نوع مقاله : مقاله پژوهشی

نویسندگان

1 استادیار و عضو هیئت علمی دانشکده پزشکی دانشگاه علوم پزشکی بیرجند، متخصص اورولوژی و فلوشیپ اندویلورژی، بخش اورولوژی بیمارستان امام رضا (ع) بیرجند

2 دانشیار و عضو هیئت علمی دانشکده پزشکی دانشگاه علوم پزشکی بیرجند، متخصص اورولوژی و فلوشیپ اندویلورژی، بخش اورولوژی بیمارستان امام رضا (ع) بیرجند

3 پزشک عمومی، دانشکده پزشکی، دانشگاه علوم پزشکی بیرجند

چکیده

زمینه و هدف: از مهمترین معضلات بخش‌های اورژانس، تسکین درد بیماران مبتلا به رنال کولیک است. تأثیر رژیم محدودیت مایعات در کاهش درد کولیکی، ناشناخته­است. لذا این مطالعه با هدف بررسی تاثیر رژیم محدودیت مایعات در کاهش درد کولیکی انجام­شد.
مواد و روش­ها: در این کارآزمایی بالینی از بین بیماران مبتلا به رنال کولیک کلیوی مراجعه­کننده به بیمارستان ولی­عصر (عج) شهرستان بیرجند، 141 بیمار که معیارهای ورود به مطالعه را دارا بودند به­روش نمونه‌گیری در دسترس انتخاب شدند و به­تصادفی در دو گروه 71 و 70 نفره قرارگرفتند. در گروه اول، یک عدد شیاف دیکلوفناک سدیم 100میلی‌گرم و یک لیتر سرم نرمال سالین به­مدت یک ساعت و در گروه دوم، یک عدد شیاف دیکلوفناک سدیم 100میلی‌گرم به­تنهایی تجویز شد. شدت درد بیماران قبل از درمان، 30 و 60 دقیقه بعد از شروع درمان، با استفاده از مقیاس دیداری شدت درد(VAS) اندازه‌گیری شد و داده­ها با استفاده از نرم‌افزار آماری SPSS15 و آزمون­های آماری خی دو، t مستقل، من‌ویتنی‌یو، فریدمن و ویلکاکسیون آنالیزشد.
یافته‌ها: میانگین نمره­ی شدت درد 30 و 60  دقیقه بعد از درمان در گروه دیکلوفناک با مایعات به طور معناداری بیشتر از گروه دیکلوفناک بدون مایعات بود (001/0p<). اگرچه میانگین تغییرات شدت درد  30 و 60 دقیقه بعد از درمان نسبت به قبل از درمان در گروه دیکلوفناک بدون مایعات و نسبت به گروه دیکلوفناک با مایعات، به طور معناداری بیشتربود (005/0=p)، ولی میانگین تغییرات شدت درد در 30 و 60 دقیقه بعد از درمان در دو گروه تفاوت معنا‌داری نداشت (32/0=p).
نتیجه‌گیری: با توجه به نتایج این مطالعه، با محدودیت دریافت مایعات در بیماران، بااستفاده از یک مسکن مثل شیاف دیکلوفناک، می‌توان تا حد زیادی از درد این بیماران کاست و از مراجعه­ی مکرر بیمار به اورژانس جهت دریافت ضد درد مخدر جلوگیری کرد.

کلیدواژه‌ها

عنوان مقاله [English]

Comparison of two drug regimens diclofenac sodium with fluids and diclofenac sodium with restricted fluids in reducing pain in patients with renal colic

نویسندگان [English]

  • Asghar Habibi 1
  • Mohammad Najafi Semnani 2
  • Ali Abdolazim Hossein Bahrololum 3

چکیده [English]

Background: The main problem in emergency departments is relief of pain in patients with renal colic. The effect of fluid restriction diet in reducing the colic pain is unknown. The present study was performed to investigate the effect of fluid restriction diet in reducing the colic pain.
Materials and Methods: In this clinical trial, among patients with renal colic who had referred to Valiasser hospital of Birjand city, 141 patients who had inclusion criteria were selected and randomely divided into two groups (71 and 70 patients in each group). In the first group, diclofenac 100 mg suppositories, and a liter of normal saline solution for one hour; and in the second group, 100 mg diclofenac suppository alone was administered. Patients pain intensity, before treatment, 30 and 60 minutes after treatment, was measured using a visual analog scale pain scores (VAS). Data were analyzed using statistical software SPSS 15, and Chi-square, t-independent, Mann-Whitney U, Friedman and Wilcoxon tests.
Results: The mean pain score, 30 and 60 min after treatment, was significantly greater in diclofenac with fluids group than diclofenac-only group. diclofenac with no fluid group (P<0.001). Although the mean changes in pain intensity, was greater in diclofenac-only group than diclofenac with fluids group (P=0.005), but the mean changes in pain intensity, 30 and 60 min after treatment, in both groups was not statistically different (P=0.32).
Conclusion: The results of this study show that fluids uptake restrictions, using a suppository painkillers such as diclofenac, can greatly reduce pain in these patients; and prevents the patients frequent refers to the emergency room to get a narcotic analgesic

کلیدواژه‌ها [English]

  • Diclofenac sodium
  • Fluid restriction
  • Renal colic

 

 

 


مقایسه­ی دو رژیم دارویی دیکلوفناک سدیم  با مایعات و دیکلوفناک سدیم با محدودیت مایعات در کاهش درد بیماران مبتلا به رنال کولیک

 

اصغر حبیبی1*،  محمد نجفی سمنانی2، علی عبدالعظیم حسین بحرالعلوم3 

1 استادیار و عضو هیئت علمی دانشکده پزشکی دانشگاه علوم پزشکی بیرجند، متخصص اورولوژی و فلوشیپ اندویلورژی، بخش اورولوژی بیمارستان امام رضا (ع) بیرجند

2 دانشیار و عضو هیئت علمی دانشکده پزشکی دانشگاه علوم پزشکی بیرجند، متخصص اورولوژی و فلوشیپ اندویلورژی، بخش اورولوژی بیمارستان امام رضا (ع) بیرجند

3 پزشک عمومی، دانشکده پزشکی، دانشگاه علوم پزشکی بیرجند

 

* نشانی نویسنده مسئول: بیرجند، دانشگاه علوم پزشکی بیرجند، بیمارستان امام رضا(ع)، اصغر حبیبی  

E-mail: assgharhabibi@yahoo.com

 

وصول:12/10/93، اصلاح:7/11/93، پذیرش:25/12/93

چکیده

زمینه و هدف: از مهمترین معضلات بخش‌های اورژانس، تسکین درد بیماران مبتلا به رنال کولیک است. تأثیر رژیم محدودیت مایعات در کاهش درد کولیکی، ناشناخته­است. لذا این مطالعه با هدف بررسی تاثیر رژیم محدودیت مایعات در کاهش درد کولیکی انجام­شد.

مواد و روش­ها: در این کارآزمایی بالینی از بین بیماران مبتلا به رنال کولیک کلیوی مراجعه­کننده به بیمارستان ولی­عصر (عج) شهرستان بیرجند، 141 بیمار که معیارهای ورود به مطالعه را دارا بودند به­روش نمونه‌گیری در دسترس انتخاب شدند و به­تصادفی در دو گروه 71 و 70 نفره قرارگرفتند. در گروه اول، یک عدد شیاف دیکلوفناک سدیم 100میلی‌گرم و یک لیتر سرم نرمال سالین به­مدت یک ساعت و در گروه دوم، یک عدد شیاف دیکلوفناک سدیم 100میلی‌گرم به­تنهایی تجویز شد. شدت درد بیماران قبل از درمان، 30 و 60 دقیقه بعد از شروع درمان، با استفاده از مقیاس دیداری شدت درد(VAS) اندازه‌گیری شد و داده­ها با استفاده از نرم‌افزار آماری SPSS15 و آزمون­های آماری خی دو، t مستقل، من‌ویتنی‌یو، فریدمن و ویلکاکسیون آنالیزشد.

یافته‌ها: میانگین نمره­ی شدت درد 30 و 60  دقیقه بعد از درمان در گروه دیکلوفناک با مایعات به طور معناداری بیشتر از گروه دیکلوفناک بدون مایعات بود (001/0p<). اگرچه میانگین تغییرات شدت درد  30 و 60 دقیقه بعد از درمان نسبت به قبل از درمان در گروه دیکلوفناک بدون مایعات و نسبت به گروه دیکلوفناک با مایعات، به طور معناداری بیشتربود (005/0=p)، ولی میانگین تغییرات شدت درد در 30 و 60 دقیقه بعد از درمان در دو گروه تفاوت معنا‌داری نداشت (32/0=p).

نتیجه‌گیری: با توجه به نتایج این مطالعه، با محدودیت دریافت مایعات در بیماران، بااستفاده از یک مسکن مثل شیاف دیکلوفناک، می‌توان تا حد زیادی از درد این بیماران کاست و از مراجعه­ی مکرر بیمار به اورژانس جهت دریافت ضد درد مخدر جلوگیری کرد.

واژه‌های­کلیدی : دیکلوفناک سدیم، محدودیت مایعات، رنال کولیک

 

 

 

مقدمه

سالانه حدود 2/1 میلیون نفر دردنیا به دردهای بیماری کولیکی مبتلا می­شوند که حدود1% پذیرش بیمارستانها را شامل ­می­شوند. به­ طوری که در ایالات متحده آمریکا، حدود 30 میلیون نفر در معرض خطر ابتلا به بیماری مذکورهستند. درکل می توان گفت شیوع کولیک کلیوی در جمعیت عمومی حدود12% در آقایان و4% در خانمهاست (1-2).

رنال کولیک، دردی شدید با شروع ناگهانی است که از فلانک ها شروع­شده و به کشاله­ی ران انتشارمی یابد. این درد به­صورت متناوب در بیمار تکرارشده و شدت آن مرتب افزایش­می­یابد. اصول اولیه­ی درمان رنال کولیک، کاهش و تخفیف درد بیمار و رفع اختلالات آب و الکترولیتی می باشد و تنها درمان قطعی آن، از بین بردن منشأ درد؛ یعنی عامل انسداد است، اما کلیه­ی تلاش­ها در ابتدای مراجعه، حول محور تسکین درد و درمان موقت آن می­باشد (3-5).

علت اصلی درد کولیک کلیوی، انسداد توسط سنگ می­باشد که منجر به­افزایش فشار در پشت محل انسداد شده و علائم اصلی کولیک کلیوی را ایجاد می­کند(6).

تسکین درد این بیماران، یکی از بهترین روش­های درمانی در مرحله­ی حادّ است. چرا که اغلب سنگ­های ادراری با درمان انتظاری بهبود می یابند(7). درمان رایج برای تسکین درد رنال کولیک، استفاده از ترکیبات مخدر مثل مورفین و پتیدین می­باشد. هرچند استفاده از داروهای مخدّر، بهترین اثرات را در تسکین درد دارد، ولی به­لحاظ نگرانی از عوارض مخدّرها مانند وابستگی فیزیکی و سوء مصرف این مواد، مهار مرکز تنفس(8)، هزینه­ی بالا، مشکلات قانونی و طی مراحل اداری جهت استفاده از آنها، باعث شده که جایگزینی آنها همیشه مدّ نظر باشد. به­همین دلیل، امروزه گرایش بیشتری برای استفاده از داروهای ضد التهاب غیر استروئیدی شده­است. این داروها، به­جز اثرات مستقیم ضد درد و اثرات ضد التهاب و ضد ادم، به­دلیل یک سری اثرات غیرمستقیم ناشی از کاهش آزادسازی مواد دردزا و واسطه­های شیمیایی دخیل در ایجاد ایمپالس­های ضد درد باعث تسکین درد می­شوند (9).

داروهای غیرمخدّری هم، سهم عمده‌ای در درمان کولیک کلیوی ناشی از سنگ ازطریق مهار سیکلواکسیژناز و درنتیجه، مهار تولید پروستاگلاندین‌ها دارند و به­همین دلیل، مکانیسم تسکین درد در آنها با داروهای مخدّر متفاوت است. از جمله­ی این داروها، دیکلوفناک می‌باشد (10).

نتایج یک پژوهش در زمینه­ی مقایسه­ی داروهای مخدر و شل­کننده‌های عضلانی و مهارکننده‌های سنتز و رهایی پروستاگلاندین­ها، نشان داد که دیکلوفناک سدیم، مؤثرتر و کم­عارضه‌تر ازسایر داروهاست(11).

مطالعات متعددی، اثربخشی داروهای مسکن غیر استروئیدی را اثبات­کرده­است. درمطالعه­ی رضاخانی وهمکاران، پس از مقایسه­ی اثرات ضد دردی داروی دیکلوفناک و آمینوفیلین، به­این نتیجه­رسیدند که فقط در رنال کولیک فرم وریدی دیکلوفناک نسبت به فرم رکتال و عضلانی دارای اثر سریع­تر و بیشتری می­باشند. درگروه مورد این مطالعه، پاسخ به درمان شیاف دیکلوفناک 68% بوده که 28% آن زیر 30 دقیقه بوده، درحالی­که در گروه چهارم که آمینوفیلین دریافت­کردند، جواب به درمان 62% بوده که فقط 24%آن زیر30 دقیقه بوده­است. یافته­های مطالعه­ی رضاخانی نشان­می­دهد که آمینوفیلین ضمن­آن­که عوارض بیشتری دارد (12)، حتی در برابر فرم رکتال  NSAIDها نیز داروی ضعیف­تری بوده­است.

در اکثر متون و مقالات، توصیه­شده که برای کاهش فشار در پروگزیمال محل انسداد ناشی از سنگ حالب و درنتیجه کاهش درد، محدودیّت مایعات در این بیماران اعمال­شود. ازسوی دیگر، مصرف مایعات باعث کاهش غلظت و اشباع (سچوریشن) ادرار شده و از رسوب یون­های ادراری و در نتیجه از تشکیل سنگ جلوگیری می‌کند و نیز باور عموم بر این است که مصرف مایع، سبب تسریع در دفع سنگ می‌گردد.

بسیاری از بیماران مبتلا به رنال کولیک به­خاطر عدم تحمل مایعات از طریق دهان، در معرض دهیدراتاسیون هستند. لذا مایع درمانی وریدی در مرحله‌ای از بیماری ضرورت­دارد. به­طورسنتی، به­منظور کمک به دفع سنگ همزمان با مصرف داروهای ضد درد، بیماران به­طور تهاجمی به­صورت وریدی هیدراته می‌شوند یا به آنها توصیه­می‌شود مقدار زیادی مایع از طریق دهان مصرف­کنند (13). از سوی دیگر برخی از محققان به­منظور اجتناب از تشدید درد رنال کولیک در مرحله حادّ، از محدودکردن مایعات وریدی حمایت­می‌کنند. درحقیقت، نتیجه­ی مطالعات اخیر، استفاده از دسموپرسین را به­منظور کاهش ترشح ادراری و پیشگیری از اتساع کلیه­ی انسدادی را جهت کاهش درد پیشنهادمی‌کنند(14-15).

باتوجه به نظریه­های متفاوت در زمینه­ی دادن مایعات وریدی در کاهش درد، این مطالعه با هدف مقایسه دو رژیم دارویی دیکلوفناک سدیم  بامایعات و دیکلوفناک سدیم با محدودیّت مایعات در کاهش درد بیماران مبتلا به رنال کولیکی انجام­شد.

 

مواد و روش‌ها

در این کارآزمایی بالینی، ازبین بیماران مبتلا به رنال کولیک کلیوی مراجعه­کننده به بیمارستان ولیعصر(عج) شهرستان بیرجند، 141 بیمار که معیارهای ورود به مطالعه را دارابودند به­روش نمونه‌گیری دردسترس انتخاب­شدند و به­صورت تصادفی در دو گروه 71 و 70 نفره قرارگرفتند. معیارهای ورود شامل: سنّ 18-68 سال، درد متوسط تا شدید (نمره­ی بیشتر یا مساوی5)، عدم دریافت داروهای ضددرد، ضد اسپاسم یا داروهای مهارکننده سنتزپروستا گلاندین حداقل 2 ساعت قبل از مراجعه و معیارهای خروج شامل: وجود نارسایی احتقانی قلب، بیماری‌های شدید کلیه یا عوارض رنال کولیک، بیماران مبتلا به فشارخون شدید یا بدخیم، بیمارانی که 30 دقیقه بعد از درمان نمره­ی درد آنها هیچ تغییری نمی‌کرد، بیماران با شواهد اختلال عملکرد کبد و کلیه و بیمارانی که درد آنها به­علت دیگری غیر از رنال کولیک شتخیص داده­شد، بود.

در گروه اول یک عدد شیاف دیکلوفناک سدیم 100میلی‌گرم و یک لیتر سرم نرمال سالین به­مدت یک ساعت و در گروه دوم یک عدد شیاف دیکلوفناک سدیم 100میلی‌گرم به­تنهایی تجویزشد.

ابزار گردآوری داده‌ها، پرسش­نامه­ی محقق­ساخته‌ای شامل دو بخش بود: بخش اول مربوط به مشخصات جمعیّت­شناختی (سنّ، جنس) و بخش دوم شامل اطلاعات مربوط به بیماری (سابقه­ی خانوادگی سنگ کلیه، زمان شروع درد، شدت درد، محل درد، سابقه­ی مصرف داروهای ضد درد، سابقه­ی حساسیّت به دارو یا مواد خاص، حاملگی و شیردهی(درخانم­ها) و اعتیاد به مواد مخدر بود.

پس از اخذ شرح حال و معاینه­ی فیزیکی کامل از هر بیمار، درصورت­داشتن شرایط ورود به مطالعه، نحوه­ی انجام مطالعه برای وی توضیح داده­شده و رضایت شرکت در انجام مطالعه به­صورت کتبی از بیماران گرفته­شد. برای تمام بیماران، آنالیز ادراری و KUB  جهت تأیید تشخیص رنال کولیک و سایر تشخیص­های افتراقی انجام شد.

قبل از تجویز هر نوع دارویی، شدت درد بیماران با استفاده از مقیاس دیداری شدت درد(مقیاس آنالوگ بینایی) تعیین و در پرسش­نامه ثبت­شد. براین اساس، شدت درد به­صورت عددی صفر که به­معنی بی­دردی است تا 10 که به­معنی شدیدترین درد قابل تصور است، نمره‌دهی شد. اختلاف نمره­ی شدت درد قبل از درمان با 30 و 60 دقیقه بعد از درمان به­عنوان تغییرات شدت درد در نظر گرفته­شد.

روش مداخله به­این صورت بود که در گروه مداخله، بیمار در طول 60دقیقه که تحت نظر بود، یک لیتر سرم نرمال سالین وریدی و یک عدد شیاف دیکلوفناک 100میلی‌گرم و درمقابل درگروه شاهد، بیمار فقط یک عدد شیاف دیکلوفناک 100 میلی‌گرم دریافت­کردند و محدودیت مایعات در مورد ایشان اعمال شد. سپس درهر دو گروه شدت درد در دقیقه‌های 30 و 60 پس از درمان به­روش قبل با ابزار قبلی و توسط همان فرد ارزیابی و در پرسش­نامه­ی مربوط ثبت­شد. درصورت عدم کاهش درد بیمار پس از 60 دقیقه، تا زمانی که درد تسکین یابد، از درمان­های کمکی دیگری استفاده­گردید.

داده­ها با استفاده از نرم‌افزار آماری SPSS 15 و آزمون­های آماری خی دو،  tمستقل، من ویتنی یو، ویلکاکسیون و فریدمن در سطح معنا‌داری 05/0p< تجزیه و تحلیل­شدند.

 

یافته‌ها

از 141 بیمار مبتلا به درد رنال کولیک، 71 نفر در گروه مداخله و 70 نفر در گروه شاهد بودند. 50 نفر (4/70%) از بیماران گروه مداخله و 53 نفر (7/75%) بیماران گروه شاهد مرد بودند (48/0=p). توزیع فراوانی سابقه­ی خانوادگی سنگ کلیه در بیماران دو گروه تفاوت معنا‌داری نداشت (63/0=p). همچنین میانگین سنّ در بیماران گروه شاهد نسبت به گروه مداخله بیشتر بود ولی این تفاوت از نظر آماری معنا‌دار نبود (37/0=p). (جدول 1)

نتایج نشان­ داد 36 نفر (7/50%) از بیماران گروه مداخله و 14 نفر (20%) از بیماران گروه شاهد، 60 دقیقه بعد از درمان باوجود کاهش دردشان، نیازمند دریافت مسکن قوی‌تر(پتدین یا مورفین)بودند که این اختلاف از نظر آماری معنا‌دار بود (001/0p<).

نتایج آزمون من ویتنی نشان­داد که میانگین نمره­ی شدت درد، قبل از درمان در بیماران دو گروه تفاوت معنا‌داری نداشت (63/0=p)، ولی 30 و 60 دقیقه بعد از درمان، میانگین نمره­ی شدت درد در بیماران گروه مداخله نسبت به گروه شاهد به­طور معناداری بیشتر بود (05/0p<) (جدول 2).

نتیجه­ی آزمون فریدمن نشان­داد که میانگین نمره­ی شدت درد در حداقل دو زمان از زمان‌های مذکور در بیماران گروه مداخله و شاهد، تفاوت معنا‌داری دارد (001/0p<). نتیجه­ی آزمون ویلکاکسون نشان­داد که میانگین نمره­ی شدت درد در بیماران هر دو گروه مورد مطالعه، 30 و 60 دقیقه بعد از درمان نسبت به قبل از درمان تفاوت معنا‌داری داشت. (جدول 2)

میانگین تغییرات شدت درد، 30 و 60 دقیقه بعداز درمان نسبت به قبل از درمان در بیماران گروه شاهد نسبت به گروه مداخله به­طور معنا‌داری بیشتر بود (005/0=p)، ولی میانگین تغییرات در 30 و 60 دقیقه بعد از درمان در بیماران دو گروه تفاوت معنا‌داری نداشت (32/0=p). (جدول 3)

 

بحث

نتایج مطالعه­ی حاضر، مخالف نتایج مطالعه­ی springhart و همکاران در آمریکا (2006) بر روی بیماران مبتلا به رنال کولیک حادّ (13) و مطالعه­ی worster  وRichards (2005) (16) در کانادا بود. در مطالعه­ی springhart درطی 4 ساعت طول مطالعه، تفاوت آماری معناداری ازنظر میانگین شدت درد در زمان­های مختلف و همچنین از نظر نیاز به مسکّن در دوگروه، مشاهده­نشد. درحالی که در این مطالعه در هر دو مورد ذکر شده، تفاوت معنادار بود؛ یعنی در گروه دیکلوفناک با محدودیّت مایعات میانگین شدت درد در دقایق 30 و 60 کاهش چشمگیرداشته و نیز نیاز به مسکّن قوی­تر دراین گروه نسبت به گروه دیگر به­طور چشمگیری کمتر بوده­است (جداول 1تا3). دلیل این اختلاف، می‌تواند مربوط به مسکّن مورد استفاده در مطالعه باشد. زیرا آنان در مطالعه­ی خود جهت تسکین درد، از نارکوتیک (مورفین) استفاده­ کرده­ بودند. دلیل دیگر می‌تواند مربوط به تعداد کم نمونه­های مورد مطالعه­ی آنان باشد. درمطالعه­ی آنها، تنها 43 بیمار شرکت­داشته درحالی­که در مطالعه­ی حاضر، 141 بیمار شرکت کرده­بودند. نیز درمطالعه­ی worster  وRichards  (2005)، تفاوت معناداری در شدت درد بیماران دو گروه به­دست نیامد(16). درمطالعه­ی مذکور، شدت درد فقط یک نوبت و آن هم 6 ساعت بعد از مداخله مورد ارزیابی قرارگرفته است و با شدت درد قبل از مداخله مقایسه­شده­است.

باتوجه به این­که انسداد حادّ یک­طرفه در کلیه­ی سه فاز دارد: فاز یک شامل افزایش فشار حالب و افزایش جریان خون کلیوی است که حدود1تا5/2 ساعت و فاز دوم شامل کاهش جریان خون کلیوی و افزایش ممتدّ در فشار حالب است که تا حدود 5 ساعت بعدازشروع انسداد طول می­کشد. فاز سوم شامل کاهش بیشتر در جریان خون کلیوی وکاهش پیش­رونده در فشار حالب می باشد(17).

بنابراین مشاهده­می­شود که در فاز 1و2، فشار حالب به طور ممتدّ افزایش­می­یابد که این امر، ناشی از افزایش تولید ادرار است، ولی در فاز سوم تولید ادرار کاهش­می­یابد که ممکن­است به­خاطر مکانیزم دفاعی بدن برای مقابله با درد و انسداد ناشی از اتساع بیش ازحدّ سیستم پیلوکالیسی باشد. پس باتوجه به­طولانی بودن مطالعه­­ی worster و Richards (2005) می‌توان انتظار داشت که درد در دو گروه به­طوریکسانی کاهش یابد، چه آنانی که مایعات دریافت­کرده­اند و چه آنانی که از دریافت مایعات محروم شده­اند. البته این به شرایط مختلفی بستگی دارد. چنانچه سنگ در طول حالب در حرکت باشد و انسداد نسبی باشد، درد فروکش نخواهدکرد. همچنین نتایج مطالعه روشنی و همکارانش نشان­داد که شیاف دیکلوفناک سدیم اثرات برابری با شکل تزریق عضلانی آن در درمان رناب کولیک دارو و به­دلیل سهولت استفاده توسط خود بیمار، پذیرش آن از طرف بیمار راحت­تر صورت می­پذیرد که این نتایج تاییدکننده  نتایج حاصل از مطالعه­ی حاضر می باشد(18).

باکاهش چشمگیرتر میانگین شدت درد در بیماران گروه دوم؛ یعنی دیکلوفناک با محدودیّت مایعات و نیز باتوجه به مطالعات فراوان نسبت به کم­بودن عوارض جانبی دیکلوفناک سدیم نسبت به سایر مسکّن­ها(اپیوئیدها) در درمان کولیک کلیوی، می­­توان چنین نتیجه­گرفت که با محدودکردن دریافت مایعات در بیماران به­همراه استفاده از یک مسکّن مناسب و با عوارض جانبی کمتر، مثل شیاف دیکلوفناک، می­توان تا حد زیادی از درد این بیماران کاست و نیز با توجه به استفاده­ی  آسان­تر ازشیاف دیکلوفناک نسبت به سایر داروهای تزریقی از مراجعه­ی مکرر بیماران به اورژانس جهت دریافت درمان ضدّ درد جلوگیری­کرد.

 

تشکر و قدردانی

این مطالعه حاصل پایان‌نامه­ی دکترای عمومی با کد 559 مصوب دانشگاه علوم پزشکی بیرجند می‌باشد که در کمیته­ی اخلاق پژوهش دانشگاه با کد 01-09-1389 ثبت ­گردیده ­است. از حوزه معاونت محترم تحقیقات و فناوری دانشگاه علوم پزشکی بیرجند و پرسنل بخش اورژانس بیمارستان امام رضا(ع) که در جریان این طرح همکاری و مساعدت کردند، تشکر و قدردانی می‌شود.

 

 

References

  1. Curhan GC. Epidemiology of stone disease. Urol Clin North Am. 2007; 34(3):287-93.
  2. Leslie S. Why do kidney stone hurt so much? Family Urology.2000; 5(1):27.
  3. Presti JC, Kane JChJ, Shinohara K, Carroll PR. Neoplasms of the prostate gland. In: Tanagho EA, McAninch JW. Smith's general urology. Philadelphia: Mc Graw Hill; 2008 :348-55.
  4. Portis AJ, Sundaram CP. Diagnosis and initial management of kidney stones. Am Fam Physician. 2001; 63(7): 1329-38.
  5. Kasper DL, Braunwald E, Hauser S, Longo D, Jameson JL, Fauci AS. Harrison's principles of internal medicine. 16th ed. Vol 2. USA: McGraw-Hill Professional; 2005.
  6. R,Vaughan W (eds). Campbell’s Urology. NewYork: Menon M, Resnick M. Urinary Lithia sis. In: Walsh Saunders; 2002:3267-8.
  7. Holdgate A, Pollock T. Systematic review of the relative efficacy of non-steroidal anti-inflammatory drugs and opioids in the treatment of acute renal colic. BMJ. 2004; 328(7453):1401.
  8. Michaed C. Acute postoperative pain. In: Patrick DW. Ronald M. Textbook of pain: From Churchill Livingstone. Edinburgh: UK. 1994:337-57.
  9. John JB. Postoperative pain. In:John JB;Chapman CR; Wilbert EF; management of pain:from Lea Febiger.Philadelphia:USA.1999:461-81
  10. Seddon P, Bara A, Ducharme FM, Lasserson TJ. Oral xanthines as maintenance treatment for asthma in children. Cochrane Database Syst Rev. 2006; 25(1): 2885.
  11. Tankó A, Tamás G. Use of sodium diclofenac in acute renal colic. Acta Chir Hung. 1995- 1996; 35(3-4): 285-90.
  12. Rezakhani B, Safarinejad M, Markazimoghadam N,Valimanesh H, Abdolahiyan M. Comparison of conventional therapies in the treatment of acute renal colic attack. Journal of Army University of Medical Sciences of the I.R.Iran.2004:2(3):381-5.[Persian]
  13. Springhart WP, Marguet CG, Sur RL, Norris RD, Delvecchio FC, Young MD, Sprague P, Gerado CA, Albala DM, Preminger GM. Forced versus minimal intravenous hydration in the management of acute renal colic: a randomized trial. J Endourol. 2006 ;20(10):713-6.
  14. Lopes T, Dias JS, Mercelino J, Varela J, Ribeiro S, Dias J. An assessment of the clinical efficacy of intranasal desmopression spray in the treatment of renal colic. BJU Int. 2001;87(4):322–5.
  15. El-Sherif AE, Salem M, Yahia H, Al-Sharkawy WA, Al-Sayrafi M. Treatment of renal colic by desmopressin intranasal spray and diclofenac sodium. J Urol.1995; 153(5):1395–8.
  16. Worster AS, Bhanich Supapol W. Fluids and diuretics for acute ureteric colic. Cochrane Database Syst Rev.2012;3:CD004926.
  17. Moody TE, Vaughn ED Jr, Gillenwater JY. Relationship between renal blood flow and urethral pressure during 18 hours of total unilateral urethral occlusion Implications for changing sites of increased renal resistance. Invest Urol.1975 ; 13(3):246-51
  18. Roshani A, Sobhani A, Abaspour N. Compared with intramuscular injection of diclofenac sodium suppository form of therapy in acute renal colic. The Iranian Journal of Urology. 2007; 22:51-5.

 


Comparison of two drug regimens diclofenac sodium with fluids and diclofenac sodium with restricted fluids in reducing pain in patients with renal colic

 

Asghar Habibi.,

Assistant Professor, Department of Urology, Imam Reza Hospital, Birjand University of Medical Science, Birjand, Iran.

 

Mohhamad Najafi Semnani.,

Associate Professor, Department of Urology, Imam Reza Hospital, Birjand University of Medical Science, Birjand, Iran.

 

Ali Abdolazim Hossein Bahrololum.,

General Physician, Department of  Medical science , Birjand University of Medical Science, Birjand, Iran.

 

Received:02/01/2015, Revised:06/02/2015, Accepted:16/03/2015


Abstract

Background: The main problem in emergency departments is relief of pain in patients with renal colic. The effect of fluid restriction diet in reducing the colic pain is unknown. The present study was performed to investigate the effect of fluid restriction diet in reducing the colic pain.

Materials and Methods: In this clinical trial, among patients with renal colic who had referred to Valiasser hospital of Birjand city, 141 patients who had inclusion criteria were selected and randomely divided into two groups (71 and 70 patients in each group). In the first group, diclofenac 100 mg suppositories, and a liter of normal saline solution for one hour; and in the second group, 100 mg diclofenac suppository alone was administered. Patients pain intensity, before treatment, 30 and 60 minutes after treatment, was measured using a visual analog scale pain scores (VAS). Data were analyzed using statistical software SPSS 15, and Chi-square, t-independent, Mann-Whitney U, Friedman and Wilcoxon tests.

Results: The mean pain score, 30 and 60 min after treatment, was significantly greater in diclofenac with fluids group than diclofenac-only group. diclofenac with no fluid group (P<0.001). Although the mean changes in pain intensity, was greater in diclofenac-only group than diclofenac with fluids group (P=0.005), but the mean changes in pain intensity, 30 and 60 min after treatment, in both groups was not statistically different (P=0.32).

Conclusion: The results of this study show that fluids uptake restrictions, using a suppository painkillers such as diclofenac, can greatly reduce pain in these patients; and prevents the patients frequent refers to the emergency room to get a narcotic analgesic

Keywords: Diclofenac sodium, Fluid restriction, Renal colic

 

 

 

 

 

 

 

 

 

 

Correspond Author:

Asghar Habibi,

Birjand, Imam Reza Hospital, Birjand University of Medical Science, Birjand, Iran

E-mail: assgharhabibi@yahoo.com

  1. Curhan GC. Epidemiology of stone disease. Urol Clin North Am. 2007; 34(3):287-93.
  2. Leslie S. Why do kidney stone hurt so much? Family Urology.2000; 5(1):27.
  3. Presti JC, Kane JChJ, Shinohara K, Carroll PR. Neoplasms of the prostate gland. In: Tanagho EA, McAninch JW. Smith's general urology. Philadelphia: Mc Graw Hill; 2008 :348-55.
  4. Portis AJ, Sundaram CP. Diagnosis and initial management of kidney stones. Am Fam Physician. 2001; 63(7): 1329-38.
  5. Kasper DL, Braunwald E, Hauser S, Longo D, Jameson JL, Fauci AS. Harrison's principles of internal medicine. 16th ed. Vol 2. USA: McGraw-Hill Professional; 2005.
  6. R,Vaughan W (eds). Campbell’s Urology. NewYork: Menon M, Resnick M. Urinary Lithia sis. In: Walsh Saunders; 2002:3267-8.
  7. Holdgate A, Pollock T. Systematic review of the relative efficacy of non-steroidal anti-inflammatory drugs and opioids in the treatment of acute renal colic. BMJ. 2004; 328(7453):1401.
  8. Michaed C. Acute postoperative pain. In: Patrick DW. Ronald M. Textbook of pain: From Churchill Livingstone. Edinburgh: UK. 1994:337-57.
  9. John JB. Postoperative pain. In:John JB;Chapman CR; Wilbert EF; management of pain:from Lea Febiger.Philadelphia:USA.1999:461-81
  10. Seddon P, Bara A, Ducharme FM, Lasserson TJ. Oral xanthines as maintenance treatment for asthma in children. Cochrane Database Syst Rev. 2006; 25(1): 2885.
  11. Tankó A, Tamás G. Use of sodium diclofenac in acute renal colic. Acta Chir Hung. 1995- 1996; 35(3-4): 285-90.
  12. Rezakhani B, Safarinejad M, Markazimoghadam N,Valimanesh H, Abdolahiyan M. Comparison of conventional therapies in the treatment of acute renal colic attack. Journal of Army University of Medical Sciences of the I.R.Iran.2004:2(3):381-5.[Persian]
  13. Springhart WP, Marguet CG, Sur RL, Norris RD, Delvecchio FC, Young MD, Sprague P, Gerado CA, Albala DM, Preminger GM. Forced versus minimal intravenous hydration in the management of acute renal colic: a randomized trial. J Endourol. 2006 ;20(10):713-6.
  14. Lopes T, Dias JS, Mercelino J, Varela J, Ribeiro S, Dias J. An assessment of the clinical efficacy of intranasal desmopression spray in the treatment of renal colic. BJU Int. 2001;87(4):322–5.
  15. El-Sherif AE, Salem M, Yahia H, Al-Sharkawy WA, Al-Sayrafi M. Treatment of renal colic by desmopressin intranasal spray and diclofenac sodium. J Urol.1995; 153(5):1395–8.
  16. Worster AS, Bhanich Supapol W. Fluids and diuretics for acute ureteric colic. Cochrane Database Syst Rev.2012;3:CD004926.
  17. Moody TE, Vaughn ED Jr, Gillenwater JY. Relationship between renal blood flow and urethral pressure during 18 hours of total unilateral urethral occlusion Implications for changing sites of increased renal resistance. Invest Urol.1975 ; 13(3):246-51
  18. Roshani A, Sobhani A, Abaspour N. Compared with intramuscular injection of diclofenac sodium suppository form of therapy in acute renal colic. The Iranian Journal of Urology. 2007; 22:51-5.