فیزیولوژی ورزشی
فاطمه پارسی فر؛ مجید وحیدیان رضازاده؛ محسن سراوانی؛ حسین نخعی
دوره 31، شماره 1 ، فروردین و اردیبهشت 1403، ، صفحه 1-12
چکیده
زمینه و هدف: بیماری آلزایمر شایع‌ترین شکل زوال عقل می‌باشد که یک اختلال عصبی کشنده است. پژوهش حاضر با هدف بررسی تأثیر هشت هفته تمرین استقامتی تناوبی و مصرف مکمل جینکوبیلوبا بر فاکتور نوروتروفیک مشتق از مغز بافت هیپوکامپ در مدل تجربی آلزایمر است.
مواد و روشها: این پژوهش از نوع تجربی آزمایشگاهی است،50 سر موش صحرایی نر نژاد ویستار ...
بیشتر
زمینه و هدف: بیماری آلزایمر شایع‌ترین شکل زوال عقل می‌باشد که یک اختلال عصبی کشنده است. پژوهش حاضر با هدف بررسی تأثیر هشت هفته تمرین استقامتی تناوبی و مصرف مکمل جینکوبیلوبا بر فاکتور نوروتروفیک مشتق از مغز بافت هیپوکامپ در مدل تجربی آلزایمر است.
مواد و روشها: این پژوهش از نوع تجربی آزمایشگاهی است،50 سر موش صحرایی نر نژاد ویستار با وزن20±250گرم تهیه شد. موش‌ها به هفت گروه شامل کنترل سالم، کنترل آلزایمری، تمرین استقامتی تناوبی، مکمل جینکوبیلوبا، مکمل جینکوبیلوبا + تمرین، شوک جراحی و دارونما تقسیم شدند. برای القای بیماری آلزایمر در گروه‌های بیمار محلول آمیلوئیدبتا در دو طرف بطن مغز موش‌ها تزریق شد. برای درمان به مدت هشت هفته گروه‌های تمرینی 5 روز در هفته بر روی تردمیل دویدند و گروه‌های دارای مکمل از محلول جینکوبیلوبا دریافت کردند. 24 ساعت پس از آخرین جلسه تمرینی، بافت هیپوکامپ استخراج شد و سطح BDNF به‌وسیله کیت مخصوص اندازه‌گیری شد. برای تجزیه‌وتحلیل داده‌ها در سطح معناداری (0/05> P) از نرم‌افزار spss نسخه 22 استفاده شد. برای مقایسه اختلاف میانگین بین گروه‌ها از آزمون تحلیل واریانس یک‌طرفه و برای یافتن محل اختلاف بین گروه‌ها از آزمون تعقیبی توکی استفاده شد.
یافتهها: در مقایسه بین گروه‌ها سطح BDNF در گروه تمرین + مکمل نسبت به گروه‌های کنترل سالم، کنترل آلزایمر، گروه شوک جراحی و دارونما بالاتر بود، در گروه‌های تمرین و مکمل به‌تنهایی افزایشی مشاهده نگردید و در گروه‌های شوک جراحی و دارونما نیز سطح فاکتور کاهش یافت.
نتیجه‌گیری: تمرین استقامتی تناوبی و مصرف مکمل جینکوبیلوبا به‌طور همزمان می‌تواند یک‌راه درمانی مؤثر برای افزایش سطح BDNF برای کندکردن روند بیماری آلزایمر باشد.
فیزیولوژی ورزشی
حسن پارساشکوه؛ مرضیه ثاقب جو؛ صمد ناظمی؛ مهدی هدایتی
دوره 25، شماره 5 ، آذر و دی 1397، ، صفحه 669-677
چکیده
فعالیت بدنی بعنوان یک راهکار درمانی در نوروپاتی دیابتی در حال افزایش است. هدف این تحقیق بررسی تاثیر تمرین‌استقامتی بر سطوح سوپراکساید‌دیسموتاز (SOD) ، کاتالاز (CAT) و درد در بخش حسی نخاع موش‌های صحرایی دیابتی مبتلا به نوروپاتی بود. نمونه تحقیق 40 سر موش صحرایی 10 هفته‌ای با دامنه وزنی 260-230 گرم بود. ابتدا 30 سر موش، با تزریق درون صفاقی استرپتوزوتوسین ...
بیشتر
فعالیت بدنی بعنوان یک راهکار درمانی در نوروپاتی دیابتی در حال افزایش است. هدف این تحقیق بررسی تاثیر تمرین‌استقامتی بر سطوح سوپراکساید‌دیسموتاز (SOD) ، کاتالاز (CAT) و درد در بخش حسی نخاع موش‌های صحرایی دیابتی مبتلا به نوروپاتی بود. نمونه تحقیق 40 سر موش صحرایی 10 هفته‌ای با دامنه وزنی 260-230 گرم بود. ابتدا 30 سر موش، با تزریق درون صفاقی استرپتوزوتوسین (45 میلیگرم/کیلوگرم در بافر سیترات،5/4 pH:) دیابتی شدند و پس از اطمینان از ایجاد نوروپاتی دیابتی توسط آزمونهای فونفری و هاتپلیت، به‌طور تصادفی در سه گروه تمرین تداومی، تمرین تناوبی و کنترل نوروپاتی قرار گرفتند. 10 سر موش نیز در گروه کنترل سالم قرار گرفتند. پروتکل تمرینی شامل شش هفته تمرین هوازی بود که با شدت 70-60 درصد حداکثراکسیژنمصرفی روی نوارگردان انجام شد. 48 ساعت پساز آخرین جلسه تمرینی، از بخش حسی نخاع نمونهبرداری شد. آنالیز داده‌ها با استفاده از آزمونهای آنالیز واریانس یکراهه انجام شد (P