بی هوشی و اتاق عمل
علیرضا طلایی؛ علیرضا مسلم؛ آرش حمزه ای؛ مجتبی کیان مهر؛ عباسعلی عباس نژاد
دوره 27، شماره 1 ، فروردین و اردیبهشت 1399، ، صفحه 1-8
چکیده
زمینه و هدف: بی حسی منطقه ای داخل وریدی توسط استفاده از تورنیکت و تزریق داخل وریدی داروی بی حس کننده در نواحی دیستال ناحیه جراحی در اندام ها ایجاد می شود. این مطالعه با هدف مقایسه زمان شروع بی حسی ایجاد شده با دو غلظت و حجم متفاوت لیدوکائین در بی حسی منطقه ای داخل وریدی اندام فوقانی انجام شد.مواد و روش ها: این مطالعه کارآزمایی بالینی یکسو ...
بیشتر
زمینه و هدف: بی حسی منطقه ای داخل وریدی توسط استفاده از تورنیکت و تزریق داخل وریدی داروی بی حس کننده در نواحی دیستال ناحیه جراحی در اندام ها ایجاد می شود. این مطالعه با هدف مقایسه زمان شروع بی حسی ایجاد شده با دو غلظت و حجم متفاوت لیدوکائین در بی حسی منطقه ای داخل وریدی اندام فوقانی انجام شد.مواد و روش ها: این مطالعه کارآزمایی بالینی یکسو کور بر روی 40 بیماری که جهت انجام جراحی ساعد به بیمارستان بهلول گناباد مراجعه نموده اند، انجام شد. نمونه ها به طور تصادفی به دو گروه دریافت کننده 40 میلی لیتر لیدوکائین 5/0 درصد و 20 میلی لیتر لیدوکائین 1 درصد تقسیم بندی شدند. ابزار پژوهش چک لیست پژوهشگر ساخته و اسکیل درد (VAS) بود. جهت تجزیه و تحلیل داده ها از آزمون های دقیق فیشر، تی مستقل و جفتی در سطح معناداری کمتر از 05/0 استفاده گردید. یافته ها: نتایج نشان داد که فاصله زمانی بین تزریق داروی بیحسی تا شروع بی حسی کامل در گروه دریافت کننده 20 میلی لیتر لیدوکائین 1 درصد نسبت به گروه دریافت کننده 40 میلی لیتر لیدوکائین 5/0 درصد به طور معنی دار کوتاهتر است (001/0>p). ولی فشار خون سیستولیک و دیاستولیک و تعداد ضربان قلب بعد از برش جراحی بین دو گروه تفاوت معنی داری نداشت (05/0
پرستاری
علی صانعی پور؛ مجتبی راد؛ یاسر تبرایی؛ مصطفی راد
دوره 26، شماره 3 ، مرداد و شهریور 1398، ، صفحه 373-381
چکیده
سابقه و هدف: بیماری ایسکمیک قلبی در اکثر مناطق جهان اولین علت مرگ زودرس به شمار می‌رود. یکی از درمانهای اصلی بیماران با سندرم کرونری حاد استفاده از داروهای ضد انعقاد می باشد. هدف این مطالعه مقایسه تاثیر دو روش تزریق وریدی متناوب و انفوزیون مداوم بر APTT بیماران سندرم کرونری حاد می‌باشد.مواد و روش‌ها: کارآزمایی بالینی روی 60 نفر از بیماران ...
بیشتر
سابقه و هدف: بیماری ایسکمیک قلبی در اکثر مناطق جهان اولین علت مرگ زودرس به شمار می‌رود. یکی از درمانهای اصلی بیماران با سندرم کرونری حاد استفاده از داروهای ضد انعقاد می باشد. هدف این مطالعه مقایسه تاثیر دو روش تزریق وریدی متناوب و انفوزیون مداوم بر APTT بیماران سندرم کرونری حاد می‌باشد.مواد و روش‌ها: کارآزمایی بالینی روی 60 نفر از بیماران انتخاب شده به روش تصادفی در بیمارستان نیشابور سال 1396 انجام شد. به منظور جمع اوری داده ها پرسشنامه اطلاعات دموگرافیک، چک لیست ثبت APTT استفاده شد. گروه تزریق وریدی متناوب، هر 3 ساعت هپارین به میزان 2500 واحد و گروه انفوزیون، 1000 واحد بر ساعت انفوزیون مداوم هپارین دریافت کردند و APTT کنترل شد. تحلیل داده های پژوهش با استفاده از نرم افزار SPSS -16 انجام شد و سطح معنی-داری کمتر از پنج صدم در نظر گرفته شد.یافته‌ها: میانگین APTT در مرحله اول گروه تزریق وریدی متناوب 17/11±8/40 و در گروه انفوزیون مداوم 86/8±87/38 بود. در مرحله هشتم گروه تزریق وریدی متناوب 14/8±03/55 و در گروه انفوزیون مداوم 09/14±7/55 بود. آزمون t مستقل اختلاف معنی داری را بین دو گروه نشان نداد (P> 0.05)نتیجه‌گیری: با توجه به همسانی نتایج در دو روش، می‌توان از روش تزریق متناوب به جای انفوزیون مداوم وریدی استفاده کرد. این روش محدودیت کمتری برای بیمار ایجاد کرده و بارکاری پرستاران بدلیل عدم نیاز به ست کردن پمپ سرنگ، آماده کردن سرم هپارینه و خاموش کردن آلارم ها کمتر می‌شود.