فیزیولوژی ورزشی
مرتضی حاجی نیا؛ امیرحسین حقیقی؛ رویا عسکری
دوره 28، شماره 3 ، مرداد و شهریور 1400، ، صفحه 457-465
چکیده
زمینه و هدف: چاقی، اختلال متابولیکی است که از طریق افزایش هزینه انرژی و تحریک عوامل مرتبط با قهوهای شدن بافت چربی سفید، قابلکنترل و پیشگیری است. هدف از تحقیق حاضر، بررسی تأثیر تمرین مقاومتی شدیدبر سطوح آیریزین و عامل رشد فیبروبلاست 21 در مردان دارای اضافهوزن بود.
مواد و روشها: در این مطالعه نیمهتجربی، 20 مرد دارای اضافهوزن ...
بیشتر
زمینه و هدف: چاقی، اختلال متابولیکی است که از طریق افزایش هزینه انرژی و تحریک عوامل مرتبط با قهوهای شدن بافت چربی سفید، قابلکنترل و پیشگیری است. هدف از تحقیق حاضر، بررسی تأثیر تمرین مقاومتی شدیدبر سطوح آیریزین و عامل رشد فیبروبلاست 21 در مردان دارای اضافهوزن بود.
مواد و روشها: در این مطالعه نیمهتجربی، 20 مرد دارای اضافهوزن (میانگین 3/33±36/56سال و نمایه توده بدن 3/02±29/41 کیلوگرم بر مترمربع) از طریق فراخوان انتخاب و بهصورت تصادفی در دو گروه تمرین مقاومتی شدید و کنترل قرار گرفتند. برنامه گروه مقاومتی بهصورت دایرهای با شدت 85-80 درصد یک تکرار بیشینه، سه جلسه در هفته به مدت هشت هفته انجام شد. 24 ساعت قبل و 48 ساعت بعد از دوره تمرینی سطوح سرمی آیریزین و عامل رشد فیبروبلاست 21 (FGF21) از همه آزمودنیها در حالت ناشتا اندازهگیری شد. تجزیه و تحلیل دادهها بهوسیله آزمون تی همبسته و آنکوا در سطح معنیداری 0/01>P انجام شد.
یافتهها: سطوح سرمی آیریزین و FGF21 در گروه تمرین مقاومتی شدید در مقایسه با گروه کنترل افزایش معناداری را نشان داد (0/01>P). وزن بدن، BMI و درصد چربی بدن در گروه تمرین مقاومتی شدید در مقایسه با گروه کنترل، کاهش معناداری را نشان داد؛ درحالیکه در گروه کنترل، افزایش معناداری مشاهده شد (0/01>P).
نتیجهگیری: به نظر میرسد تمرین مقاومتی شدید میتوانند بهعنوان گامی مؤثر در تبدیل بافت چربی سفید به قهوهای و بهبود ترکیب بدنی افراد دارای اضافهوزن و چاق مورد تأکید قرار گیرد.
فیزیولوژی ورزشی
محمد حسینزاده؛ امیر رشیدلمیر؛ فریدا صادقی فاضل؛ رامبد خواجه ای
دوره 27، شماره 3 ، مرداد و شهریور 1399، ، صفحه 340-346
چکیده
زمینه وهدف: آیریزین که توسط عضله اسکلتی در پاسخ به فعالیت ورزشی تولید میشود، اخیراً بهعنوان هدف درمانی برای بیماریهای متابولیک گزارش شده است. هدف از پژوهش حاضر بررسی تأثیر هشت هفته تمرین مقاومتی و استقامتی بر سطوح آیریزین بافت کبد و عضله دوقلو در موشهای صحرایی نر است. مواد و روشها:در این پژوهش 15سر موش صحرایی نر بهطور تصادفی ...
بیشتر
زمینه وهدف: آیریزین که توسط عضله اسکلتی در پاسخ به فعالیت ورزشی تولید میشود، اخیراً بهعنوان هدف درمانی برای بیماریهای متابولیک گزارش شده است. هدف از پژوهش حاضر بررسی تأثیر هشت هفته تمرین مقاومتی و استقامتی بر سطوح آیریزین بافت کبد و عضله دوقلو در موشهای صحرایی نر است. مواد و روشها:در این پژوهش 15سر موش صحرایی نر بهطور تصادفی به سه گروه کنترل(5 سر)،تمرین استقامتی(5 سر)و تمرین مقاومتی(5 سر)، تقسیم شدند.گروه استقامتی تمرینات را به مدت هشت هفته روی نوارگردان وگروه مقاومتی نیزتمرینات مقاومتی را به مدت هشت هفته روی نردبان یک متری با شیب 85 درجه انجام دادندو گروه کنترل در این مدت بدون تمرین بودند.72 ساعت پس از آخرین جلسه تمرین حیوانات بیهوش و بافت کبدو عضله دوقلو برداشته شد. از آزمون شاپیروویلک جهت تعیین توزیع طبیعی دادهها،و از آزمونآنالیز واریانس یک طرفه و آزمون تعقیبی توکی برای تجزیه و تحلیل دادهها استفاده گردیدو معنیداری در سطح 05/0 ≥P پذیرفته شد.یافتهها:پس ازتأیید توزیع طبیعی دادهها با آزمون شاپیروویلک،نتایج آزمون آنالیز واریانس یکطرفه اختلاف معنیداری را در مقادیر آیریزین بافت کبد و عضله دوقلو در بین گروهها نشان داد(بهترتیب؛ 001/0P=، 016/0=P).آزمون تعقیبی توکی نیز افزایش معنیداری را در مقادیر آیریزین عضله دوقلو در گروه تمرین استقامتی و تمرین مقاومتی نسبت به گروه کنترل نشان داد(بهترتیب؛016/0P=، 061/0=P).همچنین آزمون تعقیبی توکی نشان داد که افزایش معنیداری در مقادیر آیریزین بافت کبد در گروه تمرین استقامتی و تمرین مقاومتی نسبت به گروه کنترل وجود دارد(بهترتیب؛ 001/0P=، 001/0=P). اما اختلاف معنیداری در مقادیر آیریزین بافت کبدو عضله دوقلو بین گروههای تمرینی وجود نداشت(بهترتیب؛ 962/0P =، 742/0= P). نتیجهگیری:براساس نتایج پژوهش حاضر، هر دو تمرینات مقاومتی و استقامتی میتواند سطوح آیریزین را در هر دو بافت کبدو عضله دوقلو بهطور معنیداری افزایش دهد که بهنظر میرسد فعالیت ورزشی از این طریق میتواند اثرات مفیدی در پیشگیری و درمان بیماریهای متابولیک داشتهباشد.
فیزیولوژی ورزشی
فاطمه رستمی؛ رامین شعبانی
دوره 26، شماره 2 ، خرداد و تیر 1398، ، صفحه 185-193
چکیده
زمینه و هدف: به نظر می رسد که فعالیت بدنی بتواند از طریق افزایش تولید سطوح در گردش آیریزین، بر بهبود هموستاز گلوکز و چربی های خونی موثر باشد. لذا، هدف از پژوهش حاضر بررسی اثر هشت هفته تمرین هوازی بر سطح سرمی آیریزین، هموستاز گلوکز و چربی های خون دختران تمرین نکرده بود. مواد و روش ها: این مطالعه نیمه تجربی در 20 زن داوطلب یکی از دانشگاه ...
بیشتر
زمینه و هدف: به نظر می رسد که فعالیت بدنی بتواند از طریق افزایش تولید سطوح در گردش آیریزین، بر بهبود هموستاز گلوکز و چربی های خونی موثر باشد. لذا، هدف از پژوهش حاضر بررسی اثر هشت هفته تمرین هوازی بر سطح سرمی آیریزین، هموستاز گلوکز و چربی های خون دختران تمرین نکرده بود. مواد و روش ها: این مطالعه نیمه تجربی در 20 زن داوطلب یکی از دانشگاه های شهر رشت در دو گروه انجام شد. گروه کنترل فعالیت های معمول روزمره خود را انجام دادند، اما گروه تجربی در تمرینات هوازی 65 دقیقه ای، سه جلسه در هفته به مدت مدت هشت هفته متوالی شرکت کردند. چربی های خونی، هموستاز گلوکز و آیریزین در گردش در ابتدا و بعد از 8 هفته مداخله ارزیابی شدند. بررسی داده توسط نرم افزار SPSS نسخه 22 در سطح معناداری 05/0P< انجام شد. یافته ها: در گروه تمرینی، بعد از هشت هفته مداخله انسولین (02/0=p) و HOMA (04/0=p) کاهش و HDL-C (00/0=p) افزایش یافت، اما میزان قند خون ناشتا، تری گلیسرید، کلسترول، LDL-C و آیریزین تغییر معنی داری را نشان نداد (05/0p>). در گروه کنترل، به دنبال دوره هشت هفته ای مطالعه قند خون ناشتا (04/0=p)، انسولین (01/0=p)، HOMA (00/0=p)، تری گلیسرید (03/0=p) و آیریزین (03/0=p) افزایش یافتند. بعد از مداخله، شرکت کنندگانی که تمرینات ورزشی را انجام داده بودند، میزان کلسترول (00/0=p)، تری گلیسرید (02/0=p)، انسولین (00/0=p) و HOMA (00/0=p) کمتر و HDL-C (00/0=p) بالاتری در مقایسه با گروه کنترل داشتند. نتیجه گیری: به نظر می رسد تمرین هوازی در زنان بی تحرک با بهبود هموستاز گلوکز و HDL-C به صورت مستقل از تغییرات آیریزین همراه است.