روح الله صفایی پور؛ علی رسولی؛ محمود پرهام؛ سیامک محبی
دوره 21، شماره 3 ، مرداد و شهریور 1393، ، صفحه 473-484
چکیده
زمینه و هدف: دیابت یکی از نگرانی های عمده هزاره سوم میلادی به شمار می رود که هر روز بر شمار مبتلایان به آن افزوده می شود. در این بین مهم ترین راهکار کنترل و پیشگیری از عوارض دیابت ، خودمراقبتی می باشد. این مطالعه با هدف تعیین وضعیت خودمراقبتی در بیماران دیابتی مراجعه کننده به انجمن دیابت شهر قم در سال 1392 صورت گرفت.
مواد و روش ها: در این ...
بیشتر
زمینه و هدف: دیابت یکی از نگرانی های عمده هزاره سوم میلادی به شمار می رود که هر روز بر شمار مبتلایان به آن افزوده می شود. در این بین مهم ترین راهکار کنترل و پیشگیری از عوارض دیابت ، خودمراقبتی می باشد. این مطالعه با هدف تعیین وضعیت خودمراقبتی در بیماران دیابتی مراجعه کننده به انجمن دیابت شهر قم در سال 1392 صورت گرفت.
مواد و روش ها: در این مطالعه مقطعی 251 بیمار دیابتی مراجعه کننده به انجمن دیابت شهر قم به روش تصادفی ساده انتخاب شدند. در این مطالعه از پرسشنامه دموگرافیک و پرسشنامه استاندارد SDSCA و نیز برگه ثبت اطلاعات استفاده شد. داده توسط نرم افزار SPSS 18 در سطح معنی داری 05/0> تحلیل گردید.
یافته ها: نتایج نشان داد که 99/32% نمونه ها هیچ گونه فعالیت خودمراقبتی در برابر بیماری دیابت نداشته و تنها 97/7% آنان در طول ایام هفته، هر روز از تمام فعالیت های خودمراقبتی تبعیت می کردند. میزان FBS در این بیماران mg/dl 74/157 و میزان HbA1c، mg/dl 74/7 و نیز میانگین نمره خودمراقبتی 53/46 نمره بود. نتایج نشان داد بین خودمراقبتی و میزان FBS و نیز HbA1c ارتباط معکوس معنی داری وجود دارد (006/0>P و 024/0>P).
نتیجه گیری: وضعیت خودمراقبتی در بیماران تحت بررسی در شرایط نامطلوبی قرار دارد به صورتی که بیماران اعمال خودمراقبتی که شامل رعایت رژیم غذایی، فعالیت جسمانی مناسب، کنترل قندخون، مراقبت از پاها و نیز مصرف داروها یا تزریق انسولین می شود را به طور کامل و مرتب انجام نمی دهند. به تبع این موضوع میزان FBS و HbA1c در این بیماران هم شرایط مطلوبی را نشان نمی دهد.
علیرضا معتمدزاده؛ محمد افخمی اردکانی؛ مریم رشیدی
دوره 14، شماره 4 ، آذر و دی 1386، ، صفحه 205-210
چکیده
زمینه و هدف: دیابت نوع 2 یک بیماری مزمن است که با مقاومت به انسولین، اختلال ترشح انسولین و افزایش تولید گلوکز کبدی مشخص می شود. متفورمین دارویی از دسته بی گوانیدها است که سبب کاهش تولید گلوکز کبدی شده و می تواند باعث افزایش حساسیت بافت های محیطی به انسولین شود. هدف از این مطالعه بررسی اثر متفورمین بر وضعیت لیپیدها و وزن است.
مواد و روش ...
بیشتر
زمینه و هدف: دیابت نوع 2 یک بیماری مزمن است که با مقاومت به انسولین، اختلال ترشح انسولین و افزایش تولید گلوکز کبدی مشخص می شود. متفورمین دارویی از دسته بی گوانیدها است که سبب کاهش تولید گلوکز کبدی شده و می تواند باعث افزایش حساسیت بافت های محیطی به انسولین شود. هدف از این مطالعه بررسی اثر متفورمین بر وضعیت لیپیدها و وزن است.
مواد و روش ها: در این کارآزمایی بالینی 51 بیمار دیابتی نوع 2 مراجعه کننده به مرکز تحقیقات دیابت یزد که دارای قند ناشتای بیشتر از 150 mg/dl، تری گلیسرید بیشتر از 200 mg/dl و نمایه توده بدنی بیشتر از 25 Kg/m2 بوده و قبلا از داروی متفورمین استفاده نکرده اند، انتخاب شدند. در این بیماران متفورمین با دور یک گرم در روز به مدت یک ماه تجویز شد و بعد از یک ماه بیماران از لحاظ BMI, 2hPP, FBS مورد ارزیابی قرار گرفتند. 4 نفر از افراد مورد مطالعه به علت عوارض گوارشی متفورمین از مطالعه خارج شدند. جهت مقایسه میانگین های پاسخ های قبل و بعد از دریافت متفورمین از آزمون آماری تی زوج استفاده گردید.
یافته ها: کلسترول و تری گلیسرید بعد از مصرف متفورمین به ترتیب 9.26±2.1 mg/dl و 54.02±50.51 کاهش داشت. همچنین متفورمین باعث کاهش معنی داری در میزان قندخون ناشتا، قند دو ساعت بعد از غذا و وزن بیماران شد. بین میانگین کاهش وزن با سن و جنس رابطه معنی داری دیده نشد.
نتیجه گیری: در این مطالعه، متفورمین باعث کاهش قند خون، لیپیدها و همچنین کاهش وزن شده است.