فیزیولوژی ورزشی
حکیمه بازیار؛ سیّدمحمّد مرندی؛ احمد چیت ساز
دوره 25، شماره 1 ، فروردین و اردیبهشت 1397، ، صفحه 119-126
چکیده
زمینه و هدف: پارکینسون بیماری مزمن، پیشرونده و مخرب سیستم عصبی است که به علت تخریب نورونهای دوپامینرژیک موجود در ماده سیاه مغز میانی ایجاد میشود. اغلب در سن 60-50 سالگی شروع شده و یکی از مشخصات آن عدم تعادل می باشد. هدف از پژوهش حاضر، بررسی تاثیر یک دوره تمرین تعادلی در آب بر تعادل بیماران مبتلا به پارکینسون بود. مواد و روش ها: تحقیق ...
بیشتر
زمینه و هدف: پارکینسون بیماری مزمن، پیشرونده و مخرب سیستم عصبی است که به علت تخریب نورونهای دوپامینرژیک موجود در ماده سیاه مغز میانی ایجاد میشود. اغلب در سن 60-50 سالگی شروع شده و یکی از مشخصات آن عدم تعادل می باشد. هدف از پژوهش حاضر، بررسی تاثیر یک دوره تمرین تعادلی در آب بر تعادل بیماران مبتلا به پارکینسون بود. مواد و روش ها: تحقیق حاضر از نوع نیمه تجربی و پیش آزمون_ پس آزمون با گروه کنترل بود. جامعه آماری این پژوهش را کلیه بیماران مراجعهکننده به بیمارستان الزهراء اصفهان تشکیل دادند. 36 مرد مبتلا به پارکینسون بصورت در دسترس انتخاب شدند و سپس به شکل تصادفی در دو گروه مداخله (20 نفر) و کنترل (16نفر) قرار گرفتند. گروه مداخله علاوه بر درمان دارویی، هر هفته سه جلسه 60 دقیقه ای فعالیت در آب داشتند، در حالیکه گروه کنترل فقط تحت درمان دارویی بودند و اقدامات معمول را انجام دادند. در ابتدا و انتهای دوره، تعادل بیماران از طریق مقیاس تعادلی برگ (Berg Balance Scale) ارزیابی شد. داده ها با استفاده از آزمونP<0/05) ) ANCOVA و نرم افزار SPSS 19 مورد تجزیه و تحلیل قرار گرفت. یافته ها: در مقایسه با گروه کنترل، نمرات تعادل گروه مداخله پس از دوازده هفته تمرین تعادلی در آب، افزایش معناداری نشان داد و از 1/49 به 70/53 بهبود یافت. نتیجه گیری: نتایج نشان داد انجام تمرینات تعادلی در آب می تواند به عنوان یک روش درمانی و مفید در جهت بهبود تعادل و به دنبال آن بهبود عملکرد روزانه بیماران مورد استفاده قرار گیرد. با توجه به شدت بیماری در افراد مورد مطالعه (I-III) نتایج این تحقیق را تنها میتوان به این گروه از بیماران تعمیم داد .