روانشناسی و روانپزشکی
محمد علی توسنگ؛ رضا پاشا*؛ سحر صفرزاده
دوره 29، شماره 4 ، مهر و آبان 1401، ، صفحه 461-474
چکیده
زمینه و هدف: وضعیت اجتماعی جامعه به سمتی پیش رفته است که میزان تنشهای ورود به محیطهای آموزشی بهویژه دانشگاه بیشتر شده است. در حوزه روانشناختی درمان شناختی- رفتاری در کنترل استرس و تعارضات در افراد از مداخلات مهم میباشد. مطالعه حاضر با هدف تأثیر درمان شناختی- رفتاری بر سخترویی و سازگاری فردی- اجتماعی در دانشجویان دانشگاه علوم ...
بیشتر
زمینه و هدف: وضعیت اجتماعی جامعه به سمتی پیش رفته است که میزان تنشهای ورود به محیطهای آموزشی بهویژه دانشگاه بیشتر شده است. در حوزه روانشناختی درمان شناختی- رفتاری در کنترل استرس و تعارضات در افراد از مداخلات مهم میباشد. مطالعه حاضر با هدف تأثیر درمان شناختی- رفتاری بر سخترویی و سازگاری فردی- اجتماعی در دانشجویان دانشگاه علوم پزشکی دزفول انجام شده است.
مواد و روشها: مطالعه حاضر از نوع نیمهتجربی با طرح پیشآزمون- پسآزمون و پیگیری با گروههای آزمایش و کنترل میباشد. دانشجویان (200 دانشجو) با روش نمونهگیری تصادفی به دو گروه آزمایش و کنترل (100 نفر گروه آزمایش و 100 نفر کنترل) تقسیم شدند. گردآوری دادهها با استفاده از پرسشنامههای استاندارد سخترویی کوباسا و سازگاری دانشجویان انجام گردید. دادهها با نرمافزار SPSS نسخه 27 و بهکارگیری آمار توصیفی شامل میانگین، انحراف معیار و آزمون تحلیل واریانس با اندازهگیری مکرر تحلیل شدند.
یافتهها: در مرحله پس از آموزش درمان شناختی- رفتاری بین میانگین نمره کل سخترویی، سازگاری و ابعاد آنها در دو گروه از نظر آماری تفاوت معنیداری وجود داشت (0/05>P). این تفاوتها در مرحله پیگیری بعد از 4 ماه از مداخله نیز برقرار بود (0/05>P).
نتیجهگیری: درمان شناختی- رفتاری بر میزان سخترویی و سازگاری دانشجویان تأثیر مثبت دارد و میتوان از این شیوه درمانی برای ارتقای سلامت و بهداشت روانی دانشجویان استفاده کرد. پیشنهاد میشود این رویکرد آموزشی- درمانی در مراکز مشاوره و خدمات روانشناختی دانشجویی استفاده شود.
روانشناسی و روانپزشکی
سعید رضا امیریان؛ مجتبی امیری مجد؛ منصوره شهریاری احمدی؛ لیلا الیاسی
دوره 29، شماره 1 ، فروردین و اردیبهشت 1401، ، صفحه 13-24
چکیده
زمینه و هدف: با توجه اینکه تاثیر درمانهای دارویی و آموزشی-توانبخشی رایج، بر روی مشکلات هیجانی-رفتاری کودکان مبتلا به اختلال طیف اتیسم کافی نیستند؛ درمانهای جدید بر حمایت رفتاری مثبت مبتنی بر ذهن–آگاهی مادران این کودکان جهت کاهش مشکلات هیجانی-رفتاری کودکانشان پیشنهاد شده اند. از این رو در این مطالعه، تأثیر آموزش حمایت رفتاری ...
بیشتر
زمینه و هدف: با توجه اینکه تاثیر درمانهای دارویی و آموزشی-توانبخشی رایج، بر روی مشکلات هیجانی-رفتاری کودکان مبتلا به اختلال طیف اتیسم کافی نیستند؛ درمانهای جدید بر حمایت رفتاری مثبت مبتنی بر ذهن–آگاهی مادران این کودکان جهت کاهش مشکلات هیجانی-رفتاری کودکانشان پیشنهاد شده اند. از این رو در این مطالعه، تأثیر آموزش حمایت رفتاری مثبت مبتنی بر ذهن–آگاهی مادران را بر مشکلات هیجانی-رفتاری کودکان اتیسمشان مورد بررسی قرار گرفته شد.مواد و روشها: در این مطالعه، 30 مادر دارای کودکان 10-8 ساله مبتلا به اختلال طیف اتیسم بطور تصادفی به 2 گروه 15 نفری، آزمایش و کنترل تقسیم کردیم. هر 2 گروه با مقیاس تجدیدنظر شده رفتارهای تکراری بودفیش قبل از مداخله، ،پس از 8 جلسه مداخله حمایت رفتاری بر گروه آزمایش و همچنین یک ماه پس از پیگیری بررسی شدند. یافتهها:. میانگین نمرات رفتارهای کلیشهای، خود آزاری، یکنواخت، وسواسی، آیینی و محدود کودکان مبتلا به اتیسم قبل از آموزش مشابه بود، درحالیکه در اتمام آموزش و 1 ماه پس از پیگیری، در گروه آزمایش بطور معناداری نسبت به گروه کنترل پایینتر بود؛ بطوریکه میانگین نمرات رفتارهای فوق الذکر در کودکان اتیستیک در گروه کنترل در طول زمان تغییر معناداری نداشته اما در گروه مداخله در طول زمان کاهش معناداری داشته است(P<0.001).نتیجهگیری: آموزش حمایت رفتاری مثبت مبتنی بر ذهن–آگاهی به مادران در کاهش مشکلات هیجانی-رفتاری کودکان با اختلال اتیسم مؤثر بوده و بنابراین پیشنهاد می شود در پروتکل درمانی این کودکان گنجانده شود.