مهناز آذرنیا؛ سیدهمایون صدرایی؛ فرانک نجد؛ غلامرضا کاکا؛ محمد کمالی نژاد
دوره 21، شماره 6 ، آذر و دی 1393، ، صفحه 985-992
چکیده
زمینه و هدف: هدف از این تحقیق بررسی اثرات تراتوژنیک عصاره سنجد بر رشد و نمو و تکامل کبد جنین موش سوری می باشد.
روش ها: تعداد 30 سر موش سوری باردار بطور تصادفی به 2 گروه تقسیم بندی شدند. گروه شاهد که آب آشامیدنی مصرف نمود و گروه تجربی که در طی دوره بارداری عصاره آبی سنجد را با دوز 500 میلی گرم بر کیلوگرم دریافت نمود. در روز 18 بارداری موش های ...
بیشتر
زمینه و هدف: هدف از این تحقیق بررسی اثرات تراتوژنیک عصاره سنجد بر رشد و نمو و تکامل کبد جنین موش سوری می باشد.
روش ها: تعداد 30 سر موش سوری باردار بطور تصادفی به 2 گروه تقسیم بندی شدند. گروه شاهد که آب آشامیدنی مصرف نمود و گروه تجربی که در طی دوره بارداری عصاره آبی سنجد را با دوز 500 میلی گرم بر کیلوگرم دریافت نمود. در روز 18 بارداری موش های مادر را کشته و جنین ها از شاخ رحمی خارج گردید. جنین ها از نظر ظاهر، وزن و طول سری- دمی و وزن جفت ها بررسی شدند. کبد جنینها را خارج نموده، پس از فیکساسیون و پردازش بافتی، مقاطع بافتی تهیه و پس ازرنگ آمیزی هماتوکسیلین- ائوزین، مورد بررسی هیستومورفومتری و نتایج بدست آمده مورد تجزیه و تحلیل آماری قرار گرفت.
نتایج: هیچگونه ناهنجاری ظاهری در جنینها دیده نشد. میانگین طول سری- دمی و وزن جنین ها در گروه تجربی نسبت به گروه شاهد افزایش معناداری نشان نداد. میانگین وزن جفت در گروه تجربی نسبت به گروه شاهد کاهش معنادار داشت. در بررسی هیستومورفومتری کبد جنینهای گروه تجربی افزایش معنادار در میانگین درصد وسعت سینوزوئیدها و میانگین شمارش تعداد سلولهای خونی نسبت به گروه کنترل دیده شد. میانگین در صد وسعت اشغال شده توسط هپاتوسیت ها و میانگین شمارش تعداد هسته های هپاتوسیتها در گروه تجربی در مقایسه با گروه شاهد کاهش معنادار داشت.
نتیجه گیری: به نظر می رسد که تجویز عصاره ی آبی سنجد با دوز mg/kg500 به موش باردار می تواند سبب اختلال در روند رشد و نمو جنین و بروز تغییرات هیستومورفومتری در بافت کبد جنینها گردد.
حسین حسن آبادی؛ حبیب اله اسماعیلی؛ مهین تفضلی؛ علیه عباسی
دوره 15، شماره 2 ، خرداد و تیر 1387، ، صفحه 104-109
چکیده
زمینه و هدف: سلامت روان مادر طی دوران بارداری بر رشد جنین و متعاقب آن بر سلامت کودک تاثیر بسیار مهمی دارد. بنابراین استفاده از روش های مختلف جهت ارتقای سلامت روان نقش موثری در کاهش مشکلات مادر و کودک خواهد داشت. بر این اساس، پژوهش حاضر با هدف تعیین تاثیر آموزش رفتارهای دلبستگی مادر- جنین بر سلامت روان مادران نخست باردار انجام شد.
مواد ...
بیشتر
زمینه و هدف: سلامت روان مادر طی دوران بارداری بر رشد جنین و متعاقب آن بر سلامت کودک تاثیر بسیار مهمی دارد. بنابراین استفاده از روش های مختلف جهت ارتقای سلامت روان نقش موثری در کاهش مشکلات مادر و کودک خواهد داشت. بر این اساس، پژوهش حاضر با هدف تعیین تاثیر آموزش رفتارهای دلبستگی مادر- جنین بر سلامت روان مادران نخست باردار انجام شد.
مواد و روش ها: این پژوهش از نوع مداخله ای می باشد که بر روی 83 نفر مادر باردار واجد شرایط انجام شد که از جمعیت آماری زنان باردار مراجعه کننده به مراکز بهداشتی به روش نمونه گیری مبتنی بر هدف انتخاب شدند و به طور تصادفی بین دو گروه مورد و شاهد تقسیم شدند. ابزار مورد استفاده شامل فرم مصاحبه، پرسشنامه دلبستگی مادر- جنین کرانلی و سلامت عمومی (GHQ) بوده است. برای گروه مورد، کلاس های آموزش رفتارهای دلبستگی مادر-جنین برگزار شد و گروه شاهد، مراقبت های معمول بارداری دریافت نمودند. نمره سلامت روان و دلبستگی مادر- جنین قبل و بعد از مداخله در دو گروه سنجیده شد. جهت تجزیه و تحلیل داده ها از آزمون های مجذور کای، فیشر، من ویتنی و تی استفاده شد.
یافته ها: یافته ها نشان داد که میانگین نمره سلامت روان قبل از مداخله در گروه مورد و شاهد اختلاف آماری معنی داری نداشت (p=0.51). میانگین نمره سلامت روان بعد از مداخله در دو گروه تفاوت آماری معنی داری داشته است (P
محمدحسین اسماعیلی؛ عباس علی وفایی
دوره 14، شماره 3 ، مهر و آبان 1386، ، صفحه 147-153
چکیده
زمینه و هدف: مواد اپیوئیدی از جمله مرفین در دوران حاملگی زیاد استفاده می شود. این مواد احتمالا می توانند باعث تغییرات روانی و رفتاری طولانی مدت (از جمله اثر بر فرایند یادگیری و حافظه) در متولدینی شوند که مادران آن ها این مواد را استفاده نموده اند. هدف این مطالعه بررسی اثرات در معرض مرفین قرار گرفتن در دوران جنینی بر به خاطرآوردن حافظه ...
بیشتر
زمینه و هدف: مواد اپیوئیدی از جمله مرفین در دوران حاملگی زیاد استفاده می شود. این مواد احتمالا می توانند باعث تغییرات روانی و رفتاری طولانی مدت (از جمله اثر بر فرایند یادگیری و حافظه) در متولدینی شوند که مادران آن ها این مواد را استفاده نموده اند. هدف این مطالعه بررسی اثرات در معرض مرفین قرار گرفتن در دوران جنینی بر به خاطرآوردن حافظه فضایی در موش صحرایی می باشد.
مواد و روش ها: این مطالعه تجربی بوده و طی آن 18 سر موش صحرایی ماده حامله در سه گروه کنترل و سالین و مرفین مورد استفاده قرار گرفتند. گروه کنترل هیچ دارویی دریافت نکردند و گروه های سالین و مرفین دوبار در روز بین روزهای 11 تا 18 حاملگی به ترتیب محلول سالین (0.5 میلی لیتر به صورت زیر جلدی) و مرفین (سه روز اول 5 و روزهای بعد 10 میلی گرم به ازا هر کیلوگرم زیر جلدی) دریافت کردند. سپس به دنبال زایمان موش های معتاد، 30 سر (3 گروه 10 تایی) از بچه موش های متولد شده 90 روزه با استفاده از ماز هشت پر شعاعی تحت آموزش قرار گرفتند و میزان به خاطرآوری حافظه نهایی آن ها 48 ساعت و یک هفته بعد از آموش مورد بررسی قرار گرفت.
یافته ها: تزریق مرفین در دوران حاملگی باعث اختلال شدید در به خاطرآوری حافظه فضایی فرزندان شد به طوری که تعداد پاسخ های صحیح در این گروه در روزهای یادآوری آزمون 48 ساعت و یک هفته بعد) به طور معنی داری بسیار کمتر از دو گروه دیگر بود.
نتیجه گیری: یافته های فوق نشان می دهد که در معرض مرفین قرار گرفتن در دوران جنینی به خاطرآوری حافظه فضایی را محتل می کند.