دوره 24، شماره 6 ، بهمن و اسفند 1396، ، صفحه 45-51
چکیده
زمینه و هدف:ژنmef2cالقاءکنندة تارهای کند انقباض در عضلات اسکلتی است که در بسیاری از فرآیندهای سلولی درگیر است، فعالیتهای استقامتی بر بیان این ژن در عضلة اسکلتی تأثیر میگذارد، هدف این مطالعه بررسی اثر دورة فعالیت استقامتی بر بیان ژن mef2cقلب بود.
مواد و روشها: در این پژوهش تجربی 14 موش صحرایی تحت شرایط استاندارد (دما، چرخة روشنایی و ...
بیشتر
زمینه و هدف:ژنmef2cالقاءکنندة تارهای کند انقباض در عضلات اسکلتی است که در بسیاری از فرآیندهای سلولی درگیر است، فعالیتهای استقامتی بر بیان این ژن در عضلة اسکلتی تأثیر میگذارد، هدف این مطالعه بررسی اثر دورة فعالیت استقامتی بر بیان ژن mef2cقلب بود.
مواد و روشها: در این پژوهش تجربی 14 موش صحرایی تحت شرایط استاندارد (دما، چرخة روشنایی و تاریکی و دسترسی آزاد به آب و غذا) نگهداری و بعد از آشناسازی با پروتکل فعالیت بدنی به صورت تصادفی به دو گروه کنترل و تجربی تقسیم شدند. گروه تجربی برنامهای (14 هفتهای) فعالیت استقامتی را روی تردمیل اجرا کرد، سپس 48 ساعت پس از پایان آخرین جلسه فعالیت استقامتی بیهوش و تشریح شدند. قلب و بطن چپ آنها خارج شد. از روشReal time-PCR برای اندازهگیری بیان ژن mef2cقلب (در ناحیه بطن چپ) استفاده شد. در پایان با استفاده از آزمون آماری t اطلاعات به دست آمده تجزیهوتحلیل شد.
یافتهها: نتیجة این پژوهش نشان داد فعالیت استقامتی موجب افزایش بیان ژن mef2cدر قلب گروه تجربی شد اما این افزایش در بیان ژن mef2cقلب گروه تجربی نسبت به گروه کنترل معنادار (148/0p=) نبود.
نتیجهگیری: احتمالاً فعالیت استقامتی بر القای تارهای کند انقباض و در نتیجه افزایش آنها در عضلة قلب تأثیر ندارد و از این طریق برای حفظ شرایط مطلوب بافت قلب، مکانیزمهایی در تلاشند که میزان بیان ژنmef2cدرسطح ثابتی حفظ شود.