پرستاری
مرضیه ترکمن نژاد سبزواری؛ مریم خسروجردی؛ فاطمه عزیزی
دوره 28، شماره 3 ، مرداد و شهریور 1400، ، صفحه 425-430
چکیده
زمینه و هدف: گزارشنویسی، عمدهترین راه ارتباطی بین مراقبین بالینی، شامل پرستاران و ماماها میباشد. مطالعات نشان داده است که میزان خطاهای گزارشنویسی در ایران قابلتوجه است و یکی از علل عمده آن آموزشهای ناکافی در زمینه گزارشنویسی میباشد؛ از این رو آموزش گزارشنویسی میتواند عملکرد مراقبین بالینی در این زمینه را بهبود بخشد. ...
بیشتر
زمینه و هدف: گزارشنویسی، عمدهترین راه ارتباطی بین مراقبین بالینی، شامل پرستاران و ماماها میباشد. مطالعات نشان داده است که میزان خطاهای گزارشنویسی در ایران قابلتوجه است و یکی از علل عمده آن آموزشهای ناکافی در زمینه گزارشنویسی میباشد؛ از این رو آموزش گزارشنویسی میتواند عملکرد مراقبین بالینی در این زمینه را بهبود بخشد. هدف این مطالعه، مقایسه آموزش مهارتهای گزارشنویسی برمبنای تفکر نقادانه با روش روتین بود.
مواد و روشها: این مطالعه نیمهتجربی دو گروهه قبل- بعد روی 70 نفر از پرسنل پرستاری و مامایی انجام شد. در ابتدا روش نمونهگیری بهصورت تصادفی ساده بود. سپس نمونهها با تخصیص تصادفی در گروهای تجربی و کنترل قرار گرفتند. مهارتهای گزارشنویسی پرستاران و ماماها قبل و بعد از آموزش در سه نوبت مختلف با استفاده از چکلیست استاندارد وزارت بهداشت و درمان سنجیده شد. تحلیل دادهها با استفاده از نرمافزار SPSS نسخه 20 و آزمون t تست و رگرسیون خطی انجام شد.
یافتهها: مقایسه میانگین نمرات عملکرد پرستاران و ماماها در دو گروه آموزش روتین و آموزش با تفکر نقادانه، اختلاف معنیداری نشان داد ( 0/05< P). در هر دو گروه، میانگین نمره عملکرد پرستاران در زمینه گزارشنویسی، اختلاف معنیداری قبل و بعد از آموزش نشان داد (0/001> p) ولی میانگین نمرات در گروه تفکر انتقادی بالاتر بود. بین سابقه کار، رشته و مدرک تحصیلی و مهارتهای گزارشنویسی، ارتباط معنیداری وجود نداشت ( 0/05< P).
نتیجهگیری: آموزش گزارشنویسی برمبنای تفکر نقادانه مهارتهای گزارشنویسی پرستاران و ماماها، مؤثرتر از آموزشهای روتین درونبخشی میباشد.