فیزیولوژی ورزشی
میثم پورمحمدی؛ مرضیه نظری؛ رامین شعبانی
دوره 27، شماره 2 ، خرداد و تیر 1399، ، صفحه 227-235
چکیده
اهداف: فعالیت شدید و بلند مدت منجر به آسیب و پاسخ های دستگاه ایمنی و التهاب می شود، بدین دلیل وجود یک واسطه ضد التهابی طبیعی مانند چای سبز مورد توجه قرار می گیرد. پژوهش حاضر به بررسی تاثیر مصرف چای سبز و انجام تمرینات هوازی شدید بر ترکیب بدن، میزان آنزیم کراتین فسفو کیناز و لاکتات دهیدروژناز در مردان غیر فعال می پردازد.مواد و روشها: 38 ...
بیشتر
اهداف: فعالیت شدید و بلند مدت منجر به آسیب و پاسخ های دستگاه ایمنی و التهاب می شود، بدین دلیل وجود یک واسطه ضد التهابی طبیعی مانند چای سبز مورد توجه قرار می گیرد. پژوهش حاضر به بررسی تاثیر مصرف چای سبز و انجام تمرینات هوازی شدید بر ترکیب بدن، میزان آنزیم کراتین فسفو کیناز و لاکتات دهیدروژناز در مردان غیر فعال می پردازد.مواد و روشها: 38 مرد جوان غیر فعال با میانگین سن 63/1±87/19 سال در این پژوهش یک سوکور شرکت کرده و بصورت تصادفی به چهار گروه چای سبز -تمرین هوازی، تمرین هوازی ، چای سبز و کنترل تقسیم شدند. آزمودنی ها روزانه 3 میلی گرم چای سبز یا دارونما را همراه سه وعده غذایی مصرف کرده و علاوه بر آن گروه های چای سبز- تمرین هوازی و تمرین هوازی ، سه جلسه در هفته به مدت یک ماه به تمرین هوازی با شدت 55 تا 85 درصد حداکثر ضربان قلب بیشینه پرداختند. نمونه های خونی قبل و پس از چهار هفته و 24 ساعت پس از آزمون اِل اِستاد از شرکت کنندگان گرفته و شاخص های کراتین فسفوکیناز و لاکتات دهیدروژناز اندازه گیری شد. نتایج با استفاده از آزمون t وابسته و آزمون کواریانس تجزیه و تحلیل شد. یافته ها : نتایج نشان داد که درصد چربی در گروه چای سبز- تمرین هوازی همراه با کاهش معنی دار بود (001/0>p) اما در بقیه متغیرها معنی داری مشاهده نشد.نتیجه گیری: به نظرمی رسد که مصرف چای سبز به همراه تمرین هوازی در کوتاه مدت می تواند اثرات مفیدی بر درصد چربی زیر جلد داشته باشد.
فیزیولوژی ورزشی
حسین طاهری چادرنشین؛ میثم علی پورراز؛ محمد رضا یوسفی؛ سکینه مختاری موتمنی شیروان
دوره 25، شماره 3 ، مرداد و شهریور 1397، ، صفحه 441-450
چکیده
زمینه و هدف: آزمون‌های بروس و کوپر برای تعیین حداکثر اکسیژن مصرفی استفاده می‌شود. با وجود این، پاسخ شاخص‌های آسیب سلول عضلانی (لاکتات دهیدروژناز، کراتین کیناز)، قلبی (ایزوآنزیم کراتین کیناز ـ MB)، و کبدی (آسپارتات آمینو ترانسفراز، آلانین آمینوترانسفراز و آلکالین فسفاتاز) متعاقب آزمون‌های بروس و کوپر با همدیگر مقایسه نشده‌اند. مواد ...
بیشتر
زمینه و هدف: آزمون‌های بروس و کوپر برای تعیین حداکثر اکسیژن مصرفی استفاده می‌شود. با وجود این، پاسخ شاخص‌های آسیب سلول عضلانی (لاکتات دهیدروژناز، کراتین کیناز)، قلبی (ایزوآنزیم کراتین کیناز ـ MB)، و کبدی (آسپارتات آمینو ترانسفراز، آلانین آمینوترانسفراز و آلکالین فسفاتاز) متعاقب آزمون‌های بروس و کوپر با همدیگر مقایسه نشده‌اند. مواد و روشها: بدین منظور، 18 دانشجوی پسر غیر فعال (سن؛ 27/1±88/20 سال، شاخص توده بدنی؛ 36/1±74/22 کیلوگرم بر متر مربع) در دو وهله زمانی مجزا (یک ماه فاصله) آزمون‌های توان هوازی بروس و کوپر را انجام دادند. قبل، بلافاصله، 24 و 48 ساعت بعد از هر آزمون نمونه‌گیری خونی به عمل آمد. غلظت سرمی متغیرهای وابسته توسط کیت‌های تجاری تعیین شد. برای ارزیابی درون و بین گروهی متغیرهای وابسته به ترتیب از روش تحلیل آماری با اندازه گیری مکرر و تحلیل کوواریانس در سطح 05/0 > P استفاده شد. یافتهها: آزمون بروس و کوپر ـ هیچ کدام ـ تغییر معنی داری در سطوح سرمی لاکتات دهیدروژناز، کراتین کیناز، کراتین کیناز ـ MB، آسپارتات آمینو ترانسفراز، آلانین آمینوترانسفراز و آلکالین فسفاتاز بلافاصله، 24 و 48 ساعت بعد از ایجاد نکرد. همچنین، ارزیابی بین عاملی نشان داد که تفاوت معنی داری بین سطوح متغیرهای وابسته در هیچ وهله زمانی بعد از دو نوع پروتکل استاندارد بروس و آزمون کوپر وجود ندارد. نتیجه‌گیری: یافته‌های این مطالعه نشان داد که آسیب سلول عضلانی، قلبی، و کبدی متعاقب دو نوع فعالیت تعیین کننده حداکثر اکسیژن مصرفی یعنی آزمون استاندارد بروس و آزمون کوپر رخ نمی‌دهد.