بیوتکنولوژی و نانوتکنولوژی
اکبر صفی پور افشار؛ فاطمه سعید نعمتی پور
دوره 27، شماره 4 ، مهر و آبان 1399، ، صفحه 550-558
چکیده
زمینه و هدف سنتز سبز با استفاده از عصاره‌های گیاهی، روشی ساده و کم‌هزینه، به منظور تولید نانو ذرات نقره به شمار می‌رود. همچنین، یافتن تأثیرات درمانی جدید برای نانوذرات نقره، از زمینه‌های جذاب در تحقیقات سرطان محسوب می‌شود. در مطالعه حاضر، سنتز نانوذرات نقره با استفاده از عصاره آبی برگ گیاه زرشک انجام شد. همچنین تأثیر نانوذرات ...
بیشتر
زمینه و هدف سنتز سبز با استفاده از عصاره‌های گیاهی، روشی ساده و کم‌هزینه، به منظور تولید نانو ذرات نقره به شمار می‌رود. همچنین، یافتن تأثیرات درمانی جدید برای نانوذرات نقره، از زمینه‌های جذاب در تحقیقات سرطان محسوب می‌شود. در مطالعه حاضر، سنتز نانوذرات نقره با استفاده از عصاره آبی برگ گیاه زرشک انجام شد. همچنین تأثیر نانوذرات سنتز شده بر درصد زنده‌مانی و میزان بیان ژن اورنیتین دکربوکسیلاز (ODC1) در رده سلول سرطانی پستان انسان(MDA-MB-231) مطالعه شد.
مواد و روش‌ها آنالیز نانوذرات سنتز شده توسط طیف‌سنجی ماوراء بنفش و میکروسکوپ الکترونی عبوری انجام شد. سلول‌های سرطانی، پس از کشت، تحت تیمار غلظت‌های مختلف نانوذرات سنتز شده قرار گرفتند. درصد زنده‌مانی سلول‌ها از طریق سنجش MTT و آنالیز کمی بیان ژن ODC1 با استفاده از تکنیک Real Time – PCR انجام پذیرفت.
یافته‌ها تصاویر میکروسکوپ الکترونی نشان داد که نانوذرات کروی نقره با میانگین اندازه‌های 16 نانومتر سنتز شده است. سمیت سلولی نانوذرات نقره سنتزی با افزایش غلظت و زمان، بیشتر شد. میانگین IC50 محاسبه شده، برابر 48/16 میکروگرم در میلی‌لیتر است. به علاوه، نانوذرات، میزان بیان ژن ODC1 را حدود 4 برابر در غلظت 20 میکروگرم بر میلی‌لیتر در مقایسه با نمونه کنترل، کاهش دادند.
نتیجه‌گیری به نظر می‌رسد نانوذرات نقره سنتز شده به روش سبز، با رهاسازی تدریجی یون‌های نقره در محیط اسیدی سلول‌های سرطانی و ایجاد رادیکال‌های اکسیژن و همچنین کاهش بیان ژن ODC1 سبب کاهش درصد زنده‌مانی سلول‌های سرطانی شده‌اند.
بیوتکنولوژی و نانوتکنولوژی
زینب نوری؛ اکبر صفی پور افشار
دوره 26، شماره 4 ، مهر و آبان 1398، ، صفحه 527-534
چکیده
هدف: از ویژگی‌های سلول‌های سرطانی که آنها را متمایز از سلول‌های طبیعی بدن می‌نماید می‌توان به افزایش میزان آنزیم اورنیتین دکربوکسیلاز (ODC1) اشاره کرد که اثر بسیار مهمی در متابولیسم پلی‌آمین‌ها در سلول‌های سرطانی دارد. در این پژوهش اثرات سمیت سلولی عصاره‌های آبی، اتانولی و ان هگزانی گیاه ریواس (Rheum ribes) بر سلول‌های سرطانی رده ...
بیشتر
هدف: از ویژگی‌های سلول‌های سرطانی که آنها را متمایز از سلول‌های طبیعی بدن می‌نماید می‌توان به افزایش میزان آنزیم اورنیتین دکربوکسیلاز (ODC1) اشاره کرد که اثر بسیار مهمی در متابولیسم پلی‌آمین‌ها در سلول‌های سرطانی دارد. در این پژوهش اثرات سمیت سلولی عصاره‌های آبی، اتانولی و ان هگزانی گیاه ریواس (Rheum ribes) بر سلول‌های سرطانی رده MCF-7 بررسی شده است. همچنین میزان بیان ژن اورنتین دکربوکسیلاز به عنوان یکی از ژن های درگیر درسرطان پستان تحت تاثیر عصاره این گیاه مطالعه شده است.مواد و روش‌ها: سلول های سرطان پستان رده MCF-7 در محیط DMEMکشت گردیدند. سپس تحت تیمار غلظت‌های افزایشی عصاره از صفر تا200 میکروگرم در میلی لیتر قرار گرفتند. فعالیت سایتوتوکسیک عصاره با استفاده ازسنجش MTT بررسی شد. آنالیز کمی بیان ژن ODC1 با استفاده از تکنیک Real Time – PCRانجام پذیرفت.نتایج: با افزایش غلظت، تأثیر عصاره بر سلول‌ها به طور معنی‌داری افزایش یافت و افزایش قابل‌توجهی در مرگ و میر سلول‌ها دیده شد. در هر سه عصاره ریواس بیش‌ترین سمیت سلولی در 72 ساعت مشاهده گردید. تغییرات بیان ژن ODC1 در لاین سلولی MCF-7 تیمار شده با غلظت‌های مختلف عصاره ریواس، نشانگر کاهش بیان ژن با افزایش غلظت عصاره‌ها است.نتیجه گیری: نتایج نشان دهنده آن است که عصاره گیاه ریواس بر بیان ژن ODC1 درسلول‌های سرطانی پستان انسان اثر بالقوه‌ای دارد و باعث مهار رشد سلول‌های سرطانی می‌شود.