فیزیولوژی ورزشی
هانیه سلطانی؛ بهروز عبدلی؛ علیرضا فارسی؛ عباس حق پرست
دوره 29، شماره 1 ، فروردین و اردیبهشت 1401، ، صفحه 77-87
چکیده
زمینه و هدف: بسیاری از افراد وابسته به هروئین در کارکردهای شناختی با مشکل مواجه هستند. هدف تحقیق حاضر بررسی تأثیر تمرینات مقاومتی بر کارکردهای شناختی مردان وابسته به هروئین بود.مواد و روشها: روش اجرای تحقیق، نیمه تجربی و از لحاظ هدف کاربردی بود که به شیوه پیش‌آزمون-پس‌آزمون همراه با گروه کنترل انجام شد. 30 نفر از افراد وابسته به هروئین ...
بیشتر
زمینه و هدف: بسیاری از افراد وابسته به هروئین در کارکردهای شناختی با مشکل مواجه هستند. هدف تحقیق حاضر بررسی تأثیر تمرینات مقاومتی بر کارکردهای شناختی مردان وابسته به هروئین بود.مواد و روشها: روش اجرای تحقیق، نیمه تجربی و از لحاظ هدف کاربردی بود که به شیوه پیش‌آزمون-پس‌آزمون همراه با گروه کنترل انجام شد. 30 نفر از افراد وابسته به هروئین مرکز درمان ترک اعتیاد در شهر تهران به‌عنوان نمونه انتخاب شدند و در دو گروه تجربی و کنترل قرار گرفتند. شرکت‌کنندگان ابتدا، آزمون استروپ معنایی و حافظه کاری ان بک را انجام دادند. گروه تجربی ۸ هفته، هفته‌ای 3 جلسه تمرین مقاومتی را به شیوه دایرهای شامل سه ست 12-۸ تکراری متشکل از 6 حرکت با فواصل استراحتی 2-1 دقیقه بین ست‌ها و 5-3 دقیقه بین دایره اجرای حرکات انجام دادند. پس از اتمام مداخله، پس‌آزمون به عمل آمد. از آزمون تحلیل کوواریانس جهت تجزیه و تحلیل داده‌ها استفاده شد.یافته‌ها: نتایج نشان داد که در متغیر استروپ معنایی خنثی (026/0=p، 53/5= (27/1)f)، استروپ معنایی مثبت (001/0=p، 45/14= (27/1)f)، استروپ معنایی منفی (019/0=p، 18/6= (27/1)f) و حافظه کاری (029/0=p، 29/5= (27/1)f) بین دو گروه تفاوت معنادار وجود داشت که با توجه به تفاوت میانگین‌ها، در حافظه کاری عملکرد گروه تجربی بالاتر بود همچنین زمان واکنش استروپ معنایی (خنثی، مثبت و منفی) در گروه تجربی پایین‌تر بود.نتیجه‌گیری: در یک نتیجه‌گیری کلی می‌توان بیان کرد که یک دوره مداخله تمرینات مقاومتی بر کارکردهای شناختی (استروپ معنایی و حافظه کاری) در مردان وابسته به هروئین تأثیر مثبت دارد.
فیزیولوژی ورزشی
مرتضی حاجی نیا؛ امیرحسین حقیقی؛ رویا عسکری
دوره 28، شماره 3 ، مرداد و شهریور 1400، ، صفحه 457-465
چکیده
زمینه و هدف: چاقی، اختلال متابولیکی است که از طریق افزایش هزینه انرژی و تحریک عوامل مرتبط با قهوهای شدن بافت چربی سفید، قابل‌کنترل و پیشگیری است. هدف از تحقیق حاضر، بررسی تأثیر تمرین مقاومتی شدیدبر سطوح آیریزین و عامل رشد فیبروبلاست 21 در مردان دارای اضافه‌وزن بود.
مواد و روشها: در این مطالعه نیمه‌تجربی، 20 مرد دارای اضافه‌وزن ...
بیشتر
زمینه و هدف: چاقی، اختلال متابولیکی است که از طریق افزایش هزینه انرژی و تحریک عوامل مرتبط با قهوهای شدن بافت چربی سفید، قابل‌کنترل و پیشگیری است. هدف از تحقیق حاضر، بررسی تأثیر تمرین مقاومتی شدیدبر سطوح آیریزین و عامل رشد فیبروبلاست 21 در مردان دارای اضافه‌وزن بود.
مواد و روشها: در این مطالعه نیمه‌تجربی، 20 مرد دارای اضافه‌وزن (میانگین 3/33±36/56سال و نمایه توده بدن 3/02±29/41 کیلوگرم بر مترمربع) از طریق فراخوان انتخاب و به‌صورت تصادفی در دو گروه تمرین مقاومتی شدید و کنترل قرار گرفتند. برنامه گروه مقاومتی به‌صورت دایرهای با شدت 85-80 درصد یک تکرار بیشینه، سه جلسه در هفته به مدت هشت هفته انجام شد. 24 ساعت قبل و 48 ساعت بعد از دوره تمرینی سطوح سرمی آیریزین و عامل رشد فیبروبلاست 21 (FGF21) از همه آزمودنیها در حالت ناشتا اندازه‌گیری شد. تجزیه و تحلیل داده‌ها به‌وسیله آزمون تی همبسته و آنکوا در سطح معنیداری 0/01>P انجام شد.
یافته‌ها: سطوح سرمی آیریزین و FGF21 در گروه تمرین مقاومتی شدید در مقایسه با گروه کنترل افزایش معناداری را نشان داد (0/01>P). وزن بدن، BMI و درصد چربی بدن در گروه تمرین مقاومتی شدید در مقایسه با گروه کنترل، کاهش معناداری را نشان داد؛ درحالی‌که در گروه کنترل، افزایش معناداری مشاهده شد (0/01>P).
نتیجه‌گیری: به نظر می‌رسد تمرین مقاومتی شدید می‌توانند به‌عنوان گامی مؤثر در تبدیل بافت چربی سفید به قهوهای و بهبود ترکیب بدنی افراد دارای اضافه‌وزن و چاق مورد تأکید قرار گیرد.
فیزیولوژی ورزشی
محمد حسین‌زاده؛ امیر رشیدلمیر؛ فریدا صادقی فاضل؛ رامبد خواجه ای
دوره 27، شماره 3 ، مرداد و شهریور 1399، ، صفحه 340-346
چکیده
زمینه وهدف: آیریزین که توسط عضله اسکلتی در پاسخ به فعالیت ورزشی تولید می‌شود، اخیراً به‌عنوان هدف درمانی برای بیماری‌های متابولیک گزارش شده است. هدف از پژوهش حاضر بررسی تأثیر هشت هفته تمرین مقاومتی و استقامتی بر سطوح آیریزین بافت کبد و عضله دوقلو در موش‌های صحرایی نر است. مواد و روشها:در این پژوهش 15سر موش صحرایی نر به‌طور تصادفی ...
بیشتر
زمینه وهدف: آیریزین که توسط عضله اسکلتی در پاسخ به فعالیت ورزشی تولید می‌شود، اخیراً به‌عنوان هدف درمانی برای بیماری‌های متابولیک گزارش شده است. هدف از پژوهش حاضر بررسی تأثیر هشت هفته تمرین مقاومتی و استقامتی بر سطوح آیریزین بافت کبد و عضله دوقلو در موش‌های صحرایی نر است. مواد و روشها:در این پژوهش 15سر موش صحرایی نر به‌طور تصادفی به سه گروه کنترل(5 سر)،تمرین استقامتی(5 سر)و تمرین مقاومتی(5 سر)، تقسیم شدند.گروه استقامتی تمرینات را به مدت هشت هفته روی نوارگردان وگروه مقاومتی نیزتمرینات مقاومتی را به مدت هشت هفته روی نردبان یک متری با شیب 85 درجه انجام دادندو گروه کنترل در این مدت بدون تمرین بودند.72 ساعت پس از آخرین جلسه تمرین حیوانات بیهوش و بافت کبدو عضله دوقلو برداشته شد. از آزمون شاپیروویلک جهت تعیین توزیع طبیعی داده‌ها،و از آزمون‌آنالیز واریانس یک طرفه و آزمون تعقیبی توکی برای تجزیه و تحلیل داده‌ها استفاده گردیدو معنیداری در سطح 05/0 ≥P پذیرفته شد.یافته‌ها:پس ازتأیید توزیع طبیعی داده‌ها با آزمون شاپیروویلک،نتایج آزمون آنالیز واریانس یک‌طرفه اختلاف معنیداری را در مقادیر آیریزین بافت کبد و عضله دوقلو در بین گروه‌ها نشان داد(به‌ترتیب؛ 001/0P=، 016/0=P).آزمون تعقیبی توکی نیز افزایش معنیداری را در مقادیر آیریزین عضله دوقلو در گروه تمرین استقامتی و تمرین مقاومتی نسبت به گروه کنترل نشان داد(به‌ترتیب؛016/0P=، 061/0=P).همچنین آزمون تعقیبی توکی نشان داد که افزایش معنیداری در مقادیر آیریزین بافت کبد در گروه تمرین استقامتی و تمرین مقاومتی نسبت به گروه کنترل وجود دارد(به‌ترتیب؛ 001/0P=، 001/0=P). اما اختلاف معنیداری در مقادیر آیریزین بافت کبدو عضله دوقلو بین گروه‌های تمرینی وجود نداشت(به‌ترتیب؛ 962/0P =، 742/0= P). نتیجه‌گیری:براساس نتایج پژوهش حاضر، هر دو تمرینات مقاومتی و استقامتی می‌تواند سطوح آیریزین را در هر دو بافت کبدو عضله دوقلو به‌طور معنیداری افزایش دهد که به‌نظر می‌رسد فعالیت ورزشی از این طریق می‌تواند اثرات مفیدی در پیشگیری و درمان بیماری‌های متابولیک داشته‌باشد.
فیزیولوژی ورزشی
محمد حسین‌زاده؛ امیر رشیدلمیر؛ سید محمود حجازی
دوره 25، شماره 5 ، آذر و دی 1397، ، صفحه 629-637
چکیده
زمینه و هدف: پروتئین تراغشایی فیبرونکتین نوع 3 دامنه حاوی پروتئین 5 (FNDC5) به‌عنوان یک فاکتور مهم برای تمایز سلولی عضله اسکلتی شناخته شده است. باتوجه به اینکه اثرات مثبت ورزش منظم از طریق عضله اسکلتی منتقل می‌شود، هدف ازپژوهش حاضر بررسی اثر دو برنامه تمرین مقاومتی واستقامتی فزاینده بر بیان ژن FNDC5 عضله دوقلو در رت‌های نر بود.مواد و روشها: ...
بیشتر
زمینه و هدف: پروتئین تراغشایی فیبرونکتین نوع 3 دامنه حاوی پروتئین 5 (FNDC5) به‌عنوان یک فاکتور مهم برای تمایز سلولی عضله اسکلتی شناخته شده است. باتوجه به اینکه اثرات مثبت ورزش منظم از طریق عضله اسکلتی منتقل می‌شود، هدف ازپژوهش حاضر بررسی اثر دو برنامه تمرین مقاومتی واستقامتی فزاینده بر بیان ژن FNDC5 عضله دوقلو در رت‌های نر بود.مواد و روشها: در این پژوهش 15سر موش صحرایی نر به‌طور تصادفی به سهگروه کنترل (5 سر)، تمرین استقامتی (5 سر) و تمرین مقاومتی (5 سر)، تقسیم شدند.گروه استقامتی تمرینات را به مدت 8 هفته روی نوارگردان وگروه مقاومتی نیز تمرینات مقاومتی را به مدت هشت هفته روی نردبان یک متری با شیب 85 درجه انجام دادند.72 ساعت پس از پایان تمرین حیوانات بیهوش شده، بافت عضله دوقلو جدا و اندازه‌گیری بیان ژن FNDC5 انجام شد. ازآزمون آنالیز واریانس یک‌طرفه برای تجزیه وتحلیل داده‌ها استفاده و معنیداری درسطح 05/0 ≥P پذیرفته شد. یافته‌ها:اختلاف معنیداری در بیان ژن FNDC5 در بین گروه‌ها مشاهده شد)001/0 P= و 791/31 (F=. بهکارگیری آزمون تعقیبی Tukey نشان داد، بیان ژن FNDC5 عضله دوقلو درگروه تمرین استقامتی و تمرین مقاومتی نسبت به گروه کنترل به‌طور معنیداری (به ترتیب 001/0P
فیزیولوژی ورزشی
لیلی ضیاءالدینی دشتخاکی؛ امیر رشیدلمیر؛ سعید نقیبی
دوره 25، شماره 4 ، مهر و آبان 1397، ، صفحه 473-485
چکیده
زمینه و هدف: برنامه بازتوانی قلبی در راستای کاهش خطرات ثانویه و افزایش عملکرد بیماران تحت عمل بای پس قلبی طراحی شده که نهایتا با تاخیر و کاهش میزان مرگ و میر قلبی همراه است. یک بخش کلیدی از این برنامه فعالیت ورزشی است. هدف از مطالعه حاضر، بررسی تغییرات بیان ژن ABCG8 سلول‌های PBMN در زنان میانسال پس از بای‌پس عروق کرونری متعاقب هشت هفته تمرین ...
بیشتر
زمینه و هدف: برنامه بازتوانی قلبی در راستای کاهش خطرات ثانویه و افزایش عملکرد بیماران تحت عمل بای پس قلبی طراحی شده که نهایتا با تاخیر و کاهش میزان مرگ و میر قلبی همراه است. یک بخش کلیدی از این برنامه فعالیت ورزشی است. هدف از مطالعه حاضر، بررسی تغییرات بیان ژن ABCG8 سلول‌های PBMN در زنان میانسال پس از بای‌پس عروق کرونری متعاقب هشت هفته تمرین مقاومتی در آب و خشکی است.در این پژوهش 30 زن میانسال بیمار قلبی-عروقی به سه گروه کنترل، تمرین مقاومتی در آب و در خشکی تقسیم شدند. برنامه تمرین مقاومتی به مدت هشت هفته (3 جلسه در هفته) با شدت 60 درصد یک تکرار بیشینه اجرا گردید. گروه کنترل در این مدت در هیچ برنامه تمرینی شرکت نداشتند. 48ساعت قبل از شروع برنامه تمرینی و 48ساعت بعد از آخرین جلسه تمرینی از آزمودنیها درحالت ناشتا خونگیری شد و جداسازی سلول‌های PBMN جهت اندازه‌گیری بیان ژن ABCG8 انجام گردید. برای تعیین تفاوت‌های درون‌گروهی و بین‌گروهی، از آزمون آنالیز واریانس با اندازه‌های تکراری و آزمون تی‌همبسته استفاده شد و سطح معنیداری 05/0P≤ درنظر گرفته شد. نتایج آزمون آنالیز واریانس با اندازه‌های تکراری نشان داد، اختلاف بین‌گروهی معنیداری در بیان نسبی ژن ABCG8 وجود دارد (001/0 P=). همچنین نتایج آزمون تی‌همبسته نشان داد اختلاف درون‌گروهی معنیداری در بیان ژن ABCG8 در گروه تمرین مقاومتی در آب و تمرین مقاومتی در خشکی وجود دارد(بترتیب؛001/0 P= و 001/0 P=). نتایج پژوهش حاضر نشان می‌دهد هر دو نوع مدل تمرینی، سازگاری‌های مطلوب مشابهی را بر روی بیان ژن ABCG8 القاء می‌کند و لذا از این طریق ممکن است به طور غیر مستقیم مانع تجمع کلسترول در عروق کرونر شود.
فیزیولوژی ورزشی
اسرا عسکری؛ امیر رشیدلمیر؛ ناهید بیژه؛ مجید مومنی مقدم
دوره 25، شماره 3 ، مرداد و شهریور 1397، ، صفحه 451-460
چکیده
زمینه و هدف:نروتروفین-3 (NT-3)از بیومارکر‌های مورد مطالعه در بیماری ام.اس، شناخته شده‌است. باتوجه به‌اینکه تمرینات ورزشی به‌عنوان یک شیوه مؤثر غیردارویی در درمان بیماری ام.اس مطرح گردیده است، هدف از مطالعه حاضر بررسی تغییرات مقادیر پلاسمایی و بیان ژنNT-3متعاقب هشت هفته تمرین درآب وتمرین مقاومتی در زنان مبتلا به ام اس بود.موادوروش‌ها:در ...
بیشتر
زمینه و هدف:نروتروفین-3 (NT-3)از بیومارکر‌های مورد مطالعه در بیماری ام.اس، شناخته شده‌است. باتوجه به‌اینکه تمرینات ورزشی به‌عنوان یک شیوه مؤثر غیردارویی در درمان بیماری ام.اس مطرح گردیده است، هدف از مطالعه حاضر بررسی تغییرات مقادیر پلاسمایی و بیان ژنNT-3متعاقب هشت هفته تمرین درآب وتمرین مقاومتی در زنان مبتلا به ام اس بود.موادوروش‌ها:در پژوهش حاضر، 30زن ازبین جامعه آماری زنان مبتلا به مالتیپلاسکلروزیس شهر مشهدانتخاب و به‌طور تصادفی به سه گروه کنترل،تمرین مقاومتی و تمرین درآب تقسیم شدند.برنامه تمرین مقاومتی و تمرین درآب بهمدت هشت هفته انجام شد.آزمودنیهای گروه کنترل درهیچ تمرینی شرکت نداشتند.پس ازجداسازی پلاسما و سلول‌های تکهستهای خون محیطی(PBMN)، اندازه‌گیری مقادیر پلاسمایی و بیان ژن NT-3ترتیب به‌روش الایزا و ریلتایم-پیسیآر انجام شد.برای مقایسه میانگین، مقادیرپلاسمایی وبیان ژن NT-3 در سه گروه از روش ANCOVA و مقایسه گروههابه صورت قبل و بعداز مداخله از تی‌همبسته استفاده وسطح معنیداری 05/0p≤درنظر گرفته شد.یافته‌ها: نتایج افزایش معنیداری در مقادیر پلاسمایی NT-3 سه گروه نشان داد(001/0 P
محمود نیک سرشت؛ عبدالحسین طاهری کلانی
دوره 25، شماره 2 ، خرداد و تیر 1397، ، صفحه 205-215
چکیده
زمینه و هدف: تمرین ورزشی منظم به عنوان یک راهکار مهم در کاهش نشانگرهای التهابی پذیرفته شده است. اما هنوز مشخص نیست که چه نوع تمرینی مطلوب‌تر است. هدف اصلی مطالعۀ حاضر مقایسه اثر تمرین مقاومتی غیرخطی و هوازی تناوبی بر سطح سرمی اینترلوکین-18 (IL-18) و پروتئین واکنشی-C (CRP) در مردان جوان چاق بود. هدف دیگر، مقایسه این نشانگرها در مردان چاق با ...
بیشتر
زمینه و هدف: تمرین ورزشی منظم به عنوان یک راهکار مهم در کاهش نشانگرهای التهابی پذیرفته شده است. اما هنوز مشخص نیست که چه نوع تمرینی مطلوب‌تر است. هدف اصلی مطالعۀ حاضر مقایسه اثر تمرین مقاومتی غیرخطی و هوازی تناوبی بر سطح سرمی اینترلوکین-18 (IL-18) و پروتئین واکنشی-C (CRP) در مردان جوان چاق بود. هدف دیگر، مقایسه این نشانگرها در مردان چاق با مردان غیرچاق برای تعیین اثر چاقی بود. مواد و روشها: سی و هشت مرد جوان و چاق (سن=2/5±4/31 سال و چربی بدن= 5/1±3/27 درصد) به‌طور تصادفی در گروه‌های مقاومتی غیرخطی (14 نفر)، هوازی تناوبی (12 نفر) و کنترل (12 نفر) قرار گرفتند. یک گروه از مردان غیرچاق (سن=9/5±0/32 سال، چربی بدن=0/2±5/16 درصد، 15 نفر) برای مقایسه با گروه چاق انتخاب شدند. از آزمون‌های t مستقل و تحلیل واریانس دو طرفه با اندازه‌گیری مکرر برای تحلیل داده‌ها استفاده شد.یافته‌ها: نتایج نشان داد که تفاوت معناداری در غلظت پایه IL-18 (17/0P = )، CRP (77/0P = ) و اکسیژن مصرفی اوج (24/0P= ) بین گروه چاق با غیرچاق مشاهده نشد. پس از تمرین، اکسیژن مصرفی اوج در گروه‌های مقاومتی غیرخطی (03/0P= ) و هوازی تناوبی (001/0P= ) در مقایسه با گروه کنترل افزایش یافت، اما این افزایش در گروه هوازی تناوبی بالاتر از مقاومتی غیرخطی بود (02/0P = ). در مقایسه با گروه کنترل، دو گروه تمرین به‌طور مشابه و معناداری در کاهش تودۀ چربی (001/0P = ) مؤثر بودند. هرچند، تغییر معناداری در IL-18 (26/0P = ) و CRP (15/0P = ) پس از برنامه‌های تمرین مشاهده نشد. نتیجه‌گیری: غلظت مشابه CRP و IL-18 در مردان جوان چاق و غیرچاق را می‌توان به وضعیت مشابه در سن یا آمادگی هوازی آنها نسبت داد. علاوه بر این، به‌نظر می‌رسد که 12 هفته تمرین مقاومتی غیرخطی و هوازی تناوبی برای کاهش معناداری این نشانگرها در مردان چاق کافی نباشد.
مجتبی میرسعیدی؛ سیدرضا عطارزاده حسینی؛ احسان میر؛ کیوان حجازی
دوره 21، شماره 2 ، خرداد و تیر 1393، ، صفحه 283-292
چکیده
زمینه و هدف: خطر بروز بیماری‌های دیابت و قلبی - عروقی در افراد مسن، چاق و کم‌تحرک زیاداست. تمرین ورزشی، اختلالات متابولیکی مرتبط با این بیماری‌ها را بهبودمی‌بخشد. هدف از این پژوهش، بررسی تاثیر هشت هفته تمرین مقاومتی برسطوح سرمی پروتئین واکنش گر C، اینترلوکین-6 و شاخص‌های لیپیدی مردان میان‌سالِ غیرفعال می‌باشد.
مواد و روشها: این ...
بیشتر
زمینه و هدف: خطر بروز بیماری‌های دیابت و قلبی - عروقی در افراد مسن، چاق و کم‌تحرک زیاداست. تمرین ورزشی، اختلالات متابولیکی مرتبط با این بیماری‌ها را بهبودمی‌بخشد. هدف از این پژوهش، بررسی تاثیر هشت هفته تمرین مقاومتی برسطوح سرمی پروتئین واکنش گر C، اینترلوکین-6 و شاخص‌های لیپیدی مردان میان‌سالِ غیرفعال می‌باشد.
مواد و روشها: این مطالعه از نوع نیمه‌تجربی و در سال 1391 در شهرستان ساری انجام‌شد. در این تحقیق، 24 آزمودنی در دو گروه تجربی (12 نفر) و کنترل (12 نفر) به‌روش نمونه‌گیری در دسترس و هدفمند انتخاب شدند. برنامه‌ی تمرین مقاومتی درهشت هفته و در هرهفته، سه جلسه به-مدت 90 دقیقه باشدت 60 تا 70 درصد یک تکرار بیشینه انجام‌شد. نمونه‌ی خونی پیش از شروع و پس از پایان مداخله‌ی تمرینی جمع‌آوری‌شد. با استفاده از نرم‌افزار SPSS، ویرایش 15 مقایسه‌ی میانگین‌های درون‌گروهی و بین‌گروهی انجام و برای آزمون فرضیه‌ها، سطح معناداری 05/0>p در نظرگرفته‌شد.
یافته‌ها: نتایج نشان‌داد در گروه مقاومتی سطوح CRP،IL-6، درصدچربی بدن به‌ترتیب به‌میزان 14/19، 00/11 و 55/9 درصد کاهش معناداری یافت(05/0P).
نتیجه‌گیری: هشت هفته تمرین مقاومتی از طریق کاهش معنادار CRPو IL-6، دو عامل خطر جدید قلبی- عروقی، می‌تواند در کاهش خطر بیماری آترواسکلروز و بهبود سلامت قلب و عروق موثر باشد.
هدی خرم؛ علی اصغر رواسی؛ مهدی هدایتی؛ علی صمدی؛ عباسعلی گائینی
دوره 20، شماره 3 ، مهر و آبان 1392، ، صفحه 389-399
چکیده
زمینه و هدف: رادیکال‌های آزاد نقش مهمی در توسعه دیابت و عوارض ناشی از آن دارند. هدف از این مطالعه بررسی تاثیر هشت هفته تمرین مقاومتی بر میزان استرس اکسایشی در قلب رت‌های دیابتی بود.
مواد و روشها: طی یک مطالعه تجربی تعداد 24 سر رت ویستار به دو گروه تمرین مقاومتی (12=n) و کنترل (12=n) تقسیم شدند. دیابت از طریق تزریق تک دوز استرپتوتوزوسین (50 ...
بیشتر
زمینه و هدف: رادیکال‌های آزاد نقش مهمی در توسعه دیابت و عوارض ناشی از آن دارند. هدف از این مطالعه بررسی تاثیر هشت هفته تمرین مقاومتی بر میزان استرس اکسایشی در قلب رت‌های دیابتی بود.
مواد و روشها: طی یک مطالعه تجربی تعداد 24 سر رت ویستار به دو گروه تمرین مقاومتی (12=n) و کنترل (12=n) تقسیم شدند. دیابت از طریق تزریق تک دوز استرپتوتوزوسین (50 میلی‌گرم/کیلوگرم وزن بدن، درون صفاقی) حل شده در بافر فسفات با PH 5/4، به رت‌ها القاء شد. پروتکل تمرین مقاومتی به مدت 8 هفته (هفته‌ای سه جلسه) به طول انجامید و شامل یک ست 10 تایی از تمرینات مقاومتی تکرار بالا رفتن از نردبان همراه با وزنه متصل به قاعده دم (بر اساس حداکثر ظرفیت هر رت در حمل وزنه) بود. 48 ساعت پس از آخرین جلسه تمرین، رت‌ها بیهوش شدند و خونگیری از قلب انجام شد، سپس قلب خارج شده و بطن چپ آن برای سنجش شاخص های استرس اکسایشی جدا گردید. در انتها به منظور تجزیه و تحلیل داده ها و بررسی تفاوت بین گروهی از آزمون آماری تی مستقل در سطح معنیداری 05/0>α با کمک نرم افزار SPSS16 استفاده شد.
یافته ها: گروه تمرین مقاومتی در مقایسه با گروه کنترل کاهش معناداری در MDA وPC قلب داشتند، به ترتیب (02/0=p، 03/0=p). میزان گلوتاتیون تام قلب در گروه تمرین مقاومتی به طور معناداری بیشتر از گروه کنترل بود (001/0>p). همچنین، تمرین مقاومتی موجب کاهش معنی دار قند خون شده بود (001/0=p) اما گروه ها در میزان انسولین خون تفاوت معناداری نداشتند (931/0=p).
نتیجه‌گیری: به نظر می‌رسد تمرین مقاومتی می تواند موجب کاهش قند خون و استرس اکسایشی و نیز افزایش میزان گلوتاتیون تام قلب شود. کاهش مشاهده شده در استرس اکسایشی و افزایش مشاهده شده در میزان گلوتاتیون به دلیل نقش حفاظت سلولی و آنتی اکسیدانی گلوتاتیون پیشنهاد کننده این است که، تغییرات ناشی از تمرین مقاومتی ممکن است در پیشگیری از توسعه عوارض قلبی- عروقی ناشی از دیابت مفید باشد.
محمدرضا حامدی نیا؛ طیبه امیری پارسا؛ مرضیه السادات آذرنیوه؛ سیدعلیرضا حسینی کاخک
دوره 18، شماره 3 ، مهر و آبان 1390، ، صفحه 188-197
چکیده
زمینه و هدف: چاقی با اختلالات متابولیکی و التهابی متعددی همراه است که اثر تمرینات مختلف ورزشی بر آن ها در دختران چاق به میزان کافی مورد مطالعه قرار نگرفته است. هدف پژوهش حاضر بررسی اثر هشت هفته تمرین مقاومتی، هوازی و بی تمرینی بر نیم رخ لیپیدی و CRP در دختران چاق بود. مواد و روش ها: در این مطالعه تجربی با استفاده از گروه کنترل و تجربی تعداد ...
بیشتر
زمینه و هدف: چاقی با اختلالات متابولیکی و التهابی متعددی همراه است که اثر تمرینات مختلف ورزشی بر آن ها در دختران چاق به میزان کافی مورد مطالعه قرار نگرفته است. هدف پژوهش حاضر بررسی اثر هشت هفته تمرین مقاومتی، هوازی و بی تمرینی بر نیم رخ لیپیدی و CRP در دختران چاق بود. مواد و روش ها: در این مطالعه تجربی با استفاده از گروه کنترل و تجربی تعداد 29 دختر دانشجوی چاق به صورت داوطلبانه انتخاب و به صورت تصادفی به سه گروه کنترل (9=n)، تمرین هوازی (10=n) و تمرین مقاومتی (10=n) تقسیم شدند. آزمودنی های گروه تمرین مقاومتی، به مدت هشت هفته، هر هفته چهار جلسه با شدت70-60 درصد یک تکرار بیشینه تمرین مقاومتی انجام دادند. آزمودنی های گروه تمرین هوازی، به مدت هشت هفته و هر هفته چهار جلسه هر جلسه به مدت 60 دقیقه با شدت 75 -65 درصد ضربان قلب بیشینه تمرین هوازی انجام دادند. نمونه خون قبل از شروع تمرینات، 24 ساعت پس از آخرین جلسه تمرین و همچنین پس از 10 روز بی تمرینی در حالت ناشتا گرفته شد. برای تجزیه و تحلیل داده ها از آزمون آنالیز واریانس با اندازه گیری مکرر (05/0P). همچنین بین سه گروه تفاوت معناداری وجود نداشت (05/0>P) و TC نیز در دو گروه تمرین هوازی و تمرین مقاومتی کاهش یافت (به ترتیب به میزان 19 و 9 درصد) ولی از لحاظ آماری معنادار نبود (05/0>P). بین گروه ها نیز تفاوت معناداری در مورد TC وجود نداشت (05/0>P). همچنین پس از تمرین در HDL، HDL2، HDL3 ،LDL و CRPنیز تغییر معناداری مشاهده نشد (05/0>P). بی تمرینی نیز بر هیچ یک از متغیرها تاثیر معناداری نداشت (05/0>P). نتیجه گیری: هشت هفته تمرین هوازی و قدرتی تاثیری معناداری بر نیمرخ لیپیدی و CRP پلاسمایی دختران چاق ندارد.
اصغر کیان زاده؛ حسن عبدی؛ سیدمصطفی طیبی ثانی؛ حسن غرایان زندی
دوره 16، شماره 4 ، آذر و دی 1388، ، صفحه 171-180
چکیده
زمینه و هدف: تمرین مقاومتی به تمرین قدرتی یا تمرین با وزنه اطلاق می شود که در پاسخ به این نوع تمرین، عضله های اسکلتی و قلبی هر دو سازگاری پیدا می کنند. هدف پژوهش حاضر تعیین اثر تمرین مقاومتی کوتاه مدت بر ساختار بطن چپ دانشجویان مرد سالم غیرورزشکار با استفاده از اکوکاردیوگرافی می باشد.
مواد و روش ها: مطالعه حاضر از نوع نیمه تجربی می باشد ...
بیشتر
زمینه و هدف: تمرین مقاومتی به تمرین قدرتی یا تمرین با وزنه اطلاق می شود که در پاسخ به این نوع تمرین، عضله های اسکلتی و قلبی هر دو سازگاری پیدا می کنند. هدف پژوهش حاضر تعیین اثر تمرین مقاومتی کوتاه مدت بر ساختار بطن چپ دانشجویان مرد سالم غیرورزشکار با استفاده از اکوکاردیوگرافی می باشد.
مواد و روش ها: مطالعه حاضر از نوع نیمه تجربی می باشد که در آن 30 آزمودنی داوطلب با دامنه سنی 19 تا 25 سال و میانگین 62/1±8/21 سال شرکت داشتند. آزمودنی ها به طور تصادفی در دو گروه 15 نفری (گروه تمرین مقاومتی و گروه کنترل) قرار گرفتند. برنامه تمرین به مدت 12 هفته 3 جلسه در 10 ایستگاه با شدت 50 تا 80 درصد یک تکرار بیشینه (1MR) اجرا شد. متغیرها با اکوکاردیوگرافی یک و دو بعدی در استراحت اندازه گیری شدند. داده ها با استفاده از آزمون تی همبسته و تی مستقل تجزیه و تحلیل شدند.
یافته ها: تمرین به طور مطلق و نسبی باعث افزایش معنادار توده بطن چپ (LVM)، قطر پایان دیاستولی بطن چپ (LVEDd)، ضخامت دیواره بین بطنی در پایان دیاستول (EDIVT)و (P=0.000) و ضخامت دیواره خلفی بطن چپ در پایان دیاستول (LVPWd) در گروه تمرین شد (P=0.044، P=0.0001). قطر پایان سیستولی بطن چپ (LVESd) به طور مطلق (P=0.018) و نسبی (P=0.001) کاهش معناداری داشت. در مقایسه بین گروهی در گروه تجربی نسبت به گروه کنترل افزایش معناداری به طور مطلق و نسبی در LVM، EDIVT و LVPWd مشاهده شد (P=0.0001) و LVEDd به طور مطلق افزایش معناداری داشت (P=0.002).
نتیجه گیری: اصلاح برنامه تمرین مقاومتی می تواند موجب تغییرات ساختاری در بطن چپ افراد غیرورزشکار شود.
محمدرضا حامدی نیا؛ امیرحسین حقیقی؛ پرستو جمیلی
دوره 13، شماره 4 ، آذر و دی 1385، ، صفحه 204-210
چکیده
زمینه و هدف : پروتئین واکنش پذیر C (CRP)، یک شاخص حساس و غیراختصاصی التهاب است که ارتباط آن با بیماری عروق کرونر مشخص گردیده است. هدف تحقیق حاضر بررسی تاثیر تمرینات مقاومتی بر میزان پروتئین واکنش پذیرC در مردان چاق بود.
مواد و روش ها: مطالعه حاضر از نوع نیمه تجربی است. تعداد 24 نفر (16 مرد چاق و 8 مرد لاغر) با دامنه سنی 35 تا 48 سال به صورت داوطلبانه ...
بیشتر
زمینه و هدف : پروتئین واکنش پذیر C (CRP)، یک شاخص حساس و غیراختصاصی التهاب است که ارتباط آن با بیماری عروق کرونر مشخص گردیده است. هدف تحقیق حاضر بررسی تاثیر تمرینات مقاومتی بر میزان پروتئین واکنش پذیرC در مردان چاق بود.
مواد و روش ها: مطالعه حاضر از نوع نیمه تجربی است. تعداد 24 نفر (16 مرد چاق و 8 مرد لاغر) با دامنه سنی 35 تا 48 سال به صورت داوطلبانه انتخاب شدند. مردان چاق به صورت تصادفی در دو گروه زیر قرار گرفتند: 1) گروه تمرین مقاومتی 2) گروه کنترل. گروه سوم هم مردان لاغر بودند. از همه آزمودنی ها در حالت ناشتا خون گیری به عمل آمد. گروه آزمایش مدت 13 هفته و هر هفته سه جلسه تمرینات مقاومتی داشتند. برنامه تمرینات مقاومتی به صورت دایره ای، در یازده ایستگاه و با شدت 50 الی60 درصد یک تکرار بیشینه (IRM) انجام گرفت.
یافته ها: تمرینات مقاومتی باعث کاهش معنی دار میزان CRP در مردان چاق گردید (از 1.65±0.6 به 0.53±0.73). همچنین مشخص شد که در حالت پایه غلظت های سرمی CRP در مردان چاق به طور معنی داری بالاتر از مردان لاغراست (1.65±0.6 در مقابل 0.26±0.21). به علاوه همبستگی مثبت و معنی داری بین میزان CRP با شاخص های چاقی (r=0.75) و اجزای مختلف سندرم متابولیکی مشاهده گردید.
نتیجه گیری: تمرینات مقاومتی به علت داشتن اثرات ضد التهابی احتمالا سبب کاهش خطر حوادث قلبی عروقی بعدی در مردان چاق می گردد.