فاطمه زهره؛ سمیا نصری؛ پریسا کریشچی
دوره 22، شماره 2 ، خرداد و تیر 1394، ، صفحه 377-386
چکیده
زمینه و هدف: آنتی اکسیدان‌ها از جمله کوئرستین از آسیب سلول اسپرم توسّط رادیکال‌های آزاد محافظت می کنند. پژوهش حاضر نیز به منظور بررسی اثرات کوئرستین بر اسپرماتوژنز در موش صحرایی صورت گرفته است.
روش کار:در این مطالعه تجربی از 50 سر موش صحرایی نر در قالب یک گروه کنترل و 4 گروه تجربی استفاده شد.محلول کوئرستین 2هفته روزانه به‌صورت داخل ...
بیشتر
زمینه و هدف: آنتی اکسیدان‌ها از جمله کوئرستین از آسیب سلول اسپرم توسّط رادیکال‌های آزاد محافظت می کنند. پژوهش حاضر نیز به منظور بررسی اثرات کوئرستین بر اسپرماتوژنز در موش صحرایی صورت گرفته است.
روش کار:در این مطالعه تجربی از 50 سر موش صحرایی نر در قالب یک گروه کنترل و 4 گروه تجربی استفاده شد.محلول کوئرستین 2هفته روزانه به‌صورت داخل صفاقی در دوزهای 20،15،10،5 (mg/kg) به گروه‌های تجربی تزریق شد.یک هفته پس از آخرین تزریق خونگیری به منظور تعیین غلظت هورمون‌ها انجام و سپس بیضه چپ وزن کشی شد. اسپرم‌های اپیدیدیمی و برش‌های بافتی بیضه نیز مورد مطالعه قرار گرفت. داده ها با استفاده از آزمون آماری آنالیز واریانس یک‌طرفه با سطح معنی داری کم‌تر از 05/0 در نرم افزار SPSS 19 بررسی شدند.
یافته ها: در این مطالعه در میزان گنادوتروپین‌های سرم خون تفاوت معنی داری مشاهده نشد. امّا، هورمون تستوسترون به ویژه در دوز mg/kg 20 افزایش یافت (50/0±52/6 ، 0079/0=P).در تغییرات وزنی بیضه ها تفاوت معنی دار قابل قبولی دیده نشد. تعداد اسپرم‌ها در اپیدیدیم (68/1±35/51، 0251/0=P)و تحرّک اسپرم‌ها (91/5±88/73 ،0002/0=P) در دوزmg/kg 20 افزایش یافت.در بررسی تعداد سلول‌های اسپرماتوگونی در هیچ یک از گروه ها تفاوت معنی داری دیده نشد. امّا، تعداد اسپرماتوسیت اوّلیّه (04/7±25/118، 0171/0=P)، اسپرماتید (28/6±75/106، 0032/0=P) و اسپرماتوزوئید (30/6±75/101، 0008/0=P) هر سه در دوز mg/kg 20 افزایش یافت.
بحث و نتیجه گیری: با توجّه به عدم تغییرات معنی دار گنادوتروپین‌ها احتمالا کوئرستین بر روی محور هیپوفیز-گناد مؤثّر نبوده است. گمان می رود کوئرستین با افزایش ترشح تستوسترون و اثرات آنتی اکسیدانی خود موجب بهبود کمّی و کیفی سلول های زایا شده است.
ویدا زراوشانی؛ سیدباقر مرتضوی؛ علی خوانین؛ علی رضایی؛ رمضان میرزایی
دوره 14، شماره 4 ، آذر و دی 1386، ، صفحه 238-245
چکیده
زمینه و هدف: کاربرد امواج ماکروویو با فرکانس 915 مگاهرتز در تلفن سیار باعث ایجاد اثرات حرارتی و غیر حرارتی می شود. با توجه به مواجهه شغلی کاربران تلفن همراه به ویژه اپراتورهای مخابرات و نیز با توجه به اهمیت ویژه آنتی اکسیدان ها در سیستم ایمنی بدن و پیشگیری از ابتلا به برخی بیماری ها، در این پژوهش به بررسی اثرات بیولوژیکی امواج ماکروویو ...
بیشتر
زمینه و هدف: کاربرد امواج ماکروویو با فرکانس 915 مگاهرتز در تلفن سیار باعث ایجاد اثرات حرارتی و غیر حرارتی می شود. با توجه به مواجهه شغلی کاربران تلفن همراه به ویژه اپراتورهای مخابرات و نیز با توجه به اهمیت ویژه آنتی اکسیدان ها در سیستم ایمنی بدن و پیشگیری از ابتلا به برخی بیماری ها، در این پژوهش به بررسی اثرات بیولوژیکی امواج ماکروویو تلفن همراه با فرکانس 915 مگاهرتز بر تغییرات آنتی اکسیدانی خون خرگوش و امکان برگشت پذیری آن به حالت طبیعی پس از قطع مواجهه، پرداخته شده است.
مواد و روش ها: این پژوهش به شیوه تجربی و با آزمایش بر روی 14 سرخرگوش نر سفید سه ماهه با نژاد خالص نیوزیلندی و وزن 1400-1700 gr انجام شد. خرگوش ها به صورت تصادفی در دو گروه شاهد و مورد تقسیم شدند. خرگوش های گروه مورد در شرایط کنترل شده ای درون اتاقک مخصوص جاذب امواج، با امواج شبیه سازی شده ماکروویو تلفن همراه در مواجهه تمام بدن، با فرکانس 915 MHz و با میانگین چگالی توان 0.6789 mW/cm2 به مدت سه هفته، روزی هشت ساعت مواجهه یافتند. به منظور بررسی امکان برگشت پذیری ظرفیت آنتی اکسیدان گروه مورد به حالت اولیه، دو هفته به آن ها استراحت داده شد و در پایان هر یک از مراحل فوق (سه هفته مواجهه، یک هفته استراحت، یک هفته استراحت) از قلب خرگوش های مورد و شاهد به صورت مستقیم خونگیری شد و میزان ظرفیت آنتی اکسیدانی پلاسما با استفاده از روش FRAP اندازه گیری شد. میزان جذب کمپلکس TPTZ-Fe+2 با دستگاه اسپکتروفتومتر در طول موج 593 nm قرائت شد. داده های به دست آمده در نرم افزار SPSS توسط آزمون های ANOVA و Tukey تجزیه و تحلیل گردیدند.
یافته ها: نتایج حاصل از مقایسه میان میانگین غلظت آنتی اکسیدان ها در پلاسمای گروه شاهد (890.61±104.555 mmol/lit) و گروه مورد پس از سه هفته مواجهه (630.61±151.08 mmol/lit) تغییرات معنی داری را نشان داد. نتایج حاصل از مقایسه میان میانگین غلظت آنتی اکسیدان ها در پلاسمای گروه شاهد (870.28±104.55 mmol/lit) با میانگین غلظت آنتی اکسیدان ها در پلاسمای خرگوش های مورد پس از یک هفته از قطع مواجهه (575.33±132.58 mmol/lit) و دو هفته پس از قطع مواجهه (526.66±20.66 mmol/lit) نشان داد که تغییرات ایجاد شده در ظرفیت ایجاد شده در ظرفیت آنتی اکسیدانی به حالت اولیه بازگشت نکرد و با میانگین غلظت آنتی اکسیدان ها در پلاسمای گروه شاهد دارای اختلاف معنی داری است.
نتیجه گیری: امواج ماکروویو ناشی از تلفن های سیار موجب کاهش ظرفیت آنتی اکسیدانی پلاسما می شود و می تواند یک عامل زیان آور فیزیکی باشد و به دلیل مواجهه شغلی و تحت حاد گروه مورد با امواج ماکروویو تلفن همراه، وجود واکنش های زنجیره ای تولید رادیکال و پایداری و ثبات آن ها و یا از طریق بی ثباتی مولکول والد (Parent molecule)، دو هفته قطع مواجهه برای برگشت ظرفیت آنتی اکسیدانی پلاسما به حالت اولیه کافی نیست.