فیزیولوژی ورزشی
سودابه رضایی؛ ندا خالدی
دوره 28، شماره 5 ، آذر و دی 1400، ، صفحه 688-699
چکیده
زمینه و هدف: افزایش بیان ژن FOXO1 در هیپوکمپ و همچنین عامل التهابی TNF-α در افراد دیابتی باعث بیان ژن‌های درگیر در آپوپتوزشده و سبب تخریب عملکرد اجرایی آن می‌شود. هدف از پژوهش حاضر، بررسی تأثیر 6 هفته تمرین تناوبی شدید بر بیان ژن FOXO1 در هیپوکمپ و میزان سرمی TNF-α موشهای صحرایی دیابتی نر ویستار بود.مواد و روش‌ها: برای این مطالعه، تعداد ...
بیشتر
زمینه و هدف: افزایش بیان ژن FOXO1 در هیپوکمپ و همچنین عامل التهابی TNF-α در افراد دیابتی باعث بیان ژن‌های درگیر در آپوپتوزشده و سبب تخریب عملکرد اجرایی آن می‌شود. هدف از پژوهش حاضر، بررسی تأثیر 6 هفته تمرین تناوبی شدید بر بیان ژن FOXO1 در هیپوکمپ و میزان سرمی TNF-α موشهای صحرایی دیابتی نر ویستار بود.مواد و روش‌ها: برای این مطالعه، تعداد 48 سر موش صحرایی نر ویستار (4 هفته‌ای) با وزن10±150 گرم در 4 گروه 12 تایی: موشهای دیابتی، دیابت تمرین، کنترل و کنترل تمرین دسته‌بندی شدند. به‌منظور القای دیابت از روش تزریق صفاقی محلول STZ (50 mg/kg) استفاده گردید. پس از یک هفته آشناسازی با محیط و تمرین، پروتکل تمرین تناوبی شدید شامل 3 روز تمرین در هفته به مدت 6 هفته با شدت 50 تا 110 درصد حداکثر اکسیژن مصرفی انجام شد. 24 ساعت بعد از اتمام تمرین، آزمون عملکردی گرفته شد و 48 ساعت پس از آزمون عملکردی، حیوانات تشریح شدند. بیان ژن FOXO1 با استفاده از تکنیک Real Time PCR ارزیابی گردید.یافته‌ها: با توجه به نتایج به‌دست‌آمده تمرین تناوبی شدید باعث کاهش معنی‌دار بیان ژن FOXO1 در گروه‌های تمرین شد (P≤0/01 ). همچنین پروتئین TNF-α به‌طور معنی‌داری کاهش یافت (P≤0/05). افزایش وزن هیپوکمپ همراه با کاهش ژن FOXO1 در گروه دیابت تمرین تناوبی شدید مشاهده شد.نتیجه‌گیری: براساس یافته‌های پژوهش تمرین تناوبی شدید احتمالاً با کاهش عوامل آپوپتوزیFOXO1 و التهابی TNF-α از کاهش وزن بافت هیپوکمپ که بر اثر دیابت اتفاق می‌افتد، جلوگیری می‌کند.
فیزیولوژی ورزشی
شیلا نایبی فر؛ الهام قاسمی
دوره 28، شماره 1 ، فروردین و اردیبهشت 1400، ، صفحه 106-114
چکیده
زمینه و هدف: سنجش آمینوترانسفرازهای کبدی و مقاومت به انسولین، به دنبال فعالیت ورزشی به‌منظور پیشگیری از بیماری کبدی، همواره اهمیت بالایی داشته است. هدف از انجام این پژوهش، تعیین تأثیر 4 هفته تمرین تناوبی شدید همراه با مصرف زنجبیل بر سطوح سرمی آنزیم‌های کبدی و مقاومت به انسولین پیشکسوتان فوتبال بود. مواد و روش‌ها: در این مطالعه نیمه‌تجربی،46 ...
بیشتر
زمینه و هدف: سنجش آمینوترانسفرازهای کبدی و مقاومت به انسولین، به دنبال فعالیت ورزشی به‌منظور پیشگیری از بیماری کبدی، همواره اهمیت بالایی داشته است. هدف از انجام این پژوهش، تعیین تأثیر 4 هفته تمرین تناوبی شدید همراه با مصرف زنجبیل بر سطوح سرمی آنزیم‌های کبدی و مقاومت به انسولین پیشکسوتان فوتبال بود. مواد و روش‌ها: در این مطالعه نیمه‌تجربی،46 مرد پیشکسوت فوتبالیست (50-40 سال) به روش نمونه‌گیری انتخابی در دسترس و هدف‌دار، انتخاب شدند و به‌صورت تصادفی در چهار گروه زنجبیل، تمرین- دارونما، تمرین- زنجبیل و کنترل تقسیم شدند. گروه‌های تمرینی به مدت 4 هفته به اجرای تمرینات تناوبی شدید با شدت90 درصد ضربان قلب بیشینه پرداختند؛ در حالی که گروه‌های مکمل، روزانه سه عددکپسول 1000میلی‌گرمی زنجبیل مصرف کردند. خون‌گیری از افراد موردمطالعه، قبل و 48 ساعت پس از مداخله در حالت ناشتایی انجام شد. داده‌ها با آزمون‌های آماری شاپیروویلک، آنالیزواریانس دوراهه و تست تعقیبی توکی در سطح معناداری 0/05≤ p تجزیه‌وتحلیل شدند. یافته‌ها: 4 هفته تمرین و مصرف مکمل موجب کاهش معنادار سطوح HOMA، ALT، AST، گلوکز، انسولین، وزن، WC و BMI در سه گروه دارای مداخله (زنجبیل، تمرین-دارونما و تمرین-زنجبیل) نسبت به پیش‌آزمون گردید (05/0 p≤). میانگین تغییرات این شاخص‌ها در گروه تمرین- زنجبیل به‌طور معناداری کاهش بیشتری از سایر گروه‌ها نشان داد (0/05≤p).. نتیجه‌گیری: به نظر می‌رسد مصرف زنجبیل همراه با تمرین تناوبی شدید با افزایش سوخت‌وساز چربی‌ها از طریق تأثیر مطلوب بر سطوح آنزیم‌های کبدی و مقاومت به انسولین و ترکیبات بدن، عامل کارآمدی در پیشگیری و بهبود کبد چرب غیرالکلی در مردان پیشکسوت فوتبال است.
فیزیولوژی ورزشی
سجاد کریمی پور؛ محمود فضل بخششی؛ شیلا نایبی فر
دوره 27، شماره 5 ، آذر و دی 1399، ، صفحه 700-707
چکیده
زمینه و هدف تحقیقات نشان داده‌اند که تمرینات مختلف ورزشی می‌توانند تأثیرات متفاوتی بر سطوح سرمی عامل نوروتروفیک مشتق از مغز (BDNF) بگذارند. با این وجود، اطلاعات کافی در مورد اثر تعاملی تمرینات تناوبی شدید ورزشی از طریق تأثیر بر وزن، شاخص توده بدنی و دور کمر به لگن بر BDNF وجود ندارد یا بسیار اندک می‌باشد. از این رو، هدف از پژوهش حاضر، ...
بیشتر
زمینه و هدف تحقیقات نشان داده‌اند که تمرینات مختلف ورزشی می‌توانند تأثیرات متفاوتی بر سطوح سرمی عامل نوروتروفیک مشتق از مغز (BDNF) بگذارند. با این وجود، اطلاعات کافی در مورد اثر تعاملی تمرینات تناوبی شدید ورزشی از طریق تأثیر بر وزن، شاخص توده بدنی و دور کمر به لگن بر BDNF وجود ندارد یا بسیار اندک می‌باشد. از این رو، هدف از پژوهش حاضر، بررسی تأثیر 6 هفته تمرین تناوبی شدید بر سطوح سرمی عامل نوروتروفیک مشتق از مغز و ترکیب بدنی دانشجویان پسر غیرفعال بود. مواد و روش‌ها در این پژوهش نیمه تجربی، 16 نفر از دانشجویان پسر غیرورزشکار دانشگاه سیستان و بلوچستان، به صورت تصادفی ساده، به دوگروه 8 تایی کنترل و تمرین، تقسیم شدند. گروه تمرین، تمرینات تناوبی شدید به مدت 6 هفته را در یک مسافت 20 متری به صورت رفت و برگشت به مدت 30 ثانیه با شدت 90 درصد ضربان قلب حداکثر و 30 ثانیه استراحت فعال بین هر تکرار انجام دادند. گروه کنترل، طی این مدت هیچ‌گونه فعالیت ورزشی انجام ندادند. مقادیرBDNF به ترتیب 24 و 48 ساعت پیش از اولین و پس از آخرین جلسه پروتکل تمرینی با روش الایزا توسط کیت ویژه سنجش شد. داده‌ها با استفاده از نرم‌افزارspssنسخه19 و تغییرات بین گروهی با کمک آزمون تی مستقل و اختلافات درون‌گروهی با استفاده از آزمون تی همبسته در سطح معناداری 0/05≥p تحلیل شدند. یافته‌ها در پژوهش حاضر، یافته‌ها نشان دادندپس از 6 هفته درگروه تمرین تناوبی شدید، وزن (0/008=p) و شاخص توده بدنی (0/005=p) کاهش معنی‌داری داشتند که همسو با افزایش معنی‌دار مقادیر سطوح سرمی BDNF (p=0/031) بود، در حالی که هیچ یک از شاخص‌ها در گروه کنترل، تغییر معنی‌دار را نشان ندادند (0/05<p). به‌علاوه، در مقادیر سرمی BDNF افزایش معنی‌داری در گروه تمرین در مقایسه با گروه کنترل رخ داد (0/002=p). نتیجه‌گیری با توجه به پارامترهای حاصل از مطالعه به نظر می‌رسد، تمرین تناوبی شدید می‌تواند با کاهش وزن وشاخص توده بدنی،سببسازگاری نروتروفینی وافزایش سطوح سرمی BDNF دانشجویان پسر غیرفعال شود.
فیزیولوژی ورزشی
مهدی یادگاری؛ سیمین ریاحی؛ شادمهر میردار؛ غلامرضا حمیدیان
دوره 26، شماره 3 ، مرداد و شهریور 1398، ، صفحه 393-402
چکیده
زمینه و هدف: هدف پژوهش حاضر بررسی تاثیر 3 هفته کاهش بار تمرین در محیط هایپوکسی بر نسبت Bax/Bcl2 و جمعیت سلول های اپیتلیالی حبابچه های ریوی بود.مواد و روش ها: 35 سر موش صحرائی (سن 4 هفته، وزن 8± 72 گرم) به 5 گروه کنترل (6 هفته)، تمرین (6 هفته)، هایپوکسی (3 هفته)، هایپوکسی کاهش بار (3 هفته) و کنترل (9 هفته) تقسیم شدند. نمونه ها پس از 6 هفته تمرین تناوبی ...
بیشتر
زمینه و هدف: هدف پژوهش حاضر بررسی تاثیر 3 هفته کاهش بار تمرین در محیط هایپوکسی بر نسبت Bax/Bcl2 و جمعیت سلول های اپیتلیالی حبابچه های ریوی بود.مواد و روش ها: 35 سر موش صحرائی (سن 4 هفته، وزن 8± 72 گرم) به 5 گروه کنترل (6 هفته)، تمرین (6 هفته)، هایپوکسی (3 هفته)، هایپوکسی کاهش بار (3 هفته) و کنترل (9 هفته) تقسیم شدند. نمونه ها پس از 6 هفته تمرین تناوبی وارد هایپوکسی شده و 3 هفته در آنجا زندگی کردند. گروه دیگری همزمان با قرارگیری در محیط هایپوکسی، به اجرای تمرینات تناوبی با شدت کمتر( کاهش بار) پرداختند. نسبت Bax/Bcl2 حبابچه های ریه با روش ایمونوهیستوشیمی و جمعیت نموسیت-1 و نموسیت-2 حبابچه های ریوی با روش استریولوژی اندازه گیری شد.یافته ها: پس از 6 هفته تمرین تناوبی، نسبت Bax/Bcl2 و جمعیت نموسیت-2 افزایش و جمعیت نموسیت-1 کاهش یافت(05/0≥P). 3 هفته هایپوکسی سبب کاهش نسبت Bax/Bcl2 و کاهش جمعیت نموسیت-1 در مقایسه با گروه تمرین 6 هفته شد(05/0≥P). 3 هفته کاهش بار تمرین در گروه هایپوکسی، سبب کاهش نسبت Bax/Bcl2، کاهش نموسیت-2 و افزایش نموسیت-1 در مقایسه با گروه هایپوکسی شد (05/0≥P).نتیجه گیری: به نظر می رسد تمرین تناوبی شدید و هایپوکسی متعاقب آن می تواند آپوپتوز حبابچه های ریوی را افزایش دهد. همچنین به نظر می رسد تکنیک کاهش بار تمرین ابزاری کارآمد جهت کاهش آپوپتوز در ریه است.
فیزیولوژی ورزشی
اکبر سازوار؛ یعقوب مهری الوار؛ علیرضا قارداشی افوسی؛ محمدحسین نظری
دوره 25، شماره 2 ، خرداد و تیر 1397، ، صفحه 267-277
چکیده
مقدمه: این مطالعه با هدف بررسی تاثیر هشت هفته تمرین تناوبی بر بیان ژن کانال‌های کلسیمی گیرنده های رایانودین و پمپ کلسیمی در موشهای صحرایی ایسکمی شده صورت گرفت.مواد و روش ها: در این مطالعه 28 موش صحرایی نر ویستار (250-200 گرم) به صورت تصادفی در 4 گروه شم، ایسکمی، تمرین و تمرین- ایسکمی مورد استفاده قرار گرفتند. انفارکتوس میوکارد (MI) با بستن ...
بیشتر
مقدمه: این مطالعه با هدف بررسی تاثیر هشت هفته تمرین تناوبی بر بیان ژن کانال‌های کلسیمی گیرنده های رایانودین و پمپ کلسیمی در موشهای صحرایی ایسکمی شده صورت گرفت.مواد و روش ها: در این مطالعه 28 موش صحرایی نر ویستار (250-200 گرم) به صورت تصادفی در 4 گروه شم، ایسکمی، تمرین و تمرین- ایسکمی مورد استفاده قرار گرفتند. انفارکتوس میوکارد (MI) با بستن شریان کرونری نزولی (LAD) به مدت 30 دقیقه انجام شد. برنامه تمرینی روی تریدمیل به مدت 8 هفته، 3 روز در هفته به مدت 40 دقیقه بود. 48 ساعت پس از آخرین جلسه تمرینی و تزریقات، موشها بی هوش شده و بافت قلب جدا شد. و بیان ژن SERCA2a و RyR2 برای سلولهای بافت قلب اندازه گیری شد.یافته ها: نتایج نشان داد که سطح بیان ژن SERCA2a در هر دو گروه تمرین و تمرین- ایسکمی افزایش (001/0=p) و این افزایش بطور معناداری درگروه تمرین- ایسکمی بیشتر بود(001/0=p). همچنین نتایج نشان داد که 8 هفته تمرین اینتروال موجب افزایش معنادار سطح بیان ژن RyR2 در دو گروه تمرین- ایسکمی و تمرین شد. اما در گروه ایسکمی کاهش معناداری در سطح بیان ژن RyR2 مشاهده شد. بحث و نتیجه گیری: نتایج این مطالعه نشان می دهد که یک برنامه منظم تمرینی تناوبی، انقباضات غیرطبیعی همراه با کاردیومیوپاتی ناشی از ایسکمی میوکارد را از بین می برد و کنترل کلسیم عضله قلبی را ترمیم می کند و قدرت انقباض به طور عمده توسط افزایش جرم بطن چپ افزایش می یابد.