روانشناسی و روانپزشکی
علی صداقتی راد؛ محمد محمدی پور؛ علی اصغر سرایی
دوره 28، شماره 3 ، مرداد و شهریور 1400، ، صفحه 439-447
چکیده
زمینه و هدف: با توجه به آثار زیان‌بار و جبران‌ناپذیر اعتیادپذیری برای پیشگیری از آسیب‌های جدی بر قشر دانشجویان، به نظر می‌رسد باید اقداماتی در این زمینه صورت گیرد. هدف از مطالعه حاضر، مقایسه اثربخشی طرح‌واره درمانی گروهی و آموزش رفتار برنامهریزیشده بر اعتیادپذیری دانشجومعلمان دانشگاه فرهنگیان مشهد بود. مواد و روش‌ها: طرح ...
بیشتر
زمینه و هدف: با توجه به آثار زیان‌بار و جبران‌ناپذیر اعتیادپذیری برای پیشگیری از آسیب‌های جدی بر قشر دانشجویان، به نظر می‌رسد باید اقداماتی در این زمینه صورت گیرد. هدف از مطالعه حاضر، مقایسه اثربخشی طرح‌واره درمانی گروهی و آموزش رفتار برنامهریزیشده بر اعتیادپذیری دانشجومعلمان دانشگاه فرهنگیان مشهد بود. مواد و روش‌ها: طرح پژوهش حاضر، نیمه‌تجربی سه گروهی با پیش‌آزمون و پس‌آزمون می‌باشد. جامعه پژوهش، کلیه دانشجومعلمان پردیس‌های استان خراسان رضوی در سال تحصیلی 99-1398 بود که نمونه‌ای 45 نفره از بین داوطلبانی که آزمون پژوهش را داده و نمرات بالایی به‌دست آورده بودند به‌صورت تصادفی ساده انتخاب شدند. 45 نفر از دانشجومعلمان در سه گروه طرح‌وارهدرمانی (15 نفر)، آموزش رفتار برنامهریزیشده (15 نفر) و کنترل (15 نفر) به‌صورت کاملاً تصادفی جایگزین شدند. گروه‌های مداخله به‌ترتیب تحت 11 جلسه طرح‌وارهدرمانی 60 دقیقهای و 8 جلسه آموزش رفتار برنامهریزیشده 90 دقیقهای قرار گرفتند و گروه کنترل درمانی را دریافت نکردند. داده‌ها با مقیاس اعتیادپذیری زرگر (1385) طی سه مرحله جمع‌آوری و با استفاده از آزمون تحلیل واریانس با اندازه‌گیری مکرر تحلیل شد. یافته‌ها: طرح‌واره درمانی گروهی و آموزش رفتار برنامهریزیشده، بر کاهش اعتیادپذیری دانشجومعلمان تأثیر معنی‌داری دارد که این تأثیر پس از یک ماه پیگیری در هر دو گروه بادوام بود (0/01>P). همچنین تفاوت معناداری بین دو شیوه مداخله وجود نداشت (0/01<P). نتیجه‌گیری: هر دو روش طرح‌وارهدرمانی و آموزش رفتار برنامهریزیشده میتواند بر پیشگیری از اعتیاد جوانان مؤثر باشد.