مهناز ترابی‌حکم‌آبادی؛ احمد الله‌آبادی؛ ابوالفضل رحمانی‌ثانی؛ سمیه زارعی‌طزرقی؛ حمیدرضا کریمی‌ثانی؛ محمدرضا بهروزی‌خواه
دوره 23، شماره 3 ، مرداد و شهریور 1395، ، صفحه 504-515
چکیده
اهداف مسکّن‌ها ازجمله دیکلوفناک از داروهای پُرمصرف در پزشکی و دام‌پزشکی هستند که به‌علت ورود به منابع آبی و خطرات زیست‌محیطی حذف آن‌ها از آب‌وفاضلاب ضروری است. به‌دلیل عدم‌تجزیه زیستی، برای تصفیه این مسکّن‌ها از تصفیه پیشرفته نظیر روش جذب سطحی استفاده می‌شود. یکی از بهترین جاذب‌ها کربن فعال است. هدف از این مطالعه بررسی حذف ...
بیشتر
اهداف مسکّن‌ها ازجمله دیکلوفناک از داروهای پُرمصرف در پزشکی و دام‌پزشکی هستند که به‌علت ورود به منابع آبی و خطرات زیست‌محیطی حذف آن‌ها از آب‌وفاضلاب ضروری است. به‌دلیل عدم‌تجزیه زیستی، برای تصفیه این مسکّن‌ها از تصفیه پیشرفته نظیر روش جذب سطحی استفاده می‌شود. یکی از بهترین جاذب‌ها کربن فعال است. هدف از این مطالعه بررسی حذف آلاینده دیکلوفناک توسط کربن فعال‌شده با NH4CL است.مواد و روش ها کربن فعال که از ضایعات کشاورزی تولید می‌شود، به NH4CL آغشته و در دمای 800 درجه سانتی‌گراد فعال شد. آزمایش‌ها در سیستم بسته توسط مگنت با 100 دور در دقیقه انجام شد. در این بررسی تأثیر متغیرهای دُز جاذب، غلظت دیکلوفناک، زمان تماس، pH و درجه حرارت بر حذف دیکلوفناک بررسی شد؛ سپس ایزوترم‌ها و ترمودینامیک جذب تجزیه‌وتحلیل شد. آنالیز دیکلوفناک با اسپکتر فتومتر مدل DR5000 در محدوده طول موج 275 نانومتر انجام گرفت.یافته ها NAC (کربن فعال‌شده با NH4CL) تولیدشده سطح مخصوص 1029 مترمربع بر گرم و متوسط حجم روزنه‌های 46/2 نانومتر داشت و توانست در غلظت 8/0 گرم بر لیتر کربن، به میزان 81درصد از دیکلوفناک 50 میلی‌گرم در لیتر را در pH بهینه 6 و زمان 10 دقیقه حذف کند. آزمایش‌های تعادل جذب نشان داد که جذب دیکلوفناک بر روی NAC از مدل لانگ‌مویر تبعیت می‌کند و ماکزیمم ظرفیت جذب دیکلوفناک روی NAC ، 5/212 میلی‌گرم بر گرم است. ترمودینامیک جذب دیکلوفناک روی NAC نشان می‌دهد که در غلظت 50 میلی‌گرم در لیتر دیکلوفناک و دیگر شرایط بهینه، با افزایش دما از 10 به 40 درجه سانتی‌گراد میزان حذف دیکلوفناک از 73درصد به 95درصد افزایش می‌یابد.نتیجه گیری کربن NAC می‌تواند به‌عنوان جاذبی مناسب و ارزان‌قیمت برای حذف دیکلوفناک و دیگر ترکیبات دارویی از آب‌های آلوده و فاضلاب‌ها استفاده شود.
موسی الرضا تدین فر؛ مهدی آمدنی؛ علی تاج آبادی؛ یاسر تبرائی؛ حسین خسروجردی
دوره 23، شماره 1 ، فروردین و اردیبهشت 1395، ، صفحه 14-20
چکیده
زمینه و هدف:درد بعد از اعمال جراحی، به خصوص آپاندکتومی از شایع ترین علل نارضایتی بیماران می باشد. عوارض مسکن های رایج، محققین را بر آن داشت تا با جایگزینی داروهای مناسب تر، بتوانند بر درد این بیماران غلبه کنند. این پژوهش با هدف مقایسه اثر تسکینی پرومتازین و دیکلوفناک بر کنترل درد بیماران آپاندکتومی انجام شد. مواد و روش ها: این کارآزمایی ...
بیشتر
زمینه و هدف:درد بعد از اعمال جراحی، به خصوص آپاندکتومی از شایع ترین علل نارضایتی بیماران می باشد. عوارض مسکن های رایج، محققین را بر آن داشت تا با جایگزینی داروهای مناسب تر، بتوانند بر درد این بیماران غلبه کنند. این پژوهش با هدف مقایسه اثر تسکینی پرومتازین و دیکلوفناک بر کنترل درد بیماران آپاندکتومی انجام شد. مواد و روش ها: این کارآزمایی بالینی سه سوکور در 60 بیمار تحت عمل آپاندکتومیبستری در بیمارستان امداد شهید دکتر بهشتی شهر سبزوار در سال 1391 انجام شد.واحدها به روش نمونه گیری آسان در دسترس انتخاب و به صورت تخصیص تصادفی به دو گروه 30 نفره تقسیم شده، به گروه کنترل دیکلوفناک و مداخله پرومتازین به روش عضلانی عمیق و در عضله دورسوگلوتئال تزریق گردید. براساس مقیاس استاندارد عددی درد، ساعت اول پس از دریافت دارو، درد بیماران بررسی شد. اطلاعات با استفاده از ضریب همبستگی پیرسون و کای دو توسط نرم افزار SPSS نسخه 18 با سطح معنی داری 05/0 تجزیه و تحلیل گردید. یافته ها: بین دو گروه در تسکین درد نیم ساعت بعد از عمل، اختلاف معنی داری مشاهده شد (018/0P=). به طوری که میانگین میزان درد بعد از تزریق دیکلوفناک (26/2) ±04/5 و پرومتازین(33/1)±96/3 بود. میانگین میزان درد یک ساعت بعد از تزریق دیکلوفناک (31/5)±59/4 و پرومتازین (33/1)±30/3 بود اما اختلاف معنی داری مشاهده نشد (177/0P=). نتیجه گیری: اثر تسکینی پرومتازین بیشتر از دیکلوفناک است. لذا برنامه ریزی اساسی جهت استفاده از فنوتیازین ها به جای مسکن های پر عارضه مثل ضد التهاب های غیر استروئیدی توصیه می شود.
موسی الرضا تدین فر؛ حسین خسروجردی؛ مهدی آمدنی؛ علی تاج آبادی؛ یاسر تبرائی
دوره 21، شماره 3 ، مرداد و شهریور 1393، ، صفحه 379-385
چکیده
زمینه و هدف: درد بعد از آپاندکتومی، رایج‌ترین نارضایتی بیماران می‌باشد. شایع‌ترین درمان آن، استفاده از مسکن‌های مخدر است. عوارض جانبی آن‌ها، محققان را بر آن داشت تا با جایگزینی داروهای مناسب‌تر، بتوانند بر دردهای بعد از عمل این بیماران غالب‌گردند. این پژوهش، با هدف مقایسه اثر تسکینی دیکلوفناک و مورفین در بیماران آپاندکتومی ...
بیشتر
زمینه و هدف: درد بعد از آپاندکتومی، رایج‌ترین نارضایتی بیماران می‌باشد. شایع‌ترین درمان آن، استفاده از مسکن‌های مخدر است. عوارض جانبی آن‌ها، محققان را بر آن داشت تا با جایگزینی داروهای مناسب‌تر، بتوانند بر دردهای بعد از عمل این بیماران غالب‌گردند. این پژوهش، با هدف مقایسه اثر تسکینی دیکلوفناک و مورفین در بیماران آپاندکتومی انجام‌شد.
مواد و روش‌ها: مطالعه‌ی حاضر، یک کارآزمایی بالینی است که بر روی 60 بیمار تحت عمل جراحی آپاندکتومی صورت‌گرفت. جامعه‌ی پژوهش، بیماران آپاندکتومی شده بین 49-15 سال بودند که درسال 1391 در بیمارستان امدادی شهید دکتر بهشتی شهرستان سبزوار بستری شده-بودند. جهت انجام پژوهش، واحدها در دو گروه 30 نفره به صورت تصادفی سه سوکور قرار گرفته و به گروه اول مسکن مخدر و به گروه دوم دیکلوفناک داده‌شد. براساس مقیاس استاندارد عددی درد، در ساعت اول پس از دریافت دارو، درد بیماران بررسی‌شد. اطلاعات با استفاده از ضریب همبستگی پیرسون و کای دو توسط نرم‌افزار SPSS نسخه 18 با سطح معناداری 05/0 تجزیه و تحلیل‌گردید.
یافته‌ها: بین دو گروه دریافت‌کننده‌ی دیکلوفناک و مورفین در تسکین درد یک ساعت بعد از عمل، اختلاف معناداری مشاهده نشد (098/0p=)، ولی در نیم ساعت بعد آن، اختلاف معنادار بود (001/0p=)، به‌طوری که میزان درد، نیم ساعت بعد از تزریق دیکلوفناک (26/2) ± 04 /5 کمتر از آمپول مورفین (30/1) ± 47/6 بود.
نتیجه‌گیری: داروهای ضد التهابی غیراستروئیدی در تسکین درد بعد از آپاندکتومی مؤثرترند. لذا برنامه‌ریزی‌های اساسی برای تغییر در این وضعیت و جایگزینی آن‌ها با اوپیوئیدها توصیه‌می‌شود.
محمداسماعیل دارابی؛ کامران یازرلو؛ سیدمحمد میراسکندری؛ مصطفی صادقی
دوره 16، شماره 2 ، خرداد و تیر 1388، ، صفحه 87-93
چکیده
زمینه و هدف: با توجه به عدم کنترل مناسب درد بعد از عمل در اطفال و ترس از استفاده از مخدرها در اطفال به علت عوارض آن ها به خصوص عوارض تنفسی، نیاز به ضد درد مناسب که عوارض کمی داشته باشد وجود دارد. هدف از اجرای این مطالعه، بررسی و مقایسه تاثیر دیکلوفناک و استامینوفن رکتال به صورت تنها و تجویز توام آن ها بر درد پس از عمل ترمیم کام در کودکان ...
بیشتر
زمینه و هدف: با توجه به عدم کنترل مناسب درد بعد از عمل در اطفال و ترس از استفاده از مخدرها در اطفال به علت عوارض آن ها به خصوص عوارض تنفسی، نیاز به ضد درد مناسب که عوارض کمی داشته باشد وجود دارد. هدف از اجرای این مطالعه، بررسی و مقایسه تاثیر دیکلوفناک و استامینوفن رکتال به صورت تنها و تجویز توام آن ها بر درد پس از عمل ترمیم کام در کودکان مبتلا به شکاف کام بوده است.
مواد و روش ها: این مطالعه به صورت کارآزمایی بالینی تصادفی شده دوسوکور بر روی 87 کودک 1.5 تا 5 سال کاندید عمل جراحی ترمیم شکاف کام انجام گرفت. نمونه ها پس از اخذ رضایت نامه کتبی آگاهانه، به صورت تصادفی در سه گروه قرار گرفته و در پایان عمل برای آن ها استامینوفن، دیکلوفناک و یا ترکیب استامینوفن و دیکلوفناک رکتال تجویز شد. درد پس از عمل جراحی در ساعات 1، 2، 6، 12، 24، 36 و 48 توسط معیارهای CHOEPS اندازه گیری و ثبت شده است. برای تجزیه و تحلیل داده ها از آزمون های آماری اسمیرنوف کولموگروف، مجذور کای، آزمون دقیق فیشر، آنالیز واریانس و کروسکال والیس تحت نرم افزار SPSS استفاده شد.
یافته ها: بر اساس یافته های به دست آمده، بیماران گروه دیکلوفناک نسبت به بیماران دو گروه دیگر دارای نمره درد پایین تر (گروه D، 6.38±0.89، گروهA ، 6.83±1.32، و گروهA+D ، 6.50±1.12) بوده و مصرف مخدر کمتری (3 مورد در گروه D در مقایسه با 26 مورد در گروه A و 24 مورد در گروه A+D) داشتند. از نظر زمان تجویز اولین دوز مخدر پس از عمل، بیماران گروه دیکلوفناک به صورت معناداری نسبت به بیماران دو گروه دیگر تفاوت داشتند. (گروه D با میانگین 2.55 ساعت پس از عمل با SD=2.44 در مقایسه با گروه A با میانگین 0.88 ساعت پس از عمل با SD=0.48 و گروه A+D با میانگین 0.85 ساعت پس از عمل با SD=1.12).
نتیجه گیری: نتایج مطالعه حاضر نشان می دهد که دیکلوفناک رکتال در مقایسه با استامینوفن رکتال و نیز ترکیب دیکلوفناک و استامینوفن رکتال، داروی موثرتری برای کاهش درد بعد از عمل بیماران شکاف کام می باشد.