به سه گروه مداخله، پلاسبو و کنترل تخصیص یافتند. هر سه گروه درمانهای روتین بخش را دریافت میکردند. بیماران گروه مداخله طب فشاری را در نقاط صحیح (تالاموس) و گروه پلاسبو در نقاط دروغین، بهمدت 15 دقیقه دریافت کردند. شدت درد با استفاده از معیار استاندارد دیداری شدت درد بلافاصله قبل، بعد و نیم ساعت بعد از مداخله در هر سه گروه اندازهگیری و مقایسه شد. تجزیهوتحلیل دادهها با نرمافزار SPSS نسخة 19 و آزمونهای آماری توصیفی- تحلیلی انجام شد. مقادیر p در سطح کمتر از 0/05 معنادار لحاظ گردید. یافتهها بر اساس نتایج پژوهش، اعمال طب فشاری در نقاط صحیح بهطور معناداری باعث کاهش میانگین شدت درد در دقیقة 30 ((p=0/02 بعد از مداخله در گروه مداخله نسبت به دو گروه کنترل و پلاسبو شد. نتیجهگیریبهکارگیری طب فشاری در نقطة تالاموس گوش شدت درد بیماران کاندید عمل جراحی آپاندکتومی راکاهش میدهد.
سیاووش دودانگه؛ علیرضا مسلم؛ مرجان وجدانی؛ مهناز نریمانی زمان آبادی؛ محمد منصوری نصب؛ حسام عبدالحسین پور
دوره 23، شماره 2 ، خرداد و تیر 1395، ، صفحه 370-376
چکیده
هدف و زمینه: ورتبروپلاستی روش درمانی جدید و موثر برای استحکام بخشیدن به مهرههای شکسته و کاهش درد ناشی از شکستگیهای استئوپوروتیک است. این پژوهش بهمنظور تعیین بهبود درد با پرکوتانئوس ورتبروپلاستی با کربنات کلسیم در شکستگیهای تروماتیک مهرهای در بیمارستانهای لاله، مهراد و بوعلی در سال 91 انجام شد. مواد و روشها: در این ...
بیشتر
هدف و زمینه: ورتبروپلاستی روش درمانی جدید و موثر برای استحکام بخشیدن به مهرههای شکسته و کاهش درد ناشی از شکستگیهای استئوپوروتیک است. این پژوهش بهمنظور تعیین بهبود درد با پرکوتانئوس ورتبروپلاستی با کربنات کلسیم در شکستگیهای تروماتیک مهرهای در بیمارستانهای لاله، مهراد و بوعلی در سال 91 انجام شد. مواد و روشها: در این مطالعه مداخلهای- نیمهتجربی، 18 نفر از بیماران مبتلا به شکستگیهای تروماتیک در بیمارستانهای لاله، مهراد و بوعلی تهران در سال 91، به روش نمونهگیری غیراحتمالی هدفمند و با رعایت ملاحظات اخلاقی انتخاب شدند. شدت درد در بیماران بر اساس Visual Analog Scale(VAS) در فازهای قبل از عمل و بلافاصله بعد از عمل و 6 ماه بعد از عمل پرکوتانئوس ورتبروپلاستی با کربنات کلسیم تعیین و مقایسه گردید. تجزیه و تحلیل دادهها با استفاده از نرمافزار 18 SPSS و با آمار توصیفی انجام شد. یافتهها: میانگین VAS قبل از عمل بیماران، 2/8 بود که در پیگیریهای پس از عمل به 68/1 و در ادامه به صفر رسید. همچنین، در مقایسه VAS قبل از عمل و اولین VAS پس از عمل، 6/79 درصد کاهش درد مشاهده گردید که در ادامه این میزان به 100 درصد افزایش پیدا نمود. در کل ارتباط معناداری بین شدت درد در بیماران براساس (VAS) با سن، جنس، میزان کربنات کلسیم، سطح درگیری و متغیرهای عارضه leakage بیماران وجود نداشت. نتیجهگیری: پرکوتانئوس ورتبروپلاستی با کربنات کلسیم اثربخشی خوبی در جهت کاهش درد بیماران در شکستگیهای تروماتیک مهرهای داشت. انتخابدرستبیمار، جاگذاریدقیقنیدلباراهنمایفلوروسکوپ،تزریقبهموقع سیمانوتجربهنقشزیادیدرموفقیتاینروشدارد.
موسی الرضا تدین فر؛ مهدی آمدنی؛ علی تاج آبادی؛ یاسر تبرائی؛ حسین خسروجردی
دوره 23، شماره 1 ، فروردین و اردیبهشت 1395، ، صفحه 14-20
چکیده
زمینه و هدف:درد بعد از اعمال جراحی، به خصوص آپاندکتومی از شایع ترین علل نارضایتی بیماران می باشد. عوارض مسکن های رایج، محققین را بر آن داشت تا با جایگزینی داروهای مناسب تر، بتوانند بر درد این بیماران غلبه کنند. این پژوهش با هدف مقایسه اثر تسکینی پرومتازین و دیکلوفناک بر کنترل درد بیماران آپاندکتومی انجام شد. مواد و روش ها: این کارآزمایی ...
بیشتر
زمینه و هدف:درد بعد از اعمال جراحی، به خصوص آپاندکتومی از شایع ترین علل نارضایتی بیماران می باشد. عوارض مسکن های رایج، محققین را بر آن داشت تا با جایگزینی داروهای مناسب تر، بتوانند بر درد این بیماران غلبه کنند. این پژوهش با هدف مقایسه اثر تسکینی پرومتازین و دیکلوفناک بر کنترل درد بیماران آپاندکتومی انجام شد. مواد و روش ها: این کارآزمایی بالینی سه سوکور در 60 بیمار تحت عمل آپاندکتومیبستری در بیمارستان امداد شهید دکتر بهشتی شهر سبزوار در سال 1391 انجام شد.واحدها به روش نمونه گیری آسان در دسترس انتخاب و به صورت تخصیص تصادفی به دو گروه 30 نفره تقسیم شده، به گروه کنترل دیکلوفناک و مداخله پرومتازین به روش عضلانی عمیق و در عضله دورسوگلوتئال تزریق گردید. براساس مقیاس استاندارد عددی درد، ساعت اول پس از دریافت دارو، درد بیماران بررسی شد. اطلاعات با استفاده از ضریب همبستگی پیرسون و کای دو توسط نرم افزار SPSS نسخه 18 با سطح معنی داری 05/0 تجزیه و تحلیل گردید. یافته ها: بین دو گروه در تسکین درد نیم ساعت بعد از عمل، اختلاف معنی داری مشاهده شد (018/0P=). به طوری که میانگین میزان درد بعد از تزریق دیکلوفناک (26/2) ±04/5 و پرومتازین(33/1)±96/3 بود. میانگین میزان درد یک ساعت بعد از تزریق دیکلوفناک (31/5)±59/4 و پرومتازین (33/1)±30/3 بود اما اختلاف معنی داری مشاهده نشد (177/0P=). نتیجه گیری: اثر تسکینی پرومتازین بیشتر از دیکلوفناک است. لذا برنامه ریزی اساسی جهت استفاده از فنوتیازین ها به جای مسکن های پر عارضه مثل ضد التهاب های غیر استروئیدی توصیه می شود.
موسی الرضا تدین فر؛ حسین خسروجردی؛ مهدی آمدنی؛ علی تاج آبادی؛ یاسر تبرائی
دوره 22، شماره 4 ، مهر و آبان 1394، ، صفحه 589-595
چکیده
زمینه و هدف: درد بعد از آپاندکتومی رایج ترین نارضایتی بیماران می باشد. شایعترین درمان آن، استفاده از مسکّن های مخدّر است. عوارض جانبی آن ها، محقّقین را بر آن داشت تا با جایگزینی داروهای مناسب تر بتوانند بر دردهای بعد از عمل این بیماران غالب گردند. این پژوهش با هدف مقایسه اثر تسکینی پرومتازین و مورفین در بیماران آپاندکتومی انجام شد. ...
بیشتر
زمینه و هدف: درد بعد از آپاندکتومی رایج ترین نارضایتی بیماران می باشد. شایعترین درمان آن، استفاده از مسکّن های مخدّر است. عوارض جانبی آن ها، محقّقین را بر آن داشت تا با جایگزینی داروهای مناسب تر بتوانند بر دردهای بعد از عمل این بیماران غالب گردند. این پژوهش با هدف مقایسه اثر تسکینی پرومتازین و مورفین در بیماران آپاندکتومی انجام شد. مواد و روشها: این کارآزمایی بالینی سه سوکور در 60 بیمار تحت عمل آپاندکتومی49 -15 ساله بستری در بیمارستان امداد شهید دکتر بهشتی شهر سبزوار در سال 1391 انجام شد.واحدها به روش نمونه گیری آسان انتخاب و به صورت تخصیص تصادفی به دو گروه 30 نفره تقسیم شده، به گروه کنترل مسکّن مخدّر و به گروه مداخله پرومتازین تزریق گردید. براساس مقیاس استاندارد عددی درد، در ساعت اوّل پس از دریافت دارو، درد بیماران بررسی شد. اطّلاعات با استفاده از ضریب همبستگی پیرسون و کای دو توسّط نرم افزار SPSS نسخه 18 با سطح معنی داری 05/0 تجزیه و تحلیل گردید. یافتهها: بین دو گروه در تسکین درد یک ساعت بعد از عمل، اختلاف معنی داری مشاهده شد (001/0P=). میزان درد بعد از تزریق پرومتازین 33/1±30/3 شد که کمتر از مورفین (23/1±07/6) بود. در تسکین درد نیم ساعت بعد از عمل نیز اختلاف معنی دار گردید (001/0p=) و میزان درد نیم ساعت بعد از تزریق پرومتازین 33/1± 96/3 شد که کم تر از مورفین (30/1±47/6) بود. نتیجهگیری: با توجّه به نتایج، برنامه ریزی های اساسی به منظور استفاده از فنوتیازین ها مانند پرومتازین به جای مخدّرها توصیه می شود.
محمد سیاوشی؛ موسی الرضا تدین فر؛ مهتاب خواجه؛ سید احسان صفاری
دوره 22، شماره 4 ، مهر و آبان 1394، ، صفحه 660-667
چکیده
زمینه و هدف: درد شدیدی درحین شستوشو و تعویض پانسمان بیماران سوختگی ایجاد میشود. کاربرد روشی مکمل و بیعارضه برای کاهش درد بیماران سوختگی درحین تعویض پانسمان، اهمّیّت ویژهای دارد. این مطالعه بهمنظور بررسی تأثیر تحریک الکتریکی عصب ازطریق پوست (TENS) بر شدت درد بیماران بستری در بخش سوختگی حین تعویض پانسمان انجام شد. موادّ ...
بیشتر
زمینه و هدف: درد شدیدی درحین شستوشو و تعویض پانسمان بیماران سوختگی ایجاد میشود. کاربرد روشی مکمل و بیعارضه برای کاهش درد بیماران سوختگی درحین تعویض پانسمان، اهمّیّت ویژهای دارد. این مطالعه بهمنظور بررسی تأثیر تحریک الکتریکی عصب ازطریق پوست (TENS) بر شدت درد بیماران بستری در بخش سوختگی حین تعویض پانسمان انجام شد. موادّ و روشها: این مطالعه، از نوع کارآزمایی ـ بالینی بوده که در سال 1393، بر روی 60 نفر از بیماران بستری در بخش سوختگی بیمارستان واسعی سبزوار انجام گرفت. بیماران به روش تخصیص تصادفی به سه گروه کنترل (20 نفر)، آزمون (20 نفر) و پلاسبو (20 نفر) تقسیم شدند. در روز دوم پس از مراجعه به بیماران بستری شده، گروه کنترل قبل از تعویض پانسمان مورفین، گروه آزمون مورفین و TENS و گروه پلاسبو، مورفین و TENS پلاسبو دریافت کرده و پانسمان شدند. در انتهای پانسمان با استفاده از مقیاس عددی درد 10-0 میزان درد بیماران مورد بررسی قرارگرفت. دادهها با استفاده از آزمونهای فریدمن، منویتنی و کروسکال والیس با نرمافزار SPSS نسخهی 18 تجزیه و تحلیل شدند. ضمناً سطح معناداری در آزمونهای آماری مورد استفاده در این پژوهش 5 صدم درنظرگرفته شد. یافتهها: میانگین درد در روز دوم پس از مراجعه در گروه کنترل 52/0±45/5، در گروه آزمون 48/0±00/5و در گروه پلاسبو 56/0±00/7بود. درد در بین سه گروه دارای اختلاف معناداری بود (00/0P=). نتیجهگیری:به کارگیری TENS به همراه مورفین در کاهش درد بیماران سوختگی حین تعویض پانسمان مؤثر است.
مصطفی راد؛ محمد عباسی تشنیزی؛ امیر نماینده جواربچی؛ محمدحسن رخشانی
دوره 22، شماره 1 ، فروردین و اردیبهشت 1394، ، صفحه 106-113
چکیده
زمینه وهدف: بخیهزدن، شایعترین روش برای بستن زخمها میباشد و بخیههای غیرقابل جذب باید کشیده شوند. کشیدن بخیههای محل جراحی دردناک است. هدف از این مطالعه، بررسی تاثیر کاربرد کیسه یخ بر شدت درد ناشی از کشیدن بخیههای محل برداشت ورید پا پس از جراحی قلب بود.
مواد و روشها: این کارآزمایی بالینی یک سوکور، از نوع سهگروههی قبل و ...
بیشتر
زمینه وهدف: بخیهزدن، شایعترین روش برای بستن زخمها میباشد و بخیههای غیرقابل جذب باید کشیده شوند. کشیدن بخیههای محل جراحی دردناک است. هدف از این مطالعه، بررسی تاثیر کاربرد کیسه یخ بر شدت درد ناشی از کشیدن بخیههای محل برداشت ورید پا پس از جراحی قلب بود.
مواد و روشها: این کارآزمایی بالینی یک سوکور، از نوع سهگروههی قبل و بعد از مداخله، در90 بیمار تحت جراحی قلب در بیمارستان امام رضا(ع) شهر مشهد که دارای حداقل 20 سانتیمتر برش در محل برداشت ورید پا بودند، انجامگرفت. بیماران به ۳ گروه یخ 10 دقیقه، یخ 20 دقیقه و کنترل تقسیم شدند. کیسه های یخ بهمدت 10 دقیقه و ۲۰ دقیقه قبل از کشیدن بخیهها بر روی محل جراحی پا گذاشتهشدند. شدت درد با استفاده از مقیاس تطابق دیداری درد، قبل و بلافاصله بعد از کشیدن بخیهها، سنجیدهشد. تجزیه و تحلیل دادهها با استفاده از آزمونهای آنالیز واریانس یکطرفه، Paired T test، دقیق قیشر و مجذور کای انجامشد.
یافتهها: قبل از کشیدن بخیهها تفاوت آماری معناداری در شدت درد سه گروه وجودنداشت. تفاوت آماری معناداری بین شدت درد بلافاصله بعد از کشیدن بخیهها در گروه یخ 10 دقیقه (93/0±53/2) و گروه یخ 20 دقیقه (85/0±60/1) نسبت به گروه کنترل (40/1±13/4) مشاهدهشد.
نتیجهگیری: استفاده از کیسهی یخ، مداخلهای مؤثر، ارزان و بیخطر بهمنظور کاهش درد ناشی از کشیدن بخیه های محل جراحی می باشد.
مهدی عباس نژاد؛ محمد صوفی ابادی؛ علی مصطفوی؛ راضیه کوشکی؛ محسن یحیی پور
دوره 21، شماره 5 ، آذر و دی 1393، ، صفحه 761-768
چکیده
زمینه و هدف: گیاه مشگک از گیاهان دارویی معطر و بومی ایران است که در طبّ سنتی برای کنترل عفونت، کاهش اضطراب و کاهش درد مورد استفاده قرار می گیرد. از آنجا که اثرات ضدّ درد این گیاه به صورت تجربی مورد مطالعه قرار نگرفته است، هدف از مطالعه حاضر بررسی اثرات ضدّدردی گیاه مشگک میباشد.
مواد و روشها: در این مطالعه تجربی از48 سر موش نر نژاد ...
بیشتر
زمینه و هدف: گیاه مشگک از گیاهان دارویی معطر و بومی ایران است که در طبّ سنتی برای کنترل عفونت، کاهش اضطراب و کاهش درد مورد استفاده قرار می گیرد. از آنجا که اثرات ضدّ درد این گیاه به صورت تجربی مورد مطالعه قرار نگرفته است، هدف از مطالعه حاضر بررسی اثرات ضدّدردی گیاه مشگک میباشد.
مواد و روشها: در این مطالعه تجربی از48 سر موش نر نژاد ویستار استفاده شد. موشها بهطور تصادفی به 6 گروه (8n=)شامل: کنترل، مرفین(کنترل مثبت) و گروههای دریافتکنندهاسانس گیاه مشگک (06/0، 125/0، 25/0و 5/0 میلی لیتر بر کیلوگرم وزن بدن ) تقسیم شدند. آزمون صفحه داغ برای ارزیابی اثرات ضدّدرد مورد استفاده قرار گرفت. نتایج این پژوهش با استفاده از نرم افزار اس.پی.اس.اس مورد تحلیل قرار گرفت .جّهت مقایسه گروههای مورد آزمایش از آزمونآنوا و متعاقب آن از آزمون توکی استفاده گردید. سطح معنیداری 05/0P
سید ابراهیم حسینی
دوره 21، شماره 4 ، مهر و آبان 1393، ، صفحه 613-620
چکیده
زمینه و هدف: درد، احساس نا مطلوبی است که همراه با آسیب بافتی بهوجودمیآید ، باتوجه به عوارض داروهای ضد درد ، این مطالعه با هدف بررسی اثر موسیقی بر میزان درد صورتگرفت.
مواد و روشها: این یک مطالعهی تجربی است که در سال 1393 در دانشگاه علوم و تحقیقات فارس بر روی 24 سر موش نر صحرایی در گروههای شاهد و 2 دستهی تجربی انجامگرفت. دراین ...
بیشتر
زمینه و هدف: درد، احساس نا مطلوبی است که همراه با آسیب بافتی بهوجودمیآید ، باتوجه به عوارض داروهای ضد درد ، این مطالعه با هدف بررسی اثر موسیقی بر میزان درد صورتگرفت.
مواد و روشها: این یک مطالعهی تجربی است که در سال 1393 در دانشگاه علوم و تحقیقات فارس بر روی 24 سر موش نر صحرایی در گروههای شاهد و 2 دستهی تجربی انجامگرفت. دراین بررسی، گروه شاهد تحت تزریق فرمالین 5/2 درصد به کف پای راست و گروههای تجربی نیز از20 دقیقه قبل از تزریق فرمالین تا پایان زمان آزمایش تحت تاثیر موسیقیهای آرام بیشتاب و تندِ دوان قرارگرفتند. میزان درد در مدت زمان یک ساعت و درفواصل 5 دقیقهای اندازهگیریگردید و دادهها با استفاده ازآزمونهای ANOVA و Tukey و با کمک نرمافزار 18SPSS ارزیابیشدند.
یافتهها: نتایج نشانداد که موسیقی آرام، باعث کاهش معنادار درد حاد(05/0≥p ) و مزمن (001/0≥p) و موسیقی تند موجب کاهش درد در مرحلهی مزمن(001/0≥p) میشود.
نتیجهگیری: موسیقی احتمالاً از طریق سیستمهای اوپیوئیدی و دوپامینی مغز باعث کاهش میزان درد میشود.
سارا باغانی؛ علی خورسند وکیل زاده؛ موسی الرضا تدین فر؛ محمدحسن رخشانی؛ مهدی اسدی
دوره 20، شماره 5 ، بهمن و اسفند 1392، ، صفحه 696-705
چکیده
زمینه و هدف: آپاندیسیت، شایعترین علت شکمِ حاد در دنیا و دردِ پس از عملِآن، همانند سایر اعمال جراحی، یکیاز شایعترین مشکلات آن می باشد. امروزه، برای کاهش عوارض دارویی گرایش زیادی به سمت روشهای غیردارویی و طب مکمل پیدا شده است. «رفلکسولوژی»، یکی از این درمانها بوده که با اعمال فشار بر روی مناطق مشخص در کفِ دست، پا و گوش میتواند ...
بیشتر
زمینه و هدف: آپاندیسیت، شایعترین علت شکمِ حاد در دنیا و دردِ پس از عملِآن، همانند سایر اعمال جراحی، یکیاز شایعترین مشکلات آن می باشد. امروزه، برای کاهش عوارض دارویی گرایش زیادی به سمت روشهای غیردارویی و طب مکمل پیدا شده است. «رفلکسولوژی»، یکی از این درمانها بوده که با اعمال فشار بر روی مناطق مشخص در کفِ دست، پا و گوش میتواند استرس و درد را در نقاط خاصی از بدن کاهش دهد. هدف از این پژوهش، تعیین تأثیر این ماساژ بر کاهش درد پس از عمل جراحی آپاندکتومی میباشد.
مواد و روشها: این کارآزمایی بالینی در سال 1392 در بخش اورژانس جراحی بیمارستان امامرضا (ع) شهر مشهد انجام شده و در آن، میزان درد 105 بیمار، قبل، بلافاصله، یکساعت، شش ساعت و 24 ساعت بعد مداخله، در سه گروه مداخله، پلاسبو و شاهد با هم مقایسه گردیدهاست. بیماران در هر سه گروه، بر اساس نیاز، مسکن دریافت میکردهاند. درگروه آزمون، پای راست در ناحیه ای مشخص، به مدت ده دقیقه، و بر روی نقطه شن من گوش به مدت یک دقیقه، فشار داده شدهاست. این فشار در بیماران گروه پلاسبو، بر روی پشت پای چپ و لاله گوش راست اعمال گردیدهاست. بیماران گروه شاهد نیز، تنها مراقبتهای روتین را دریافت نمودهاند. نتایج در سطح اطمینان 95% مورد بررسی قرار گرفتهاست. تحلیل داده ها با نرم افزار SPSS 21 صورت پذیرفتهاست.
یافتهها: میانگین میزان درد در ابتدای مطالعه در گروههای مختلف بر اساس آزمون آماری آنالیز واریانس دادههای تکرارپذیر، تفاوت آماری معنیداری نداشته (439/0p=)، اما اختلاف میزان درد بین گروه مداخله با سایر گروهها بعد ماساژ درمانی، معنیدار بودهاست)001/0p ≤).
نتیجهگیری: «رفلکسولوژی»، پس از عمل جراحی آپاندیس، برکاهش درد موثراست. لذا به پرستاران پیشنهاد میشود از این روش به عنوان یک روش درمانی جهت کاهش درد در این بیماران استفاده کنند.
مسعود فریدونی؛ ملیحه اسکندری؛ علی مقیمی
دوره 20، شماره 4 ، آذر و دی 1392، ، صفحه 423-434
چکیده
زمینه و هدف: مرفین دارای اثرات دوگانه ضددردی و پردردی است که در مگس سرکه دیده شدهاست. از طرفی تجویز مکرر آن باعث ایجاد تحمل به مرفین در پستانداران میگردد. تحقیق حاضر به بررسی بروز تحمل به مرفین و اثرات اوسلتامیویر (مهارکننده سیگنالینگ Gs پروتئین ها) در ایجاد تحمل و همچنین پردردی ناشی از غلظتهای ناچیز مرفین در مگس سرکه، میپردازد.
مواد ...
بیشتر
زمینه و هدف: مرفین دارای اثرات دوگانه ضددردی و پردردی است که در مگس سرکه دیده شدهاست. از طرفی تجویز مکرر آن باعث ایجاد تحمل به مرفین در پستانداران میگردد. تحقیق حاضر به بررسی بروز تحمل به مرفین و اثرات اوسلتامیویر (مهارکننده سیگنالینگ Gs پروتئین ها) در ایجاد تحمل و همچنین پردردی ناشی از غلظتهای ناچیز مرفین در مگس سرکه، میپردازد.
مواد و روشها: در این پژوهش لارو سن 3 و مگس بالغ تیپ وحشی بکار گرفته شد. به منظور بررسی اثر اوسلتامیویر بر پردردی ناشی از غلظتهای ناچیز مرفین، اوسلتامیویر (mg/l 2/0) و مرفین با غلظت ناچیز به محیط کشت مگس سرکه اضافه شده و پاسخ لارو و بالغ مگس (n≥7) به درد حرارتی به روش Hot plate (47°C) و درد شیمیایی ایجاد شده به وسیله کپسایسین و اسیداستیک 40% ثبت شد. برای ارزیابی تحمل زایی به مرفین، میزان احساس درد حرارتی لارو با تکرار تجویز مرفین mg/l 1/0 و سنجش اثرات ضددردی مرفین mg/l 01/0 ارزیابی و در بالغین، آزمون مشابهی، با غلظتهای mg/l 200 و 300 مرفین انجام شد، همچنین برای بررسی مکانیسم تحمل به مرفین، آزمون با تجویز اوسلتامیویر انجام شد.
یافتهها: در مگس سرکه، تحمل زایی به اثرات ضددردی مرفین مشابه پستانداران رخ میدهد. نتایج نشان داد که تجویز مکرر مرفین، اثرات ضددردی دارو را در حشره کاهش داد (p
زهرا امامی مقدم؛ حمیدرضا بهنام وشانی؛ زهرا یونسی؛ فرزانه حسن زاده
دوره 19، شماره 1 ، فروردین و اردیبهشت 1391، ، صفحه 26-33
چکیده
زمینه و هدف: شیرخواران روشهای دردناکی نظیر واکسیناسیون و خونگیری متحمل میشوند. مراقبت کانگورویی و شیردهی بهخاطر ایجاد ارتباط و تعامل مثبت بین مادر و نوزاد و مزایای فیزیولوژیک، میتواند از روشهای مطلوب باشد. این مطالعه با هدف مقایسه تأثیر مراقبت کانگورویی و شیردهی بر درد ناشی از تزریق واکسن در شیرخواران انجام شد.
مواد و روشها: ...
بیشتر
زمینه و هدف: شیرخواران روشهای دردناکی نظیر واکسیناسیون و خونگیری متحمل میشوند. مراقبت کانگورویی و شیردهی بهخاطر ایجاد ارتباط و تعامل مثبت بین مادر و نوزاد و مزایای فیزیولوژیک، میتواند از روشهای مطلوب باشد. این مطالعه با هدف مقایسه تأثیر مراقبت کانگورویی و شیردهی بر درد ناشی از تزریق واکسن در شیرخواران انجام شد.
مواد و روشها: در این مطالعه تجربی، 180 شیرخوار 2 تا 6 ماهه واجد شرایط واکسن ثلاث بهطور تصادفی در سه گروه قرار گرفتند. در گروه شیردهی، 2 دقیقه قبل تا یک دقیقه پس از تزریق واکسن، شیردهی انجام شد و در گروه کانگورویی، کودک در تماس مستقیم با پوست سینه و شکم مادر، از 10 دقیقه قبل تا یک دقیقه پس از تزریق واکسن قرار داده شد. شاخصهای درد با استفاده از ابزار بررسی درد نوزاد- شیرخوار (NIPS) مدت گریه و زمان شروع گریه بررسی شد.
یافتهها: میانگین شدت درد در گروه شیردهی 55/1±5/3، گروه کانگورویی 37/1±38/4 و در گروه کنترل 96/0±43/5 بود (001/0P
مهرداد شریعتی؛ مختار مختاری؛ سمیه نگاهبان
دوره 16، شماره 2 ، خرداد و تیر 1388، ، صفحه 72-78
چکیده
زمینه و هدف: لاموتری ژین یک داروی جدید ضد صرع قوی است که از نظر ساختمانی به دسته داروهای ضد صرع کنونی وابستگی نداشته و عوارض جانبی کمتری دارد. پژوهش حاضر با هدف ارزیابی تاثیر لاموتری ژین بر سیستم ضددردی القا شده به وسیله مرفین با استفاده از آزمون فرمالین انجام شد.
مواد و روش ها: این مطالعه به صورت تجربی بر روی 56 سر موش صحرایی نر بالغ انجام ...
بیشتر
زمینه و هدف: لاموتری ژین یک داروی جدید ضد صرع قوی است که از نظر ساختمانی به دسته داروهای ضد صرع کنونی وابستگی نداشته و عوارض جانبی کمتری دارد. پژوهش حاضر با هدف ارزیابی تاثیر لاموتری ژین بر سیستم ضددردی القا شده به وسیله مرفین با استفاده از آزمون فرمالین انجام شد.
مواد و روش ها: این مطالعه به صورت تجربی بر روی 56 سر موش صحرایی نر بالغ انجام شد. حیوانات به 7 گروه 8 تایی شامل گروه های کنترل، شاهد و گروه های تجربی شامل گروه دریافت کننده مرفین به تنهایی به میزان 2mg/Rat و گروه های دریافت کننده مرفین 2mg/Rat همراه با لاموتری ژین به میزان 25, 50, 75 (mg/Rat) گروه دریافت کننده لاموتری ژین به تنهایی به میزان 75mg/Rat تقسیم شدند. تزریق داروها به صورت داخل صفاقی و 15 دقیقه قبل از شروع آزمون فرمالین انجام گردید. به گروه شاهد حجمی برابر با مرفین از سرم فیزیولوژی و به گروه کنترل فقط فرمالین داده شد. داده ها با استفاده از نرم افزار SPSS و آزمون های کروسکال - والیس و توکی مورد تجزیه و تحلیل قرار گرفت. سطح معنادار بودن نتایج 0.05 در نظر گرفته شد.
یافته ها: میانگین نمره درد به دنبال تزریق لاموتری ژین با مقدار حداکثر همراه با مرفین 0.08±0.001 بود که دارای اثرات بی دردی موضعی بیشتری در مرحله حاد نسبت به زمانی بود که مرفین به تنهایی (0.11±0.0005) دریافت می شد (P
محمداسماعیل دارابی؛ کامران یازرلو؛ سیدمحمد میراسکندری؛ مصطفی صادقی
دوره 16، شماره 2 ، خرداد و تیر 1388، ، صفحه 87-93
چکیده
زمینه و هدف: با توجه به عدم کنترل مناسب درد بعد از عمل در اطفال و ترس از استفاده از مخدرها در اطفال به علت عوارض آن ها به خصوص عوارض تنفسی، نیاز به ضد درد مناسب که عوارض کمی داشته باشد وجود دارد. هدف از اجرای این مطالعه، بررسی و مقایسه تاثیر دیکلوفناک و استامینوفن رکتال به صورت تنها و تجویز توام آن ها بر درد پس از عمل ترمیم کام در کودکان ...
بیشتر
زمینه و هدف: با توجه به عدم کنترل مناسب درد بعد از عمل در اطفال و ترس از استفاده از مخدرها در اطفال به علت عوارض آن ها به خصوص عوارض تنفسی، نیاز به ضد درد مناسب که عوارض کمی داشته باشد وجود دارد. هدف از اجرای این مطالعه، بررسی و مقایسه تاثیر دیکلوفناک و استامینوفن رکتال به صورت تنها و تجویز توام آن ها بر درد پس از عمل ترمیم کام در کودکان مبتلا به شکاف کام بوده است.
مواد و روش ها: این مطالعه به صورت کارآزمایی بالینی تصادفی شده دوسوکور بر روی 87 کودک 1.5 تا 5 سال کاندید عمل جراحی ترمیم شکاف کام انجام گرفت. نمونه ها پس از اخذ رضایت نامه کتبی آگاهانه، به صورت تصادفی در سه گروه قرار گرفته و در پایان عمل برای آن ها استامینوفن، دیکلوفناک و یا ترکیب استامینوفن و دیکلوفناک رکتال تجویز شد. درد پس از عمل جراحی در ساعات 1، 2، 6، 12، 24، 36 و 48 توسط معیارهای CHOEPS اندازه گیری و ثبت شده است. برای تجزیه و تحلیل داده ها از آزمون های آماری اسمیرنوف کولموگروف، مجذور کای، آزمون دقیق فیشر، آنالیز واریانس و کروسکال والیس تحت نرم افزار SPSS استفاده شد.
یافته ها: بر اساس یافته های به دست آمده، بیماران گروه دیکلوفناک نسبت به بیماران دو گروه دیگر دارای نمره درد پایین تر (گروه D، 6.38±0.89، گروهA ، 6.83±1.32، و گروهA+D ، 6.50±1.12) بوده و مصرف مخدر کمتری (3 مورد در گروه D در مقایسه با 26 مورد در گروه A و 24 مورد در گروه A+D) داشتند. از نظر زمان تجویز اولین دوز مخدر پس از عمل، بیماران گروه دیکلوفناک به صورت معناداری نسبت به بیماران دو گروه دیگر تفاوت داشتند. (گروه D با میانگین 2.55 ساعت پس از عمل با SD=2.44 در مقایسه با گروه A با میانگین 0.88 ساعت پس از عمل با SD=0.48 و گروه A+D با میانگین 0.85 ساعت پس از عمل با SD=1.12).
نتیجه گیری: نتایج مطالعه حاضر نشان می دهد که دیکلوفناک رکتال در مقایسه با استامینوفن رکتال و نیز ترکیب دیکلوفناک و استامینوفن رکتال، داروی موثرتری برای کاهش درد بعد از عمل بیماران شکاف کام می باشد.
ربابه معماریان؛ حمیده یزدی مقدم؛ عیسی محمدی
دوره 14، شماره 4 ، آذر و دی 1386، ، صفحه 224-230
چکیده
زمینه و هدف: تسکین درد نیاز اساسی و حق هر انسانی بوده و یکی از اولویت های پرستاری به شمار می رود، اما کنترل درد بعد از عمل، سال ها است که ناکافی بوده و پیشرفت مهمی نداشته است. هدف از این پژوهش، تعیین میزان اثر پایش و مداخله سیستماتیک درد توسط پرستاران بر کاهش درد بیماران بعد از عمل جراحی شکمی می باشد.
مواد و روش ها: در این پژوهش نیمه تجربی، ...
بیشتر
زمینه و هدف: تسکین درد نیاز اساسی و حق هر انسانی بوده و یکی از اولویت های پرستاری به شمار می رود، اما کنترل درد بعد از عمل، سال ها است که ناکافی بوده و پیشرفت مهمی نداشته است. هدف از این پژوهش، تعیین میزان اثر پایش و مداخله سیستماتیک درد توسط پرستاران بر کاهش درد بیماران بعد از عمل جراحی شکمی می باشد.
مواد و روش ها: در این پژوهش نیمه تجربی، ابزار پژوهش مشتمل بر پرسشنامه اطلاعات دموگرافیک و بررسی درد و ابزار دیداری کنترل درد (10-0) می باشد. نمونه های پژوهش شامل بیماران بستری کاندید عمل جراحی در بخش جراحی بیمارستان امداد شهید بهشتی سبزوار می باشد که بر اساس توزیع پوآسون و با توجه به مشخصات نمونه در مدت یک ماه جمع آوری گردید. ابتدا نمونه گیری گروه شاهد بر روی 65 بیمار انجام شد و پرسشنامه داده های دموگرافیک تکمیل گردید. قبل از شروع مداخله، چارت علایم حیاتی موجود در پرونده اصلاح گردید و درد نیز در این چارت قرار داده شد که هر بار با کنترل علایم حیاتی، درد نیز کنترل شود و سپس برای هر درجه درد، مداخله ای در نظر گرفته شد. سپس اجرای مداخله به صورت 3 جلسه 45 تا 60 دقیقه برنامه آموزشی توجیهی برای پرسنل پرستاری بخش جهت اجرای پایش و مداخله سیستماتیک درد اجرا شد و به مدت یک ماه برای 60 بیمار گروه آزمون، این روند مراقبتی اجرا گردید. سپس نمره درد بیماران در گروه آزمون تعیین گردید. داده ها با استفاده از آزمون مجذور کای مورد تجزیه و تحلیل قرار گرفتند.
یافته ها: یافته ها نشان داد که با اجرای پایش و مداخله سیستماتیک درد، بیماران میزان درد کمتری را در 72 ساعت بعد از عمل نسبت به 24 ساعت اول گزارش کردند؛ به طوری که در 72 ساعت بعد از بستری به دنبال مداخله، 38.6 درصد درد متوسط با درجه 5-3 و در 24 ساعت اول مداخله، 41.7 درصد درد خیلی شدید با درجه 10-8 را گزارش کردند.
نتیجه گیری: بر اساس یافته های این پژوهش، پایش و مداخله سیستماتیک درد توسط پرستار می تواند باعث کنترل صحیح و بموقع درد بیماران جراحی شکمی گردد.
حبیب اله اسماعیلی؛ معصومه کردی؛ عطیه منصوری؛ فتانه نظری
دوره 14، شماره 1 ، فروردین و اردیبهشت 1386، ، صفحه 15-22
چکیده
زمینه و هدف: توجه به درد زایمان و تسکین آن از اجزا مهم مراقبت از مادر طی زایمان است. به نظر می رسد تغییر وضعیت مادر بر شدت درد زایمان موثر باشد. وضعیت هایی که مادر جهت راحتی بیشتر انتخاب می کند، غالبا سبب بهبود نزول جنین در کانال زایمان می شوند. اغلب هنگامی که جنین به خوبی با لگن مادر تطابق دارد، مادر درد کمتری را ابراز می کند. لذا پژوهش ...
بیشتر
زمینه و هدف: توجه به درد زایمان و تسکین آن از اجزا مهم مراقبت از مادر طی زایمان است. به نظر می رسد تغییر وضعیت مادر بر شدت درد زایمان موثر باشد. وضعیت هایی که مادر جهت راحتی بیشتر انتخاب می کند، غالبا سبب بهبود نزول جنین در کانال زایمان می شوند. اغلب هنگامی که جنین به خوبی با لگن مادر تطابق دارد، مادر درد کمتری را ابراز می کند. لذا پژوهش حاضر با هدف کلی بررسی تاثیر قرار گرفتن مادر در وضعیت های انتخابی خود بر شدت انواع دردهای مرحله اول زایمان انجام شد.
مواد و روش ها: در این کارآزمایی بالینی، 68 زن باردار که جنین تک قلو با عضو نمایش سر در سنین 38 تا 42 هفته و سیر طبیعی زایمان داشتند، در بیمارستان حضرت زینب (س) شهر مشهد در طی سال های 1383 و 1384 مورد بررسی قرار گرفتند. واحدهای پژوهش به طور تصادفی در گروه وضعیت های انتخابی و گروه وضعیت های متداول قرار گرفتند. طی بخش فعال مرحله اول زایمان، مادران در گروه وضعیت های انتخابی بسته به تمایل خودشان تغییر وضعیت می دادند، در حالی که مادران در گروه وضعیت های متداول، در بستر مراقبت می شدند. شدت انواع دردهای کمر و شکم هر یک ساعت به وسیله مقیاس تطابق دیداری ارزیابی می شد. جهت گردآوری داده ها از فرم های مصاحبه و مشاهده و مقیاس تطابق دیداری استفاده می شد. داده های حاصل با نرم افزار آماری SPSS و با استفاده از آزمون های تی دانشجویی، مجذور کای، من ویتنی و فیشر تجزیه و تحلیل شد.
یافته ها: نمره درد کلی (میانگین نمره های کمردرد و درد شکم) و نمره کمردرد در گروه وضعیت های انتخابی نسبت به گروه وضعیت های متداول به طور معنی داری کمتر بود (به ترتیب (P
زهرا اثنی عشری؛ محترم امیرنژاد؛ رضا سعیدی؛ حبیب اله اسماعیلی
دوره 13، شماره 4 ، آذر و دی 1385، ، صفحه 172-177
چکیده
زمینه و هدف: درد پدیده پیچیده ای است که در گذشته به راحتی در نوزادان نادیده گرفته می شد. تحقیقات نشان داده است که نوزادان، درد را کاملا احساس می کنند و مطالعات اخیر نشان داده است که مداخلات غیردارویی مانند مراقبت کانگورویی که با برقراری ارتباط و تعامل مادر و نوزاد همراه می باشد، می تواند در کاهش درد ناشی از انجام رویه های دردناک موثر ...
بیشتر
زمینه و هدف: درد پدیده پیچیده ای است که در گذشته به راحتی در نوزادان نادیده گرفته می شد. تحقیقات نشان داده است که نوزادان، درد را کاملا احساس می کنند و مطالعات اخیر نشان داده است که مداخلات غیردارویی مانند مراقبت کانگورویی که با برقراری ارتباط و تعامل مادر و نوزاد همراه می باشد، می تواند در کاهش درد ناشی از انجام رویه های دردناک موثر باشد. لذا پژوهش حاضر با هدف تعیین تاثیر روش مراقبت کانگورویی بر درد ناشی از واکسیناسیون در نوزادان انجام گرفت.
مواد و روش ها: این مطالعه یک کارآزمایی بالینی دو گروهه می باشد. جامعه پژوهش شامل نوزادان رسیده ای است که در بیمارستان 22 آبان لاهیجان متولد شده اند. نمونه ها شامل60 نوزاد رسیده است. گروه آزمایشی به مدت 30 دقیقه تماس پوست به پوست داشتند در حالی که نوزادان گروه کنترل در پتویی پیچیده شده و درون کات نوزادان در کنار تخت مادر نگه داری شدند. در هر دو گروه برای بررسی تغییرات رفتاری نوزاد نسبت به درد، 2 دقیقه قبل از واکسیناسیون، حین تزریق و 3 دقیقه بعد از آن فیلمبرداری از نوزاد توسط یک فیلمبردار ثابت خانم انجام گردید. سپس تغییرات رفتاری نوزادان توسط کمک پژوهشگر که نسبت به اهداف مطالعه آگاه نبود، مشاهده و با مقیاس NIPS نمره گذاری شد. تعداد ضربان قلب و درصد اشباع اکسیژن خون توسط دستگاه پالس اکسی متری و طول مدت گریه با ساعت ثانیه شمار در طول همین مدت در دو گروه اندازه گیری و ثبت شد. اطلاعات با استفاده از آزمون های آماری مجذور کای، آزمون دقیق فیشر، تست تی زوجی و تی مستقل در نرم افزار آماری SPSS مورد تجربه و تحلیل قرار گرفت.
یافته ها: نتایج نشان داد که شدت درد در نوزادان گروه آزمایش حین و بعد از مداخله نسبت به گروه کنترل پایین تر بود و این نتیجه از لحاظ آماری معنی دار بود (P
زهرا استاجی؛ لادن نجار؛ سیدرضا مظلوم؛ سعید ابراهیم زاده
دوره 11، شماره 3 ، مهر و آبان 1383، ، صفحه 46-52
چکیده
تزریقات عضلانی یکی از اعمال رایج در پزشکی است و پرستاران بطور مکرر با مشکل درد ناشی از تزریقات عضلانی در بیماران خود مواجه میشوند و همواره در جستجوی روشهایی برای کاهش درد میباشند. پژوهش حاضر یک مطالعه نیمه تجربی است که با هدف تعیین تاثیر روش تزریق عضلانی z و قفل هوا بر میزان درد بیماران مراجعه کننده به کلینیک تزریقات بیمارستان ...
بیشتر
تزریقات عضلانی یکی از اعمال رایج در پزشکی است و پرستاران بطور مکرر با مشکل درد ناشی از تزریقات عضلانی در بیماران خود مواجه میشوند و همواره در جستجوی روشهایی برای کاهش درد میباشند. پژوهش حاضر یک مطالعه نیمه تجربی است که با هدف تعیین تاثیر روش تزریق عضلانی z و قفل هوا بر میزان درد بیماران مراجعه کننده به کلینیک تزریقات بیمارستان حشمتیه سبزوار انجام گردید. در این مطالعه، 585 نفر از زنان مراجعه کننده به کلینیک تزریقات جهت تزریق عضلانی یکی از سه داروی پنیسیلین پروکائین، ب کمپلکس یا دیکلوفناک و در مورد هر کدام از داروهای فوق، 195 نفر به صورت تصادفی انتخاب شده و از این تعداد 65 نفر تزریق عضلانی به روشz ،65 نفر به روش قفل هوا و 65 نفر به روش معمول در محل عضله و نتروگلوتئال در وضعیت خوابیده به یک طرف انجام شد. شدت درد توسط معیار مقیاس دیداری اندازهگیری گردید. نتایج پژوهش نشان میدهد میانگین شدت درد در گروه روش (3.1) Z، قفل هوا (4.1) و روش معمول (4.5) میباشد. آزمون آنالیز واریانس یک طرفه تفاوت درد گروه روش z و معمول و قفل هوا را معنیدار نشان میدهد. از نظر درجات درد 4.1 درصد از گروه روشz ،7.7 درصد از گروه روش قفل هوا و 14.4 درصد از گروه روش معمول درد شدید داشتهاند که نتایج آزمون مجذور کای (p<0.0001) ارتباط بین درجات شدّت درد و روش تزریق را معنیدار نشان میدهد. همچنین بر اساس آزمون انجام شده بین شدت درد ناشی از تزریق به سه روش فوق و عوامل سن، شغل، تحصیلات و شاخص توده بدن ارتباط معنیداری وجود نداشت. با توجه به نتایج پژوهش، پیشنهاد میشود برای راحتی بیشتر بیماران از روش تزریق عضلانی z استفاده شود.