فیزیولوژی و فارماکولوژی
محمد صوفی آبادی؛ محمدحسین اسماعیلی؛ امیررضا مافی
دوره 27، شماره 2 ، خرداد و تیر 1399، ، صفحه 143-153
چکیده
تجمع آمیلوئیدهای بتا در مغز یکی از ویژگی های پاتولوژیک بیماری الزایمر است. دوزهای پایین مرفین، می تواند حافظه را افزایش دهد. هدف از مطالعه حاضر، بررسی اثربخشی درمان مرفین بر حافظه در موش های سالم و الزایمری است.روش بررسی: در مرحله اول موش ها به دو گروه سالین و مرفین (5 میلی گرم بر کیلوگرم، داخل صفاقی تقسیم شدند . در مرحله دوم موش ها به ...
بیشتر
تجمع آمیلوئیدهای بتا در مغز یکی از ویژگی های پاتولوژیک بیماری الزایمر است. دوزهای پایین مرفین، می تواند حافظه را افزایش دهد. هدف از مطالعه حاضر، بررسی اثربخشی درمان مرفین بر حافظه در موش های سالم و الزایمری است.روش بررسی: در مرحله اول موش ها به دو گروه سالین و مرفین (5 میلی گرم بر کیلوگرم، داخل صفاقی تقسیم شدند . در مرحله دوم موش ها به 5 گروه تقسیم شدند کنترل و شم و گروه های درمان شده با استرپتوزوسین و استرپتوزوسین به همراه سالین یا مرفین. برای ایجاد الزایمر استرپتوزوسین (3میلی گرم برکیلوگرم ، 10میکرولیتر در هر طرف ) به داخل بطن های مغز تزریق شد. مرفین(2 میلی گرم بر کیلوگرم ) یا سالین برای مدت 10 روز تزریق شد. تمام موش در ماز ابی آموزش داده شدند. یافته ها: نتایج نشان داد که تزریق مرفین در دوز بالا (5 میلی گرم بر کیلوگرم) به موش های نرمال ، یادگیری را مختل وحافظه را بهبود می بخشد. تزریق استرپتوزوسین زمان و مسافت طی شده تا رسیدن به سکو را در مقایسه با گروه کنترل افزایش داد. زمان و مسافت طی شده برای پیدا کردن سکو در گروه های استرپتوزوسین + مورفین کمتر از گروه استرپتوزوسین بود (0.05 ›P) برعکس، درصد زمان سپری شده و مسافت طی شده در ربع هدف در در تست پروب بیشتر از گروه استرپتوزوسین بود.نتیجه گیری: دوز بالای مرفین در موش های نرمال یادگیری را مختل کرد. دوز پایین مرفین یادگیری و حافظه موش های الزایمری را بهبود بخشید. نتایج نشان می دهد که درمان با دوز کم مرفین برای درمان اختلالات شناختی در بیماران الزایمری مفید است
حسن رامشینی؛ عبداله مهرآبادی؛ علیرضا مسلم
دوره 23، شماره 1 ، فروردین و اردیبهشت 1395، ، صفحه 183-195
چکیده
زمینه و هدف:تجمعات پروتئین آمیلوئید بتا (Aβ) که سازنده اصلی پلاکهای سنیل میباشد یکی از عوامل مهم پاتولوژیکی است که منجر به بیماری آلزایمر می گردد. ترکیباتی که قادر به مهار تشکیل فیبرهای Aβ بشود و یا باعث کاهش سمیت ناشی از این فیبرها گردند ممکن است ارزش درمانی برای بیماری آلزایمر داشته باشند. در حالیکه انتظار میرود کورکومین ...
بیشتر
زمینه و هدف:تجمعات پروتئین آمیلوئید بتا (Aβ) که سازنده اصلی پلاکهای سنیل میباشد یکی از عوامل مهم پاتولوژیکی است که منجر به بیماری آلزایمر می گردد. ترکیباتی که قادر به مهار تشکیل فیبرهای Aβ بشود و یا باعث کاهش سمیت ناشی از این فیبرها گردند ممکن است ارزش درمانی برای بیماری آلزایمر داشته باشند. در حالیکه انتظار میرود کورکومین بهعنوان یک دارو در درمان آلزایمر تجویز شود اما بهعلت پایداری پایین آن این امر میسر نشده است. در مطالعه حاضر اثر مهاری 2, 6-bis(3,4-dimethoxybenzylidene)-1- cyclohexanone که یک مشتق جدید و پایدار از کورکومین است روی تجمع و سمیت لیزوزیم تخممرغ (HEWL) و همچنین روی یادگیری و حافظه فضایی موش صحرایی بررسی شده است. مواد و روشها: تعداد 30 سر موش صحرایی نر بالغ نژاد ویستار با وزن 250-280 گرم به 5 گروه کنترل، دریافتکننده اسکوپولامین، دریافتکننده فیبرهای لیزوزیم، دریافتکننده فیبرهای لیزوزیم تشکیل شده در حضور کورکومین و یا مشتق کورکومین تقسیم شدند. تمام موشها به کمک ماز آبی تحت آزمون یادگیری و حافظه فضایی قرار گرفتند. یافتهها: نتایج نشان داد که گروههای دریافتکننده تجمعات لیزوزیم تشکیل شده در حضور کورکومین و یا مشتق آن سکوی پنهان را نسبت به گروه کنترل در زمان کمتر و با طی مسافت کمتری پیدا کردند. تزریق تجمعات آمیلوئیدی لیزوزیم به هیپوکامپ موش صحرایی باعث کاهش حافظه فضایی موش صحرایی شد. در حالی که در حضور کورکومین و مشتق آن تجمعات لیزوزیم تشکیل یافته، غیر سمی بوده و در اثر تزریق به موش صحرایی روی یادگیری و حافظه فضایی تأثیر ندارند. نتیجهگیری: این مشاهدات پیشنهاد میکند که کورکومین و یا مشتق آن ممکن است با نفوذ در محل تولید پلاک آمیلوئیدی باعث مهار تشکیل فیبرهای آمیلوئیدی گردد. از طرفی این مطالعه اهمیت استفاده از پروتئین مدل را بهعنوان یک ابزار قوی برای مطالعه بیماری آلزایمر نشان میدهد.
محمدحسین اسماعیلی؛ عباس علی وفایی
دوره 14، شماره 3 ، مهر و آبان 1386، ، صفحه 147-153
چکیده
زمینه و هدف: مواد اپیوئیدی از جمله مرفین در دوران حاملگی زیاد استفاده می شود. این مواد احتمالا می توانند باعث تغییرات روانی و رفتاری طولانی مدت (از جمله اثر بر فرایند یادگیری و حافظه) در متولدینی شوند که مادران آن ها این مواد را استفاده نموده اند. هدف این مطالعه بررسی اثرات در معرض مرفین قرار گرفتن در دوران جنینی بر به خاطرآوردن حافظه ...
بیشتر
زمینه و هدف: مواد اپیوئیدی از جمله مرفین در دوران حاملگی زیاد استفاده می شود. این مواد احتمالا می توانند باعث تغییرات روانی و رفتاری طولانی مدت (از جمله اثر بر فرایند یادگیری و حافظه) در متولدینی شوند که مادران آن ها این مواد را استفاده نموده اند. هدف این مطالعه بررسی اثرات در معرض مرفین قرار گرفتن در دوران جنینی بر به خاطرآوردن حافظه فضایی در موش صحرایی می باشد.
مواد و روش ها: این مطالعه تجربی بوده و طی آن 18 سر موش صحرایی ماده حامله در سه گروه کنترل و سالین و مرفین مورد استفاده قرار گرفتند. گروه کنترل هیچ دارویی دریافت نکردند و گروه های سالین و مرفین دوبار در روز بین روزهای 11 تا 18 حاملگی به ترتیب محلول سالین (0.5 میلی لیتر به صورت زیر جلدی) و مرفین (سه روز اول 5 و روزهای بعد 10 میلی گرم به ازا هر کیلوگرم زیر جلدی) دریافت کردند. سپس به دنبال زایمان موش های معتاد، 30 سر (3 گروه 10 تایی) از بچه موش های متولد شده 90 روزه با استفاده از ماز هشت پر شعاعی تحت آموزش قرار گرفتند و میزان به خاطرآوری حافظه نهایی آن ها 48 ساعت و یک هفته بعد از آموش مورد بررسی قرار گرفت.
یافته ها: تزریق مرفین در دوران حاملگی باعث اختلال شدید در به خاطرآوری حافظه فضایی فرزندان شد به طوری که تعداد پاسخ های صحیح در این گروه در روزهای یادآوری آزمون 48 ساعت و یک هفته بعد) به طور معنی داری بسیار کمتر از دو گروه دیگر بود.
نتیجه گیری: یافته های فوق نشان می دهد که در معرض مرفین قرار گرفتن در دوران جنینی به خاطرآوری حافظه فضایی را محتل می کند.