فیزیولوژی ورزشی
فاطمه اکبری ورگسران؛ آمنه پوررحیم قورقچی
دوره 30، شماره 3 ، مرداد و شهریور 1402، ، صفحه 349-362
چکیده
زمینه و هدف: استئوکلسین و استئوپونتین با بیماریهای دیابت و پوکیاستخوان رابطه دارند. هدف، تعیین تأثیر هشت هفته تمرین استقامتی- مقاومتی و مصرف مکمل تورین بر پروتئینهای استئوکلسین و استئوپونتین در موش نر ویستار دیابتی است.مواد و روشها: در این مطالعه تجربی،40 رت نر ویستار بالغ با دامنه وزنی 300-250 گرم و سن 6 هفته، بهصورت ...
بیشتر
زمینه و هدف: استئوکلسین و استئوپونتین با بیماریهای دیابت و پوکیاستخوان رابطه دارند. هدف، تعیین تأثیر هشت هفته تمرین استقامتی- مقاومتی و مصرف مکمل تورین بر پروتئینهای استئوکلسین و استئوپونتین در موش نر ویستار دیابتی است.مواد و روشها: در این مطالعه تجربی،40 رت نر ویستار بالغ با دامنه وزنی 300-250 گرم و سن 6 هفته، بهصورت تصادفی در 3 گروه دیابتیشده (هر گروه 10 رت)، گروه تمرین، گروه مکمل و گروه کنترل و یک گروه غیردیابتی بهعنوان گروه کنترل سالم قرار گرفتند. برای دیابتیکردن رتها، 55 میلیگرم بر هر کیلوگرم از وزن بدن استرپتوزوسین تزریق شد. قند خون بالای250 میلیگرم بر دسیلیتر در خون بهعنوان دیابتی درنظر گرفته شد. تمرینات ترکیبی به مدت هشت هفته و 5 بار در هفته انجام شد. مکمل تورین بهصورت محلول 1 درصد در آب روزانه مصرف شد. برای مقایسه تغییرات بینگروهی و درونگروهی متغیرها، ANOVA یکراهه و تعقیبی بونفرونی استفاده شد.یافتهها: استئوکلسین در گروه تمریندیابتی در مقایسه با کنترلدیابتی افزایش معنیدار (0/018=P) و در گروه کنترلدیابتی در مقایسه با کنترل سالم، کاهش معنی دار داشت (0/0001=P). استئوپونتین در گروه کنترلدیابتی در مقایسه با کنترلسالم، افزایش معنی دار داشت (0/003=P) در حالیکه در گروههای دیگر تفاوت معنیداری نداشت (1/000=P). وزن بدن و BMI در گروه تمریندیابتی در مقایسه با مکملدیابتی، افزایش معنیدار داشت (0/0001=P). غذای مصرفی در گروه تمریندیابتی در مقایسه با مکملدیابتی کاهش معنیدار داشت (0/030=P).نتیجهگیری: هشت هفته تمرین استقامتی- مقاومتی و مصرف مکمل تورین منجر به افزایش استئوکلسین و تغییر نکردن استئوپونتین شد.
فیزیولوژی ورزشی
نسرین جهانشیری؛ ناهید بیژه
دوره 27، شماره 2 ، خرداد و تیر 1399، ، صفحه 173-181
چکیده
مقدمه: یائسگی مرحلهای از حیات زن است که به دلیل کاهش فعالیت تخمدانها و کمبود استروژن، دوره باروری به پایان میرسد. از آنجایی که فشارخون و مقاومت به انسولین یکی از مشکلات اساسی در زنان مسن است، این تحقیق با هدف تأثیر تمرین ترکیبی با و بدون مصرف دانه کتان بر مقاومت به انسولین و فشارخون زنان یائسه، انجام شد.مواد و روشها: در این مطالعه ...
بیشتر
مقدمه: یائسگی مرحلهای از حیات زن است که به دلیل کاهش فعالیت تخمدانها و کمبود استروژن، دوره باروری به پایان میرسد. از آنجایی که فشارخون و مقاومت به انسولین یکی از مشکلات اساسی در زنان مسن است، این تحقیق با هدف تأثیر تمرین ترکیبی با و بدون مصرف دانه کتان بر مقاومت به انسولین و فشارخون زنان یائسه، انجام شد.مواد و روشها: در این مطالعه نیمه تجربی، 27 زن یائسه با دامنه سنی50تا60 سال و شاخص تودهبدن25 تا30 کیلوگرم برمترمربع، به روش نمونهگیری در دسترس و هدفمند انتخاب و به صورت تصادفی به دو گروه تمرین ترکیبی(12نفر) و تمرین ترکیبی همراه مصرف دانه کتان(15نفر) تقسیم شدند. تمرین هوازی با شدت 60تا80 درصد ضربان قلب بیشینه و تمرینات مقاومتی، با شدت 60تا80 درصد یک تکرار بیشینه اجراشد. همچنین 25گرم دانه آسیاب شده در گروه تمرین ترکیبی به همراه مصرف کتان، مصرف میشد. نمونهخونی آزمودنیها برای اندارهگیری مقاومت به انسولین جمعآوری شدو با استفاده از نرم افزار SPSS و آزمون تی وابسته و مستقل، به ترتیب، برای مقایسه تفاوتهای درون گروهی و بین گروهی در سطح معنیداری 05/0>P.استفاده گردید.یافتهها: نتایج نشان داد که تمرین ترکیبی به همراه مصرف دانه کتان، به طور معنیداری، باعث افزایش حداکثراکسیژن مصرفی(001/0=p)، کاهش شاخص تودهبدن(001/0=p) و کاهش فشارخون(001/0=p) شد؛ تمرین ترکیبی نیز به طور معنیدار موجب کاهش شاخص تودهبدن(001/0=p) و کاهش فشارخون(001/0=p) شد.نتیجه گیری: به نظر میرسد هشت هفته تمرین ترکیبی به تنهایی و همراه با مصرف دانه کتان منجر به بهبود آمادگی هوازی، ترکیببدن و فشارخون در زنان یائسه میشود.